ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 2293 แมงเม่าบินเข้ากองไฟ + ตอนที่ 2294 ต้องเปลี่ยนหนัง

ตอนที่ 2293 แมงเม่าบินเข้ากองไฟ

“เกิดอะไรขึ้น…”

ขนาดเหยียนหมิงซุ่นที่แม้ภูเขาไท่ซานถล่มต่อหน้าก็ยังสีหน้าไม่เปลี่ยนยังตกใจสะดุ้งเฮือกใหญ่ ทำไมจู่ ๆถึงมีสัตว์ปรากฏตัวมากมายขนาดนี้?

แถมแต่ละตัวยังตัวใหญ่มากอีกต่างหาก!

เขาสายตาดีจึงเห็นได้ชัดว่าตัวที่อยู่ด้านหน้าสุดคืองูหลามขนาดเกือบยี่สิบเมตร ร่างกายหนายิ่งกว่าถังน้ำและตัวใหญ่กว่างูเหลือมโบอาในป่าอเมซอนหลายเท่า

แถมสัตว์ตัวอื่น ๆก็ดูตัวใหญ่กว่าปกติมากโข

ณ เวลานี้สัตว์จำนวนนับหมื่นต่างวิ่งโถมตัวเข้าหาแสงที่ปกคลุมอย่างไม่คิดชีวิตราวกับแมงเม่าบินเข้ากองไฟอย่างไม่กลัวตาย

สัตว์พวกนี้โอบล้อมแสงไว้มิดชิดโดยไม่ให้ลมผ่านเล็ดลอดออกมาเลยและแปรสภาพกลายเป็นลูกบอลขนาดใหญ่ สุนัขจิ้งจอกตะปบหมาป่า หมาป่ากระชากงู ต่างเขมือบกลืนกินพลังที่สร้างความหวาดกลัวแก่มนุษย์นี้อย่างละโมบ

ฉาฉาถูกล้อมอยู่ตรงกลางสุด ร่างกายขนาดเล็กของมันขยายใหญ่ขึ้นไม่หยุด สัตว์ตัวอื่น ๆก็เช่นเดียว บางตัวรับไม่ไหวก็ตัวแตกระเบิดกลายเป็นผุยผงไป ขณะนี้สัตว์ตัวอื่น ๆยังคงดูดซับแสงนั้นต่อไป

ต่างกระโจนเข้าไปเรื่อย ๆเหมือนคนบ้าคลั่ง!

“โอ้โห…สัตว์พวกนี้บ้าไปแล้วหรือไง แต่ละตัวรนหาที่ตายกันเหรอ?” ทุกคนไม่เข้าใจว่าจุดประสงค์ที่สัตว์พวกนี้ทำไปเพื่ออะไร

เหยียนหมิงซุ่นพอจะเดาได้บ้างว่าต้องมีส่วนเกี่ยวข้องกับฉิวฉิวแน่นอน ไม่แน่อาจเป็นเจ้าตัวเล็กนี่หาพรรคพวกมาช่วยก็ได้!

“แสงนั่นเหมือนจะน้อยลงไปบ้างแล้ว…” มีคนตะโกนขึ้นมา

“ใช่…น้อยไปเยอะมาก แต่สัตว์พวกนั้นก็น้อยลงไปเยอะเช่นกัน ถูกกลืนกินไปแล้วเหรอ?”

……

เหยียนหมิงซุ่นใจกระตุกวูบ หากเขาเดาไม่ผิดพลังของแสงคงถูกสัตว์พวกนี้ดูดซับไปแล้ว ถ้าเช่นนี้เฮ่อเหลียนเช่ออาจมีโอกาสรอดใช่ไหม?

เขาไม่อยากติดหนี้บุญคุณชีวิตหมอนี่เลยสักนิด แถมยังเป็นหนี้บุญคุณที่ช่วยชีวิตไว้ด้วย!

เขาหวังว่าจะได้เป็นคู่อริของเฮ่อเหลียนเช่อต่อไปมากกว่า เช่นนั้นเขาจะได้ไม่รู้สึกแปลก ๆ!

……

ทุกคนต่างกำลังจับตาดูสถานการณ์ภูเขาสือว่านซึ่งจะมีคนคอยรายงานทุกห้านาที เหมยเหมยทนรออยู่บ้านไม่ไหวเลยตัดสินใจไปที่สวนฟาร์มเพราะข่าวคราวที่นั่นจะไวกว่าหน่อย

ใกล้จะผ่านไปสิบแปดชั่วโมงแล้ว แต่ละคนต่างใจวูบโหวงกันหมด

“เกิดเหตุระเบิดที่ฐานลับ…” มีสายโทรเข้ามา เหมยเหมยใจเต้นรัวยกแขนมาดูเวลาแต่ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไร “ยังเหลืออีกตั้งชั่วโมงกว่าจะครบสิบแปดชั่วโมง ทำไมถึงระเบิดก่อนล่ะ?”

