ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 2787 กอบกู้ชื่อเสียง + ตอนที่ 2788 เกี๊ยวไส้ผักกาดดอง

ตอนที่ 2787 กอบกู้ชื่อเสียง

เหมยเหมยจำต้องหาหมอผู้เชี่ยวชาญด้านเพศชายที่ดีที่สุดในโรงพยาบาลให้สยงมู่มู่ ไม่ใช่ใครอื่นแต่เป็นสามีของผู้เชี่ยวชาญด้านสูตินรีเวชที่เธอมาหานั่นเอง สองสามีภรรยาคู่นี้คนหนึ่งเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านบุรุษเวชอีกคนคือผู้เชี่ยวชาญด้านสูตินรีเวช ช่างเป็นคู่สร้างคู่สมเสียจริง

“แผนกเพศชายอยู่ชั้นสาม จากบันไดเลี้ยวซ้ายห้องที่สามบอกว่าหาศาสตราจารย์อู๋นะ ช่างเถอะ ฉันจะพาพวกคุณไปเอง!”

คุณหมอกระตือรือร้นอย่างมาก กลัวว่าไอดอลจะหาไม่เจอเลยอาสาพาพวกเขาไปเอง

สยงมู่มู่กำลังรู้สึกสับสนในใจจนลืมสวมกระทั่งหมวก เหมยเหมยเองก็ไม่ทันนึกถึงจุดนี้จึงเปิดเผยหน้าตาทั้งอย่างนั้น และไม่ทันสังเกตเห็นแสงกะพริบวิบวิบจากมุมมืดแห่งหนึ่ง

แสงไฟเหล่านี้ตามติดพวกเขาตลอดถึงห้องแผนกเพศชายแต่ก็ไม่มีใครรู้สึกตัว

ผลการตรวจเป็นที่น่าพึงพอใจอย่างมาก สมรรถภาพทางเพศของสยงมู่มู่ไม่มีปัญหาสักนิด เยี่ยมมาก!

“คุณหมอ คุณต้องเขียนบนใบวินิจฉัยโรคนะ เขียนด้วยตัวบรรจงหน่อย อย่าเขียนตัวตวัดฉบับคุณหมอล่ะ” สยงมู่มู่ร้องขออย่างจริงจัง เขาต้องเอาใบวินิจฉัยโรคนี้ไปฟาดหน้ายัยทอมนั่นให้ได้เพื่อให้เธอดูชัดเต็มตา

ดูให้ชัดว่าเขามีปัญหาหรือเปล่า!

หมอแผนกสูตินรีเวชเอ่ยด้วยความรู้สึกผิดประมาณหนึ่ง “โอ้ย…ต้องขอโทษด้วยจริง ๆที่ไม่ทันตรวจละเอียดก็ตัดสินไปอย่างนั้น ขอโทษด้วยนะ เหล่าอู๋เขียนตัวหนังสือสวย ๆล่ะ แล้วก็เขียนชมไปด้วยว่าเจ็ดครั้งในคืนเดียวก็ไม่มีปัญหา”

เหมยเหมยมุมปากกระตุกเล็กน้อย คุณหมอน่ารักจริง ๆเลยนะ

สยงมู่มู่หน้าแดงลามไปถึงหู แต่เขาก็ดีใจมากว่าในที่สุดก็กอบกู้ชื่อเสียงได้แล้ว

คุณหมอถลึงตาใส่ภรรยาทีหนึ่งอย่างไม่พอใจ เอ่ยเสียงตำหนิว่า “นี่มันใบรายงานผลทางแพทย์นะ จะเขียนแบบนั้นได้อย่างไร เอาแบบนี้แล้วกัน ผมจะเขียนว่าอึดกว่าคนทั่วไปแล้วกันได้ไหม?”

