ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 2753 น่าอายชะมัด + ตอนที่ 2754 แผนทำร้ายตัวเองดีหรือแผนสาวงามดี

ตอนที่ 2753 น่าอายชะมัด

เหยียนหมิงซุ่นมีสีหน้ามึนงง ไม้นางฟ้าคืออะไร นี่มันของบ้าอะไรกันเนี่ย?

แต่ละวันเขายุ่งอยู่แต่กับงานจึงไม่เข้าใจคำศัพท์ใหม่ ๆพวกนี้เท่าไหร่ แต่ฟังดูแล้วเหมือนเป็นสิ่งที่พวกผู้หญิงใช้กัน แต่ในเมื่อเป็นสิ่งที่เหมยเหมยพูด หรือว่าจะเป็นอมยิ้มจริง ๆ?

“พี่ซื้อไม้นางฟ้ามาตั้งแต่เมื่อไรกัน? เธอซื้อมาแล้วเก็บไว้เองหรือเปล่า?” เหยียนหมิงซุ่นแค่เอ่ยยียวนแต่กลับพบว่าภรรยาของตัวเองหน้าแดงเป็นลูกตำลึงไปหมดแล้ว เห็นได้ชัดว่าต้องมีอะไรแน่ ๆ

คุณย่าหยางชะงักไปครู่หนึ่ง หลังจากนั้นไม่นานก็เริ่มเข้าใจ แม้เธอจะเป็นหญิงชราอายุมากแต่เป็นคนทันสมัย เพราะเธอเล่นอินเตอร์เน็ตทุกวันจึงรู้จักคำศัพท์ใหม่ ๆที่พวกวัยรุ่นใช้กันไม่น้อย

ไม้นางฟ้าเป็นของเล่นใหม่ของญี่ปุ่นไม่ใช่หรือไง ของน่าอายแบบนั้น ทำไมหลานสะใภ้ถึงเอามาพูดต่อหน้าเด็ก ๆได้นะ?

“เหมยเหมย…เธอนี่จริง ๆเลย…เฮ้อ…” คุณย่าหยางไม่พอใจอย่างมาก แต่เธอก็ไม่กล้าพูดต่อหน้าเจ้าหนุ่มนี่ เธอกระดากปากจริง ๆ!

“หนูไม่ได้พูดกับเล่อเล่อแต่คุยกับพวกเชี่ยนเชี่ยนอยู่ในห้องต่างหาก ใครจะคิดว่าเจ้าเด็กพวกนี้จะมาได้ยิน…ไม่สิ เล่อเล่อทำไมต้องแอบฟังแม่คุยกับพวกเพื่อน ๆด้วยล่ะ?”

เหมยเหมยนึกโมโหพลางจ้องไปที่ลูกสาวด้วยความโกรธ ใบหน้าของเธอถูกเจ้าเด็กน้อยตัวแสบนี่ฉีกจนเละไปหมดแล้ว!

“หนูไม่ได้แอบฟังนะ หนูกับเป่ารื่อน่าจะมาหาพวกแม่ ๆแล้วบังเอิญได้ยินเข้าต่างหาก…” เล่อเล่อเอ่ยอย่างมีเหตุผล

เธอไม่แอบฟังเหมือนโจรผู้ร้ายแบบนั้นหรอก แต่เธอจะฟังต่อหน้าไปเลย ฮึ!

เหมยเหมยนึกเสียใจ กำแพงมีหูประตูมีช่อง วันหลังต่อให้ฆ่าเธอจนตายก็จะไม่พูดเรื่องลามกแบบนี้อีกแล้ว!

จนถึงตอนนี้เหยียนหมิงซุ่นก็ยังไม่เข้าใจว่าไม้นางฟ้าคืออะไร และคนที่ยังฟังไม่เข้าใจยังมีคุณปู่เหยียน ลุงเหลาและป้าฟางด้วย พวกเขาต่างสบตากัน

“ไม้นางฟ้าตกลงแล้วมันคืออะไรกันแน่ เป็นของกินหรือของเล่น?” คุณปู่เหยียนอดไม่ได้ที่จะถามขึ้นมา ถ้าเป็นของกิน ไม่ว่าจะแพงขนาดไหนก็ต้องซื้อมาให้หลานสาวของเขาสิ ต้องขี้เหนียวขนาดนี้เลยเหรอ?

