ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 2755 จัดรถไฟความเร็วสูงเลย + ตอนที่ 2756 สงครามแม่ลูก

ตอนที่ 2755 จัดรถไฟความเร็วสูงเลย

เหมยเหมยกะพริบตาปริบ ๆ ไม่มีความสามารถอะไรกัน?

แต่ไม่นานเธอก็เข้าใจอย่างรวดเร็ว ฉับพลันใบหน้าก็เปลี่ยนเป็นสีแดงราวกับกุ้งสุก ส่ายศีรษะอย่างแรง “เปล่านะ…ฉันพอใจกับความสามารถของพี่มาก ๆ…จริง ๆนะ…ฉันสาบานเลย!”

เธอกล้าสาบานต่อหน้าพระเจ้าเลยว่าบางเรื่องเธออาจจะไม่พอใจเหยียนหมิงซุ่นอยู่บ้าง แต่เรื่องบนเตียงเธอไม่เคยไม่พอใจเลย ในทางกลับกันมันยอดเยี่ยมมาก แต่ถ้าสามารถยับยั้งชั่งใจบ้างเธอจะยิ่งพอใจมากกว่านี้

มุมปากของเหยียนหมิงซุ่นกระตุกเล็กน้อยแล้วจงใจพูดว่า “ในเมื่อพอใจแล้วทำไมยังต้องไปซื้อไม้นางฟ้าอีก? เป็นเพราะพี่ให้เธอได้ไม่พอเหรอ?”

เหมยเหมยปิดประตูด้วยสีหน้าไม่พอใจ “ฉันไม่ได้ซื้อนะ…ฉีฉีเก๋อเป็นคนซื้อ เชี่ยนเชี่ยนเอามาล้อเล่น ฉันก็แค่ฟังเฉย ๆ ฉันไม่ได้พูดอะไรทั้งนั้น…จริง ๆนะ ฉันมีของจริงอยู่แล้ว ทำไมจะต้องไปซื้อของเล่นเย็นชืดแบบนั้นด้วยล่ะ…”

เธอพูดความจริง ไม้นางฟ้ามีไว้สำหรับสาวโสดหรือว่าคนที่สามีมีขนาดไม่พอ ไม่ก็สำหรับสาวแต่งงานแล้วแต่สามีไม่มีความสามารถด้านนั้น แต่คนที่มีสามีแรงเยอะแถมลีลาเด็ดอย่างเธอจะไปลองใช้ไม้นางฟ้าอะไรนั่นทำไมอีก!

เธอยังอยากให้เหยียนหมิงซุ่นพักสักเดือนหนึ่งด้วยซ้ำเพื่อให้เธอได้พักผ่อนเต็มที่หน่อย!

แววตาของเหยียนหมิงซุ่นมีความประหลาดใจพาดผ่าน ดูท่าแล้วเขายังไม่เข้าใจในตัวภรรยาของเขาเองในทุกด้าน!

เมื่อก่อนเขามองว่าเหมยเหมยเป็นคนขี้กลัว ขี้อายและไร้เดียงสา แต่พอตอนนี้…อาจจะไม่ใช่แบบนั้นแล้ว

ไม่น่าเมื่อก่อนเฮ่อเหลียนชิงถึงเคยบอกว่าเหมยเหมยเป็นคนที่ภายนอกแตกต่างจากภายใน แล้วยังบอกว่าเขียนหนังสือแต่ละเล่มก็แปลกพิกลทุกนั้น แถมแต่ละเล่มก็มีแต่เรื่องอย่างว่าอยู่ด้วย พ่อบุญธรรมของเขาช่างเฉียบแหลมเสียจริง พูดถูกต้องทุกอย่าง!

