ลิขิตรักส่งฉันมาเป็นคู่เธอ - ตอนที่ 188

ตอนที่ 188 ถูกนัด

หวาเหวินอารมณ์ไม่ค่อยดีนัก จึงได้เม้มปากแล้วยิ้มออกมาเล็กน้อย “เธอเดาสิ”

“บ่าวเดาว่า ดูจากอารมณ์ของคุณหนูแล้ว คาดว่าน่าจะไม่ยอมตกลงอย่างแน่นอน ใครจะยอมเป็นพรีเซ็นเตอร์ให้กับโรงพยาบาลศัลยกรรมกันละ? คุณหนูก็ไม่ได้ศัลยกรรมมาสักอย่าง คุณหนูสองก็ยังจะหาเรื่อง บ่าวเห็นแล้ว ก็อิจฉาความสวยของคุณหนูอยู่นะคะ ในบรรดาพี่น้อง เธอขี้เหร่ที่สุด หน้าตาเหมือนกับผู้ชาย” ชุนเถาพูดแขวะ หวาหรุงไม่สวยจริง ๆ ในบรรดาพี่น้องทั้งห้าคนของตระกูลหวา มีเพียงหวาผิงและหวาเหวินเท่านั้นที่โดดเด่นที่สุด

หวาเหวินยิ้มน้อย ๆ ไม่พูดต่อ คนในครอบครัว ขอแค่เธอเอาหน้ารอดได้ ก็ไม่ต้องไปแสดงความจริงใจต่อพวกเธอเท่าไหร่หรอก

ภายใต้ความเห็นแก่ตัว ความรู้สึกของหวาฟ้านและหวาผิงก็อีกเรื่องหนึ่ง

ในตอนที่กลับไปนั้น หวาเหวินตั้งใจจะไปซื้อดอกไม้สดกลับบ้านกับชุนเถา

แต่กลับได้รับโทรศัพท์ของหวาผิง และอยากให้เธอไปเยี่ยมเยียน และยังวานให้เธอซื้อเกาลัดคั่วเข้าไปให้อีกด้วย

สมองของหวาผิงนั้นมีจินตนาการที่ทรงพลังมีความต้องการที่พิเศษมากมาย หวาเหวินวางสายแล้วก็ไปซื้อเกาลัดคั่วกับชุนเถา หลังจากนั้นก็ขับรถไปยังเมืองแห่งภาพยนตร์และโทรทัศน์ที่อยู่ทางตอนเหนือของเมืองเจียงตามที่อยู่ ที่นี่ไม่ใหญ่มากนัก มีฉากง่าย ๆ ในช่วงสาธารณรัฐจีนบางฉากเท่านั้น มีนักแสดงและสตาร์ปไม่มากมายนัก

ภาพยนตร์ที่หวาผิงได้รับนั้นเกี่ยวกับฉากสาธารณรัฐจีน มีชื่อว่าTroubled times ในตอนที่หวาเหวินมาถึงนั้น หวาผิงกำลังถ่ายทำอยู่

ซึ่งเป็นฉากฝนตกฉากหนึ่ง ด้านบนมีคนใช้ท่อน้ำพ่นน้ำออกมา ส่วนด้านล่างก็เป็นฉากที่หวาผิงจะต้องทิ้งร่มกลางสายฝน และเริ่มเข้าฉากร้องไห้ เธอสวมชุดกี่เพ้าสีเย็น เผยให้เห็นถึงเรียวขาที่แสนเซ็กซี่ และก็คงความรู้สึกที่โดดเด่นไว้ การถูกฝนจนเปียกชื้นนั้นแย่มาก เครื่องสำอางบนใบหน้าก็ไหลออกไปเกือบหมดแล้ว

“คุณหนูสามลำบากมากจริง ๆ อากาศเย็นขนาดนี้ แล้วยังต้องถูกฝนอีก ไหนจะต้องร้องไห้อีก”

ในตอนที่ชุนเถาเข้าไปชื่นชมในระยะที่ประชิดแบบนี้ จึงได้ค้นพบว่าแท้จริงแล้วนักแสดงนั้นไม่ง่ายเลย

หวาเหวินยังคงมีใบหน้าเรียบเฉย “โลกของผู้ใหญ่ จะมีคำว่าง่าย ๆ แค่สองพยางค์ได้ยังไง?”

