ลืมรักเลือนใจ - ตอนที่ 603 แถมทองให้พันก้อน ตอนที่ 604
ตอนที่ 603 แถมทองให้พันก้อน
แต่เมื่อต้องเผชิญกับเอ็นพีซีทั้งสองคนนี้ หลินเยียนก็คงไม่ไปอธิบายอะไรเพิ่มเติม เพราะคิดว่าโปรแกรมคงถูกเซ็ทไว้เรียบร้อยแล้ว
อีกอย่าง หลินเยียนไม่คิดจะส่งผู้หญิงเข้าคุก เรื่องขืนใจชาวบ้าน ทำเรื่องต่ำทราบแบบนั้น ไม่ใช่ตัวเธอเลยสักนิด!
ถ้าเป็นเกมอื่นยังว่าไปอย่าง แต่เกมโลกเสมือนจริงแบบนี้ถือว่ามีส่วนร่วมกับมันมาก ความคิดและจิตใต้สำนึกของตัวเองได้เข้าสู่โลกของเกมอย่างเต็มที่ ซึ่งอีกนัยหนึ่งหมายถึงว่าเธอและตัวละครในโลกของเกมได้รวมเป็นหนึ่งเดียวกันแล้ว
ดังนั้น เรื่องขืนใจชาวบ้าน ทำเรื่องชั่วร้ายแบบนั้น เธอไม่มีทางไปทำแน่นอน
“ลูกเอ๋ย ส่งแม่นางนั่นเข้าคุก พ่อจะให้ทองเจ้าพันก้อน!” ทันใดนั้น ชายเฒ่าพูดไปทางหลินเยียน
สิ้นเสียชายชรา หลินเยียนรีบพูดขึ้น “ใครก็ได้ส่งแม่นางนี่เข้าคุกเสียบัดนี้!!”
ผ่านไปครู่หนึ่ง ผู้คุมหลายคนเดินมาด้วยสีหน้าเรียบนิ่งแล้วลากตัวละครหญิงออกไปทันที
“หลินฮวดไช้เจ้ามันเลวชั่วต่ำทราม ปลิดชีพพ่อข้า ศิษย์พี่ของข้าได้กลายเป็นลูกศิษย์ของผู้มีวิชาล้ำเลิศแล้ว เขาไม่ปล่อยเจ้าไปแน่!” ตัวละครหญิงยังคงด่าทอไม่หยุด
หลังจากตัวละครหญิงถูกลากไปแล้ว สายตาของชายเฒ่าได้เพ่งไปยังหลินเยียน เขาพยักหน้าแล้วเอ่ยปากขึ้น “ดีมาก สมแล้วที่เป็นลูกข้า ลูกข้าหน้าตาหล่อเหลา โฉมงามเลิศเลอ จะให้สมรสกับแม่หญิงหน้าตาอัปลักษณ์เช่นนี้ได้อย่างไร มา พ่อจะให้ทองคำเจ้าพันก้อน”
ขณะเดียวกัน ชายชราเอามือล้วงในกระเป๋าตนเอง หยิบตั๋วเงินออกมาหนึ่งใบแล้วยื่นให้หลินเยียน
ผ่านไปไม่นาน ผู้เฒ่าทั้งสองคนได้ออกจากห้องไป
หลินเยียน “เกมนี้ช่างน่าสนใจจริงๆ ”
จากที่เข้าใจในตัวเกม หลินเยียนคิดว่าทองหนึ่งพันก้อนนี้น่าจะเป็นเงินทุนเริ่มต้นที่ระบบได้มอบให้แก่ผู้เล่น
ในโลกของเกมนี้ไม่มีภารกิจมือใหม่แต่อย่างไร หลังจากเริ่มขึ้นแล้ว ระบบจะเซ็ทครอบครัวและภูมิหลังให้ผู้เล่นอัตโนมัติ แต่หลังจากนั้น ผู้เล่นต้องไปค้นหาและจัดการด้วยตัวเอง
หลังจากศึกษาได้พักใหญ่แล้ว หลินเยียนพบว่านี่เป็นเกมโลกเสมือนจริงแบบโฮโลกราฟิกที่มีความอิสระสูงมาก สามารถทำได้ทุกอย่างในโลกนี้ อีกทั้งยังเซ็ทให้ตัวละครเอ็นพีซีในเกมมีอีคิวที่สูงมาก ทำให้สามารถมีปฎิสัมพันธ์กับตัวละครได้ดี
หลินเยียนสำรวจในบ้านอยู่พักใหญ่ บ้านหลังนี้เป็นบ้านของตระกูลใหญ่โต จึงทำให้แลดูหรูหราโอ่อ่ามาก คิดว่าระบบน่าจะเซ็ทให้พ่อแม่ตัวเองที่เป็นเอ็นพีซีเป็นพวกเศรษฐีมั่งคั่ง ส่วนตัวเองถูกเซ็ทเป็นลูกคนรวยขวางโลก
หลินเยียนรู้สึกประหลาดใจมาก หลังจากสำรวจในเกมอยู่พักหนึ่งแล้วเธอยังไม่รู้ว่าธีมของเกมนี้คืออะไร แล้วไม่รู้ว่านี่เป็นเกมแบบไหนกันแน่
ตอนนี้สิ่งเดียวที่หลินเยียนรู้ก็คือภูมิหลังของเกมคือยุคโบราณ
เพื่อให้สามารถสำรวจโลกในเกมอย่างมีประสิทธิภาพ หลินเยียนออกมาจากบ้าน พยุงพุงโตของตัวเองเข้าไปเดินเที่ยวในเมือง
“คุณชายหลินฮวดไช้ โลกนี้ช่างโหดร้าย ท่านควรเลือกอาวุธที่ถนัดมือมาชิ้นหนึ่ง!”