ภรรยาทำผิดพลาดคนเป็นสามีอย่างเขาย่อมต้องตามล้างตามเช็ดแต่โดยดี อีกอย่างเขาไม่ได้ยกยอเกินจริง ยังหนุ่มยังแน่นนี่นา ร่างกายไม่มีปัญหาอะไรอยู่แล้ว ต่อให้จัดเจ็ดยกในคืนเดียวก็สบาย

“เขียนแบบนี้เลย ขอบคุณคุณหมอมาก!” สยงมู่มู่รู้สึกพึงพอใจอย่างมาก เขียนกระชับสั้น ๆได้ใจความและเข้าใจง่าย สมบูรณ์แบบ

คุณหมอตวัดขีดเขียนทีละเส้น ๆซึ่งมีหลายครั้งนึกอยากตวัดไปอย่างอดใจไม่ไหวแต่ก็หักห้ามใจไว้ได้ พลางเขียนการรายงานผลด้วยตัวหนังสือที่เรียบร้อยที่สุดเท่าที่เขาเคยทำงานสายนี้มาอย่างยากลำบาก

“เสร็จแล้ว…รีบเอากลับไปปลอบภรรยาสิ!” หมอยื่นผลตรวจให้สยงมู่มู่แล้วยิ้มตาหยีมองเขา

“ขอบคุณ ขอบคุณมาก…ผมถ่ายรูปคู่กับคุณหน่อยแล้วกัน!”

สยงมู่มู่กล่าวขอบคุณแล้วถ่ายรูปคู่กับสองสามีภรรยาคู่นี้ ก่อนจะขอตัวกลับไปอย่างร้อนใจ เขาต้องรีบไปหายัยทอม ไม่อย่างนั้นเธอต้องชิ่งหนีไปก่อนอีกแน่ ๆ

ทางเซียวเซ่อจองตั๋วเครื่องบินเสร็จสรรพ เที่ยวบินวันนี้หมดแล้ว มีอีกทีก็เวลาสิบโมงเช้าพรุ่งนี้ซึ่งต้องไปเปลี่ยนเครื่องที่ฮ่องกงอีกต่างหาก

เซียวเซ่อที่กลับไปถึงที่พักกระดกโค้กไปสามกระป๋องรวดถึงค่อยรู้สึกสดชื่นขึ้นบ้าง หนึ่งเดือนที่ผ่านมาทำเอาเธออัดอั้นตันใจแทบตาย

“ยัยทอม…ดูให้ชัดซะ ฉันอึดทนกว่าผู้ชายทั่วไป คืนละเจ็ดครั้งก็ยังไหวเห็นหรือยัง!”

สยงมู่มู่เดินทางกลับมาด้วยความรีบเร่งที่สุดแล้ว พอเห็นเซียวเซ่อยังอยู่ก็เผลอถอนใจโล่งอกอย่างอดไม่ได้ อวดผลตรวจต่อหน้าเซียวเซ่ออย่างได้ใจ ถ้ามีหางคงกระดิกส่ายรัว ๆแล้ว

เซียวเซ่อเหลือบมองแวบเดียว ตัวหนังสือบนนั้นเรียงเป็นประโยคเรียบร้อยยิ่งกว่าถ่ายเอกสาร เธออยากทำเป็นอ่านไม่ออกยังยากจึงเผลอโล่งใจไปทีหนึ่ง แต่ใบหน้ายังเย็นชาเหมือนเดิม กระดกน้ำโค้กไปหนึ่งกระป๋องก็เอ่ยเสียงเรียบว่า “นายจะอึดกว่าวัวก็ไม่เกี่ยวกับฉัน รีบไสหัวออกไปได้แล้ว!”

พอเห็นหน้าเจ้าหมอนี่ก็มักนึกถึงความรู้สึกอึดอัดในค่ำคืนนั้น น่าหงุดหงิดชะมัดเลย

“ไม่ไป นี่ไม่ใช่บ้านเธอสักหน่อย ฉันก็จะค้างที่นี่เหมือนกัน” สยงมู่มู่โต้กลับอย่างหน้าด้าน ๆ อย่างไรเสียก็ทำลายผ้ากั้นบาง ๆนั้นไปแล้ว แล้วเขาจะมัวแต่เก็บความรู้สึกไปทำไมอีก

