ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 2573 งานอดิเรกพิเศษ + ตอนที่ 2574 รักแรกพบที่เล่าลือกันมา

ตอนที่ 2573 งานอดิเรกพิเศษ

เฮ่อเหลียนเช่อทำเช่นนั้นต่อไป ผู้ชายในค่ายฐานทัพ…ถูกจับมือหมดไม่มีพลาด เวลาจับก็นานขึ้นเรื่อย ๆ โดยเฉพาะชายรูปงามหน่อยก็จะยิ่งนาน

เขาคิดง่าย ๆว่าแต่ไหนแต่ไรมาเหมยซูหานรักสวยรักงามอยู่แล้ว ต่อให้จะเกิดใหม่ก็ไม่น่าจะเลือกเกิดเป็นลุงอ้วนหรอก เขาคงเลือกหนุ่มหน้าตาดี ๆหน่อย…

ดังนั้นเขาจึงเน้นการทดสอบนี้กับพวกหนุ่มหล่อ จับมือทุกคนจนพวกเขารู้สึกขนลุกซู่ไปทั้งตัว

ชายลึกลับที่มาใหม่ผู้นี้เวลายิ้มดูน่ากลัวเหลือเกิน แต่สิ่งที่น่ากลัวที่สุดคืองานอดิเรกของเขา…ทำไมถึงได้จับมือพวกเขาได้น่าขยะแขยงขนาดนี้?

แถมยังบีบฝ่ามือตั้งหลายรอบ…พวกเขากลัวจนตัวเกร็งหมดแล้ว!

มีหลายคนกล้าที่จะโกรธแต่ไม่กล้าที่จะพูดเลยอดทนอยู่เงียบ ๆ ในใจกลับรู้สึกไม่พอใจมาก แค่จับมือก็พอยอมให้ได้ แต่ถ้าไอ้โรคจิตน่ารังเกียจนี่คิดจะทำอะไรมากกว่านี้ พวกเขาสาบานว่าจะเอาให้ตายเลย!

แต่ว่า——

ในขณะที่มีคนไม่ชอบ แน่นอนว่าก็ต้องมีคนชอบอยู่บ้าง

เรื่องราวทุกอย่างมีสองด้านเสมอ!

เฮ่อเหลียนเช่อจับมือจนใกล้จะครบทั้งโต๊ะแล้วแต่ยังไม่เจอคนที่ทำให้เขามีปฏิกิริยาตอบสนองได้เลย หัวใจเย็นวาบลงเรื่อย ๆ จะไม่มีได้อย่างไรกัน?

หรือว่าเหมยซูหานจะไม่อยู่ที่นี่?

เฮ่อเหลียนเช่อมัวแต่ครุ่นคิดเลยไม่ได้สังเกตว่ามีคนสองคนจ้องมาที่เขาด้วยดวงตาที่แหลมคม

คนหนึ่งสายตาเต็มไปด้วยความรัก อยากจะพูดแต่ก็ไม่พูด

ส่วนคนหนึ่งสายตาเต็มไปด้วยความโมโห ปากเรียวบางซ่อนความเย็นชาเอาไว้

คนที่ใบหน้าเต็มไปด้วยความรักก็คือหนึ่งในบอดี้การ์ดชาวต่างชาติที่เซียวเซ่อจ้างมา หน้าตาหล่อเหลามาก ผมสีบลอนด์ทอง หุ่นก็ยั่วยวนใจสุด ๆ เขามองเฮ่อเหลียนเช่ออย่างเสน่หา หัวใจก็เต้นแรงตึกตัก

หิวกระหายมาหลายปี ในที่สุดก็ได้เจอคนที่จะเข้ามาในชีวิตของเขาแล้ว!

แมนมาก!

ส่วนสายตาที่เต็มไปด้วยความโมโหก็คือหานเหมย เธอเฝ้าสังเกตดูเฮ่อเหลียนเช่ออยู่ตลอด พอเห็นเขาจับมือผู้ชายทุกคนไม่เสร็จไม่สิ้นสักที หานเหมยที่สะสมความโมโหเอาไว้ก็แทบปะทุออกมา ไอ้สารเลวนี่โรคเก่ากำเริบออกลายอีกแล้ว คาดไม่ถึงว่าผู้ชายผู้หญิงก็เอาหมด?