“ไม่ใช่เรื่องของคุณ ไป ๆเลย!” คุณย่าหยางดุด้วยความโมโหพร้อมใบหน้าที่แดงระเรื่อ

ส่วนเล่อเล่อยังไม่จบ สำหรับอาหารเลิศรสแล้วเล่อเล่อไม่เคยยอมแพ้ง่าย ๆ วันนี้เธอจะต้องกินอมยิ้มแสนอร่อยให้ได้!

“น้องก็ได้ยินเหมือนกัน!” เล่อเล่อชี้ไปที่เป่ารื่อน่าแล้วตะโกนเสียงดัง

เป่ารื่อน่าพยักหน้าอย่างแรง “ใช่ค่ะ ได้ยินว่าอมยิ้ม”

เธอก็อยากกินอมยิ้มแสนอร่อยเช่นกัน!

เหมยเหมยร้อนใจจนเหงื่อไหลอาบตัว เธอไม่เคยรู้สึกทำตัวไม่ถูกแบบนี้มาก่อนเลย นี่ยังโชคดีว่าในยามคับขันนี้เธอยังคิดหาวิธีได้ เธอแกล้งทำเป็นล้วงไปในกระเป๋า แต่จริง ๆแล้วเธอเอาอมยิ้มสองอันออกมาจากช่องมิติซึ่งเป็นอมยิ้มที่ใหญ่มาก

นี่เป็นเสบียงที่เก็บไว้ให้ฉิวฉิว เอามาใช้ก่อนชั่วคราวละกัน

“ฮ่า ๆ เมื่อกี้แม่จงใจดุเรา อมยิ้มอยู่กับแม่นี่แหละ อยากกินไหมเอ่ย?” เหมยเหมยชูมือสองข้างที่มีอมยิ้มในมือขึ้นด้วยท่าทีเกินจริงและรอยยิ้มที่ออกจะกระอักกระอ่วนใจเสียหน่อย

เล่อเล่อกลับไม่ยอมแล้วมองไปที่อมยิ้มในมือเธอด้วยความรังเกียจ อย่าคิดว่าเธออายุน้อยแล้วจะโดนหลอกง่าย ๆนะ แม่พูดอยู่ว่า 20 เซนติเมตร แต่อันที่เอาออกมายังไม่ถึง 10 เซนติเมตรด้วยซ้ำ ฮึ…คิดจะหลอกใครกัน?

“ตอนนี้แม่มีแค่นี้ พวกหนูจะเอาไหม ถ้าไม่เอาก็ช่างเถอะ!”

เหมยเหมยแกล้งทำทีเอาอมยิ้มเก็บใส่กระเป๋า เล่อเล่อถึงยื่นมือออกมาหยิบแต่สีหน้ากลับบึ้งตึงดูไม่เต็มใจเลยสักนิด

อยู่ดี ๆขนาดก็เล็กลง เธอดีใจสิแปลก!

นับว่าเกลี้ยกล่อมเจ้าเด็กสองคนนี้ได้สำเร็จสักที เหมยเหมยถอนหายใจแล้วเช็ดเหงื่อที่ผุดขึ้นเต็มหน้าผาก ทว่าหางตากลับเหลือบไปเห็นสายตาของเหยียนหมิงซุ่นที่แฝงนัยยะบางอย่าง เธอจึงอดตัวสะท้านเฮือกไม่ได้

ยังต้องเอาใจอีกคนด้วยแหนะ!

……………………………………….

ตอนที่ 2754 แผนทำร้ายตัวเองดีหรือแผนสาวงามดี

“เออ…คือ…ฉันไปทำงานก่อนนะ วันนี้ต้องโต้รุ่งด้วย!”

เหมยเหมยปาดเหงื่อเย็นบนหน้าผากและไม่กล้ามองเหยียนหมิงซุ่น เธอหดคอแล้วเดินไปทางห้องหนังสือ คืนนี้เธอจะนอนที่ห้องหนังสือนี่แหละ รอให้เรื่องไม้นางฟ้าสงบลงก่อนค่อยกลับไปนอนที่ห้อง

ยัยตัวแสบเล่อเล่อกล้าที่จะแอบฟัง วันหลังต้องงดเนื้อสัตว์ไม่ให้กินสักหนึ่งอาทิตย์

“กลางคืนไม่ควรนอนเกินห้าทุ่ม ถ้าห้าทุ่มยังไม่กลับมานอนพี่จะไปจับเธอที่ห้องหนังสือ!” เหยียนหมิงซุ่นพูดเสียงเรียบนิ่งแต่กลับให้ความรู้สึกเหมือนตีกลองระรัวชวนให้เหมยเหมยหวาดผวา

