ลิขิตรักส่งฉันมาเป็นคู่เธอ - ตอนที่ 290
ตอนที่ 290 ทรัพย์สินก่อนแต่งงาน
“เสี่ยวหลิน” ป๋ายห้าวกลัวว่าหวาฟ้านจะตกลงมาจากเตียง จึงรีบเข้าไปประคองทันที
“ฉันไม่เป็นไร” หวาฟ้านยื่นมือ มาวางไว้บนหลังมือของป๋ายห้าวตบเบาๆ แสดงให้รู้ว่าตนไม่เป็นอะไร เพื่อให้เขาอย่ากังวลใจ
หวาหรุงกวาดสายตามองเศษชามที่แตกบนพื้น เสียงยิ่งแหลมขึ้นเรื่อยๆ “ฉันพูดอยู่นะน้องสี่ นี่เธอทำอะไรน่ะ? ฉันรู้ว่าคำพูดพวกนี้ไม่น่าฟัง มันเป็นคำแนะนำที่ฟังแล้วขัดหู แต่นี่คือความจริง ถึงเธอไม่อยากฟังก็ต้องฟัง ผู้ชายคนนี้มีแผนการอะไรต่อเธอ เธอเองไม่เปิดใจรับฟังอย่างอื่นเลย โดนความรักทำให้งงงันไปแล้วก็ช่างเถอะ แต่เสี่ยวห้ายัยเด็กคนนั้นก็ไม่รู้เรื่องรู้ราว กลับผสมโรงไปด้วย ที่พ่อแม่ใจอ่อน เพราะรู้ว่าเธอไม่สบายก็เลยไม่อยากคัดค้าน กลัวว่าเธอจะไม่พอใจ แต่ฉันเป็นพี่จำเป็นต้องเตือนเธอนะ……แต่ก่อนผู้ชายคนนี้ก็เลิกกับเธอไปแล้ว แค่ได้ยินว่าเธอกำลังจะตาย ก็รีบกลับมาแสดงความจริงใจทันที นี่มีเจตนาอะไร ในใจของเธอไม่ชัดเจนจริงๆหรือ?”
“หวาหรุง พี่ออกไปเลย”
หวาฟ้านโมโหจนหน้าซีดเผือด ชี้ไปที่หวาหรุง จะด่าให้แรงกว่าก็ด่าไม่ออก
อันที่จริงก็เป็นพี่สาวแท้ๆจากพ่อแม่เดียวกัน คงจะไม่สามารถพ่นคำที่ด่าพ่อด่าแม่ได้ แต่คำพูดเหล่านี้ของหวาหรุง ไม่น่าฟังจริงๆ
หวาซวงล่ะ ไม่นึกเลยว่าจะไม่ส่งเสียงแม้แต่นิดเดียว ดูแล้วระหว่างทางทั้งสองคนคงปรึกษากันมาอย่างดีแล้ว
คิดกันอย่างเป็นเอกฉันท์ว่าป๋ายห้าวทำไปเพื่อแสวงหามรดกหลังจากที่หวาฟ้านเสียชีวิต ก็เลยมีน้ำใจและกระตือรือร้นอย่างนี้ อย่างไรก็ต้องเกี่ยวข้องกับเงินทอง
“น้องสี่ เธออย่าตื่นเต้น……ตอนแรกฉันน่ะ ก็ไม่คิดจะยุ่งอยู่แล้ว แต่เห็นว่าเธอกำลังจะตายยังต้องโดนหลอกอีก ก็รู้สึกสงสารเธอจับใจ”
“เฮ้อ หวาหรุง ระหว่างเราสองคน มีคนหนึ่งที่น่าสงสาร แต่……นั่นไม่ใช่ฉันอย่างแน่นอน……พี่ไม่ต้องเอาจิตใจที่ต่ำทรามของพี่มาตัดสินผู้ชายที่รักของฉัน กลับเป็นพี่เสียอีกที่ผลประโยชน์ต้องมาก่อนในทุกหัวระแหง ให้ความสำคัญกับเงินทอง ชีวิตนี้ นอกจากเงิน พี่ยังมีอะไรอีก?”