แม้กระทั่งลุงอ้วนก็ไม่เว้น!

น่ารังเกียจจริง ๆ!

หานเหมยกัดฟันกรอดเสียงดัง เส้นเลือดสีเขียวบนหลังมือปูดโปน ถ้วยแทบจะโดนเธอบีบแตกอยู่แล้ว เสี่ยวเป่าที่นั่งอยู่ข้าง ๆเธอก็รีบถามด้วยความห่วงใยว่า “พี่สาวไม่สบายเหรอ?”

“ไม่มีอะไร เสี่ยวเป่ากินข้าวเถอะ พี่ไม่เป็นอะไร”

หานเหมยสูดหายใจเข้าลึกแล้วคีบอาหารให้เสี่ยวเป่าและเล่อเล่อ ส่วนตัวเองกลับไม่มีความอยากอาหารเลยสักนิด สายตายังคงจับจ้องไปที่ใครบางคนอย่างไม่วางตา

เฮ่อเหลียนเช่อสัมผัสได้ถึงไอเย็นตรงแผ่นหลัง เขาจึงอดไม่ได้ที่จะหันไปมอง พอเผชิญหน้ากับหานเหมยก็ตกตะลึงโดยไม่รู้ตัว

สาวน้อยคนนี้ถือว่าค่อนข้างสวยทีเดียว แต่ว่าทำไมสาวน้อยคนนี้ถึงได้มองเขาแบบนี้ล่ะ?

หรือว่าเห็นเขาหน้าตาหล่อเหลาก็เลยตกหลุมรักเขางั้นเหรอ?

เฮ่อเหลียนเช่ออดไม่ได้ที่จะลำพองใจแต่ก็หันหน้ากลับมาอย่างรวดเร็วแล้วไม่หันไปมองหานเหมยอีก ตอนนี้เขาเป็นผู้ชายที่มีเจ้าของแล้ว เหมยซูหานเกลียดความสัมพันธ์ที่ไม่ชัดเจนระหว่างเขากับผู้หญิงมากที่สุด เขาต้องประพฤติตัวดี ๆ ไม่ให้โอกาสสาวน้อยคนนี้มายุ่มย่ามได้!

หานเหมยจุกอก โมโหจนปวดฟัน

ไอ้สารเลวสมควรตายนี่ ขนาดประจันหน้ากันแบบนี้ยังจำกันไม่ได้ แสดงว่าไอ้สารเลวนี่ไม่มีเธออยู่ในใจเลยงั้นเหรอ?

คำพูดหวาน ๆเหล่านั้นมันคือสิ่งหลอกลวงทั้งเพ พอเธอตายก็ไปยั่วยวนผู้ชายคนอื่น แถมยังสนใจผู้หญิงอีกต่างหาก ไม่ได้เรื่อง!

เหมยเหมยเห็นเหตุการณ์เหล่านี้อยู่ในสายตาทั้งหมดก็พยายามกลั้นหัวเราะไว้ เธอคร้านจะพูดชี้นำใครบางคนให้เสียเวลา ไม่อย่างนั้นเธอจะมีละครสนุก ๆให้ดูเหรอ?

พูดถึงเหมยซูหานที่เกิดใหม่เป็นสาวน้อย เธอไม่เพียงแต่จิตใจคับแคบลงเท่านั้น แม้กระทั่งไอคิวก็เหมือนจะไม่ทำงานแล้วด้วย น่าสนุกจริง ๆ!

เฮ่อเหลียนเช่อหลือบมองชายหนุ่มหล่อเหลาที่มีดวงตาสีฟ้าผมบลอนด์แวบหนึ่ง ถึงแม้จะไม่ค่อยคาดหวังมากนัก แต่ก็ยังอยากลองดูก่อน บางทีอาจจะใช่ก็ได้!