“ฉันเร่งงานต้นฉบับอยู่…สำนักพิมพ์ตามมาหลายรอบแล้ว ก็แค่ช่วงสองสามวันนี้แหละ…วันหลังฉันจะนอนตามเวลานะ!” เหมยเหมยขอร้องด้วยเสียงเบาหวิว เธอคงโง่น่าดูถ้าจะรนหาที่ตายให้ตัวเอง หลบวันเดียวก็ยังดี

คุณย่าหยางเบะปาก ไม่ช่วยพูดเหมือนคราวก่อน ๆ ไม่ช่วยเลยสักนิด

ครั้งนี้หลานสะใภ้ทำเกินไปจริง ๆ แบบนี้ต้องให้หลานชายอบรมสั่งสอนสักหน่อย พูดอะไรไม่คิด คำพูดแบบนี้ก็กล้าพูดต่อหน้าเด็ก ๆ ทำเกินไปจริง ๆ!

“ใช่ ต้องนอนให้เร็วหน่อย นอนเร็วตื่นเช้าสุขภาพจะได้แข็งแรง เหมยเหมยอย่าคิดว่าอายุยังน้อยแล้วจะไม่ใส่ใจนะ ไม่อย่างนั้นพอแก่ตัวไปแล้วจะลำบาก หมิงซุ่นหลานคอยดูแลด้วยล่ะ อย่าให้ทำอะไรซี้ซั้ว!”

นอกจากคุณย่าหยางจะไม่ช่วยแล้วแต่ยังส่งเสริมอีกต่างหาก หึ…พาหลานคนโตเสียคนหมด!

เหมยเหมยใบหน้ายู่เข้าหากันแล้วมองคุณย่าอย่างเศร้าสร้อย อย่าแทงข้างหลังกันแบบนี้สิ…ยังมีความเป็นคนอยู่ไหม?

“เล่อเล่อ…เป่ารื่อน่า ไปดูทีวีในห้องย่าทวดกัน!” คุณย่าหยางจูงมือเด็กน้อยทั้งสองคนละข้างแล้วพาไปดูการ์ตูน

ป้าฟางและลุงเหลาสบตากัน คนหนึ่งประคองคุณปู่เหยียน ส่วนอีกคนก็จัดเก็บโต๊ะ ไม่ถึงสองนาทีก็ต่างพากันแยกย้ายออกไป ในห้องอาหารจึงเหลือเพียงเหมยเหมยและเหยียนหมิงซุ่นที่ต่างมองหน้ากันไปมา

“ห้าทุ่ม…”

เหยียนหมิงซุ่นลุกขึ้นแล้วเดินไปที่ห้องหนังสือของตน จากนั้นก็เอ่ยเตือนอีกรอบด้วยเสียงอันเย็นยะเยือก เหมยเหมยตัวสั่น ใบหน้าขมขื่น สงสัยคืนนี้คงไม่รอดแน่ ๆ!

เธอควรจะใช้แผนหญิงงามหรือแผนทำร้ายตัวเองดีนะ?

ไม่อย่างนั้นไปเปิดดูตำราแผน 36 สักหน่อยดีกว่า เพราะสองแผนนี้ใช้บ่อยเกินไปเกรงว่าจะใช้ไม่ได้ผลแล้ว!

เหมยเหมยกลับไม่รู้ว่าเหยียนหมิงซุ่นที่พอหันหลังไปก็ยกยิ้มที่มุมปาก แววตาฉายแววขบขัน ในใจมีความสุขเหลือเกิน ในที่สุดก็มีข้ออ้างขอได้หลายรอบแล้วสินะ!

