ลิขิตรักส่งฉันมาเป็นคู่เธอ - ตอนที่ 295
ตอนที่ 295 ขุดหลุมอย่างฉับพลัน
แค่คำเดียวหยอกล้อจนทุกคนยิ่งหัวเราะอย่างสนุกสนานเต็มที่ หวางเซียวอี้ก็หัวเราะด้วย “ใช่สิ ถ้าเป็นเรื่องผีก็คงจะเป็นเรื่องโปเยโปโลเยสินะ ใช่ไหม? ฉันคือนิ่งไฉ่เฉิน ส่วนคุณเป็นเสี่ยวเช่นเช่นของฉัน”
“ไปให้พ้นเลย ฉันเป็นคุณยายที่จะดูดพลังชีวิตของคุณอย่างทันทีน่ะสิ” หวาผิงโมโหจะแย่แล้ว
กาวหนานกุมท้องหัวเราะ “พี่หวาผิง พี่ก็สกปรกเกินไปแล้ว……อยู่ต่อหน้าคนมากมายอย่างนี้ ก็อยากจะดูดพลังชายหนุ่มของคุณชายหวางของพวกฉัน”
หวาผิง: ……
คำที่มีความหมายคลุมเครืออย่างนี้ จริงๆไม่น่าแปลกใจเลยสักนิด เมื่อผู้ชายสักกี่คนอยู่ด้วยกันก็มักจะพูดล้อเล่น ไม่ได้มีปัญหาอะไรมากมาย
หวาผิงก็มีนิสัยสนุกสนาน ไม่ได้รู้สึกไม่พอใจสักนิด
กลับเป็นหวาเหวินที่ค่อนข้างทำตัวไม่ถูก
ได้ฟังคำล้อเล่นที่มีสีสันเหล่านี้ ก็ค่อยๆก้มหน้าลง กินข้าวเงียบๆ
“คุณกินเยอะๆหน่อย อาหารมังสวิรัติพวกนี้ไม่เลวเลย”
เจียงหยู่เห็นเธอกินไม่เยอะ ก็รีบคีบอาหารมังสวิรัติส่วนหนึ่งมาให้เธอ เรียกได้ว่าแสดงความห่วงใยอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง
หลังกินข้าวเสร็จ ทุกคนต่างแยกย้ายกันไป
หวาผิงขับรถออกไปก่อน หวางเซียวอี้เนื่องจากดื่มเหล้า จึงให้คนขับมารับ
ดูผิวเผินก็ไม่มีอะไร แต่ทว่า……หลังจากนั้นหนึ่งชั่วโมง
หวางเซียวอี้เพิ่งจะอาบน้ำเสร็จ ก็ได้ยินเสียงเคาะประตู
เขาเปิดประตู เห็นหวาผิงอยู่ที่ทางเข้า ก็ประหลาดใจเล็กน้อย
อันที่จริงคิดไม่ถึงว่า หวาผิงจะมาที่บ้านของเขาโดยตรง
“มีอะไรไหม?” ท่าทางของเขาไม่ได้มีไมตรีมาก เพราะเขาพบว่าผู้หญิงคนนี้ คุณไม่ควรตามใจ ตั้งแต่เล็กจนโตหวาผิง โดนคนโอ๋โดนตามใจจนติดเป็นนิสัยอย่างชัดเจนแล้ว ดังนั้นคุณยิ่งเยินยอ ยิ่งประจบเธอ เธอก็ยิ่งลอย ยิ่งไม่แคร์คุณ ในทางกลับกันถ้าคุณต่อต้านเธอสักกี่ครั้ง เธอก็จะเชื่อฟังแล้ว
หวาผิงสวมเสื้อคลุมขนแกะสีดำ ด้านในเป็นเสื้อไหมพรมแขนสั้นสีเขียวเข้ม แต่งตัวได้เป็นผู้ใหญ่มาก
“ไม่เชิญฉันเข้าไปกินกาแฟสักแก้วหรือ?” หวาผิงยิ้ม
