ลืมรักเลือนใจ - ตอนที่ 533 นายมันราคาถูกเกินไป ตอนที่ 534 ร้องเพลงดื่มเหล้าและเต้นรำ
- Home
- ลืมรักเลือนใจ
- ตอนที่ 533 นายมันราคาถูกเกินไป ตอนที่ 534 ร้องเพลงดื่มเหล้าและเต้นรำ
ตอนที่ 533 นายมันราคาถูกเกินไป
ในห้องนอน
หลินเยียนเกาศีรษะ เดินวนไปวนมาอยู่ภายในห้องไม่หยุด
เมื่อกี้เธอถูกผีเข้ารึไงนะ?
ทั้งที่เป็นการแสดงละครชั่วคราวเท่านั้น แล้วทำไมเธอต้องเข้าถึงบทบาทจริงๆ ด้วยล่ะ?
ไม่! ไม่ถูกสิ!
เรื่องนี้ต้องไม่เกี่ยวกับเธอแน่ เมื่อกี้เธอน่าจะถูก ‘ผีบ้ากาม’ เข้าสิงร่างแน่ ถึงได้ทำเรื่องแบบนั้นออกไป
ต้องเป็นอย่างนี้ไม่ผิดแน่!
หลังจากผลักภาระเสร็จแล้ว หลินเยียนก็รีบเข้าอินเทอร์เน็ต เตรียมตัวเล่นเกมสักหลายตาเพื่อสงบจิตใจ
พอเปิดเกม วังจิ่งหยางก็ออนไลน์ด้วย แถมยังเชิญเธอเข้าร่วมทีมอีกต่างหาก
หลินเยียนกดรับคำเชิญ ทั้งสองคนเริ่มคุยกันในเกมทันที
วังจิ่งหยาง [ไม่ได้เห็นเธอออนไลน์ตั้งนาน ช่วงนี้กำลังยุ่งอยู่กับอะไรอยู่เหรอ?]
หลินเยียน [ยังไม่ใช่เรื่องทีมรถแข่งของคุณตาฉันอีกรึไง อย่าไร้สาระเลย รีบเปิดด่านเถอะ นายเล่น
ตำแหน่งอะไร?]
วังจิ่งหยาง [ฉันเป็นฝ่ายซัพพอร์ตเธอละกัน ช่วงนี้ฉันอยากเพิ่มคะแนนอยู่พอดี!]
หลินเยียน [ได้ เริ่ม]
หลินเยียนตกลงอย่างรวดรัดแบบนี้ ทำให้วังจิ่งหยางตกใจมาก [ตกลงง่ายขนาดนี้เชียว? คราวก่อนบอกให้เธอพาฉันไปด้วย เธอบอกว่าค่าตัวเธอแพงมาก ถ้าให้เล่นด้วยต้องเก็บเงินไม่ใช่รึไง?]
หลินเยียน [อ้อ นายเตือนฉันพอดี เดี๋ยวอย่าลืมโอนเงินให้ฉันนะ]
วังจิ่งหยาง […]
หลินเยียนเลือกเป็นมือยิง วังจิ่งหยางซัพพอร์ต ทั้งสองคนเริ่มตะลุยเข่นฆ่าสังหารในเกมยกใหญ่ คะแนนของวังจิ่งหยางเริ่มพุ่งพรวด
หนึ่งในรอบของการต่อสู้ มือยิงของศัตรูพุ่งเป้าไปที่หลินเยียน เข้าฆ่ากันอย่างเอาเป็นเอาตาย แรกเริ่มอีกฝ่ายยืนอยู่ตรงตาน้ำด่าทอเสียยกใหญ่ สุดท้ายก็ถูกฆ่าทิ้ง
[พับผ่าสิ! ตัวทำดาเมจของอีกฝ่ายเป็นลูกพี่มาจากที่ไหนกัน โหดเกินไปแล้วนะ!]
[ลูกพี่เธอเป็นผู้หญิงใช่รึเปล่า?]
[ลูกพี่! ทำไมลูกพี่ไม่สนใจฉัน?]