เหมยเหมยถูกสายตาที่ยากจะคาดเดาของเหยียนหมิงซุ่นจับจ้องเลยอดขนลุกไม่ได้ ทันใดนั้นเธอก็ตื่นตัวและพูดด้วยความระแวดระวังว่า “สิ่งที่ฉันพูดเป็นความจริงนะ…พี่…ต้องเชื่อฉันนะ ฉันยังบอกพวกเขาด้วยว่าพรสวรรค์ของพี่ไม่เหมือนใครเลย!”

มุมปากของเหยียนหมิงซุ่นกระตุกอีกครั้ง ผู้หญิงสามคนรวมตัวกันคุยเรื่องขนาดน้องชายของเขา เขาควรจะรู้สึกภาคภูมิใจไหมนะ?

เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่แค่ผู้ชายที่คุยกันเรื่องสัดส่วนของผู้หญิงแต่ผู้หญิงเองก็เหมือนกัน คุยกันออกรสยิ่งกว่าอีก!

“แต่เธอก็ไม่ควรพูดให้เล่อเล่อได้ยินนะ!” เหยียนหมิงซุ่นมองเหมยเหมยอย่างเหนื่อยหน่าย แต่ก็ยังโชคดีที่ลูกสาวอายุยังน้อยจึงฟังไม่เข้าใจ ถ้าโตมากกว่านี้เขาจะมองหน้าลูกสาวอย่างไร?

“ฉันผิดไปแล้ว…” เหมยเหมยรับผิดโดยแต่ดี

เธอผิดที่ไม่ควรพูดเรื่องลามกแบบนี้ในระยะ 500 เมตรที่มีลูกสาวอยู่…

วันหลังถ้าจะคุยเรื่องนี้ต้องออกห่างจากยัยตัวแสบก่อน!

เหยียนหมิงซุ่นพรูลมหายใจ รู้ผิดก็ดี แต่ทว่า—

“ที่รักคะ…เล่อเล่อก็ผิดนะเพราะแอบฟังคนอื่นคุยกัน พี่ต้องลงโทษเธอเหมือนกัน!” เหมยเหมยฟ้อง ยัยตัวแสบเอ๊ย ฉันไม่เชื่อหรอกว่าจะจัดการยัยตัวแสบไม่ได้

หว่างคิ้วของเหยียนหมิงซุ่นกระตุกแล้วมองสาวน้อยที่ทำสีหน้าเหมือนไม่ได้รับความเป็นธรรม จากนั้นความรู้สึกไร้เรี่ยวแรงก็ถาโถมเข้ามา…เขากำลังเลี้ยงลูกสาวสองคนอยู่หรือไง!

ยังดีว่า…เด็กสาวคนโตยังทำให้เขาผ่อนคลายได้หน่อย!

“พรุ่งนี้ค่อยลงโทษ นอนได้แล้ว!” เหยียนหมิงซุ่นคร้านจะคุยเรื่องไม้นางฟ้าต่ออีก ไม่จบไม่สิ้นสักที ช่วงเวลาแห่งความสุขมักผ่านไปเร็ว เขาต้องรีบเติมเต็มความต้องการของภรรยาที่ดูจะมากขึ้นเรื่อย ๆ

…

“ไม่ต้องมาเลยนะ…สี่รอบแล้ว…ฉันจะนอนแล้ว…”

“สบายใจได้ พี่ยังไม่เหนื่อย เธอไม่ต้องใช้อุปกรณ์เสริมอะไรทั้งนั้น…”

“ฉันไม่ได้ใช้…”

“ถ้าโกหก ลงโทษเพิ่มสองเท่า…”

“เหยียนเล่อเล่อ…ฉันจะงดเนื้อแดดเดียวเธอหนึ่งเดือนเลย…”

…

เหมยเหมยมองใครบางคนที่คึกเกินมนุษย์อย่างโมโหและเศร้าใจในเวลาเดียวกัน เธอไม่ได้รับความยุติธรรมยิ่งกว่าโต้วเอ๋อร์ซะอีก!