ไม่รอให้ยื่นมืออกไปก่อน ชายหนุ่มสุดหล่อผมบลอนด์ก็ยื่นมือออกมาด้วยท่าทีกระตือรือร้น เขาจับมือเฮ่อเหลียนเช่อเอาไว้แน่น จากนั้นก็เอ่ยด้วยความเสน่หาว่า “ฉันชื่อเจสัน…อายุ 28 ปี โสด…”

………………………………………….

ตอนที่ 2574 รักแรกพบที่เล่าลือกันมา

เจสันพูดพลางขยิบตาให้เฮ่อเหลียนเช่อพร้อมเลียริมฝีปากล่างอีกต่างหาก ลูกน้องสองคนที่อยู่ด้านข้างเกิดอาการสะดุ้งโหยง พวกเขาอดไม่ได้ที่จะกระซิบถามนอร์แมนคู่หูของเจสันว่า

“เพื่อนของนายเป็นพวกชอบประตูหลังหรอ?”

“ใช่…ในร่างที่แข็งแรงของเจสันมีหัวใจสีชมพูของสาวน้อยซ่อนอยู่” นอร์แมนพูดด้วยรอยยิ้ม

ลูกน้องทั้งสองคนตัวสั่นสะท้านพร้อมลูบแขน พวกเขาอดไม่ได้ที่จะเหลือบมองเจสันที่กำลังส่งสายตาเสน่หาให้เฮ่อเหลียนเช่อ จากนั้นก็ลูบแผ่นอกของตัวเองเบา ๆอย่างมีความสุข โชคดีจริง ๆ…ที่หนุ่มต่างชาติอ้อนแอ้นคนนี้ไม่ได้สนใจพวกเขา!

“วางใจเถอะ…สายตาของเจสันค่อนข้างสูง” นอร์แมนพูด

สีหน้าของลูกน้องทั้งสองต่างสับสน…ถึงอย่างไรพวกเขาก็ถือว่ามีสัดส่วนที่เร้าใจเหมือนกันไม่ใช่หรือไง?

คาดไม่ถึงว่าเจ้าหมอนี่จะไม่เห็นพวกเขาอยู่ในสายตา?

ตาบอดแล้ว!

เฮ่อเหลียนเช่อกลับแอบยิ้มกริ่มในใจ เป็นไปได้ไหมว่าชาวต่างชาติผมบลอนด์คนนี้จะคือเหมยซูหานของเขา?

ไม่อย่างนั้นทำไมถึงได้เป็นฝ่ายรุกก่อนขนาดนี้?

“สวัสดีครับ…ผมคือเฮ่อเหลียนเช่อ”

เฮ่อเหลียนเช่อที่มีรอยยิ้มเต็มใบหน้ายื่นมือทั้งสองข้างออกไปจับอีกฝ่ายแน่น มือไม่นุ่มเลยแถมยังหยาบกร้านอีกต่างหาก นี่แสดงให้เห็นว่าเขามักจะใช้ปืนอยู่บ่อย ๆ สิ่งสำคัญที่สุดเลยคือทำไมเขาไม่มีปฏิกิริยารู้สึกอะไรเลยล่ะ?

ฝ่ามือรู้สึกคันยุบยิบเล็กน้อย เฮ่อเหลียนเช่อสะดุ้งโหยง เจสันส่งสายตาเร่าร้อนมาให้พร้อมมือที่อยู่ไม่สุขเพราะเกาฝ่ามือของเขาเบา ๆไปด้วย…

เฮ่อเหลียนเช่ออดไม่ได้ที่จะตัวสั่นพลันนึกสงสัยในการคาดเดาของตัวเองอยู่บ้าง เหมยซูหานคงไม่เปิดเผยอย่างกระตือรือร้นโจ่งแจ้งเหมือนสาวที่เพิ่งมีความรักขนาดนี้หรอก ต่อให้อยู่ในบ้านก็ไม่เป็นฝ่ายรุกยั่วยวนเขาก่อนแน่นอน ยิ่งไม่ต้องพูดถึงสถานที่คนพลุกพล่านแบบนี้เลย

หรือว่าชาวต่างชาติคนนี้ไม่ใช่เหมยซูหานของเขา?

