ลิขิตรักส่งฉันมาเป็นคู่เธอ - ตอนที่ 287
ตอนที่ 287 ลูกค้าลึกลับ
แต่เดิมหวาเจิ้นเยว่ก็หวาดผวาว่าคนอื่นจะรู้ความจริงอยู่แล้ว ตั้งแต่หลังจากได้พบกับกิ๊ก ก็ปิดเป็นความลับจากที่ทำงานได้ไม่เลวเลย แต่โดนลูกสาวคนเล็กเหน็บแนมขนาดนี้ ก็จิตใจว้าวุ่นขึ้นมาทันที
“ใช่ เหวินเหวินพูดถูก ครอบครัวสำคัญที่สุด”
“ค่ะ หนูเชื่อว่าพ่อเป็นคนฉลาดเฉียบแหลมนะคะ”
หวาเหวินไม่อยากจะพูดมาก ก็เพื่อไว้หน้าเขา แล้วก็ไม่อยากก่อกวนจนคนในครอบครัวตื่นตระหนกตกใจให้คนนอกมองว่าคึกคักมีชีวิตชีวา
หลังจากหวาเหวินออกไป หวาหรุงก็พูดไปด่าไปตั้งนาน “ดูสิ ยัยคนนี้ตั้งแต่หลังจากได้รับมรดกของคุณย่า ได้แต่งงานไปอยู่ตระกูลเจียง ก็ลอยขึ้นฟ้าไปแล้วสิ ไม่นึกว่าจะกล้าตำหนิพวกเราเหล่าพี่ๆ นี่ก็ไม่เป็นไร แต่แม้กระทั่งคุณพ่อก็ยังเหน็บแนม อย่างที่คิดเอาไว้เติบโตอยู่บนภูเขาก็ไม่มีคุณภาพไม่มีการศึกษา ไม่ต่างอะไรกับเด็กไม่มีมารยาทที่อยู่บนเขานั่นแหละ เฮอะๆ……ฉันไม่ไปหรอกนะ น้องสี่ที่นั่นพวกเธอใครจะไปก็ไป? ฉันไปแล้วงานของฉันใครจะทำล่ะ? โรงพยาบาลศัลยกรรมถ้ากิจการทรุดตัวลง ตอนที่ผู้ถือหุ้นคิดบัญชีฉัน ใครจะออกรับหน้าแทนฉันล่ะ?”
พูดทิ้งท้ายไว้อย่างนี้ หวาหรุงก็ออกไปด้วยความโมโห ประเด็นหลักก็คือไม่อยากจะสนใจเรื่องของหวาฟ้าน
แต่ก็ใช่ คนอย่างหวาหรุง แม้กระทั่งสามีของตนเองแต่งงานกันมาตั้งหลายปี ก็ไม่เป็นที่โปรดปรานของเธอ ยิ่งไปกว่านั้นแล้วความสัมพันธ์ที่ธรรมดาๆระหว่างน้องสี่ล่ะ?
หวาซวงกับหวาผิงก็ไม่พูดอะไรมาก แต่ละคนล้วนแต่มีความคิดเป็นของตนเอง
กลับเป็นหวาเจิ้นเยว่แล้วที่ค่อนข้างกลัว เขายังคงรู้สึกว่าคำพูดเหล่านั้นของเหวินเหวิน ตั้งใจพูดให้เขาฟังอยู่ดี?
หรือจะบอกว่า เหวินเหวินรู้อะไรบางอย่างใช่ไหม?
“นายท่านคะ เหวินเหวินยังเด็ก แล้วตอนเล็กๆพวกเราก็ใส่ใจลูกน้อยด้วย วันนี้คุณแม่จากไปแล้ว ลูกคงโดดเดี่ยวไม่มีที่พึ่ง……ดังนั้นบางครั้งทำเรื่องหรือพูดจาอะไรก็คงไม่มีขีดจำกัด คุณอย่าไปตำหนิลูกเลยนะคะ ไม่ดีอย่างไรพวกเราก็เป็นคนให้กำเนิด” หซู่ลี่หวาคิดว่าสามีไม่สบายใจที่โดนลูกสาวเหน็บแนม ไม่รู้ความคิดในใจของหวาเจิ้นเยว่แต่แรกอยู่แล้ว
“อืม ไม่หรอก ก็เป็นลูกของตนเอง มีข้อเสียบ้าง ไม่ตำหนิลูกหรอก”
หลังจากหวาเจิ้นเยว่พูดอย่างขอไปทีไม่กี่คำ ก็ขึ้นไปห้องหนังสือชั้นบนคนเดียว
เวลานี้ กิ๊กส่งข้อความวีแชทมาพอดี
เช่นเช่น: สามี ทำงานเสร็จไหมคะ? ตอนที่มาอย่าลืมซื้อมัสตาร์ดมาให้ฉันหลอดหนึ่งนะคะ ในบ้านไม่มีแล้ว
หวาเจิ้นเยว่: มีงานเข้ามาพอดี คงไม่ไปแล้ว คุณกินไปเลยนะ
เช่นเช่น: คะ? เค้าไม่เอานะ ก็คุยกันแล้วว่าจะพาเค้าไปกินอาหารทะเล ทำไมคุณถึงผิดนัดฉันได้?
