ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 2407 สั่งสอนคนเลว + ตอนที่ 2408 เล่นได้สนุกเหลือเกิน

ตอนที่ 2407 สั่งสอนคนเลว

“ฉันแค่รับผิดชอบพาพวกผู้ชายไปยังจุดนัดหมายและคอยสืบข่าวคราวบางส่วน ส่วนเรื่องอื่นฉันไม่รู้อะไรแล้ว…” โม่เฉี่ยวหลิงอดกลั้นต่อความเจ็บปวดพลางเอ่ย

“คนที่คอยนัดหมายให้เธอคือใคร?” เหยียนหมิงซุ่นถามเสียงเย็นชา

“คือเจ๊น่า เธอเป็นคนพาฉันเข้ามาในวงการนี้”

“ใครคือเจ๊น่า?”

“ก็เจ๊น่าที่เป็นดาวเด่นแห่งลานไควฟงไง ผู้เสียหายสามคนก่อนหน้านี้ก็คือลูกค้าของเจ๊น่า หลัง ๆเธอไม่อยากทำแล้วเลยสั่งให้ฉันไปทำแทน”

โม่เฉี่ยวหลิงนึกเสียใจภายหลัง หากเธอไม่ทำเรื่องพวกนี้ตอนนี้เธอก็ยังถือว่าเป็นสาวบริสุทธิ์คนหนึ่ง ยังเป็นหงส์งามในหมู่บ้านที่มีผู้ชายมากมายอยากแต่งงานกับเธอ…

แต่ตอนนี้เธอกลับกลายเป็นนักโทษคนหนึ่ง!

ไม่รู้ว่าจะถูกตัดสินโทษอย่างไรบ้าง…

“ฉันไม่รู้อะไรเลยจริง ๆนะ เจ๊น่าเป็นคนบังคับให้ฉันทำ เธอรู้จุดอ่อนของฉัน ฉันถูกบังคับนะ…”

โม่เฉี่ยวหลิงแก้ต่างให้ตัวเองพลางร้องไห้น้ำตานองหน้า

“ทำไมเธอต้องจงใจชี้ตัวลูกสาวฉันด้วย? เด็กที่อยู่ในกลุ่มเลือดโอบอมเบย์นั่นอายุยังไม่ครบเดือนแต่ลูกสาวฉันใกล้จะครบสามเดือนแล้ว เป็นไปไม่ได้ที่เธอจะจำผิด” เหมยเหมยมองด้วยสายตาเยือกเย็น

โม่เฉี่ยวหลิงสะดุ้งไม่กล้าสบสายตาเหมยเหมย ตัวสั่นเทาไม่หยุด

“ฉัน…ฉันผิดไปแล้ว…”

โม่เฉี่ยวหลิงไม่ได้ยอมรับว่าเธอจงใจ ไม่อย่างนั้นเหมยเหมยต้องตีเธอให้ตายแน่ ๆ

เพียงแต่ถ้อยคำบ้าบอนี่ไม่มีใครเชื่อ แม้เล่อเล่ออายุเพียงสองเดือนกว่าแต่กลับดูโตเหมือนเด็กอายุหกเดือน ต่อให้โง่แค่ไหนก็ไม่มีทางดูเป็นเด็กทารกเพิ่งคลอดอายุไม่ครบเดือนได้หรอก

“เธอจงใจทำร้ายลูกสาวฉัน…ฉันจะฟาดให้ตายไปเลย!”

เหมยเหมยนึกแค้นใจพลางฟาดแส้ไม่ยั้งมือ โม่เฉี่ยวหลิงเจ็บจนเจียนตายพื้นนองไปด้วยเลือด เสียงร้องโหยหวนก็อ่อนลงเรื่อย ๆ

เหยียนหมิงซุ่นไม่ได้ห้ามเหมยเหมยแต่ออกคำสั่งให้ลูกน้องไปพาตัวเจ๊น่าคนนั้นมา โม่เฉี่ยวหลิงเป็นเพียงคนวงนอกที่รู้เรื่องน้อยเสียยิ่งกว่าน้อย เจ๊น่าน่าจะรู้อะไรมากกว่า

