ลิขิตรักส่งฉันมาเป็นคู่เธอ - ตอนที่ 246

ตอนที่ 246 เย็นยะเยือกเป็นพิเศษ

หวาเหวินที่กำลังนอนเอนกายอยู่บนเก้าอี้นวมตัวยาวด้วยสภาพจิตใจที่ไม่สู้ดีนัก บางทีอาจจะเป็นเพราะผลกระทบจากเรื่องนี้ก็เป็นได้

หวาเหวินรับเอกสารหนังในมือของชุนเถามา จากนั้นก็ค่อย ๆ เปิดออก

ภายในนั้นเป็นภาพบางอย่าง มีภาพเดี่ยวของผู้หญิงและก็มีภาพที่ถูกถ่ายตอนที่อยู่ด้วยกันกับพ่อของหวาเหวิน

เธอก้มหน้าลงอ่านบันทึกข้อมูลโดยละเอียด

ชื่อ : จางเช่น

อายุ : 31 ปี

ประวัติการศึกษา : จบการศึกษาสาขาผู้ประกาศข่าวจากมหาวิทยาลัยสื่อมวลชนเมืองเจียง

การทำงาน ： เป็นผู้ดำเนินรายการสถานีโทรทัศน์เมืองเจียง

สถานภาพ : โสด

การให้กำเนิดบุตร : ไม่มี

ประสบการณ์ด้านความรัก : เคยมีแฟนมาแล้ว 2 คน คนหนึ่งเป็นเพื่อนร่วมห้องสมัยเรียนมหาวิทยาลัย พอเรียนจบก็เลิกรากันไป ส่วนคนที่สองเป็นผู้กำกับของสถานีโทรทัศน์คนหนึ่ง และก็เลิกกันแล้ว

เป็นคนชนบทในอำเภอจิ่วเหอ เดิมทีเป็นคนพื้นเพของเมืองเจียงอยู่แล้ว เธออาศัยอยู่ในเมืองเล็ก ๆ บริเวณชุมชนหมิงซื่อของเมืองเจียง เธอซื้อบ้านเต็มราคา ซื้อรถ บีเอ็มสามซีรีย์ เต็มจำนวน

สมาชิกในครอบครัว : พ่อแม่ (ชาวนา) น้องสาว จางหลิง (กำลังศึกษาอยู่ในมัธยมต้น)

หวาเหวินอ่านบันทึกข้อมืออย่างเงียบ ๆ

ชุนเถาเลยพูดเสริมขึ้นว่า “จางเช่นรู้จักกับคุณผู้ชายได้ 7 เดือนแล้วค่ะ รู้จักกันครั้งแรกเมื่อต้นเดือนสามปีนี้คะ ตอนนั้นเธอกำลังดำเนินรายการเรียลลิตี้ทางโทรทัศน์อยู่รายการหนึ่ง และได้เชิญเศรษฐีวัยเกษียณสองสามคนมาร่วมรายการ จากนั้นความสัมพันธ์ของทั้งสองคนก็พัฒนาไปอย่างรวดเร็ว เท่าที่บ่าวรู้ ก่อนหน้านั้นจางเช่นมีห้องห้องหนึ่ง อยู่ในเขตพัฒนา เห็น ๆ อยู่ว่ากู้เงินมาซื้อ แต่หลังจากที่รู้จักกับคุณผู้ชายแล้ว เธอก็ซื้อห้องขนาด 104 ตร.ม ในชุมชนหมิงซื่อห้องหนึ่ง ก่อนหน้านั้นเธอยังไม่มีรถยนต์ แต่หลังจากที่รู้จักกับคุณผู้ชาย ก็ซื้อรถ BMW ด้วยเงินเต็มจำนวน ดังนั้น ……. ของเหล่านี้น่าจะเป็นของที่คุณผู้ชายซื้อให้อย่างแน่นอน เพียงแต่คุณผู้ชายน่าจะกลัวการถูกค้นพบ จึงค่อนข้างเป็นกังวล เงินที่ใช้ซื้อรถและซื้อห้องจึงไม่ได้มาจากบัตรของคุณผู้ชายทั้งสิ้น แต่ใช้วิธีการโอนเงินผ่านบุคคลที่สาม”