หวาเจิ้นเยว่: เด็กดี อย่าโวยวายเลย มีงานจริงๆ กินไปก่อนนะ
เช่นเช่น: อย่างนั้นคุณจะมาเมื่อไหร่คะ?
หวาเจิ้นเยว่: ไม่แน่ใจ ไว้จะติดต่อคุณไปนะ
เช่นเช่น: สามี คุณคงไม่ได้ไม่ต้องการฉันแล้วใช่ไหม?
หวาเจิ้นเยว่: เป็นไปไม่ได้ อย่าคิดเรื่อยเปื่อยหน่า
เช่นเช่น: ก็ได้ค่ะ คุณทำงานไปเถอะ คิดถึงคุณนะ
กิ๊กคนนี้เก่งจริงๆ อายุ30ต้นๆ ไม่นึกว่าจะสนใจผู้ชายคนหนึ่งที่สามารถเป็นพ่อของตนเองได้เรียกสามีทุกคำ แล้วยังไม่มีความรู้สึกที่ไม่สบายใจสักนิด มิเช่นนั้นจะทำให้หวาเจิ้นเยว่เคลิบเคลิ้มหลงใหลได้อย่างไรล่ะ? คงต้องบอกว่าจางเช่นคนนี้มีความสามารถมากแล้ว หน้าตาไม่ได้สวยมาก แต่ก็มีเล่ห์เหลี่ยม
หวาเจิ้นเยว่ชื่อเสียงดีมาโดยตลอด แต่เพื่อเธอกลับเผชิญหน้ากับความเสี่ยงที่ไม่รักษาศักดิ์ศรีและเกียรติในบั้นปลายของชีวิตเอาไว้ ก็เพียงพอที่จะอธิบายทั้งหมดแล้ว
ตอนที่ออกมาจากตระกูลหวา หวาเหวินไปที่ร้านค้าทันที หยินซิ่งโทรมาบอกว่า มีลูกค้าลึกลับมาคนหนึ่ง
หวาเหวินจิตใจว้าวุ่น ก็เลยไม่ได้คิดอะไรมาก เดินทางไปทันที
“ลูกค้าล่ะ?”
“คุณผู้หญิง ลูกค้าไปแล้ว คุณมาช้าไปค่ะ”
“ผู้ชายหรือผู้หญิง?”
“ไม่ชัดเจนค่ะ สวมชุดราชวงศ์ฮั่น ใส่ผ้าคลุมหน้า มิเช่นนั้นจะบอกว่าลึกลับได้อย่างไรล่ะคะ……ก็ไม่รู้ว่าเป็นกิจกรรมที่แต่งคอสเพลย์ด้วยชุดโบราณ หรือเป็นอะไร แต่อย่างไรก็ตามงดงามมากเลยค่ะ” หยินซิ่งพูดออกมาอย่างคลั่งไคล้ในทันที แต่แรกเธอจะมาทำความสะอาดร้านสักหน่อย แต่กลับคิดไม่ถึงไม่นึกว่าจะได้ต้อนรับลูกค้า แล้วยังขายของเก่าได้อีกหนึ่งชิ้นด้วย นี่ก็คงเป็นพรหมลิขิตแล้ว
“เขาซื้อไปแล้วใช่ไหม?”
“ค่ะ ซื้อแล้ว ก็พัดที่ขาดเล่มนั้น” หยินซิ่งชี้ไปที่ตำแหน่งเดิมที่วางพัดพับได้เอาไว้ บนฉลากสินค้ายังเขียนราคาห้าหมื่นอยู่เลย
หยินซิ่งกับชุนเถาเคยคิดมาโดยตลอดว่าพัดที่เก่าๆขาดๆเล่มนี้อย่าพูดถึงห้าหมื่นเลย ห้าสิบขายออกไปได้ก็เหลือทนแล้ว ใครจะซื้อล่ะ? แต่กลับมีคนชอบเสียได้……
“โอ๊ะ? เขาซื้อพัดสมปรารถนาของฉันหรือ?” หวาเหวินกลับค่อนข้างประหลาดใจ