ลิขิตรักส่งฉันมาเป็นคู่เธอ - ตอนที่ 77
ตอนที่77ไม่ได้พบกันมานาน
หวาเหวินกำลังจะเขียนบทสวดคุณนายเจียงก็เปิดประตูเข้ามาพอดี
“เหวินเหวิน”เธอได้ยินเจียงหยู่เรียกแบบนี้เธอเลยเรียกตาม
หวาเหวินตื่นตกใจเล็กน้อยจากนั้นก็รีบวางพู่กันในมือลงก่อนลุกขึ้นแล้วพยักหน้า“คุณแม่”
คุณนายเจียงพยักหน้ารับการเรียกขานด้วยความพอใจ
จากนั้นก็เดินเข้าไปในห้องหนังสือ“ได้ยินเจียงหยู่พูดว่าหลังจากที่นายหญิงเสียไปร่างกายเธอก็ไม่ค่อยจะดีเลย”
“ค่ะอาจเป็นเพราะกำลังเสียใจอยู่ค่ะ”
“ร่างกายเธอบอบบางต้องทะนุถนอมหน่อยนะฉันให้คนส่งรังนกมาให้เด็กรับใช้ของเธอไปต้มให้เธอดื่มแล้ว”คุณนายเจียงพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงอบอุ่น
คุณนายเจียงสวมใส่เสื้อผ้าสบายๆและมักชอบใส่กระโปรงสีสันสดใสและมีผ้าพันคอพันอยู่ด้านนอกอย่างเรียบง่าย
ดูมีสไตล์สามัญชนแต่ก็ยังไม่วายดูแพงมีระดับ
การแต่งตัวสไตล์นี้หวาเหวินชอบมากทีเดียว
ไม่เหมือนกับคุณนายหวาแม่ของเธอคุณนายหวาชอบแต่งตัวโอ่อ่าสง่าผ่าเผยชอบใส่เครื่องเพชรเครื่องประดับมากมายเต็มตัว
ความเป็นธรรมชาติทำให้คุณนายเจียงยกตัวเองให้ดูสูงขึ้นไม่น้อย
“เธอกำลังฝึกเขียนอยู่เหรอ?”คุณนายเจียงมองไปทางตัวอักษรที่ยังเขียนเสร็จกับพู่กันบนโต๊ะ
หวาเหวินพยักหน้า“ไม่มีอะไรทำก็เลยจะเขียนบทสวดให้คุณย่าคะ”
คุณนายเจียงค่อนข้างสนใจเลยเดินเข้าไปดูใกล้ๆ
ตัวอักษรของหวาเหวินสวยงดงามไม่เหมือนกับผู้หญิงทั่วไป
มีจังหวะลงเหมือนกับผู้ชายที่หนักแน่นเน้นปลายพู่กันเส้นคมชัด
“ไม่เลวเลย”
“คุณแม่ก็ตลกเกินไปค่ะหนูไม่เคยเรียนมาก่อนถึงตัวองจะชอบก็ต้องเรียนในช่วงปิดเทอมเป็นครั้งคราว”
“คัดลอกคัมภีร์มหากรุณาธารณีเหรอ?”