“พี่สะใภ้ใจเย็นก่อน ฉันยังต้องพาไปไต่สวนคดี ตอนนี้ยังตายไม่ได้” เหยียนหมิงต๋าห้ามเหมยเหมยไว้

โม่เฉี่ยวหลิงต้องตายอย่างสาสมแต่จะตายด้วยน้ำมือเหมยเหมยไม่ได้เพราะต้องได้รับโทษทางกฎหมายเท่านั้น

เหมยเหมยก็เหนื่อยแล้วเช่นกันจึงชี้ไปที่โม่เฉี่ยวหลิงแล้วเอ่ย “ส่งเธอไปอยู่ในคุกที่สกปรกโสมมที่สุด ฉันจะทำให้เธอทุกข์ทรมานอย่างถึงที่สุด ทำให้ตายทั้งเป็น…”

“ได้เลย!” เหยียนหมิงต๋ารับปาก

กล้าแตะต้องหลานสาวของเขา ฉะนั้นจะปล่อยให้ผู้หญิงคนนี้ตายง่าย ๆไม่ได้!

“ไม่นะ…”

โม่เฉี่ยวหลิงมองพวกเขาอย่างหวาดกลัว ตัวสั่นเทาพลางร้องครวญครางไม่หยุดแต่ไม่มีใครสนใจเธอ

จุดจบของเธอถูกกำหนดไว้แล้ว!

ในป่าจะมืดเร็วกว่าข้างนอก ชายหนุ่มย่างเนื้อกระต่ายป่าทานจนอิ่มท้องแล้วความง่วงก็ถาโถมเข้ามา

เขาชงนมให้เล่อเล่อแล้วพาไปฉี่ก่อนจะเตรียมเข้านอน

ไม่แน่พรุ่งนี้อาจจะคลายระบบการคุมเข้มแล้วก็ได้!

ดวงตากลมโตสุกใสของเล่อเล่อกลิ้งกลอกเพราะเธอไม่รู้สึกง่วงเลยสักนิด ขณะที่ชายหนุ่มก็ไม่สนใจเธอ เขาปูผ้าหนา ๆบนพื้นแล้ววางเล่อเล่อไว้บนนั้นก่อนจะล้มตัวลงนอนและไม่นานก็เข้าสู่ห้วงนิทราไป

ดวงตากลมโตของเล่อเล่อเป็นประกายสว่างท่ามกลางความมืดมิด เธอเหยียดขาสั้นป้อมกระแซะตัวเข้าไปใกล้ชายหนุ่มทีละนิดด้วยแรงอย่างมหาศาล…ฮึบ ๆ…จนในที่สุดก็เข้าไปใกล้ชายหนุ่มคนนั้นได้สำเร็จ

จากนั้นเธอก็ยกขาสั้นป้อมขึ้นพร้อมสั่งสมแรงอยู่นานแล้วกระทืบลงไปทีเดียวด้วยแรงทั้งหมดที่มี…

“อ๊าก…”

ชายหนุ่มสะดุ้งตื่นเพราะหลังเอวเหมือนหักไปอย่างไรอย่างนั้น เจ็บจนเขาหน้ามืดเป็นระยะ ๆ นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?

เขาลุกขึ้นมาสำรวจดูรอบหนึ่งแต่ไม่พบความผิดปกติใด ๆ ชายหนุ่มจึงล้มตัวลงนอนใหม่และเข้าสู่ห้วงนิทราไปอีกครั้ง…

เล่อเล่อยกกำปั้นขึ้นกระชากผมของชายหนุ่มพลางออกแรงทั้งหมดอีกทีก่อนที่จุกผมสีเหลือง…จะหลุดอยู่ในมือเธอ…

“ให้ตายเถอะ…”

ชายหนุ่มสะดุ้งตื่นเป็นครั้งที่สอง…รู้สึกปวดศีรษะแทบจะระเบิด…

คราวนี้เขาเห็นผมสีเหลืองน่าสงสัยในมือเล่อเล่อพลันก็เข้าใจทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น สีหน้าฉายแววโกรธเคืองอย่างมาก

……………………….