เมื่อสักครู่ขณะที่ยุ่งอยู่เขาก็แอบอู้งานโดยการส่งข้อความหาลูกน้องที่มีฉายาว่าโทรโข่งเพื่อถามความหมายของไม้นางฟ้า ซึ่งลูกน้องคนนั้นของเขาก็ส่งเครื่องหมายตกใจมายาวเป็นพวน หลังจากนั้นก็อธิบายให้ฟังอย่างละเอียด ตอนหลังเขายังใจกล้าส่งเบอร์โทรของหมอจีนวัยชราที่เชี่ยวชาญการรักษาภาวะหลั่งเร็วมาด้วย…ได้ผลดีมาก ให้เขาลองไปหาดู

เหยียนหมิงซุ่นโกรธจนส่งข้อความกลับไปเพียงสามคำ—แอฟริกา

คืนนี้เจ้านั่นคงนอนไม่หลับแน่

หึ…บังอาจกล้ามาบอกว่าน้องชายของเขาใช้การได้ไม่ดี รนหาที่ตายซะแล้ว แน่นอนว่าเขาไม่ได้ส่งตัวไปแอฟริกาอย่างไร้เหตุผลจริง ๆหรอกแต่แค่ขู่ให้ตกใจกลัวบ้างเท่านั้น ดูสิว่าวันหลังเจ้าหมอนี่ยังจะกล้าพูดมั่วซั่วอีกไหม!

แต่สิ่งที่ทำให้เหยียนหมิงซุ่นตกใจก็คือ เหมยเหมยพูดกับเพื่อน ๆเรื่องพวกนี้ด้วยเหรอ?

ซึ่งแตกต่างจากภาพที่เขามองเหมยเหมยว่าเป็นคนขี้กลัวและขี้อายโดยสิ้นเชิง หรือว่าภรรยาของเขา…จะโตขึ้น…โดยไม่รู้ตัวแล้ว?

หรือจะเปลี่ยนจากรถแทรกเตอร์ไปเป็นรถไฟฟ้าความเร็วสูงดี!

เหมยเหมยนั่งเหม่อลอยอยู่ในห้องหนังสือ แม้แต่หญ้ายังวาดไม่ได้เลย เธอกำลังคิดว่าจะอธิบายกับเหยียนหมิงซุ่นอย่างไรดี ภาพหญิงสาวเรียบร้อยอ่อนโยนของเธอ…โดนลูกสาวทำลายลงหมดแล้ว!

ในที่สุดก็ล่วงเลยมาจนถึงเวลา 10.59 น. เหมยเหมยฝืนใจกัดฟันกลับห้องนอน เธอค่อย ๆเปิดประตูออกช้า ๆ จากนั้นก็เห็นเหยียนหมิงซุ่นนั่งอยู่บนโซฟามองมาที่เธอด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง

“เธอไม่พอใจกับความสามารถที่พี่มีอยู่งั้นเหรอ?”

…………………………

ตอนที่ 2753 น่าอายชะมัด

เหยียนหมิงซุ่นมีสีหน้ามึนงง ไม้นางฟ้าคืออะไร นี่มันของบ้าอะไรกันเนี่ย?

แต่ละวันเขายุ่งอยู่แต่กับงานจึงไม่เข้าใจคำศัพท์ใหม่ ๆพวกนี้เท่าไหร่ แต่ฟังดูแล้วเหมือนเป็นสิ่งที่พวกผู้หญิงใช้กัน แต่ในเมื่อเป็นสิ่งที่เหมยเหมยพูด หรือว่าจะเป็นอมยิ้มจริง ๆ?

“พี่ซื้อไม้นางฟ้ามาตั้งแต่เมื่อไรกัน? เธอซื้อมาแล้วเก็บไว้เองหรือเปล่า?” เหยียนหมิงซุ่นแค่เอ่ยยียวนแต่กลับพบว่าภรรยาของตัวเองหน้าแดงเป็นลูกตำลึงไปหมดแล้ว เห็นได้ชัดว่าต้องมีอะไรแน่ ๆ

คุณย่าหยางชะงักไปครู่หนึ่ง หลังจากนั้นไม่นานก็เริ่มเข้าใจ แม้เธอจะเป็นหญิงชราอายุมากแต่เป็นคนทันสมัย เพราะเธอเล่นอินเตอร์เน็ตทุกวันจึงรู้จักคำศัพท์ใหม่ ๆที่พวกวัยรุ่นใช้กันไม่น้อย

ไม้นางฟ้าเป็นของเล่นใหม่ของญี่ปุ่นไม่ใช่หรือไง ของน่าอายแบบนั้น ทำไมหลานสะใภ้ถึงเอามาพูดต่อหน้าเด็ก ๆได้นะ?

“เหมยเหมย…เธอนี่จริง ๆเลย…เฮ้อ…” คุณย่าหยางไม่พอใจอย่างมาก แต่เธอก็ไม่กล้าพูดต่อหน้าเจ้าหนุ่มนี่ เธอกระดากปากจริง ๆ!