“คุณแม่เข้าใจด้วยเหรอคะ?”หวาเหวินเหนือความคาดหมาย
“แน่นอนจ๊ะครอบครัวที่ร่ำรวยแบบเราไม่เชื่อในพระเจ้าถ้าเป็นมหากรุณาธารณีก็พอได้คุณย่าของเธอได้คิดใคร่ครวญไว้ทั้งก่อนหลังเธอเกิดแล้วและไม่เสียแรงเปล่าที่รักเธอมีใจให้เด็กน้อยอย่างเธอ”
“คะหนูก็ทำได้แค่เรื่องเหล่านี้เท่านั้น”
“อย่าเพิ่งเขียนก่อนเลยมาลงไปนั่งเป็นเพื่อนแม่หน่อย”
คุณนายเจียงกลับไม่เกรงใจจูงมือหวาเหวินออกจากห้องหนังสือไป
ทั้งสองนั่งอยู่ภายในห้องรับแขก
หยินซิ่งชงชาดอกไม้ให้ทั้งสองคน
หวาเหวินกับแม่สามีที่ไม่ค่อยจะคุ้นชินคนนี้พูดคุยกันสักพัก
ความจริงหลังจากพูดคุยกันก็รู้ว่าเธอไม่ใช่คนหัวแข็งเธอมักจะเงียบๆด้วยซ้ำ
ถึงชุนเถาและหยินซิ่นที่ปรนนิบัติรับใช้เธอมาหลายปีแต่ก็ไม่มีโอกาสได้พูดคุยกับหวาเหวินแบบนี้มาก่อนแต่อย่างใด
แต่คุณนายเจียงค่อนข้างอบอุ่นไม่มีเจตนาร้ายใดๆ
เมื่อพูดคุยกันแล้วหวาเหวินก็ไม่ได้เป็นคนไม่รู้จักให้เกียรติแต่อย่างใด
คุณนายเจียงนั่งอยู่ประมาณชั่วโมงกว่าถึงจะแยกตัวจากไปหลังจาที่คุณนายเจียงไป
ชุนเถาก็พูดกับหวาเหวินว่า“คุณหนูนอกจากรังนกแล้วคุณนายยังซื้อของบำรุงอื่นๆมาให้ไม่น้อยเลยนะคะนอกจากมีก็ยังมีเม็ดเก๋ากี๊เมล็ดบัวเม็ดบัวต้นลิลลี่แล้วก็เห็ดหูหนูขาวจริงสิแล้วก็ยังมีผักป่าบนเขาบอกว่าคุณหนูชอบกินมังสวิรัติผักเหล่านี้ล้างปากได้จริงสิแล้วก็ยังมีไก่ดำอีก2ตัวด้วยบอกเอาไว้ต้มให้คุณหนูกินด้วยค่ะ”
หวาเหวิน…….
พูดจริงๆแล้วหลายปีมานี่นอกจากคุณย่าแล้วไม่มีใครเอาใจใส่เธอแบบนี้มาก่อนในเวลานี้หวาเหวินยังปรับตัวไม่ได้
ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี?
ถูกคนเมินเฉยใส่มานานอยู่ๆก็ดันมีคนมาเอาใจใส่ซะงั้นความรู้สึกนี้มันช่าง……..
“คุณหนูแม่สามีคนนี้ของคุณหนูดูไม่เลวเลยนะคะฉันคิดว่าฐานะร่ำรวยอย่างครอบครัวเจียงแม่สามีคนนี้ของคุณหนูทำเรื่องที่พิเศษมากมายเป็นหญิงแก่ที่ไม่ชอบหาเรื่องใครอย่างนั้นแหละ?”หยินซิ่นยิ้มออกมา
“ไม่มีทางฐานะอย่างครอบครัวเจียงคุณสมบัติผู้ดีต้องสูงมากแน่ไม่มีทางแสดงท่าทางอย่างพวกตลาดแน่นอนแต่…….แม่ของเจียงหยู่ฉันเองก็คิดไม่ถึงแต่อาจจะเป็นเพราะว่ารักลูกชายมากก็ได้”
“คุณหนูไม่ว่าคุณนายเจียงจะรักลูกชายหรือยังไงเธอก็ดีต่อคุณหนูไม่สร้างความลำบากใจให้แก่คุณหนูนั้นถือว่าเป็นเรื่องดีแล้ว”ชุนเถาพูด
หวาเหวินพยักหน้า“ก็จริงฉันเองก็ไม่ใช่คนที่ไม่รู้จักบุญคุณขนาดนั้นเอางี้……ฉันจะหาของขวัญที่สิ่งของที่เธอชอบให้สักอย่างแล้วกัน”
ในสายตาของหวาเหวินคนอื่นดีต่อเธอดีมาก็ต้องดีตอบเธอไม่ใช่คนที่เอาแต่เสพสุขความสบายใจของคนอื่นฝ่ายเดียว
ในตอนนั้นเองวีแชทของเธอก็ดังขึ้น…….
เมื่อเปิดดูก็พบว่าเป็นเจียงหยู่ไม่ผิด