ผู้ชายของเธออึดยิ่งกว่าหุ่นยนต์ เธอคงโง่น่าดูหากคิดจะใช้ไม้นางฟ้านั่น…เหยียนเล่อเล่อ…เราเห็นดีกันแน่!

……………………………………….

ตอนที่ 2756 สงครามแม่ลูก

เหตุเพราะไม้นางฟ้าเหยียนหมิงซุ่นเลยออกแรงทรมานเธอถึงสามวัน เขาดูสดชื่นเต็มเปี่ยมด้วยพลังแต่เหมยเหมยกลับเหมือนผ่านศึกมาอย่างหนัก รู้สึกเมื่อยล้าตั้งแต่หัวจรดเท้า ใครเห็นแค่ดูก็รู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น

เหมยเหมยซดซุปไก่ที่คุณย่าหยางต้มอย่างพิถีพิถันแล้วแอบก่นด่าใครบางคนว่าไร้มนุษยธรรมในใจ ไหนเคยบอกว่าไม่มีใครเหนื่อยตายเพราะเรื่องนี้หรอก แต่เธอกลับสงสัยว่าไม่ช้าก็เร็วเธอคงเป็นคนแรกที่จะตายก่อน

“คุณย่าทวดคะ…หนูอยากกินเนื้อแดดเดียว!”

เล่อเล่อตื่นจากนอนกลางวันด้วยท่าทางงัวเงีย เธอขยี้ตาตั้งแต่ชั้นบนลงมายันชั้นล่าง ส่วนเป่ารื่อน่าก็ยังดูสะลึมสะลือ สองพี่น้องรักกันเลยรั้นจะนอนเตียงเดียวกันให้ได้

“เดี๋ยวย่าทวดไปหยิบให้นะ!”

คุณย่าหยางหันหลังไปเปิดตู้ซึ่งของกินอยู่ในนั้นทั้งหมด เหมยเหมยสะดุ้งพลันตะโกนออกไปว่า “ไม่อนุญาตให้กิน!”

ฮึ…คิดจะกินเนื้อแดดเดียวเหรอ?

ฝันไปเถอะ!

“ทำไมถึงไม่ให้หนูกิน? หนูจะกินเนื้อแดดเดียว!” เล่อเล่อไม่พอใจ ใครที่ไม่ให้เธอกินเนื้อแดดเดียวถือเป็นคนไม่ดีหมด แม่ก็เป็นคนไม่ดีเหมือนกัน

“ใครให้เราแอบฟังแม่พูด ไม่อนุญาตให้กิน เนื้อแดดเดียวแม่เป็นคนทำเพราะงั้นไม่ให้กิน!” เหมยเหมยตะโกนเสียงดังกว่าลูกสาวของเธออีก ต่างคนต่างเท้าสะเอวมองหน้ากัน

เป่ารื่อน่ามองคุณน้าและพี่สาวอย่างมึนงง ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น เล่อเล่อผลักเธอออกไป “เราไปนั่งตรงนั้น ไม่ใช่เรื่องของเรา!”

“ค่ะ…” เป่ารื่อน่าเดินไปนั่งบนเก้าอี้ตัวเล็กอย่างเชื่อฟัง มือน้อย ๆเกยคางไว้ ดวงตากลมโตจ้องไม่กะพริบ ดูน่ารักน่าเอ็นดูเหลือเกิน

“หนูไม่ได้แอบฟัง ยืนอยู่หน้าประตูก็ได้ยินแล้ว ใครให้แม่พูดเสียงดังขนาดนั้นล่ะ!” เล่อเล่อเอ่ยอย่างมีเหตุผล

แม่พูดเสียงดังขนาดนั้นแล้วจะมาโทษว่าหูของเธอดีเกินไปงั้นเหรอ?

มิน่าคุณปู่ชิงถึงมักพูดว่าผู้หญิงและเด็กเล็กดูแลยากที่สุดแล้ว แม่ไม่มีเหตุผลเลยสักนิด ทำให้พ่อลำบากแท้ ๆเลย!