ตอนที่ 2408 เล่นได้สนุกเหลือเกิน

“ให้ตายเถอะ…ฉันจะฆ่าแกให้ตายเลย…”

ชายหนุ่มบันดาลโทสะถลึงตามองเส้นผมสีเหลืองในอุ้งมือเล่อเล่ออย่างปวดใจ

ปู่ทวด คุณปู่ คุณพ่อ คุณอา…หัวโล้นตั้งแต่อายุสี่สิบกว่าทั้งนั้น ตอนนี้ไรผมและปริมาณเส้นผมของเขาก็เป็นที่น่ากังวลอยู่แล้ว ยามปกติแม้แต่หวีผมยังระวังแล้วระวังอีก แต่ตอนนี้–

กลับถูกเจ้าหนูน่าโมโหนี่กระชากหลุดไปมากขนาดนี้!

“คิก ๆ…”

เล่อเล่อมีความสุขอย่างเหลือล้นพลางเหยียดเตะขาสั้นป้อมไม่หยุด ดวงตากลมโตสุกใสมองชายหนุ่มนิ่งพลันก็ทำให้ไฟโทสะของเขาลดฮวบลงทันที

แน่นอนว่าไม่ใช่เพราะสำนึกหรอกนะ

แต่ชายหนุ่มยังอยากได้เงินต่างหาก!

เพื่อนร่วมกลุ่มสองคนตายไปแล้ว ค่าตอบแทนก้อนใหญ่ก็ตกเป็นของเขาเพียงคนเดียว มีเงินก้อนใหญ่ขนาดนี้ไม่แน่เขาอาจจะเลื่อนวันปลดเกษียณได้ก่อนเวลาก็ได้!

“หลับดี ๆ ไม่อย่างนั้นฉันจะเอาแกไปเป็นอาหารของหมาป่าซะ!”

ชายหนุ่มข่มขู่อย่างดุดัน เล่อเล่อเอียงศีรษะแอบลิ้นเลียอุ้งมืออ้วน ระหว่างนั้นก็ครุ่นคิดไปว่าชายหน้าตาขี้เหร่คนนี้พูดอะไรอยู่นะ?

ทำไมไม่เหมือนที่พ่อแม่พูดเลยล่ะ?

ฟังไม่เข้าใจ…

ชายหนุ่มนวดหนังศีรษะอย่างหงุดหงิดพลางชงนมให้เล่อเล่ออีกขวด หากเจ้าเด็กอ้วนมีนมดื่มก็คงไม่รบกวนเวลานอนของเขาแล้ว!

เพียงแต่เจ้าเด็กตัวแสบนี่กระเพาะใหญ่นัก กระปุกนมผงพร่องลงไปกว่าครึ่งแล้ว ดูท่าจะอยู่ต่อได้อีกเพียงวันเดียวเท่านั้น

ทางฝั่งสำนักงานใหญ่ยังไม่มีข่าวคราวอะไรเลย ไม่ว่าอย่างไรรอผ่านวันพรุ่งนี้ไปเขาก็ต้องกลับไปยังสาขาเมืองหลวงแล้วเพราะจะปล่อยให้เจ้าหนูนี่หิวตายไม่ได้

เล่อเล่อดื่มนมอย่างมีความสุขและเงียบสงบงดงามดั่งนางฟ้าตัวน้อย ชายหนุ่มรู้สึกชื่นใจเหลือเกิน จากนั้นก็อยู่ห่างจากเล่อเล่อก่อนจะเข้าสู่ห้วงนิทราต่อ

เพียงแต่–

เล่อเล่อที่ดื่มนมจนหมดเขวี้ยงขวดนมไปข้าง ๆแล้วหันหน้ามองไปทางปากถ้ำ ส่งเสียงร้องเพียงไม่กี่ครั้งก็มีแสงสีขาววาบปรากฏตรงหน้าปากถ้ำ ซึ่งก็คือเสวี่ยเอ๋อร์ที่เฝ้ารออยู่ตรงปากถ้ำมานานแล้ว

