ลิขิตรักส่งฉันมาเป็นคู่เธอ - ตอนที่ 145

ตอนที่ 145 น่ากลัวเกินไป

“ต่อคนแปลกหน้า ใช่” หลังจากที่หวาเหวินตอบกลับด้วยน้ำเสียงราบเรียบ เธอก็หมุนตัวเดินจากไป

จนกระทั่งเธอหมุนตัวจากไป เธอก็จำลักษณะของผู้ชายคนนี้ไม่ได้อีก

ถึงอย่างไรคนเหล่านี้ก็เป็นแค่คนที่ผ่านมา ล้วนเป็นเสมือนข้าวเมล็ดหนึ่งที่ร่วงหล่นลงไปในมหาสมุทรเท่านั้น ไม่จำเป็นต้องไปจับตามองทุกคนไม่ใช่เหรอ?

ความเป็นห่วงของหยวนซ่าวถูกเมินเฉยอีกครั้ง ความรู้สึกพ่ายแพ้เหล่านั้นได้ทะลักเข้ามาในจิตใจของเขาอีกครั้ง

เดิมทีเขาคิดว่า อย่างน้อยความห่วงใยแบบนี้ของเขา เธอน่าจะมีปฏิกิริยาตอบสนองกลับมาบ้าง ไม่น่าจะแสดงลักษณะที่แสนเย็นชาแบบนั้นออกมาอีก

แต่สุดท้ายเขาก็คงจะโลกสวยเกินไป หวาเหวินไม่ใช่คนที่จะแสดงท่าทางเป็นมิตรแบบนั้นออกมาตั้งแต่ไหนแต่ไร

หลังจากงานวันเกิดของหวาผิง เธอก็เมาหนักไปหนึ่งวันเต็ม ในตอนที่ตื่นขึ้นมาก็พบว่าเป็นเวลา 2 ทุ่มแล้ว

“ปวดหัวจัง………” เธอลุกขั้นมานั่ง แล้วใช้สองมือกุมหัวไว้ เพราะรู้สึกปวดมาก

“พระเจ้า ดาราสาว ในที่สุดก็ตื่นขึ้นมาสักที ถ้าคุณหนูยังไม่ตื่นขึ้นมาอีกละก็ ฉันตั้งใจว่าจะพาคุณหนูไปส่งโรงพยาบาลแล้วนะ เพราะคิดว่าคุณหนูคงจะโดนพิษสุราเข้าซะแล้ว” ผู้ช่วยสาววิ่งกรู่เข้ามา ก่อนจะยื่นน้ำให้กับเธอ

หวาผิงรู้สึกคอแห้ง เลยดื่มน้ำจนหมดแก้วไปในทันที

หลังจากนั้นก็ถามเธอว่า “ตอนนี้กี่โมงแล้ว?”

“2 ทุ่มคะ”

“โห ฉันนอนไปหนึ่งคืนเต็มเลยเหรอเนี่ย?” หวาผิงตกใจ

“ผิดแล้วค่ะ แม่ทูนหัว หนึ่งวันหนึ่งคืน คุณหนูนอนไปหนึ่งวันหนึ่งคืนเต็มต่างหาก”

“โอ้ยแม่เจ้า ฉันดื่มหนักเกินไป …….. ใครมาส่งฉันละ?”

ความจริงแล้วเธอแค่พลั้งปากถามไป ถึงอย่างไรในวันนั้นเธอก็จำเหตุการณ์ได้เพียงแค่เศษเสี้ยว เรื่องหลังจากนั้นเธอล้วนจำไม่ได้อีกเลย

“เอ่อ……..เรื่องนี้………..”