แต่ทำไมถึงได้เป็นฝ่ายรุกเข้าหาเขาก่อนขนาดนี้ล่ะ?

เฮ่อเหลียนเช่อรู้สึกสับสนจริง ๆจึงลืมดึงมือกลับชั่วขณะ เจสันจับไว้แน่นและ…ระยะห่างระหว่างพวกเขาทั้งสองคนก็ใกล้เข้ามาเรื่อย ๆทั้งที่เห็นกับตาว่าใกล้ขยับเข้ามาตัวติดกับเขาแล้ว

ทุกคนมองด้วยสายตาตกตะลึง หรือว่านี่คือรักแรกพบที่เขาเล่าลือกันมา?

อีกทั้งยังเป็นผู้ชายทั้งคู่ด้วย?

พวกเขายิ้มเหมือนเข้าใจและไม่ได้รู้สึกแปลกใจแต่อย่างใด พวกเขาเป็นแพทย์ที่เปิดกว้างและเห็นโลกมามากจึงไม่ได้สนับสนุนหรือคัดค้านรักร่วมเพศ ขอแค่ไม่กระทบชีวิตคนอื่นก็พอแล้ว!

อีกทั้งสองคนนี้พอมองแล้วก็เหมาะสมกันดีเหมือนกัน!

เจสันยิ่งชอบใจมากกว่าเดิม เขาหลงคิดว่าเฮ่อเหลียนเช่อเองก็ชอบตัวเองเหมือนกัน ดีจริง ๆ…ทั้งสองคนใจตรงกัน อีกเดี๋ยวค่อยหาสถานที่ทำความเข้าใจกันมากขึ้นกว่านี้ดีไหมนะ?

“พวกเรา…ไปตรงมุมนั้นหาที่คุยกันเงียบ ๆดีไหม?”

เจสันกระซิบเสียงเบาพร้อมร่างกายขยับเข้าไปแนบชิดติดเฮ่อเหลียนเช่อ ถ้าไม่ใช่เพราะกังวลว่ามีคนนอกอยู่ด้วยเขาคงลูบไล้ท่อนบนไปนานแล้ว กล้ามเนื้อแน่นขนาดนั้นคงเซ็กซี่มากอย่างแน่นอน!

จู่ ๆเฮ่อเหลียนเช่อก็ได้สติขึ้นมาพลันรู้สึกได้ถึงความร้อนรุ่มในร่างกายของเจสัน อีกทั้งยังตัวติดเขาอย่างกับปลาหมึก จิตใต้สำนึกบอกว่าให้ผลักเจ้าหมอนี่คนนี้ออกไป

เฮ้ย…มีคนมองอยู่ตั้งมากมายขนาดนี้ มันดูเขินแปลก ๆแฮะ!

อีกทั้งตอนนี้เขาก็ยังไม่แน่ใจว่าแท้ที่จริงแล้วเจสันคือเหมยซูหานหรือเปล่า?

ทว่านิสัยไม่ค่อยเหมือนเท่าไร หรือว่าเหมยซูหานตายครั้งหนึ่งจะนิสัยเปลี่ยนไปมากขนาดนี้?

“อยากไปมุมนั้นหน่อยไหม…ฉันมีคำพูดอยากจะพูดกับนายด้วยนะ!” เจสันอิงแอบเข้ามาใกล้

ประจวบกับที่เฮ่อเหลียนเช่ออยากตรวจสอบว่าเป็นเหมยซูหานหรือเปล่า แบบนี้ก็เข้าทางพอดี “ไปกันเถอะ!”

เจสันดีใจสุดขีดแล้วหันกลับไปขยิบตาให้คู่หู จากนั้นก็เดินตัวบิดตามเฮ่อเหลียนเช่อเข้าป่ามืดไป

ทุกคนถึงกับตกตะลึงอ้าปากค้าง เฮ้ย…เร็วไปหน่อยมั้ง?

ไม่ต้องใช้เวลาศึกษาดูใจอะไรกันหน่อยเหรอ?

……………………………