ลิขิตรักส่งฉันมาเป็นคู่เธอ - ตอนที่ 315

ตอนที่ 315 ไม่เป็นผู้ใหญ่เกินไปแล้ว

เจียงหยู่รีบปฏิเสธทันที “ฉันไม่ได้พูดอะไรทั้งนั้นแหละ แกยังโยนมาให้ฉันได้”

“แล้วทำไมถึงพูดแบบนี้ไม่ได้ล่ะ? วันนั้นฉันเห็นเขากับหวาผิงสบตากันหวานซึ้ง แล้วนี่มันก็เหมาะกับสไตล์ของสหายคุณหวังของเราจะตาย ภายนอกดูเย็นชาและภายในรุ่มร้อน……”

เจียงหยู่หัวเราะ ไม่พูดอะไรต่อ

พูดตามตรง หวางเซียวอี้กับหวาผิงเก็บความลับได้ดี แต่ว่าเจียงหยู่รู้จักหวางเซียวอี้มาหลายปีขนาดนั้น ยังไงก็ต้องสังเกตเห็น

แต่ไม่คิดว่าพวกเขาจะพัฒนาถึงขั้นขึ้นเตียงด้วยกัน……

หลังจากเล่นบิลเลียดไปหนึ่งชั่วโมง ฉินชุงเจี้ยนแพ้ให้เจียงหยู่ ก็เลยต้องเลี้ยงข้าวมื้อใหญ่

แซ่หลิงก็เลยได้ประโยชน์ไปด้วย ติดตามไปกินข้าวกับพวกเขา

ทั้ง4คนไปกินข้าวที่ร้านอาหารตะวันตกที่โรงแรม5ดาว สเต็ก เห็ดทรัฟเฟิลดำ ล็อบสเตอร์ ฟัวกราส์ ต่างเป็นอันดับต้นๆ ทั้งหมด

เพราะว่าหวาเหวินไม่กินเนื้อสัตว์ ก็เลยกินแค่สลัดผักกับขนมปังเท่านั้น และของหวานด้วย

หลังจากนั้นก็ดื่มน้ำส้มเป็นเพื่อนแซ่หลิง เจียงหยู่กับฉินชุงเจี้ยนอารมณ์ดี ทั้งสองคนดื่มไวน์กัน ทั้ง4คนกินไปด้วยคุยกันไปด้วย

จนเสร็จสิ้นเมื่อตอนกลางคืน ตอนแรกเจียงหยู่จะเรียกคนขับรถมาขับ แต่ว่าหวาเหวินบอกว่าเธอจะเป็นคนขับเอง

ไม่ง่ายเลยที่สาวน้อยจะริเริ่มอยากจะขับรถเอง แน่นอนว่าเจียงหยู่ก็ต้องไว้หน้าเธอ

ดังนั้นคู่รักขิงสดก็จากไปอย่างสวีทหวาน เหลือแต่ฉินชุงเจี้ยนกับแซ่หลิง

“เดี๋ยวฉันเรียกคนขับรถมาแล้วกัน”

“เดี๋ยวฉันขับให้”

“อย่าเลย เรียกคนขับรถมาดีกว่า” ฉินชุงเจี้ยนเองก็ไม่เชื่อใจฝีมือการขับรถของแซ่หลิงหรอก พูดอะไรก็ไม่ยอมทั้งนั้น

สุดท้ายทั้ง2คนก็เรียกคนขับรถ ฉินชุงเจี้ยนไปส่งแซ่หลิงกลับบ้านก่อน หลังจากนั้นก็กลับบ้านของตัวเอง

ตอนที่แซ่หลิงกลับไปถึงบ้านนั้น พี่สองก็อยู่พอดี กำลังเล่นเกมเป็นเพื่อนแซ่หนิงอยู่

“หยาวหยาว กินข้าวรึยัง? ”

“กินแล้ว”