เสี่ยวเมิ่งเองก็แปลกใจไม่แพ้กัน ปลายสายยังอธิบายต่อไป “เหตุระเบิดครั้งนี้อานุภาพไม่แรงมาก และแปลกมากที่กัมมันตภาพรังสีไม่แพร่กระจาย รายละเอียดยังอยู่ในขั้นตอนการสืบ”

“สืบให้ดีว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่” เสี่ยวเมิ่งสั่ง

เหมยเหมยอดพรูลมหายใจออกมาไม่ได้ ดูท่าทางคงไม่ใช่ฐานลับระเบิดแต่คงเกิดอุบัติเหตุอะไรมากกว่า เหยียนหมิงซุ่นน่าจะไม่เป็นอะไร

ใกล้จะครบสิบแปดชั่วโมงแล้ว ไอเมฆรูปเห็ดที่ทุกคนกังวลใจไม่ได้ปรากฏขึ้น ทางฐานลับเงียบสงบดีไม่มีความเคลื่อนไหวใด ๆ…ผ่านไปอีกครึ่งชั่วโมงก็ยังเงียบสงบอยู่…

“ไม่เป็นไรแล้วใช่ไหม?”

เหมยเหมยชิงทำลายความเงียบก่อนเพราะเธอทนไม่ไหวแล้วจริง ๆ

เสี่ยวเมิ่งพรูลมหายใจออกแล้วพยักหน้าอมยิ้มน้อย ๆ “ไม่เป็นไรแล้ว ผมจะให้คนติดต่อคุณชายหมิงเดี๋ยวนี้เลย”

เหมยเหมยพนมมือปากพึมพำ น้ำตาไหลรินอย่างตื่นเต้นปนดีใจ ฝันร้ายจบลงสักที!

ไม่มีใครตายอีกแล้ว!

แต่ในเมื่อยังไม่ได้รับข่าวคราวว่าเหยียนหมิงซุ่นปลอดภัยดีเหมยเหมยจึงไม่กล้าไปไหน ยังคงรออยู่ที่สวนฟาร์ม

เวลาผ่านไปหลังเกิดเหตุระเบิดราวห้าชั่วโมง ฟ้าก็เริ่มสว่าง วันใหม่ได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว

เหมยเหมยนอนไม่ค่อยหลับ เพิ่งแต่งตัวนอนได้สักพักเสี่ยวเมิ่งก็มาบอกเธอว่า “คุณชายหมิงไม่เป็นไรแล้ว เขาจะอยู่สะสางเรื่องที่เหลือตรงนั้นก่อน เฮ่อเหลียนเช่อได้รับบาดเจ็บสาหัสอยู่ในระหว่างการนำตัวมาที่นี่ คาดว่าอีกชั่วโมงจะมาถึง คุณชายหมิงบอกให้เหมยเหมยดูแลเฮ่อเหลียนเช่อด้วย”

…………………….

ตอนที่ 2294 ต้องเปลี่ยนหนัง

เหมยเหมยแค่ได้ฟังก็เข้าใจความหมายของเหยียนหมิงซุ่นทันที คิดจะให้เธอใช้ยาวิเศษช่วยเฮ่อเหลียนเช่อสินะ

“ฉันจะไปโรงพยาบาลทหารเดี๋ยวนี้”

เหมยเหมยไม่ได้ลังเลใจใด ๆ แม้เจ้าเฮ่อเหลียนเช่อจะน่าเกลียดเพียงใดแต่คราวนี้เขาได้สละตัวเองเพื่อช่วยทุกคน เธอไม่มีทางดูดายอยู่แล้ว อีกอย่างเหมยซูหานตายไปแล้ว ถ้าเฮ่อเหลียนเช่อเป็นอะไรไปอีกคนทิ้งเสี่ยวเป่าอยู่คนเดียวน่าสงสารจะตายไป

เธอไม่ได้พาเสี่ยวเป่าไปโรงพยาบาลด้วยเพราะไม่รู้ว่าเฮ่อเหลียนเช่อบาดเจ็บหนักเพียงไหนแต่ก็คงไม่เบา ไม่อย่างนั้นเหยียนหมิงซุ่นคงไม่สั่งให้เธอไปหรอก

สภาพของเฮ่อเหลียนเช่อในตอนนี้ต้องแย่มากแน่ ๆ อย่าเพิ่งให้เสี่ยวเป่าสะเทือนใจจะดีกว่า

ตอนที่เธอไปถึงโรงพยาบาลเฮ่อเหลียนเช่อยังไม่ถูกส่งตัวมา เธอจึงแวะไปดูเหมยซูหานก่อน

เครื่องช่วยหายใจทำงานตามหน้าที่มัน เหมยซูหานนอนแน่นิ่งอยู่บนเตียงหน้าอกสั่นกระเพื่อมขึ้นลงอ่อน ๆ ดูเหมือนกำลังหลับอย่างสงบอยู่

“เฮ่อเหลียนเช่อยังไม่ตาย แต่เขาบาดเจ็บนิดหน่อย ฉันจะพยายามช่วยเขาอย่างสุดชีวิต นายอย่ากังวลใจไปเลยนะ” เหมยเหมยพูดนิ่ง ๆ

