ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 2037 อยากกินมือ + ตอนที่ 2038 ชอบคนสวยตั้งแต่เด็กหรือ

ตอนที่ 2037 อยากกินมือ

พอเสี่ยวเป่าไม่ได้ทานในสิ่งที่เขาต้องการก็โวยวายหนักกว่าเดิม ร่างบิดไปมาไม่หยุดและเริ่มออกอาการชัก แต่ไม่ได้ชักถี่เหมือนตอนเที่ยง ถึงอย่างนั้นก็ทำเอาเหมยเหมยตกใจไม่น้อย

“ทำไงดี พาเสี่ยวเป่าไปโรงพยาบาลดีไหม?” เหมยเหมยมองเหยียนหมิงซุ่นด้วยความตกใจ ทั้งกังวลใจทั้งรู้สึกผิด

เหยียนหมิงซุ่นเองก็กังวลใจไม่แพ้กันในเมื่อชีวิตคนทั้งชีวิต อีกทั้งเป็นหลานชายของคู่อริอย่างหนิงเฉินเซวียน หากเป็นอะไรไปที่บ้านของเขา หนิงเฉินเซวียนต้องหาเรื่องไม่จบไม่สิ้นอย่างแน่นอน

“อย่ากังวลไป เฮ่อเหลียนเช่อขอให้เราพาเสี่ยวเป่ากลับมาเอง ต่อให้เกิดอะไรขึ้น เฮ่อเหลียนเช่อก็ว่าอะไรไม่ได้” เหยียนหมิงซุ่นปลอบเหมยเหมย

เสี่ยวเป่าชักกระตุกติดต่อกันหลายที ใบหน้าเล็กเริ่มเปลี่ยนเป็นสีช้ำม่วง เหมยเหมยร้อนใจแทบแย่ เธอในตอนนี้ไม่คิดว่าผลลัพธ์หลังจากนี้จะเป็นอย่างไรอีกต่อไปแล้ว เธอแค่อยากให้เสี่ยวเป่าดีขึ้น

ถ้าชักแบบนี้ต่อไป เด็กเล็กแค่นี้จะทนไหวได้อย่างไร?

ป้าฟางเคยเลี้ยงลูกมาสองคนเลยมีประสบการณ์เลี้ยงเด็กมาก่อน เธอพูดตามสิ่งที่คาดว่า “เด็กคนนี้คงไม่ได้เป็นลมชักหรอกใช่ไหม จะให้เขาชักต่อไปไม่ได้นะ ถ้าชักต่อไปจะกลายเป็นคนโง่ได้”

“งั้นทำอย่างไรดีล่ะ? พาไปโรงพยาบาลกันเถอะ!” น้ำตาของเหมยเหมยไหลริน

เหยียนหมิงซุ่นก็หมดหนทางช่วยเช่นกัน เรื่องอื่นต่อให้ยากเพียงใดเขาก็หาทางแก้ได้ แต่เวลาเผชิญหน้ากับเด็กอย่างเสี่ยวเป่าเขากลับหมดหนทางทุกอย่าง

“งั้นพาไปโรงพยาบาลแล้วกัน ฉันไปเอารถ” เหยียนหมิงซุ่นหันหลังจะไปเอารถ

“แอะ ๆ…”

เสี่ยวเป่าที่รู้สึกทรมานแทบทนไม่ไหวยังคงชักต่อไป มือเล็กโบกกลางอากาศไปมาแต่เสมือนว่าเขาต้องการจะคว้าบางอย่าง พยายามตามหามาตลอด เหมยเหมยจับผิดสังเกตได้เลยถาม “เสี่ยวเป่าอยากได้อะไร?”

เธออยากช่วยบีบมือให้เสี่ยวเป่าเพื่อให้เขารู้สึกสบายขึ้นบ้าง แต่เพิ่งยื่นมือไปกลับถูกเสี่ยวเป่าดึงไว้ เจ้าตัวเล็กตาเป็นประกายแล้วยัดนิ้วของเหมยเหมยใส่ปากอย่างแรง ปากเล็กอ้ากว้างแล้วใช้แรงดูดไม่น้อย

“เฮ้ย เสี่ยวเป่ากินไม่ได้!”