เหมยเหมยวิ่งไปวิ่งมาอยู่ทั้งวันเหนื่อยสายตัวแทบขาด เดิมทีคิดว่าจะได้หลานชายตัวน้อยน่ารักคนหนึ่งแต่สุดท้ายกลับดีใจเก้อ ยอมใจคู่กัดคู่นี้จริง ๆ สุดท้ายได้ทำอะไรลงไปหรือเปล่ายังไม่รู้ตัวเลย

…………………………

ตอนที่ 2788 เกี๊ยวไส้ผักกาดดอง

เพราะรู้สึกปวดเมื่อยไปทั้งแผ่นหลังจรดเอว เหมยเหมยเลยเอาแต่ทุบไม่หยุด หลายวันนี้ไม่รู้ว่าเป็นอะไรไป ทั้งที่ทานซุปบำรุงอยู่ทุกวี่วันและเข้านอนเป็นเวลา แต่ร่างกายมักเหนื่อยล้าได้ง่าย

“ฉันจะกลับแล้ว พวกเธอหิวก็โทรสั่งร้านอาหารนะ ไม่มีธุระอะไรก็อย่ามากวนฉัน!”

เหมยเหมยคร้านจะสนใจคู่กัดคู่นี้อีก ตอนนี้เธอแค่อยากกลับไปนอนพร้อมขาที่เหมือนถูกสูบพลังไปไม่เหลือเรี่ยวแรงสักนิด

เซียวเซ่อดูออกถึงความอ่อนล้าของเหมยเหมยเลยค่อนข้างรู้สึกผิดจึงเสนอตัวจะส่งเธอกลับบ้านแต่ถูกเหมยเหมยปฏิเสธไป “ไม่ต้องหรอก เธอขับรถในประเทศไม่เป็นสักหน่อย ฉันกลับเองได้ พวกเธอก็เพลา ๆหน่อย อย่าทะเลาะกันอีกเลย ไม่ใช่เด็ก ๆกันแล้วนะ มีอะไรให้ทะเลาะกันนักหนา”

“ใครอยากทะเลาะกับหล่อนกัน ฉันจะโทรสั่งข้าวแล้ว หิวจะตายชัก” สยงมู่มู่ลูบพุงเดินกดโทรศัพท์โดยมีเซียวเซ่อเดินตามหลังไปเงียบ ๆเพราะเธอก็หิวแล้วเช่นกัน

เหมยเหมยเบะปาก ปากกัดกันไม่เลิกแต่ความจริงสองคนนี้รู้ใจกันอย่างดี เกิดมาเพื่อเป็นคู่กัดกันอย่างแท้จริง อย่างไรเสียก็ต้องลงเอยกันในไม่ช้าก็เร็ว!

เธอขับรถกลับบ้านพร้อมหนังตาหนักอึ้งแทบลืมไม่ขึ้น ทักทายคุณย่าหยางเสร็จก็กลับไปพักผ่อนที่ห้องนอน หัวแตะหมอนก็หลับเป็นตายทันทีจนตื่นอีกทีก็บ่ายแก่ ๆแล้วเพราะความหิวโหย

หิวจนแทบจะเขมือบวัวได้ทั้งตัว เหมยเหมยลูบพุงแล้ววิ่งไปหาของกินในห้องครัว ทั้งป้าฟางและคุณย่าหยางต่างอยู่กันทั้งคู่

“คุณป้า มีของกินไหม หนูหิวจะแย่”

“มีซุปวัวที่เพิ่งตุ๋นเสร็จแล้วก็เกี๊ยวไส้ผักกาดดองกับผักกาดขาว คุณหนูจะทานแบบไหน?”