“เหอะ ระมัดระวังตัวดีนี่ สถานะการเงินของผู้หญิงคนนี้เป็นยังไงบ้าง?” หวาเหวินถาม

“ปกติค่ะ คุณหนูก็รู้ว่าที่แห่งนี้ค่าครองชีพค่อนข้างสูง รายได้ต่ำ เธอไม่ได้อยู่ในคลื่นหลัก ดังนั้นเงินเดือนจึงไม่ได้สูงเท่าไหร่นัก เงินเดือนแค่ 7500 หยวนเองค่ะ ดังนั้นสภาพการเงินของเธอ จึงไม่สามารถซื้อรถซื้อบ้านด้วยตัวเองได้ เพราะห้องในชุมชนหมิงซื่อมีราคาสูงถึง 1.7 ล้าน ส่วนรถ BMW ก็มีมูลค่า 350,000 หยวน รวมทั้งสิ้น 2.05 ล้าน เลยทีเดียว เธอไม่มีทางได้มันมาครอบครองอย่างแน่นอน”

“หยินซิ่งหาเงินฝากมาด้วยไหม?” หวาเหวินวางข้อมูลลง

“หาแล้วค่ะ มีสองบัญชีในชื่อเดียวกัน บัญชีหนึ่งเป็นบัญชีสำหรับเงินเดือนค่ะ มีเงินอยู่ประมาณ 50,000 หยวน ส่วนอีกบัญชีเป็นบัตรทอง เพิ่งเปิดได้แค่ 5 เดือน และมีการเบิกเกินลิมิตไป 100,000 หยวน อีกทั้ง ….. ก็ยังเหลือเงินในบัญชีอีก 150,000 หยวนด้วยค่ะ”

“เหอะเหอะ ดูเหมือนว่าจะหวังเกาะผู้ชายให้ตัวเองดูร่ำรวยขึ้นมานะสิ” หวาเหวินหัวเราะอย่างเย็นชา

“คุณผู้ชายน่าจะหลงเธอมากนะคะ ไม่อย่างนั้นคงจะไม่ซื้อของให้เธอมากมายขนาดนี้ แต่ทั้งสองคนไม่มีลูกกันนะคะ เรื่องนี้ไม่มีทางผิดแน่ค่ะ แต่…… พูดได้ว่าไม่ถูกต้อง” ชุนเถาพูดจบก็มองไปทางหวาเหวินอย่างเงียบ ๆ

“เอาละ เอาของพวกนี้ไปทำลายทิ้ง เรื่องนี้ฉันจะขอกลับไปคิดดูก่อน”

หวาเหวินเองก็สับสน ไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไง นอกจากเก็บไว้เป็นความลับ เพราะรู้สึกว่าเรื่องนนี้เป็นภัยคุกคามของตระกูลเธออย่างมาก

พูดออกไป คนในบ้านก็จะพากันไก่บินสุนัขกระโดด ถึงตอนนั้นทุกคนก็คงจะสงบกันไม่ลง

คิดไปคิดมาก็ปวดหัว เธอนวดขมับเล็กน้อย ก่อนจะกลับไปพักผ่อนในห้องนอนของตัวเอง

เจียงหยู่เลิกงานกลับมาบ้านในเวลา 2 ทุ่มตรง เขาเห็นว่าหวาเหวินนั้นไม่ได้อยู่ข้างล่าง จึงได้ตรงขึ้นไปข้างบนทันที

“อาเหวิน เธอหลับแล้วเหรอ?” เจียงหยู่เคาะประตูจากนั้นก็เปิดเข้าไป

หวาเหวินนั่งพิงหัวเตียงด้วยสีหน้าไม่ค่อยสู้ดีนะ

“อื้อ กำลังจะนอนแล้ว”

“เธอไม่ชอบกินผักป่านี่เหรอ? วันนี้เพื่อร่วมงานที่บริษัทเอาผักป่าจากบ้านเก่ามาฝาก อ่อนกำลังดี พรุ่งนี้ฉันจะให้ชุนเถาและหยินซิ่งต้มซุปให้เธอนะ”

“เอาให้พวกเธอเลย”

ปฏิกิริยาตอบสนองของหวาเหวินนั้นเย็นชามาก แทบจะไม่ปรายตามองเจียงหยู่เลยสักนิดเดียว

มันไม่ค่อยปกติเท่าไหร่

“เธอมีเรื่องไม่สบายใจใช่ไหม? ดูเหมือนเธอไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไหร่” เจียงหยู่ถาม