เหมยเหมยอยากชักมือกลับแต่ไม่กล้าออกแรงมากเพราะกลัวจะทำให้เสี่ยวเป่าเจ็บ

เสี่ยวเป่ากำมือเหมยเหมยไว้แน่นแล้วยัดใส่ปากอย่างไม่ย่อท้อ เหยียนหมิงซุ่นสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อยก่อนกล่าว “เธอเอามือให้เขากินก่อน”

เหมยเหมยยัดนิ้วตัวเองใส่ปากเล็กของเสี่ยวเป่าตามแรงดึงของมือเสี่ยวเป่า เสี่ยวเป่าอ้าปากงับนิ้วของเธอไว้ทีเดียวแล้วใช้แรงดูดเสียงดัง แต่ก็ดีที่เจ้าตัวเล็กไม่มีฟันไม่อย่างนั้นนิ้วของเหมยเหมยคงถูกแทะจนเละแน่

ภาพอัศจรรย์ใจเกิดขึ้นแล้ว

เสี่ยวเป่าที่ดูดนิ้วเหมยเหมยอย่างเอร็ดอร่อยเงียบลงอย่างน่าแปลก แล้วหลับอยู่ในอ้อมอกของเหมยเหมยอย่างว่าง่าย ช่างน่ารักน่าชังเสียเหลือเกิน

“เจ้าตัวเล็กหิวแล้ว ให้เขาดื่มนม” ป้าฟางยิ้มกล่าว

เหยียนหมิงซุ่นหยิบขวดนมยัดใส่ปากเสี่ยวเป่า เหมยเหมยก็ชักมือตัวเองกลับในเวลาเดียวกัน แต่เสี่ยวเป่ากลับเป็นอย่างเมื่อครู่ที่ดูดนมเพียงคำเดียวก็คายจุกนมออกอย่างรังเกียจ พลางคลำหามือของเหมยเหมย

พอเห็นว่าเจ้าตัวเล็กจะโวยวายอีกเลยทำเอาเหมยเหมยตกใจรีบยัดนิ้วตัวเองเข้าไป เสี่ยวเป่าดูดนิ้วของเธออย่างพึงพอใจแล้วกลายร่างเป็นเด็กดีทันที

“น่าแปลก นมผงดี ๆไม่ดื่มแต่ชอบดูดนิ้วของคุณหนู เด็กคนนี้แปลกจริง ๆ” ป้าฟางเห็นแล้วก็รู้สึกแปลกใจ เด็กน้อยหน้าตาน่ารักแต่ทำไมรู้สึกไม่ค่อยปกติเท่าไรล่ะ!

เหยียนหมิงซุ่นผุดความคิดหนึ่งขึ้นมาราวกับนึกอะไรขึ้นได้ เขาให้ป้าฟางไปทำงานต่อจนในห้องเหลือเพียงเขากับเหมยเหมย

“เธอป้อนยาวิเศษให้เสี่ยวเป่าใช่ไหม?” เหยียนหมิงซุ่นถาม

เหมยเหมยพยักหน้ารับ “อืม ให้เขาดื่มไปสองหยด เสี่ยวเป่าชอบดื่มมากเลยล่ะ…เอ๊ะ ฉันนึกออกแล้ว…”

……………………….

