ลิขิตรักส่งฉันมาเป็นคู่เธอ - ตอนที่ 219

ตอนที่ 219 ผมเชื่อใจคุณ

หวาผิงกำลังแต่งหน้าอยู่ด้านหลังเวที อีกสักพักจะต้องเข้าร่วมรายการท้าทายความสามารถ เธอเป็นกรรมการ

เห็นแซ่จื๋อจ้วนโทรศัพท์เข้ามา เธอก็ไม่ลังเล รับสายทันที

แซ่จื๋อจ้วน: หวาผิง สะดวกคุยไหม?

หวาผิง: สะดวก คุณพูดมาเลย

แซ่จื๋อจ้วน: ผมจะพูดตามตรงเลยนะ ตอนนี้บริษัทของผมเกิดเรื่องขึ้นนิดหน่อย ผมอยากจะยืมเงินมาหมุนเวียนสักหน่อย

หวาผิง: ยืมเท่าไร?

แซ่จื๋อจ้วน: อย่างไรก็ประมาณหนึ่งหรือสองร้อยล้าน

หวาผิง: พี่ชาย คุณอย่าก่อเรื่อง การอ้าปากของคุณนี้ขู่คนเกินไปแล้ว หนึ่งหรือสองร้อยล้านหรือ?

แซ่จื๋อจ้วน: ใช่ ถ้าน้อยกว่านี้ก็คงไม่พอใช้

หวาผิง: ถ้าอย่างนั้นทำไมคุณไม่ยืมพ่อของคุณล่ะ?

แซ่จื๋อจ้วน: เหตุผลส่วนตัว เรื่องนี้ไม่อาจเปิดเผยได้ อย่างไรบ้าง คุณสะดวกไหม?

หวาผิง: จะว่าสะดวกก็สะดวก เพียงแต่ว่าเงินสดในมือของฉันไม่ได้มีมากขนาดนั้น ฉันจะต้องดูหุ้นและกองทุนที่มีอยู่ในมือของฉันสักหน่อย ยังมีบัญชีเงินฝากประจำ ที่จะต้องไปธนาคารด้วยตัวเองถึงจะได้ คุณรีบหรือเปล่า?

แซ่จื๋อจ้วน: ก็รีบอยู่

หวาผิง: ที่จริงคุณควรไปยืมเจียงหยู่นะ เขาเปิดธนาคาร ฮาฮา คงได้ในไม่กี่วินาที

แซ่จื๋อจ้วน: อย่าก่อเรื่อง

หวาผิง: ยังมีน้องสาวห้าของฉันนะ นั่นก็เป็นนายหญิงที่ร่ำรวยคนหนึ่งคุณไม่รู้หรือ? หลังจากที่คุณยายของฉันเสียชีวิต มรดกส่วนใหญ่ก็ล้วนยกให้เธอ น้องสาวห้าของฉันมีเงินอย่างแน่นอน

แซ่จื๋อจ้วนยิ่งกระอักกระอ่วน: แม้ว่าผมจะจนแทบตาย ก็จะไม่ยืมหวาเหวินเด็ดขาด

หวาผิง: เอาอย่างนี้ไหม ฉันต้องการเวลาสามวันในการรวบรวมเงิน หลังจากสามวันฉันจะเอาหนึ่งร้อยล้านไปให้คุณ คุณว่าอย่างไรตกลงไหม?

แซ่จื๋อจ้วน: โอเค ขอบคุณมาก ๆ

แซ่จื๋อจ้วนพูดสุภาพอะไรมากนักเพียงวางสายตรง ๆ ส่วนหวาผิง ก็พร้อมที่ช่วยเหลือและเข้าใจคนอื่นเสมอ ตอนที่คบกับแซ่จื๋อจ้วนก็ไม่ได้ลึกซึ้งอะไร แต่เมื่อเธอได้เข้าไปสัมผัสหลายครั้ง ก็รู้สึกว่าแซ่จื๋อจ้วนก็เป็นคนที่ใช้ได้ ไม่ได้ทำเรื่องเลวร้ายอะไร หรือจะพูดได้ว่า ไม่ใช่ว่าเบื้องหลังยังมีตระกูลแซ่หรือ? จึงไม่กลัวว่าเขาจะคืนไม่ไหว