“หนูไม่ได้พูดกับเล่อเล่อแต่คุยกับพวกเชี่ยนเชี่ยนอยู่ในห้องต่างหาก ใครจะคิดว่าเจ้าเด็กพวกนี้จะมาได้ยิน…ไม่สิ เล่อเล่อทำไมต้องแอบฟังแม่คุยกับพวกเพื่อน ๆด้วยล่ะ?”

เหมยเหมยนึกโมโหพลางจ้องไปที่ลูกสาวด้วยความโกรธ ใบหน้าของเธอถูกเจ้าเด็กน้อยตัวแสบนี่ฉีกจนเละไปหมดแล้ว!

“หนูไม่ได้แอบฟังนะ หนูกับเป่ารื่อน่าจะมาหาพวกแม่ ๆแล้วบังเอิญได้ยินเข้าต่างหาก…” เล่อเล่อเอ่ยอย่างมีเหตุผล

เธอไม่แอบฟังเหมือนโจรผู้ร้ายแบบนั้นหรอก แต่เธอจะฟังต่อหน้าไปเลย ฮึ!

เหมยเหมยนึกเสียใจ กำแพงมีหูประตูมีช่อง วันหลังต่อให้ฆ่าเธอจนตายก็จะไม่พูดเรื่องลามกแบบนี้อีกแล้ว!

จนถึงตอนนี้เหยียนหมิงซุ่นก็ยังไม่เข้าใจว่าไม้นางฟ้าคืออะไร และคนที่ยังฟังไม่เข้าใจยังมีคุณปู่เหยียน ลุงเหลาและป้าฟางด้วย พวกเขาต่างสบตากัน

“ไม้นางฟ้าตกลงแล้วมันคืออะไรกันแน่ เป็นของกินหรือของเล่น?” คุณปู่เหยียนอดไม่ได้ที่จะถามขึ้นมา ถ้าเป็นของกิน ไม่ว่าจะแพงขนาดไหนก็ต้องซื้อมาให้หลานสาวของเขาสิ ต้องขี้เหนียวขนาดนี้เลยเหรอ?

“ไม่ใช่เรื่องของคุณ ไป ๆเลย!” คุณย่าหยางดุด้วยความโมโหพร้อมใบหน้าที่แดงระเรื่อ

ส่วนเล่อเล่อยังไม่จบ สำหรับอาหารเลิศรสแล้วเล่อเล่อไม่เคยยอมแพ้ง่าย ๆ วันนี้เธอจะต้องกินอมยิ้มแสนอร่อยให้ได้!

“น้องก็ได้ยินเหมือนกัน!” เล่อเล่อชี้ไปที่เป่ารื่อน่าแล้วตะโกนเสียงดัง

เป่ารื่อน่าพยักหน้าอย่างแรง “ใช่ค่ะ ได้ยินว่าอมยิ้ม”

เธอก็อยากกินอมยิ้มแสนอร่อยเช่นกัน!

เหมยเหมยร้อนใจจนเหงื่อไหลอาบตัว เธอไม่เคยรู้สึกทำตัวไม่ถูกแบบนี้มาก่อนเลย นี่ยังโชคดีว่าในยามคับขันนี้เธอยังคิดหาวิธีได้ เธอแกล้งทำเป็นล้วงไปในกระเป๋า แต่จริง ๆแล้วเธอเอาอมยิ้มสองอันออกมาจากช่องมิติซึ่งเป็นอมยิ้มที่ใหญ่มาก

นี่เป็นเสบียงที่เก็บไว้ให้ฉิวฉิว เอามาใช้ก่อนชั่วคราวละกัน

“ฮ่า ๆ เมื่อกี้แม่จงใจดุเรา อมยิ้มอยู่กับแม่นี่แหละ อยากกินไหมเอ่ย?” เหมยเหมยชูมือสองข้างที่มีอมยิ้มในมือขึ้นด้วยท่าทีเกินจริงและรอยยิ้มที่ออกจะกระอักกระอ่วนใจเสียหน่อย

เล่อเล่อกลับไม่ยอมแล้วมองไปที่อมยิ้มในมือเธอด้วยความรังเกียจ อย่าคิดว่าเธออายุน้อยแล้วจะโดนหลอกง่าย ๆนะ แม่พูดอยู่ว่า 20 เซนติเมตร แต่อันที่เอาออกมายังไม่ถึง 10 เซนติเมตรด้วยซ้ำ ฮึ…คิดจะหลอกใครกัน?