ตอนที่ 2038 ชอบคนสวยตั้งแต่เด็กหรือ

เหมยเหมยก็นึกถึงสาเหตุเช่นกัน เธอเปิดฝาขวดนมแล้วเหยาะยาวิเศษลงไปสองหยด เขย่าให้เข้ากันก่อนจะป้อนให้เสี่ยวเป่าดื่ม

เธอกังวลว่าเสี่ยวเป่าไม่ยอมดื่มอีก เหมยเหมยเลยจงใจหยดน้ำนมใส่ปากเสี่ยวเป่าเล็กน้อย เจ้าตัวเล็กแลบลิ้นออกมาเลียแตะ ๆแล้วฉีกยิ้มอย่างดีใจ ไม่ต้องรอให้ใครป้อนเจ้าตัวก็ประคองขวดนมดูดเอง

เหยียนหมิงซุ่นเข้าใจแล้วว่าทำไมเสี่ยวเป่าถึงยอมใกล้ชิดเหมยเหมยซึ่งทั้งหมดล้วนเป็นเพราะยาวิเศษ เสี่ยวเป่าไม่มีภูมิต้านทานต่อยาวิเศษเหมือนสัญชาตญาณของสัตว์ที่รู้ว่าเหมยเหมยมีของดีถึงยอมใกล้ชิดเธอ

บ่งบอกว่าเสี่ยวเป่าไม่ใช่เด็กธรรมดา เขาต้องมีบางอย่างที่ผิดแปลกไปจากมนุษย์ทั่วไป

ป้าฟางมารายงานว่าเฮ่อเหลียนเช่อมาถึงแล้ว

“พาเขาไปที่ห้องรับแขก” เหยียนหมิงซุ่นออกคำสั่งเสียงเรียบ

เหมยเหมยอุ้มเสี่ยวเป่าตามออกไป เฮ่อเหลียนเช่อนั่งอยู่ในห้องรับแขกเพียงลำพัง เมื่อเห็นเสี่ยวเป่าที่ดื่มนมอยู่ในอ้อมแขนเหมยเหมยอย่างนิ่งสงบ ดวงตาก็เบิกกว้างอีกครั้ง

วันนี้มีเรื่องเหนือความคาดหมายเขามากเกินพอแล้ว

ทำไมทั้ง ๆที่เขาทุ่มเทแรงกายแรงใจทั้งหมดแล้วก็ยังจนปัญญาจะแก้ไขปัญหาได้ แต่จ้าวเหมยกลับจัดการได้อย่างง่ายดาย ไม่มีเหตุผลเอาเสียเลย!

“นมยี่ห้ออะไรเหรอ?” เฮ่อเหลียนเช่อยังไม่พอใจอยู่ดี บางทีนมผงที่เขาซื้ออาจไม่ถูกปากน้องชายของเขา ไม่เกี่ยวกับเสน่ห์ส่วนบุคคลของเขาแต่อย่างใด

“นมผงคลิน แพงที่สุดในห้างสรรพสินค้า นี่ใบเสร็จ แกจ่ายเงินมาให้ฉันด้วย”

เหยียนหมิงซุ่นล้วงใบเสร็จที่เขาตั้งใจขอมาออกมา เงินไม่ถึงหนึ่งร้อยหยวน สำหรับเขาแล้วขนหน้าแข้งไม่ร่วงสักเส้นเดียวด้วยซ้ำ แต่ทำไมเขาต้องเสียเงินให้เฮ่อเหลียนเช่อด้วยล่ะ?

เฮ่อเหลียนเช่อรับใบเสร็จมาดูแวบหนึ่งพลางทำหน้าประหลาดใจ อดถามไม่ได้ “พวกแกซื้อจากห้างสรรพสินค้าไหน?”

“ห้างโหย่วอี้ เฮ่อเหลียนเช่อแกคงไม่คิดจะเบี้ยวหรอกนะ?” เหยียนหมิงซุ่นมองเขาด้วยสายตาดูถูก

“เหลวไหล ฉันจะขาดแคลนเงินแค่นี้เหรอ? ให้แกร้อยหนึ่งไม่ต้องทอน” เฮ่อเหลียนเช่ออารมณ์เดือดในฉับพลันพลางล้วงธนบัตรหนึ่งร้อยจากกระเป๋าเสื้อโยนให้เหยียนหมิงซุ่น

เหยียนหมิงซุ่นใช้สองนิ้วคีบรับเงินหนึ่งร้อยไว้อย่างง่ายดาย “เศษที่เหลือแกยังมีหน้าเอาคืนอีกเหรอ?”