ผ่านไป 5 นาที ผู้กำกับก็ตะโกนสั่งให้หยุดออกไป ผู้ช่วยของหวาผิงได้นำเสื้อคลุมตัวหนึ่งไปคลุมให้กับหวาผิง จากนั้นก็ประคองเธอเข้ามานั่ง

“เธอมาแล้วเหรอ?” เมื่อเห็นหวาเหวิน หวาผิงก็ยิ้มอย่างเป็นมิตรทันที

“อ่า เกาลัด” หวาเหวินยื่นเกาลัดที่ห่อหุ้มด้วยกระดาษอย่างดีให้แก่หวาผิง

หวาผิงกินอย่างมีความสุขยิ่ง “ไม่รู้ว่าเป็นอะไร ถึงได้อยากกินอย่างไม่มีสาเหตุ อีกอย่างยังคิดถึงเธอด้วย ก็เลยคิดว่าจะให้เธอมาหา ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว”

หวาผิงมีนิสัยที่ค่อนข้างระมัดระวังตัวมาก แท้จริงให้ก็เพื่อความสบาย ขนาดบอกว่าคิดถึงประโยคที่ค่อนข้างสนิทกันแบบนี้ เธอก็ยังพูดออกมาได้อย่างสบายอารมณ์

เมื่อหวาเหวินได้ยินก็รู้สึกอบอุ่นขึ้นมาทันใด หวาผิงกินไป หวาเหวินก็มองไปพลาง

“จริงสิ เรื่องที่ฉันไว้วานเธอครั้งที่แล้ว เธอได้พูดกับเจียงหยู่รึยัง?” หวาผิงนึกขึ้นมาได้

หวาเหวินรู้ พี่สามจะต้องถามเรื่องนี้อย่างแน่นอน และก็เป็นอย่างที่คาดการณ์ไว้

“พูดแล้วคะ”

“เจียงหยู่ว่าไง?”

“เจียงหยู่บอกว่า เขาและหวางเซียวอี้รู้จักกันมานานแล้ว เขาไม่ใช่คนแบบนั้น พี่เข้าใจอะไรผิดไปรึเปล่า”

เมื่อพูดประโยคนี้จบ หวาผิงได้คลายเม็ดเกาลัดลงบนพื้นอย่างฉุนเฉียว

“เฮ้ ฉันไม่ได้เข้าใจผิดเด็ดขาด หวางเฮงซวยคนนั้นเป็นคนลวงโลก ต่อหน้าเจียงหยู่คงจะแกล้งทำทั้งนั้นแหละ มีเพียงต่อหน้าฉันเท่านั้นถึงจะเผยธาตุแม้ของตัวเองออกมา” พอพูดถึงคนนั้นหวาผิงก็ฉุนเฉียวขึ้นมาทันที อัตราการเต้นหัวใจก็เร็วมากผิดปกติ

ยังไม่ทันที่หวาเหวินจะพูด ก็เห็นผู้ชายอายุประมาณ 50 ปีเดินเข้ามา เส้นผมขาว สวมใส่แว่นตา ห้อยป้ายพนักงานอยู่บนคอ

“คุณผู้หญิง คุณเองก็เป็นนักแสดงใช่ไหมครับ?” คน ๆ นั้นถามหวาเหวินโดยตรง ทำให้หวาเหวินโง่เขลาไปชั่วขณะ

“ไม่ใช่คะ”

“ไม่ใช่ก็ไม่เป็นไร เราเรียนรู้กันได้ คุณสนใจที่จะเข้าร่วมแสดงด้วยไหมครับ? หน้าตาของคุณก็สวยแบบโบราณอยู่นะครับ ผมรู้สึกว่าน่าจะเหมาะกับชุดโบราณมากเลยทีเดียว ผมมีฉากของวังหลังอยู่ และยังขาดบทบาทนางสนมของฮ่องเต้อยู่หนึ่งคนพอดี และก็หาคนที่เหมาะสมมาไม่ได้สักที คุณยินยอมจะมาลองเทสหน้ากล้องดูไหมครับ?” คน ๆนี้มองไปทางใบหน้าของหวาเหวิน ด้วยความตื่นเต้นเล็กน้อย

หวาเหวิน ：……