“ฉันมีเงินก็เพียงพอแล้ว” หวาหรุงกำลังยิ้ม
“ผิดแล้ว พี่ไม่มีความผูกพันทางสายเลือด แต่ไหนแต่ไรคนในครอบครัวก็ไม่ชอบพี่ พี่ไม่มีความรัก สามีพี่โดนพี่บังคับจนเกือบจะคับแค้นใจแล้วไหม? ถ้าไม่ใช่เพราะล้มละลายหนีไปจากกรงเล็บปีศาจของพี่ไม่ได้ก็คงไม่ทนโดนพี่กดขี่จนกลายเป็นอย่างนั้นหรอก พี่อายุขนาดนี้แล้ว วัยสาวไม่อยู่แล้ว ลูกก็มีไม่ได้ พี่ว่า พี่มีเงินมากมายขนาดนั้นแล้วจะมีประโยชน์อะไร รอตอนที่พี่ตาย แม้กระทั่งคนที่จะรับช่วงต่อมรดกก็ยังไม่มี? หรือว่าพี่ต้องการให้สามีของพี่มีลูกกับผู้หญิงคนอื่นสักกี่คน แล้วมาสืบสานต่ออาณาจักรธุรกิจของพี่ใช่ไหม?”
นี่น่าจะเป็นคำพูดที่เลวร้ายที่สุดในชีวิตที่หวาฟ้านเคยพูดแล้ว ถ้าไม่โดนคุกคามจนโมโห เธอก็คงจะไม่พูดออกมาหรอก
หวาหรุงฟังจบก็สีหน้าเขียวปัดอย่างทนไม่ไหว มีลูกไม่ได้ แน่นอนว่าเป็นเรื่องที่เธอโดนหัวเราะเยาะมาโดยตลอด
“เฮอะๆ ทรยศจริงๆ ฉันทำเพื่อเธอ กลัวว่าเงินสักเท่าไหร่ที่อยู่ในกระเป๋าของเธอจะโดนคนหลอกเอาไปหมด แต่เธอกลับไม่รู้ผิดรู้ถูกเช่นนี้”
“ไม่จำเป็นต้องทำเพื่อฉัน พี่รีบออกไปเลย ไม่ต้องมาอีกแล้วนะ”
“เสี่ยวหลิน จริงๆคำพูดเหล่านั้นของพี่รองก็เพื่อ……” หวาซวงเพิ่งอยากจะพูดอะไร แต่กลับโดนยอกย้อนกลับไป
“พี่ก็ไปด้วย ทั้งสองคนรีบหายตัวไปเลย ยิ่งเร็วยิ่งดี”
สุดท้ายแล้วหวาซวงก็ยังพูดไม่จบ ดึงหวาหรุงแล้วเดินออกไป ก่อนจะไปหวาหรุงยังไม่ลืมที่จะด่าอย่างเลวร้ายอีกครั้ง “หวาฟ้านฉันจะบอกเธอให้นะ สมัยนี้คนที่เชื่อในความรักล้วนแต่เป็นคนโง่เขลากันทั้งนั้นแหละ แค่มีเงินทองถึงจะมั่นคงที่สุด เธอหลงงมงายขนาดนี้ ไม่ช้าก็เร็วจะต้องเสียใจ”
หวาฟ้านโมโหจนความดันขึ้นสูง ถึงขั้นต้องนอนอยู่บนเตียงแล้ว……
“เสี่ยวหลิน ฉันจะไปตามหมอ” ป๋ายห้าวตื่นตระหนกตกใจ
“อย่าไป……อยู่เป็นเพื่อนฉัน” หวาฟ้านดึงมือของป๋ายห้าวเอาไว้ ไม่ยอมปล่อยมือ จริงๆเธอกลัวว่าตนเองจะจากไปตอนไหนก็ได้ แล้วจะไม่ได้เห็นป๋ายห้าวเป็นครั้งสุดท้าย
มือของป๋ายห้าวโดนหวาฟ้านจับเอาไว้แน่น เขาปวดใจอย่างไม่สิ้นสุด สักพัก ก็พูดด้วยเสียงต่ำ
“เสี่ยวหลิน อีกไม่กี่วันนี้ให้คุณดีขึ้นสักหน่อย พวกเราไปจดทะเบียนสมรสกัน ก่อนไปจดทะเบียนสมรสพวกเราไปทำเอกสารรับรองทรัพย์สินก่อนแต่งงาน เงินของคุณ ฉันไม่เอาแม้แต่สตางค์แดงเดียว