แม้ชายหนุ่มจะใช้ก้อนหินปิดปากถ้ำไว้แต่แค่เสวี่ยเอ๋อร์เรียกลิงมาไม่กี่ตัวก็สามารถสร้างทางออกอีกทางหนึ่งได้อย่างง่ายดาย ไม่ยากเกินความสามารถมันเลย

สัตว์ที่เดินเข้ามาพร้อมกับเสวี่ยเอ๋อร์ยังมีงูขาวกับเจ้าลิงสีทองที่มีสีขนงดงามผิดปกติ และโดดเด่นสะดุดตาท่ามกลางความมืดมิด

เสวี่ยเอ๋อร์เดินไปยืนข้างเล่อเล่ออย่างเงียบ ๆแล้วดมกลิ่นบนตัวเธอฟุดฟิด ๆ ท่าทางสนิทสนมเหลือเกิน

เล่อเล่อกอดหัวเสวี่ยเอ๋อร์ไว้แล้วแทะอยู่หลายทีเช่นกัน สนิทกันมากเชียวละ

“เจ้านาย…เรากลับบ้านกันเถอะ!” เสวี่ยเอ๋อร์พูดโน้มน้าว คุณแม่ของเจ้านายต้องร้อนใจแย่แล้วแน่ ๆ

“ไม่เอา…ยังอยากเล่นต่อ…”

“แล้วสัตว์ตัวผู้สองขานี่จะทำอย่างไรต่อ?” เสวี่ยเอ๋อร์มองชายหนุ่มที่หลับสนิทอย่างดูแคลน ความจริงมันคิดว่ากัดคอให้หักทีเดียวเด็ดขาดไปเลยดีกว่า!

“เล่น…”

เล่อเล่อยังเล่นไม่หนำใจพอเลยให้เสวี่ยเอ๋อร์พาเธอขยับเข้าไปใกล้ชายหนุ่มมากกว่านี้ เจ้าตัวเล็กแสยะยิ้มที่มุมปากพลางยกขาน้อย ๆขึ้น สั่งสมแรงแล้วกระทืบลงไปตรงช่วงเอวเช่นเคย

……

“ให้ตายเถอะ…ฉันจะฆ่าแกซะ!”

ทุกครั้งที่ชายหนุ่มเพิ่งเข้าสู่ห้วงความฝัน เล่อเล่อก็จะกลั้นแกล้งปลุกเขาให้ตื่นทุกที หนึ่งคืนผ่านไปชายหนุ่มขอบตาดำปี๋ หน้าตาดูอิดโรยแถมหาววอดไม่หยุด

เล่อเล่อไม่กลัวเขาหรอกเพราะมีเสวี่ยเอ๋อร์อยู่ด้วย!

ชายหนุ่มก็ดีแต่ปากเท่านั้น ความจริงเขาไม่กล้าทำอะไรเทพความมั่งคั่งตัวน้อยนี่หรอก ผ่านไปครึ่งวันเขาก็ยังไม่ได้รับข่าวคราวใด ๆจึงเตรียมตัวออกไปข้างนอก

นมผงใกล้จะหมดแล้ว อีกอย่างก็ใกล้ถึงเวลาที่ลูกค้ากำหนดขึ้นเรื่อย ๆ เขาต้องออกไปแล้ว

ลูกน้องที่เหยียนหมิงซุ่นสั่งให้ไปตามหาตัวเจ๊น่ากลับมาในเวลาอันรวดเร็วซึ่งมาพร้อมกับเจ๊น่าที่พาโม่เฉี่ยวหลิงเข้าสู่วงการนี้

เจ๊น่าดูอายุไม่มากนัก หุ่นเพรียวผมดัดลอนดูเย้ายวน สวมกระโปรงสั้นสีดำถุงน่องสีดำซึ่งเต็มไปด้วยเสน่ห์เย้ายวนดั่งหญิงสาวผู้โชกโชนตั้งแต่หัวจรดเท้า!

เพียงแต่ผมลอนบดบังใบหน้าจนทำให้มองไม่ชัดว่าเธอหน้าตาเป็นอย่างไร

เหมยเหมยกลับรู้สึกคุ้นหน้าแปลก ๆเหมือนจะเป็นคนรู้จักเลย

……………