“ตอนนี้แม่มีแค่นี้ พวกหนูจะเอาไหม ถ้าไม่เอาก็ช่างเถอะ!”

เหมยเหมยแกล้งทำทีเอาอมยิ้มเก็บใส่กระเป๋า เล่อเล่อถึงยื่นมือออกมาหยิบแต่สีหน้ากลับบึ้งตึงดูไม่เต็มใจเลยสักนิด

อยู่ดี ๆขนาดก็เล็กลง เธอดีใจสิแปลก!

นับว่าเกลี้ยกล่อมเจ้าเด็กสองคนนี้ได้สำเร็จสักที เหมยเหมยถอนหายใจแล้วเช็ดเหงื่อที่ผุดขึ้นเต็มหน้าผาก ทว่าหางตากลับเหลือบไปเห็นสายตาของเหยียนหมิงซุ่นที่แฝงนัยยะบางอย่าง เธอจึงอดตัวสะท้านเฮือกไม่ได้

ยังต้องเอาใจอีกคนด้วยแหนะ!

……………………………………….

ตอนที่ 2754 แผนทำร้ายตัวเองดีหรือแผนสาวงามดี

“เออ…คือ…ฉันไปทำงานก่อนนะ วันนี้ต้องโต้รุ่งด้วย!”

เหมยเหมยปาดเหงื่อเย็นบนหน้าผากและไม่กล้ามองเหยียนหมิงซุ่น เธอหดคอแล้วเดินไปทางห้องหนังสือ คืนนี้เธอจะนอนที่ห้องหนังสือนี่แหละ รอให้เรื่องไม้นางฟ้าสงบลงก่อนค่อยกลับไปนอนที่ห้อง

ยัยตัวแสบเล่อเล่อกล้าที่จะแอบฟัง วันหลังต้องงดเนื้อสัตว์ไม่ให้กินสักหนึ่งอาทิตย์

“กลางคืนไม่ควรนอนเกินห้าทุ่ม ถ้าห้าทุ่มยังไม่กลับมานอนพี่จะไปจับเธอที่ห้องหนังสือ!” เหยียนหมิงซุ่นพูดเสียงเรียบนิ่งแต่กลับให้ความรู้สึกเหมือนตีกลองระรัวชวนให้เหมยเหมยหวาดผวา

“ฉันเร่งงานต้นฉบับอยู่…สำนักพิมพ์ตามมาหลายรอบแล้ว ก็แค่ช่วงสองสามวันนี้แหละ…วันหลังฉันจะนอนตามเวลานะ!” เหมยเหมยขอร้องด้วยเสียงเบาหวิว เธอคงโง่น่าดูถ้าจะรนหาที่ตายให้ตัวเอง หลบวันเดียวก็ยังดี

คุณย่าหยางเบะปาก ไม่ช่วยพูดเหมือนคราวก่อน ๆ ไม่ช่วยเลยสักนิด

ครั้งนี้หลานสะใภ้ทำเกินไปจริง ๆ แบบนี้ต้องให้หลานชายอบรมสั่งสอนสักหน่อย พูดอะไรไม่คิด คำพูดแบบนี้ก็กล้าพูดต่อหน้าเด็ก ๆ ทำเกินไปจริง ๆ!

“ใช่ ต้องนอนให้เร็วหน่อย นอนเร็วตื่นเช้าสุขภาพจะได้แข็งแรง เหมยเหมยอย่าคิดว่าอายุยังน้อยแล้วจะไม่ใส่ใจนะ ไม่อย่างนั้นพอแก่ตัวไปแล้วจะลำบาก หมิงซุ่นหลานคอยดูแลด้วยล่ะ อย่าให้ทำอะไรซี้ซั้ว!”

นอกจากคุณย่าหยางจะไม่ช่วยแล้วแต่ยังส่งเสริมอีกต่างหาก หึ…พาหลานคนโตเสียคนหมด!

เหมยเหมยใบหน้ายู่เข้าหากันแล้วมองคุณย่าอย่างเศร้าสร้อย อย่าแทงข้างหลังกันแบบนี้สิ…ยังมีความเป็นคนอยู่ไหม?