[อ้าว? ลูกพี่! ทำไมลูกพี่ไม่ฆ่าฉันล่ะ?]
…
อีกฝ่ายมองหลินเยียนที่เดินผ่านเข้าไป แต่กลับไม่ฆ่าเขาด้วยความประหลาดใจ
อีกฝ่ายเอาแต่พูดบ่นเจื้อยแจ้วอยู่ตลอด แต่หลินเยียนไม่แยแสเขาแม้แต่น้อย ตอนนี้เธอจึงพิมพ์ตอบกลับไปอย่างรำคาญ [นายมันราคาถูกเกินไป]
มือยิงฝ่ายตรงข้าม […]
เมื่อตัวที่เล่นถูกฆ่าหลายครั้งมากเกินไป เงินและรางวัลที่ได้ก็จะน้อยลงไปเรื่อยๆ และเพราะถูกฆ่าหลายครั้งเกินไป ดังนั้นเขาจึงไร้ราคาค่างวด
นี่ถือเป็น…การเยาะเย้ยกันอย่างโต้งๆ เลยนี่นา…
วังจิ่งหยาง [หลินเยียน เธอเป็นอะไรน่ะ วันนี้อารมณ์เสียมากขนาดนี้เชียว! ทำไมป่าเถื่อนขนาดนี้ล่ะ?]
หลินเยียน [ฉันป่าเถื่อนตอนไหน?]
วังจิ่งหยาง [เอาเถอะ…]
เพียงแต่รู้สึกว่าวันนี้เธอแปลกๆ อยู่ดี
เมื่อเล่นตาสุดท้ายจบ วังจิ่งหยางที่อยู่อีกฝั่งก็ส่งข้อความมา
วังจิ่งหยาง [อะแฮ่ม คือว่าหลินเยียน เย็นพรุ่งนี้เธอ…ว่างรึเปล่า?]
หลินเยียน [ทำไม?]
วังจิ่งหยาง [ถ้าเธอไม่มีธุระอะไร งั้นมาเล่นเพิ่มคะแนนกับฉันเถอะนะ!]
หลินเยียน [ไม่ว่าง]
วังจิ่งหยาง [ไม่ว่าง? พรุ่งนี้วันวาเลนไทน์ เธอเป็นคนโสด ทำไมถึงไม่ว่าง?]
หลินเยียนนิ่งอึ้ง [พรุ่งนี้เป็นวันวาเลนไทน์?]
วังจิ่งหยาง [ก็ใช่น่ะสิ จะมารึเปล่า?]
หลินเยียน [ไม่เล่น ไม่ว่าง]
วังจิ่งหยาง [ตาละห้าสิบหยวน]
หลินเยียน [ไม่เล่น]
วังจิ่งหยาง [เป็นไปไม่ได้น่า! ให้เงินก็ไม่เล่น???]
หลินเยียน [พรุ่งนี้วันวาเลนไทน์ ต้องเพิ่มเงิน]
วังจิ่งหยาง […]
…
เมื่อเล่นเกมไปครึ่งค่อนคืน และได้รับเงินก้อนใหญ่จากวังจิ่งหยางแล้ว หลินเยียนก็ปลอดโปร่งใจขึ้นไม่น้อย ถือว่านอนอย่างสงบสุขได้เสียที
กลางดึก หลินเยียนต้องตื่นขึ้นมาเพราะความเจ็บปวดที่ขาขวา
จบกัน…
หลายวันนี้เพลิดเพลินมากจนเกินไป อยู่กับรถแข่งมากเกินไปหน่อย สงสัยว่าอาการเก่าจะกำเริบเสียแล้ว
อาการบาดเจ็บเก่าแบบนี้ไม่ค่อยมีวิธีรักษาที่ดีสักเท่าไหร่ ทำได้แค่ฉีดยาแก้อักเสบเท่านั้น
เพียงแต่หลินเยียนไม่เคยฉีดยามาก่อนเลย ปกติแล้วก็ฝืนทนให้มันผ่านไป สิ่งที่เธอกลัวมากที่สุดในชีวิตนี้ก็คือการฉีดยา ทุกครั้งพอเห็นเข็มฉีดยาก็จะหวาดกลัวมากเป็นพิเศษ ต่อให้เจ็บเจียนตาย เธอก็ไม่ยอมฉีดยาเด็ดขาด…