“ตรงไปตรงมาขนาดนี้?” หวางเซียวอี้เลิ่กคิ้ว
“ทำไม? ไม่กล้า? กลัวฉันกินคุณหรือ?” หวาผิงเป่าลมใส่หน้าของหวางเซียวอี้
หวางเซียวอี้เพิ่งจะอาบน้ำเสร็จ ผมยังไม่แห้งดี โดนลมอย่างนี้ ทนไม่ค่อยได้จริงๆ
“เข้ามาสิดาราดัง”
หวางเซียวอี้หมุนตัว เปิดประตูให้กว้างขึ้น
หลังจากหวาผิงเข้าไป ก็ปิดประตูทันที แล้วก็เปลี่ยนรองเท้า
ครั้งที่แล้วเธอรีบมารีบไป ไม่ได้พิจารณาบ้านของหวางเซียวอี้อย่างละเอียด
วันนี้ได้เห็นอย่างนี้ สไตล์ไม่เลวเลย ทั้งหมดตกแต่งด้วยไม้ ค่อนข้างมีรูปแบบญี่ปุ่นสไตล์ฮิปสเตอร์ แต่กลับเต็มไปด้วยความอบอุ่นมาก
“ดื่มอะไรหน่อยไหม?” หวางเซียวอี้หยิบผ้าขนหนูมาเช็ดผม
“อะไรก็ได้”
หวางเซียวอี้เดินไปถึงหน้าตู้เย็น หยิบน้ำส้มออกมาหนึ่งขวด วางไว้ด้านหน้าของหวาผิง
“หวางเซียวอี้ คุณอยู่คนเดียวหรือ?”
“ถ้าไม่อย่างนั้นล่ะ?”
“คุณไม่มีผู้หญิงคอยอยู่เป็นเพื่อน?”
“คุณว่าอย่างไรล่ะ?”
“นี่คุณ ฉันถามคุณ……ทำไมต้องให้ฉันเป็นคนพูดด้วย?” หวาผิงไม่ยอมโดนชักจูง
“แม้กระทั่งรองเท้าสวมเดินในห้องของผู้หญิงยังไม่มีเลย คุณมองไม่เห็นหรือ?”
หวางเซียวอี้พูดอย่างนี้ หวาผิงก็รู้สึกแล้วจริงๆ ที่นี่ไม่มีกลิ่นที่ผู้หญิงอาศัยอยู่เลยสักนิด
“อย่างนั้นเวลานัดผู้หญิง คุณก็ไปโรงแรมเป็นประจำใช่ไหม?” หวาผิงถาม แล้วก็เปิดน้ำส้มดื่มไปหนึ่งคำ
หวางเซียวอี้นั่งอยู่บนโซฟา มองหวาผิงอยู่
“ดาราดังนี่เปลี่ยนอาชีพมาเป็นปาปารัสซี่แล้วหรือ? แม้กระทั่งตอนฉันนัดหมายจะไปที่ไหน ก็ต้องถาม?”
“ฮ่าๆ ไม่ใช่ ฉันแค่อยากรู้”
“อย่าอยากรู้เลย ความอยากรู้อยากเห็นจะเป็นภัยต่อตนเอง”
“หวางเซียวอี้ ฉันมาวันนี้……เพื่อนัดคุณมานอนด้วยกัน”
หวาผิงแค่พูด ก็เกือบจะทำให้หวางเซียวอี้เลือดพุ่งออกมาแล้ว กะทันหันมากจริงๆ ของใช้บนเตียงยังไม่มีอะไรเลย
หวาผิงพูดต่อ “คุณมองฉันด้วยสายตาแบบนั้นทำไม คุณไม่ได้คิดอยากทำเรื่องอย่างนั้นกับฉันมาโดยตลอดหรือ?”
“คุณทำอะไรอีกแล้วล่ะ?” หวางเซียวอี้ไม่เชื่อจริงๆว่าหวาผิงจะมาบริการเขาถึงที่อย่างกะทันหัน ความเป็นไปได้อย่างเดียวก็คือต้องการขุดหลุมแล้วให้เขากระโดดลงไปอีกแล้ว