ในบ่ายวันนั้น ข่าวลือก็เพิ่มขึ้นมาอีกอย่างกะทันหัน ความหมายประมาณว่าเป็นเจียงหยู่ที่ใส่ร้ายแซ่จื๋อจ้วน ความสัมพันธ์ของทั้งสองคนเหมือนน้ำกับไฟ

ในอินเทอร์เน็ตก็ได้มีทหารน้ำ(มือรับจ้างโพสต์ข้อความ)เพิ่มขึ้นมา เริ่มมีการควบคุมการวิพากษ์วิจารณ์อย่างต่อเนื่อง บ้างก็บอกว่าเป็นแซ่จื๋อจ้วนที่จงใจซื้อทหารน้ำมาว่าร้ายเจียงหยู่

บ้างก็ว่าเป็นเจียงหยู่ที่ซื้อทหารน้ำ ฉวยโอกาสนี้โยนหินลงบ่อ ต้องการฆ่าแซ่จื๋อจ้วน

โดยรวมแล้ว เป็นการนำความสัมพันธ์ที่ตึงเครียดของทั้งสองคนมาเขียนเกินจริง

ตอนหกโมงเย็น

เจียงหยู่หลังเลิกงานจากกลุ่มเครือข่าย ก็ตรงไปที่จอดรถเตรียมจะขับกลับบ้าน

คาดไม่ถึงว่าจะในที่กำลังจะถึงรถของตัวเอง จะเจอแซ่จื๋อจ้วนยืนอยู่ตรงนี้

เขาค่อนข้างหน้าซีด ใส่แจ็กเกตสีเทาเข้ม มือขวากำโทรศัพท์ไว้

“พูดคุย?” แซ่จื๋อจ้วนถามเขา

เจียงหยู่พยักหน้า “ขึ้นรถเถอะ”

เจียงหยู่เปิดประตูรถ แล้วก็ขึ้นรถไป

แซ่จื๋อจ้วนก็ตามขึ้นมา นั่งที่นั่งข้างคนขับ

นี่อาจจะเป็นหลายปีมาแล้วของทั้งสองคน เป็นครั้งแรกที่ระยะห่างในการพูดคุยใกล้ขนาดนี้ แม้กระทั่งตัวของแซ่จื๋อจ้วนเองก็ยังคิดไม่ถึงว่าจะออกมาเป็นอย่างนี้

“มาระดมพลเพื่อโจมตี?” เจียงหยู่คิดไปเอง เขาได้ฟังข่าวลือมาบ้างแล้ว มาหาตัวเองเพื่อโจมตี

แซ่จื๋อจ้วนส่ายหน้า “ผมรู้ว่าไม่ใช่คุณที่เป็นคนทำ”

“อ้อ? แน่ใจอะไรขนาดนั้น?” เจียงหยู่ค่อนข้างแปลกใจ

“ผมเชื่อใจคุณ อีกอย่างคนอย่างคุณก็คงไม่ทำเรื่องที่น่ารังเกียจแบบนี้ ถ้าคุณต้องการเอาชนะผม ก็ไม่ต้องทำอะไรในที่ลับหรอก ยิ่งไม่ใช่ผลประโยชน์จากชีวิตคนบริสุทธิ์”

เจียงหยู่ยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย “ที่พูดมา ดูเหมือนคุณรู้จักผมดีกว่าภรรยาของผมเสียอีก เพียงแต่คุณเชื่อใจผม ผมก็ซาบซึ้งมาก”

แซ่จื๋อจ้วนเงียบไม่พูด……

“ตอนนี้สถานการณ์ของคุณไม่ดีเท่าไร ต้องการให้ช่วยอะไรไหม?” เจียงหยู่หันไปมองเขา

เมื่อเห็นว่าแซ่จื๋อจ้วนไม่ได้มาเพื่อโจมตี เจียงหยู่ก็รู้สึกว่า ถ้าอย่างนั้นเขาอาจจะมาเพื่อยืมเงินก็ได้