“ดูมีความสุขดีนะ ไปหาเพื่อนมาเหรอ? ”เฝิงหยู่ถามสาวน้อย

แซ่หลิงยิ้มแต่ว่าไม่ได้พูดอะไร เดินไปหยุดอยู่ด้านหลังของแซ่จื๋อจ้วน และตอบไหล่เขา

“ทำอะไร? ”

“พี่สอง เดาสิว่าวันนี้ฉันไปเจอใครมา? ”

“ฉินชุงเจี้ยน”

“รู้ได้ไงอะ? ”

“เอาตูดคิดยังรู้เลย ความคิดนั้นของเธอ……แต่ว่าฉันขอเตือนอะไรเธอหน่อยนะ อย่าเหมือนกับ2ปีที่แล้ว ติดเขาอย่างกับพลาสเตอร์หนังหมา ให้เขาอยู่อย่างสงบเงียบไปเถอะ ยังไงเขาก็เป็นผู้ช่วยชีวิตเธอ” แซ่จื๋อจ้วนเล่นเกมไปด้วย และก็พูดอย่างไม่สนใจไยดีไปด้วย

แซ่หลิงเบ้ปาก “ฉันไม่ได้ติดเขาสักหน่อย ถึงแม้ว่าฉันยังชอบเขาอยู่ แต่ว่าไม่มีทางไร้เดียงสาเหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว เรื่องความรู้สึกมันไม่ใช่อะไรที่บังคับกันได้ ช่างเถอะๆ เรื่องนี้มันไม่ใช่เรื่องสำคัญ เรื่องสำคัญก็คือ วันนี้ฉันเจอพี่สาวเทพธิดาด้วย”

“เทพธิดาคนไหน? ” แซ่จื๋อจ้วนเองก็ไม่ได้สนใจฟังเท่าไหร่

“พี่หวาเหวินไง ฉันเจอเธอแล้ว”

อย่างที่คิดไว้ พอได้ยินชื่อของหวาเหวิน แซ่จื๋อจ้วนก็วางจอยเกมลงที่พื้นทันที และหันหน้ามามองแซ่หลิง “เธอเจอหวาเหวินแล้วเหรอ? ”

“ดูที่พี่เป็นแบบนี้สิ ไม่เป็นผู้ใหญ่เลย”

“อย่าเจ๊าะแจ๊ะ พูดดีๆ ไปเจอเธอที่ไหนมา? ”

แซ่จื๋อจ้วนสนใจเรื่องของหวาเหวินมากๆ เลิกเล่นเกมไปเลยทันที แล้วมาไล่ถามแซ่หลิงแทน

แซ่หลิงนั่งลงบนโซฟาอย่างสบายๆ หยิบส้มขึ้นมาปอกเปลือกแล้วพูดว่า “วันนี้ตอนที่ฉันไปหาฉินชุงเจี้ยน พี่เจียงหยู่ก็มาพอดี แล้วก็พาพี่หวาเหวินมาด้วย แม่เจ้า หน้าตาเธอสวยมากๆ นิสัยก็ดีสุดๆ ไม่ได้เย็นชาเหมือนที่พี่พูดเลย เธอยังเอาแต่ยิ้มให้ฉัน”

พอได้ยินแซ่หลิงพูดแบบนี้ แซ่จื๋อจ้วนก็รู้สึกอิจฉา

“แล้วพวกเธอคุยอะไรกัน ได้พูดถึงฉันไหม? ”แซ่หลิงรีบร้อนมาก

“พูดถึงสิ ฉันเป็นคนพูดขึ้นมาเองแหละ”

“แล้วเธอว่าไงบ้าง? ”

“ดูพี่รีบร้อนสิ……”

“อย่ามัวลีลา รีบพูดมาเร็ว……กระต่ายน้อย……”แซ่จื๋อจ้วนรีบร้อนจนจะบ้าตายอยู่แล้ว