“เล่อเล่อ…เป่ารื่อน่า ไปดูทีวีในห้องย่าทวดกัน!” คุณย่าหยางจูงมือเด็กน้อยทั้งสองคนละข้างแล้วพาไปดูการ์ตูน

ป้าฟางและลุงเหลาสบตากัน คนหนึ่งประคองคุณปู่เหยียน ส่วนอีกคนก็จัดเก็บโต๊ะ ไม่ถึงสองนาทีก็ต่างพากันแยกย้ายออกไป ในห้องอาหารจึงเหลือเพียงเหมยเหมยและเหยียนหมิงซุ่นที่ต่างมองหน้ากันไปมา

“ห้าทุ่ม…”

เหยียนหมิงซุ่นลุกขึ้นแล้วเดินไปที่ห้องหนังสือของตน จากนั้นก็เอ่ยเตือนอีกรอบด้วยเสียงอันเย็นยะเยือก เหมยเหมยตัวสั่น ใบหน้าขมขื่น สงสัยคืนนี้คงไม่รอดแน่ ๆ!

เธอควรจะใช้แผนหญิงงามหรือแผนทำร้ายตัวเองดีนะ?

ไม่อย่างนั้นไปเปิดดูตำราแผน 36 สักหน่อยดีกว่า เพราะสองแผนนี้ใช้บ่อยเกินไปเกรงว่าจะใช้ไม่ได้ผลแล้ว!

เหมยเหมยกลับไม่รู้ว่าเหยียนหมิงซุ่นที่พอหันหลังไปก็ยกยิ้มที่มุมปาก แววตาฉายแววขบขัน ในใจมีความสุขเหลือเกิน ในที่สุดก็มีข้ออ้างขอได้หลายรอบแล้วสินะ!

เมื่อสักครู่ขณะที่ยุ่งอยู่เขาก็แอบอู้งานโดยการส่งข้อความหาลูกน้องที่มีฉายาว่าโทรโข่งเพื่อถามความหมายของไม้นางฟ้า ซึ่งลูกน้องคนนั้นของเขาก็ส่งเครื่องหมายตกใจมายาวเป็นพวน หลังจากนั้นก็อธิบายให้ฟังอย่างละเอียด ตอนหลังเขายังใจกล้าส่งเบอร์โทรของหมอจีนวัยชราที่เชี่ยวชาญการรักษาภาวะหลั่งเร็วมาด้วย…ได้ผลดีมาก ให้เขาลองไปหาดู

เหยียนหมิงซุ่นโกรธจนส่งข้อความกลับไปเพียงสามคำ—แอฟริกา

คืนนี้เจ้านั่นคงนอนไม่หลับแน่

หึ…บังอาจกล้ามาบอกว่าน้องชายของเขาใช้การได้ไม่ดี รนหาที่ตายซะแล้ว แน่นอนว่าเขาไม่ได้ส่งตัวไปแอฟริกาอย่างไร้เหตุผลจริง ๆหรอกแต่แค่ขู่ให้ตกใจกลัวบ้างเท่านั้น ดูสิว่าวันหลังเจ้าหมอนี่ยังจะกล้าพูดมั่วซั่วอีกไหม!

แต่สิ่งที่ทำให้เหยียนหมิงซุ่นตกใจก็คือ เหมยเหมยพูดกับเพื่อน ๆเรื่องพวกนี้ด้วยเหรอ?

ซึ่งแตกต่างจากภาพที่เขามองเหมยเหมยว่าเป็นคนขี้กลัวและขี้อายโดยสิ้นเชิง หรือว่าภรรยาของเขา…จะโตขึ้น…โดยไม่รู้ตัวแล้ว?

หรือจะเปลี่ยนจากรถแทรกเตอร์ไปเป็นรถไฟฟ้าความเร็วสูงดี!

เหมยเหมยนั่งเหม่อลอยอยู่ในห้องหนังสือ แม้แต่หญ้ายังวาดไม่ได้เลย เธอกำลังคิดว่าจะอธิบายกับเหยียนหมิงซุ่นอย่างไรดี ภาพหญิงสาวเรียบร้อยอ่อนโยนของเธอ…โดนลูกสาวทำลายลงหมดแล้ว!

ในที่สุดก็ล่วงเลยมาจนถึงเวลา 10.59 น. เหมยเหมยฝืนใจกัดฟันกลับห้องนอน เธอค่อย ๆเปิดประตูออกช้า ๆ จากนั้นก็เห็นเหยียนหมิงซุ่นนั่งอยู่บนโซฟามองมาที่เธอด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง

“เธอไม่พอใจกับความสามารถที่พี่มีอยู่งั้นเหรอ?”

…………………………