ลิขิตรักส่งฉันมาเป็นคู่เธอ - ตอนที่ 33
ตอนที่ 33 ใครรายงาน
เซี่ยจื๋อจ้วนที่ง่วนระดมสมองเพื่อดอกไม้ไฟ เพิ่งจะจุดไปไม่นานก็กลายเป็นดึงดูดรถตำรวจมา
บังเอิญที่เจ้าหน้าที่ตำรวจประจำสถานีของเมืองล้วนรู้จักคุณชายรองตระกูลเซี่ยผู้นี้
“คุณชายเซี่ยครับ นี่คุณ….”
“ผมแต่จุดดอกไม้ไฟเล่น” เซี่ยจื๋อจ้วนอธิบาย
“ถ้าหากผมจำไม่ผิด บ้านของคุณไม่ได้อยู่แถวนี้ใช่ไหมครับ?” ตำรวจขั้นน้อยที่ยังใหม่อยู่เอ่ยถาม
“ผม…ก็ มีเพื่อนอยู่แถวนี้”
“คุณชายเซี่ย ขอประทานโทษด้วยครับ บริเวณนี้พวกเราไม่สามารถให้จุดดอกไม้ไฟได้จริงๆ ประการแรกเมืองเราเป็นเมืองมีกฎหมายที่ห้ามจุดดอกไม้ไฟครับ กล่าวอีกนัยหนึ่ง ถ้าหากต้องการจุดดอกไม้ไฟจะไปที่ริมทะเลสาบหรือที่ไหนก็ได้ครับ ส่วนบริเวณนี้เป็นย่านที่อยู่อาศัยซึ่งรบกวนเพื่อนบ้านย่อมไม่อนุญาต พวกเราไม่อาจโอนอ่อน คุณ…ช่วยไปกับพวกเราสักครู่ได้ไหมครับ?”
“พวกนายที่มาซะเร็ว ที่นี่ห่างจากตัวเมืองไกลขนาดนั้น พวกนาย…ทำไมถึงรู้?”
เซี่ยจื๋อจ้วนรู้สึกได้รางๆว่ามีบางอย่างผิดปกติ ในใจคิดมาถึงแม้ตำรวจจะมาแต่นี่ออกจะมาถึงเร็วไปสักหน่อย
“กล่าวอย่างไม่ปิดบัง คุณชายเซี่ย พวกเราได้รับการรายงานครับ”
“อาศัยอะไร…..ใครมันกล้ารายงานฉัน เอาเบอร์โทรศัพท์มา”
เซี่ยจื๋อจ้วนหงุดหงิดมาก ตนกำลังตามจีบหญิง ใครที่กล้ามาแส่?
“เอ่อ คนที่แจ้งความเข้ามาก็ใหญ่โตไม่เบานะครับ ไม่กล่าวถึงดีกว่าครับ”
ตำรวจที่นำหน้ามีความลำบากใจ ในใจคิดว่า พวกบรรดาลูกไฮโซนี่ยากที่จะเอาใจจริงๆ
ดึกดื่นไม่หลับไม่นอน มาจุดดอกไม้ไฟทำไมวะ ไม่ใช่ฉลองส่งท้ายปีสักหน่อย
เมื่อได้ยินตำรวจกล่าวเช่นนี้ เซี่ยจื๋อจ้วนจึงสนใจ
“สหาย ถ้าฉันคนนี้โกรธขึ้นมานายก็รู้ดีใช่ไหม บอกฉันไม่เป็นปัญหาหรอก….ฉันจะไปจัดการเอง ฉันยังไม่เชื่อเลยนะว่า….ในเมืองแห่งนี้ ฉันจะไม่สามารถจัดการคนที่รายงานฉันได้?
“นี่……”
ตำรวจลังเลอยู่หลายครั้งหลายครา จึงหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเพื่อเรียกดูเบอร์
“เบอร์นี้ครับ คุณลองดู ว่ากันว่า….”
เมื่อกล่าวถึงตรงนี้ ตำรวจยังจงใจมองสีหน้าของเซี่ยจื๋ออยู่ชั่วครู่
“ว่ากันว่าเป็นเบอร์ของภรรยาที่เพิ่งแต่งงานใหม่ของคุณชายเจียงครับ” ตำรวจกล่าว
เนื่องจากปัจจุบันหมายเลขโทรศัพท์ล้วนลงทะเบียนชื่อจริง ดังนั้นข้อมูลส่วนบุคคลอันนี้จึงโปร่งใสชัดเจน
โดยเฉพาะกับเจ้าหน้าที่ตำรวจที่หาปุ๊บก็เจอปั๊บ
เมื่อได้ยินว่าเป็นหวาเหวิน เซี่ยจื๋อจ้วนตะลึงงัน
เพ่งมองเบอร์โทรศัพท์อย่างละเอียดอีกที ไม่ผิด เป็นของเธอ
จริงๆด้วย…..
ผู้คนนี้…ตนอุตส่าห์จุดดอกไม้ไฟเพื่อเธอ นึกไม่ถึงว่าเธอจะ….แจ้งรายงานตน?
น่ายกย่องเสียจริง แต่พอย้อนกลับมาว่ากันอีกที เซี่ยจื๋อจ้วนพลันรู้สึกว่า หวาเหวินผู้นี้น่ารักมากจริงๆ
“เอาเถอะๆ ฉันรู้แล้ว พวกเรากลับ”
เมื่อได้ยินว่าหวาเหวินเป็นผู้แจ้งความ เซี่ยจื๋อจ้วนก็คลายความโกรธ ไม่วางแผนจะตามตื๊อ
“เหอๆ เช่นนั้นดอกไม้ไฟของคุณชายเซี่ย….”
“ไม่จุดแล้ว”
“ดีจริงๆ ขอบคุณที่ให้ความร่วมมือนะครับ ฮ้า….ได้ยินมาว่าคุณนายเจียงนอนหลับไม่สนิท ดังนั้นพวกเราก็จนปัญญาน่ะครับ”
คุณนายเจียงอะไรกัน เธอควรจะเป็นคุณนายเซี่ยต่างหาก
ประโยคนี้ เซี่ยจื๋อจ้วนพึมพำกับตนเอง ดังนั้นเสียงจึงค่อนข้างเบา และตำรวจได้ยินไม่ชัดเจน
หลังจากที่ตำรวจจากไป และเซี่ยจื๋อจ้วนไม่จุดดอกไม้ไฟอีก
เพียงแค่หาคนมาขนดอกไม้ไฟ ส่วนตัวเองก็ขับรถกลับ
เรื่องขบขันจบลงด้วยความเศร้าปิดท้าย……
ภายในสุ่ยหยุนเก๋อ
เจียงหยู่ก็นอนไม่หลับเนื่องจากถูกปลุกด้วยดอกไม้ไฟ หลังจากที่ตรวจสอบต้นสายปลายเหตุ เขาพลันหัวเราะ
วิธีการของหวาเหวิน เขาพึงพอใจมาก
รายงานเรื่องที่เซี่ยจื๋อจ้วนทำได้อย่างงดงาม
หากไม่ใช่เพราะเวลานั้นดึกเกินไป เขาก็อยากจะเข้าไปชมเชยภรรยาตัวน้อยของเขา จัดการเรื่องราวได้เยี่ยมจริงๆ
ช่วงเวลาตีสอง
หลังจากที่เซี่ยจื๋อจ้วนกลับบ้านไปเขายังคงไม่ยอมแพ้ จึงส่งข้อความให้หวาเหวินอีกครั้ง……หวาเหวินเรื่องที่คุณรายงานผม ผมไม่โทษคุณหรอก