เฮ่อเหลียนเช่อแค่นเสียงทีหนึ่งแต่ไม่เถียงกลับ จู่ ๆก็เงียบลงดูท่ากำลังคิดบางอย่างอยู่ สีหน้าดูสับสน ซึ่งความจริงเจ้าหมอนี่ก็กำลังสับสนอยู่จริง ๆนั่นแหละ

เขาไม่เข้าใจ เขาก็ซื้อนมผงคลินจากห้างสรรพสินค้าโหย่วอี้เช่นกัน ทำไมเสี่ยวเป่าถึงไม่ทาน?

ส่วนนมผงที่จ้าวเหมยป้อนเขา เจ้าเด็กนี่กลับทานอย่างเอร็ดอร่อย!

หรือว่าน้องชายของเขาชื่นชอบสาวงามตั้งแต่เด็กกันนะ?

เฮ่อเหลียนเช่อคิดไม่ตก สุดท้ายก็ใช้เหตุผลที่ว่าเสี่ยวเป่าชอบสาวงามมาปลอบใจตัวเอง ตัดสินใจว่าคราวหลังจะหาแม่นมหน้าตาสะสวย เช่นนี้ไม่แน่เสี่ยวเป่าอาจจะยอมรับแม่นมก็ได้

บอกตามตรงเสี่ยวเป่าใกล้ชิดกับจ้าวเหมย ในมุมมองของเขาไม่ได้ต่างจากการใกล้ชิดกับอู่เยวี่ยแต่อย่างใด

ผู้หญิงสองคนนี้ล้วนเป็นนังแพศยาที่เขารังเกียจ เขาไม่มีวันยอมให้น้องชายตัวเองสนิทกับพวกเธอ ต้องรีบหาทางอื่นจัดการโดยเร็ว

“ในเมื่อแกมาแล้วก็พาเสี่ยวเป่ากลับบ้านซะ ตอนนี้กินอิ่มท้องแล้วคงไม่โวยวายแล้วแหละ” เหยียนหมิงซุ่นไม่อยากให้เจ้าตัวเล็กอยู่ต่อเลยสักนิด จึงเสนอให้เฮ่อเหลียนเช่อพากลับไปอีกครั้ง

เฮ่อเหลียนเช่อเองก็ต้องการเช่นนั้น เขาไม่อยากทิ้งน้องชายไว้ที่เหยียนหมิงซุ่นสักเท่าไรนัก

เหมยเหมยออกจะอาลัยอาวรณ์เสี่ยวเป่าอยู่เล็กน้อย แต่เมื่อครู่อาการชักของเสี่ยวเป่าทำเธอตกใจแทบแย่จนกลัวว่าจะเป็นอะไรไปจริง ๆจึงส่งเสี่ยวเป่าที่ยังทานยมอยู่ไว้ในอ้อมแขนเฮ่อเหลียนเช่อ

เฮ่อเหลียนเช่ออ้ามือรับเจ้าตัวน้อยมาอย่างระมัดระวัง สีหน้าประหม่าพร้อมเผลอทำท่าตั้งรับโดยไม่รู้ตัว ตัดสินใจว่าหากเสี่ยวเป่าร้องโวยวายเขาจะรีบถอนตัวทันที

แต่คราวนี้เสี่ยวเป่ากลับไว้หน้าเขามาก ประคองขวดนมพลางยู่จมูกเล็กหน่อย แม้จะไม่ค่อยพอใจที่เฮ่อเหลียนเช่อเป็นคนอุ้มแต่เสี่ยวเป่ามีของอร่อย ๆอยู่ในมือจึงยอมปล่อยเฮ่อเหลียนเช่อไปอย่างใจกว้าง นอนอยู่ในอ้อมแขนเขาอย่างเงียบสงบพลางดูดนมเสียงดังอึก ๆ

…………………….