ตอนที่ 534 ร้องเพลงดื่มเหล้าและเต้นรำ
หลินเยียนฝืนทนจนฟ้าสาง
เดิมทีนึกว่าจะค่อยๆ ดีขึ้น แต่คราวนี้อาจเพราะช่วงนี้ขับรถหลายครั้งมากเกินไปก็เป็นได้เลยอาการสาหัสไปสักหน่อย จนรุ่งสางอาการเจ็บปวดบริเวณขาก็ยังไม่ทุเลาแม้แต่น้อย ตรงข้ามกลับยิ่งรุนแรงมากขึ้น
ขาขวาเจ็บปวดราวกับใจถูกชอนไช หลินเยียนมีเหงื่อเย็นผุดเต็มหน้าผาก เพียงแต่พอลองคิดดูอีกที เจ็บก็เจ็บสิ เจ็บแค่ไหนก็ดีกว่าให้เธอไปทรมานกับการฉีดยา
พลังในการฟื้นตัวของร่างกายเธอรวดเร็วมาก อย่างมากก็แค่ทนไปอีกหลายวันหน่อย
หลินเยียนหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาค้นหาข่าวซุบซุบเพื่อจะได้เบี่ยงเบนความสนใจตัวเอง
ผลกลับกลายเป็นว่าพอเปิดโทรศัพท์มือถือก็มีแต่ข่าววันวาเลนไทน์เต็มไปหมด แถมยังมีคู่ในวงการบันเทิงคู่หนึ่งประกาศการคบหากันอย่างเป็นทางการอีกด้วย มีแต่ข่าวคู่รักอยู่เต็มฟีด
นี่มันน่าสนใจตรงไหนกันเนี่ย ไร้สาระเกินไปแล้วรึเปล่า!
มีแต่วันวาเลนไทน์ ไม่มีเรื่องชาวบ้านอะไรให้อ่านเลย
หรือว่าช่วงนี้ที่เธอไม่ได้เข้าไปอยู่ในวงการ ตัววงการบันเทิงเองก็ไม่มีเรื่องอะไรให้อ่านเหมือนกันงั้นเหรอ
ทำให้เธอผิดหวังเกินไปแล้ว!
เผยอวี่ถังไม่รู้ว่าไปเตร็ดเตร่ที่ไหน วันนี้ไม่ได้มาหา ส่วนเผยหนานซวี่วันนี้มีงานแถลงข่าวอยู่หลายงาน ภายในบ้านจึงว่างเปล่า เหลือแค่หลินเยียนอยู่บ้านเพียงคนเดียว…
หลินเยียนนวดขาไปพลาง ปัดหน้าจอมือถืออย่างเบื่อหน่ายไปพลาง
น่าเบื่อเกินไปแล้ว หาเรื่องอะไรทำสักหน่อยดีกว่า!
หลินเยียนเปิดแอปสั่งเบียร์และของกินมาเป็นกองพะเรอ จากนั้นก็แอบเข้าไปในห้องเล่นเกมที่aผยอวี่ถังชอบมาขลุกอยู่มากที่สุด
หลินเยียนกวาดตาดู ห้องเล่นเกมนี้ค่อนข้างไฮคลาสจริงๆ อุปกรณ์เล่นเกมรุ่นใหม่ล่าสุดในท้องตลาดมีครบถ้วนทุกอย่าง แถมยังมีหมวกวีอาร์อีกด้วย ส่วนไฟติดผนังกลับเป็นไฟสารพัดสีสัน พอเปิดเพลงแล้วก็เต้นรำอยู่ข้างในได้ทันที
หลินเยียนสาละวนอยู่ครึ่งค่อนวัน พลันถูกดึงดูดความสนใจไปจนหมดสิ้น!