เมื่อผู้ช่วยสาวต้องเผชิญหน้ากับคำถามของหวาผิง เธอก็พูดติดอ่างขึ้นมาในทันที

“ทำไม? มีอะไรก็พูดมาตรง ๆ” หวาผิงถลึงตาใส่

ผู้ช่วยสาวก้มหน้าลง จากนั้นก็พูดขึ้นด้วยเสียงเบาโดยไม่รู้ตัว “คุณหนูหวาผิง เรื่องนี้ค่อนข้างซับซ้อนหน่อยนะคะ คุณรับปากฉันก่อนว่าถ้าคุณได้ฟังแล้ว คุณจะต้องใจเย็น ๆ”

“ฉันไม่เคยเจอเหตุการณ์อะไรแบบนี้มาก่อน บอกมา หยุดอ้อมค้อมได้แล้ว” หวาผิงฉุนเฉียว จึงเริ่มขึ้นเสียง

เธอนวดขมับเล็กน้อย เพื่อไม่ให้ผู้ช่วยสาวรู้สึกกดดันมากยิ่งขึ้น

“ในวันเกิด คุณหนูดื่มหนักมากแล้วใช่ไหมคะ? จากนั้นสภาพจิตใจก็ไม่ค่อยดีด้วย …… เลยโวยวายบอกว่าจะไป KTV พร้อมกับลากคุณหนูห้าและสามีของเธอไปด้วยกัน”

“ฉันพอจะจำได้นิดหน่อย…….อาเหวินก็มาด้วย” หวาผิงพยายามนึกย้อนกลับไปยังเรื่องราวที่เกิดขึ้นในวันนั้นอย่างต่อเนื่อง

“แต่พอถึง KTV คุณหนูก็ดื่มต่อ ดื่มไปพลางร้องเพลงไปพลาง สุดท้ายก็ร้องไห้ไปพลางดื่มไปพลาง ……. จนขาดสติ หลังจากนั้นก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงได้ไปกอดคุณชายหวางไม่ยอมปล่อย แถมยังตำหนิเขา ด่าเขา สุดท้ายก็ปีนขึ้นไปหลับอยู่บนหน้าอกของเขา มันเป็นกิริยาที่ไม่เหมาะสมเอามาก ๆ แต่โชคดีที่วันนั้นไม่มีคนนอก ฉันเลยให้พนักงานรีบพาออกไป มีเพียงแค่พวกเรากันเองเท่านั้นที่รู้ ไม่อย่างนั้นตอนออกไป คุณหนูคงได้เสียหน้าแน่ ๆ ”

เมื่อผู้ช่วยสาวพูดจบ ใบหน้าของหวาผิงก็แข็งทื่อไปในทันที

เธอเป็นใบ้อยู่เนิ่นนาน จากนั้นก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงแห้ง ๆ ว่า “ใครคือคุณชายหวางเหรอ?”

“หวางเซียวอี้ไงคะ สามีของคุณหนูห้าเป็นคนพามา เป็นคุณชายที่เรืองอำนาจคนหนึ่งในตระกูลหวาง คุณหนูจำอะไรไม่ได้เลยเหรอคะ? ตอนที่กลับมา เจ้าตัวก็อุ้มคุณหนูขึ้นไปข้างบน พาเข้าไปในห้องนอน คุณหนูไม่ยอมปล่อยคอเสื้อของเขาเลยด้วยซ้ำ แถมยังอ้วกใส่เขาอีกด้วย”

“เวรแล้ว…..เป็นไปไม่ได้” หวาผิงสะบัดหัวไม่ยอมรับ

“ฉันจะหลอกคุณหนูไปทำไมคะ? ไม่อย่างนั้น คุณหนูก็โทรไปถามคุณหนูห้าดูสิคะ? จริงสิ…… คุณชายหวางบอกว่า ถ้าคุณหนูตื่นแล้ว ให้โทรศัพท์หาเขาด้วย”

เมื่อหวาผิงฟังจบเธอก็เอามือทั้งสองจับหน้าไว้ เธออยากจะมุดดินหนีไปให้รู้แล้วรู้รอดจริง ๆ เลย

เธอเป็นดาราสาวหวาผิงนะ เป็นคนที่มีชื่อเสียงโด่งดัง ทำไมถึงได้ทำเรื่องที่ต่ำช้าแบบนี้ได้ละ?

นี่มันชักน่ากลัวเกินไปแล้ว หวาผิงไม่กล้าคิดถึงมันเลยจริง ๆ