เหมยเหมยหน้าแดง ดูเหมือนว่าวันนั้นพวกเธอสามคนจะพูดเสียงดังกันจริง ๆ แต่ใครจะไปรู้ล่ะว่าจู่ ๆยัยเด็กตัวแสบนี่จะโผล่ขึ้นมาชั้นบนโดยไม่มีใครรู้!

“พอแล้ว ๆ…เธอพูดไม่คิดเองยังจะไปโทษเล่อเล่ออีกเหรอ? ยิ่งโตยิ่งไม่มีเหตุผลแล้วเนี่ย เล่อเล่อยังมีเหตุผลเสียมากกว่า วันหลังอยู่ข้างนอกพูดอะไรก็ระวังหน่อย เพราะอย่างไรเสียก็เป็นนักเขียนชื่อดัง ถ้าคนอื่นได้ยินเข้าจะทำอย่างไร ถ้าคนไม่รู้จะนึกว่าเราวาดภาพอีโรติกแทนนะ!”

คุณย่าหยางไม่พอใจ ทั้ง ๆที่เหมยเหมยเป็นคนผิดแต่ยังมาใส่ร้ายหลานสาวของเธออีก วอนหาเรื่องจริง ๆ!

“คุณย่าคะ…หนูหมายถึงว่าพฤติกรรมที่เล่อเล่อแอบฟังมันไม่ถูกต้อง คุณย่าอย่าเปลี่ยนเรื่องสิคะ!” เหมยเหมยทนไม่ไหว

“สิ่งที่ฉันกำลังพูดถึงคือพฤติกรรมการพูดที่ไม่เหมาะสมของเธอต่างหาก เธอนั่นแหละที่เปลี่ยนเรื่อง ไปคิดทบทวนตัวเองให้ดี เล่อเล่อ เป่ารื่อน่า เดี๋ยวย่าทวดไปทอดไก่ให้กินนะ!”

ถึงแม้จะไม่พอใจกับวิธีการลงโทษไม่ให้ทานเนื้อแดดเดียวของเหมยเหมยแต่ก็ไม่ควรหักหน้าคนเป็นแม่ ไม่เช่นนั้นจะทำให้เด็กขาดความเคารพ คุณย่าหยางจึงเลี่ยงเรื่องเนื้อแดดเดียวแล้วพาเด็กน้อยทั้งสองคนไปทำของอร่อยในห้องครัว

เหมยเหมยเบะปาก เหมาทุกอย่างเป็นความผิดของเธอหมด เธออยากวาดภาพอีโรติกจริง ๆนั่นแหละ แต่จะมีสำนักพิมพ์ไหนกล้าตีพิมพ์ไหมล่ะ?

มีสายโทรเข้ามาซึ่งเป็นเบอร์ต่างประเทศจากสหรัฐอเมริกา เหมยเหมยนึกว่าเป็นเซียวเซ่อ แต่พอรับสายแล้วกลับเป็นสยงมู่มู่

“เซียวเซ่อกลับไปหรือยัง?” แค่ประโยคแรกสยงมู่มู่ก็ถามถึงเซียวเซ่อก่อนเลย น้ำเสียงนิ่งมาก

เหมยเหมยพลันนึกขึ้นได้ ก่อนหน้านี้เซียวเซ่อเองก็โทรมาดูลึกลับมากเหมือนกัน แถมยังกำชับเธอว่าให้เก็บเรื่องเธอเป็นความลับ ตอนนี้สยงมู่มู่ดันมาแบบนี้อีก…

“เกิดเรื่องอะไรขึ้นกับพวกเธอ? ทะเลาะกันอีกแล้วเหรอ?”

“เปล่า…เธออย่าพูดมากนักเลย รีบบอกฉันมาเร็วว่าเซียวเซ่อกลับประเทศหรือยัง?” ดูท่าแล้วสยงมู่มู่จะอารมณ์ไม่ค่อยดีด้วย

…………………………