“เอาหมดเลย ขอตักซุปเนื้อวัวทานก่อนสักถ้วย ป้าต้มเกี๊ยวไส้ผักกาดดองให้ฉันด้วย ขอเยอะ ๆเลยนะ!” เหมยเหมยได้ยินคำว่าเกี๊ยวไส้ผักกาดดองก็น้ำลายสอพร้อมตาเป็นประกายวาว

ป้าฟางกับคุณย่าหยางแลกเปลี่ยนสายตากันด้วยความฉงน ท่าทางของเหมยเหมยในตอนนี้แปลกมาก ขี้เซา ชอบกินของเปรี้ยวแล้วยังหิวง่าย…ทั้งคู่นึกถึงบางอย่างพร้อมกันก็อดตื่นเต้นไม่ได้

เหมยเหมยประคองถ้วยน้ำซุปเนื้อวัวที่ตุ๋นจนเนื้อเละซดอย่างเอร็ดอร่อย เธอหันไปมองเตาเป็นระยะ ๆ ทำไมเกี๊ยวไส้ผักกาดดองยังไม่เสร็จสักทีนะ เธอหิวแทบแย่แล้ว

“ป้า เกี๊ยวได้หรือยังคะ?” อดเร่งไม่ได้

“ใกล้แล้ว…ต้มอีกหน่อย ต้องต้มสุกเต็มที่ถึงจะทานได้” ป้าฟางต้มเกี๊ยวไปอย่างไม่รีบร้อนพลางตักเนื้อวัวให้เหมยเหมยอีกหลายชิ้น เธอตุ๋นไปตั้งหม้อใหญ่ รับรองว่าพอทานแน่ ๆ

เหมยเหมยทานอย่างเอร็ดอร่อยจนไม่เหลือสภาพคนกระเพาะเล็กเท่านกกระจอกอย่างที่เคยเป็นมา ทานเนื้อวัวติดต่อกันหลายชิ้นพร้อมซดน้ำซุปหมดถ้วยอย่างสะอาดสะอ้าน ทางป้าฟางก็ต้มเกี๊ยวเสร็จแล้วซึ่งต้มไปสิบห้าลูกเต็มถ้วยใหญ่เลย!

“อร่อยจัง…แต่เปรี้ยวไม่พอ ป้าเติมจิกโฉ่ให้ฉันหน่อยสิ”

เหมยเหมยทานไปหนึ่งลูกแล้วเคี้ยวไม่กี่ทีก็บ่นว่ารสชาติเปรี้ยวไม่พอ คุณย่าหยางเลยยกขวดซอสจิกโฉ่มาให้แล้วเทให้เธอไปไม่น้อยเหมยเหมยถึงพอใจ ก่อนจะอ้าปากทานคำโต

คุณย่าหยางกับป้าฟางดีใจอย่างปิดไม่มิด ยิ้มตาหยีมองเหมยเหมยที่เคี้ยวจนแก้มตุ้ย รอเธอทานเสร็จแล้วค่อยถาม

“หนูกลับมาแล้ว…หนูจะกินเกี๊ยวเหมือนกัน…”

ลุงเหลารับเล่อเล่อกลับมา หลังเลิกเรียนทุกวันเจ้าหนูก็ต้องไปหาของกินในครัวเป็นกิจวัตร นี่เป็นเหตุผลที่ครัวในบ้านต้องตุ๋นน้ำซุปประเภท น้ำซุปเนื้อวัว ซุปเนื้อแกะ ซุปกระดูกหมูทุกวัน…ไม่เคยซ้ำซากจำเจจนบำรุงเล่อเล่อตัวอ้วนกลมขาวเนียน

เหมยเหมยคีบเกี๊ยวลูกหนึ่งให้ลูกสาว เล่อเล่อกัดไปคำเดียวก็รู้สึกเปรี้ยวจนแก้มอูมยู่เข้าหากัน ดวงตาคิ้วจมูกขดเป็นก้อนแล้วคายเกี๊ยวออกมา “เปรี้ยวจัง…แม่กำลังทานจิกโฉ่อยู่เหรอ?”

“ไม่เปรี้ยวนี่…อร่อยจะตาย”

เหมยเหมยคีบเกี๊ยวอีกครึ่งลูกที่เล่อเล่อทานเหลือมาทานเองแล้วยังซดน้ำเกี๊ยวที่รสชาติเปรี้ยวจัดอีกอึกหนึ่ง จากนั้นก็ถอนหายใจอย่างอิ่มเอมใจ!

……………………