สิ่งที่เธอไม่รู้คือวิญญาณของเหมยซูหานไม่ได้ไปไหนไกลเพราะเขายังมีสิ่งที่ยึดติดอยู่จึงยังวนเวียนอยู่ในห้องพักผู้ป่วยนี้เหมือนเธอในชาติที่แล้ว

เหมยซูหานฟังเหมยเหมยพูดอย่างสงบ แต่พอได้ยินว่าเฮ่อเหลียนเช่อบาดเจ็บ ถึงเขาจะเป็นห่วงแต่ก็โล่งอกไปที แค่ยังมีชีวิตอยู่ก็พอแล้ว

หนึ่งชั่วโมงให้หลัง…

เฮลิคอปเตอร์ลงจอดในเขตโรงพยาบาลทหาร เฮ่อเหลียนเช่อถูกส่งตัวมาถึงแล้วก่อนที่คุณหมอพยาบาลที่รอรับตามคำสั่งได้พาเฮ่อเหลียนเช่อเข้าไปในห้องฉุกเฉินด่วนโดยไม่กล้ารอช้าแม้แต่วินาทีเดียว

เหมยเหมยยังรออยู่นอกห้องผ่าตัด วิญญาณของเหมยซูหานลอยอยู่เหนือศีรษะเธอคอยจ้องมองไฟสีแดงหน้าประตูห้องผ่าตัดอย่างแน่นิ่ง

……

เวลาผ่านไปนาทีแล้วนาทีเล่า…เหมยเหมยรู้สึกเหมือนผ่านไปนานนับปีจนในที่สุดประตูก็ถูกเปิดออก

“เป็นอย่างไรบ้าง? พ้นขีดอันตรายหรือยัง?” เหมยเหมยถามด้วยความร้อนใจ

“ยังไม่พ้นขีดอันตราย อาการของคนไข้ไม่ดีเท่าไรนัก เขาติดเชื้อจากสารกัมมันตรังสีทำให้ตาบอดและผิวหนังเกือบครึ่งตัวเป็นแผลเหวอะหวะ มันทำให้ติดเชื้อไวรัสได้ง่ายและทำให้อวัยวะภายในทำงานแย่ลง…”

คุณหมอผู้มีอิทธิพลสูงสุดในเขตโรงพยาบาลทหารเอ่ยอย่างเสียดาย เขายังรู้สึกแปลกใจนักว่าติดเชื้อกัมมันตรังสีรุนแรงขนาดนี้แต่ทำไมเฮ่อเหลียนเช่อยังทนมาถึงตอนนี้ได้ล่ะ?

ก่อนหน้านี้เหยียนหมิงต๋า ตอนนี้เป็นเฮ่อเหลียนเช่อ หรือว่าร่างกายของทหารจากหน่วยพิเศษแข็งแกร่งกว่าคนปกติหลายเท่าจริง ๆหรือ?

เหมยเหมยใจดิ่งวูบ เอ่ยถาม “มีวิธีช่วยเขาไหม?”

“มี…วิธีลัดก็คือเปลี่ยนผิวหนัง การผ่าตัดนี้ไม่ยากแต่ยากที่ตามหาผิวหนังแข็งแรงสดใหม่ไม่ได้ทันท่วงที” คุณหมอพูดอย่างระอา

ในอดีตการผ่าตัดผิวหนังส่วนมากจะใช้ผิวหนังจากบั้นท้ายหรือต้นขาด้านในของคนไข้เอง แต่ผิวหนังบนตัวเฮ่อเหลียนเช่อติดเชื้อแทบไม่มีที่เหลือให้กรีดเอาออกมาจึงจำต้องกรีดหนังจากตัวคนอื่น

แต่เวลาแบบนี้เขาจะไปหาผิวหนังสดใหม่ที่เหมาะสมได้จากที่ไหนล่ะ?

เหมยเหมยดวงตาลุกวาว “ขอแค่มีผิวหนังสดใหม่ก็พอใช่ไหม เฮ่อเหลียนเช่อก็จะไม่ตายใช่ไหม?”

“ใช่…”

เหมยซูหานที่ลอยอยู่กลางอากาศตะโกนอย่างร้อนใจ “ใช้ผิวหนังของฉัน…ผิวหนังของฉันแข็งแรงดี…”

แต่ไม่มีใครได้ยินเสียงของเขา

ดีที่เหมยเหมยช่วยพูดแทนเขา “เหมยซูหานในห้องพักผู้ป่วยพิเศษ ก่อนตายเขายินยอมบริจาคอวัยวะในร่างกายทั้งหมดให้เฮ่อเหลียนเช่อ คุณหมอไปเอาหนังของเขาตอนนี้เลยเถอะ ต้องการอะไรก็เอาได้เลย”

แม้เช่นนี้จะดูโหดเหี้ยมไปบ้างแต่ถ้ายืดชีวิตของเฮ่อเหลียนเช่อได้ คิดว่าเหมยซูหานที่อยู่ปรโลกก็คงยิ้มออก

เหมยซูหานที่ลอยอยู่กลางอากาศยิ้มอย่างดีใจ ขอแค่ช่วยอาเช่อได้ก็ใช้ร่างกายเขาได้ตามสบายเลย!

……………………..