คิดไม่ออกจริงๆ ว่าคนพวกนั้นคิดอะไรกันอยู่นะ จะมีความรักไปทำไมกันเล่า อาหารเดลิเวอรี่มันไม่อร่อย เหล้ามันไม่อร่อย หรือว่าการเล่นเกมมันไม่สนุกหรือไง?
อยู่บ้านกินของอร่อยๆ เล่นเกมให้สนุก กระโดดโลดเต้น ก็มีความสุขมากเหลือเกินแล้ว โอเคไหม
ยิ่งไปกว่านั้นยังมีบ้านหลังใหญ่ขนาดนี้ให้เธอใช้งานได้อีก ถ้าขาไม่เจ็บคงเพอร์เฟกต์แล้วจริงๆ
นอกจากนั้นแล้วสมองของหลินเยียนก็มักจะผุดเงาร่างเผยอวี้เฉิงขึ้นมาอย่างน่าประหลาด…
ปกติตอนที่เผยอวี้เฉิงไม่อยู่บ้าน เธอค่อนข้างผ่อนคลายและมีอิสระพอสมควร แต่วันนี้ไม่รู้เพราะอะไร กลับคิดถึงเขาอยู่หลายครั้ง…
คงเพราะวันนี้เป็นวันวาเลนไทน์ล่ะมั้ง
ถึงแม้ว่าระหว่างเธอกับเผยอวี้เฉิงจะถือว่าเป็นการแสดงก็ตาม แต่ถึงอย่างไรเขาก็เป็นแฟนในนามของเธอนะ
อืม เมื่อท้องอิ่ม มีเสื้อผ้าอบอุ่น ใจก็บังเกิดความปรารถนา คำพูดนี้มีเหตุผลมากจริงๆ…
……
ขณะที่ด้านหลินเยียนกำลังมีความสุขสำราญใจอยู่นั้น อีกด้านหนึ่ง ณ ฝั่งตรงข้ามของมหาสมุทร
เผยอวี้เฉิงเพิ่งเดินทางไปถึง เนื่องจากความต่างของเวลา ทางนั้นจึงเป็นเวลากลางคืน
ตอนนี้ที่ประเทศน่าจะนับเป็นวันที่สองแล้ว…
เผยอวี้เฉิงกำลังยืนมองท้องฟ้ายามราตรีภายนอกบานหน้าต่างขนาดยักษ์ ขณะนี้เองจู่ๆ โทรศัพท์ก็ดังขึ้นมา เป็นเผยอวี่ถังที่โทรมานั่นเอง
“พี่ใหญ่ พี่ไปทำงานนอกสถานที่แล้วเหรอครับ” เสียงตื่นเต้นของเผยอวี่ถังแว่วมาจากทางปลายสายนั้น
เผยอวี้เฉิง “มีธุระงั้นเหรอ”
เผยอวี่ถังรีบพูดขึ้นมาว่า “ก็ต้องมีธุระสิครับ! พี่ไม่รู้ว่าวันนี้เป็นวันอะไรอย่างงั้นเหรอ วันนี้เป็นวันวาเลนไทน์เชียวนะครับ! แต่พี่กลับออกไปทำงานแล้วทิ้งพี่สะใภ้อยู่บ้านคนเดียวนี่นะ พี่สะใภ้ต้องเสียใจมากแน่เลย!”
เผยอวี้เฉิงเงียบงัน ไม่ได้เอ่ยปาก
“นี่เป็นวันวาเลนไทน์ที่พวกพี่ได้อยู่ด้วยกันเป็นครั้งแรก ต่อให้พี่สะใภ้ไม่ได้พูดอะไร แต่ในใจต้องผิดหวังแน่เลย! พี่สะใภ้น่าสงสารมากขนาดนี้ แถมเพื่อนก็ยังไม่มีอีก วันที่แสนจะสนุกสนานครื้นเครงแบบนี้ แฟนดันไม่อยู่ จะเสียใจแค่ไหน เปราะบางแค่ไหนกันนะ”
และในตอนนี้เวลานี้ หลินเยียนที่กำลังร้องเพลงดื่มเหล้าและเต้นรำอยู่ “…”