ผ่านไปไม่นาน หลินเยียนโดนชายวัยกลางคนขวางไว้ และได้ชี้ไปยังร้านอาวุธที่อยู่ด้านหลัง
เห็นเช่นนั้นแล้ว หลินเยียนเดินตามชายวัยกลางคนเข้าไปในร้านขายอาวุธ
อาวุธในร้านหลากหลายตระการตายิ่งนัก ดาบมีดกระบี่กระบองล้วนมีอย่างครบถ้วน
“คุณชายหลินขอรับ คราดเก้าฟันนี้เหมาะกับท่านยิ่งนัก!” ทันใดนั้น ชายวัยกลางคนหยิบคราดออกมาแล้วยื่นให้หลินเยียน
หลินเยียน “…” คราดเก้าฟันเชียวนะ…
“คุณชายหลินฮวดไช้ ทั้งหมดทองหนึ่งพันก้อน กรุณาชำระเงินด้วยขอรับ!” ชายวัยกลางคนจ้องไปทางหลินเยียนแล้วพูดขึ้น
เมื่อได้ยินเช่นนั้น หลินเยียนครุ่นคิดสักพัก
ความยืดหยุ่นของเกมนี้สูงขนาดนี้ เธอสามารถปฎิเสธการชำระเงินได้ไหมนะ?
อีกอย่างการเซ็ทติ้งตัวละครของเธอก็น่าจะเป็นคนที่ก้าวร้าวเอาแต่ใจสินะ
ตอนที่ 604 แสดงตามบทให้ดี
หลินเยียนครุ่นคิดสักพัก สายตามองไปทางชายวัยกลางคนพร้อมคราดเก้าฟันในมือพลันเอ่ยปากถามขึ้น “ข้าไม่ให้ได้ไหม”
สิ้นเสียงหลินเยียน สีหน้าของเอ็นพีซีเปลี่ยนไปทันที “คุณชายหลินฮวดไช้ ธุรกิจค้าขาย มิใช่การเล่นของเด็กๆ กรุณาจ่ายเงินมาด้วยขอรับ!”
ทันใดนั้น หลินเยียนยิ้มบางๆ แล้วตวัดหลังมือตบไปที่หน้าชายวัยกลางคนอย่างแรง
หลังจากตบเสร็จ หลินเยียนแสยะยิ้มอย่างไม่แยแส “ถุ้ย! คุณชายอย่างข้าทำเลวขวางโลก ชั่วร้ายต่ำทราม ขืนใจชาวบ้าน ฆ่าคนเผาบ้านคนอื่น เป็นคนชั่วอย่างแท้จริง เจ้าไม่ลองไปถามคนอื่นดูว่าข้า หลินฮวดไช้ เป็นผู้ใดกัน จะขอเงินจากข้างั้นเหรอ ข้าจะฟันเข้าหน้าเจ้า ปลิดชีวิตเจ้าเสียเดี๋ยวนี้แหละ!”
พูดประโยคนี้จบ หลินเยียนพบว่าสีหน้าของเอ็นพีซีนี้เปลี่ยนสลับไปมาหลายครั้งซะงั้น!
บ้าเอ๊ย ขนาดเอ็นพียังแสดงเก่งขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย!
อีกอย่างหลินเยียนค้นพบด้วยความดีใจว่าในโลกแห่งนี้นอกเสียจากว่าเธอได้เล่นเกมแล้ว ยังสามารถฝึกฝนฝีมือการแสดงของตัวเองด้วย อิมโพรไวซ์กับเอ็นพีซีพวกนี้ ไม่รู้สึกเก้อเขินอะไรเลยด้วย!
ขณะนี้ หลินเยียนตั้งใจแล้วว่าจะแสดงตามบทที่ระบบเซ็ทไว้ให้เธอ
ล้อเล่นหน่า การเซ็ทติ้งตัวละครของเธอเป็นคนเลวเข้าไส้ คนเลวซื้อของต้องให้เงินงั้นรึ?!
เอาไปเลยฝ่ามือพิฆาตกับคราดเก้าฟันในมือ!
“หลิน…หลินฮวดไช้ เจ้าทำเรื่องเลวทรามในเมือง ชื่อเสียงเน่าเฟะของเจ้าโด่งดังไปทั่ว สักวันเจ้าต้องชดใช้กรรมแน่!” เอ็นพีซีตะคอกใส่หลินเยียนด้วยความโมโห
เมื่อได้ยินเช่นนั้น หลินเยียนหัวเราะด้วยความเย็นชา “อยากตายรึ เอาไปซะคราดเก้าฟัน!”
แต่หลินเยียนยั้งมือไว้ทันที
จากประสบการณ์การเล่นเกมของหลินเยียน ถ้าตีเอ็นพีซีจนตายอาจจะมีบทลงโทษก็ได้…
“วันนี้ข้าจะยอมปล่อยชีวิตดั่งหมาของเจ้าไป!”
สิ้นประโยค หลินเยียนกำคราดเก้าฟันแล้วเดินออกจากร้านอาวุธอย่างไม่เกรงกลัวใครๆ
ผ่านไปไม่นาน หลินเยียนเดินเข้าไปในร้านขายชุดหุ้มเกราะอีกร้าน
มองดูชุดเกราะบนตัวแล้วหลินเยียนรู้สึกถูกใจมาก
“คุณชายหลินฮวดไช้ ทั้งหมดหนึ่งพันห้าร้อยขอรับ” เถ้าแก่เอ็นพีซีหัวเราะ
ได้ยินเช่นนั้น หลินเยียนเบ้ปาก ตวัดหลังมือตบเข้าที่หน้าเอ็นพีซีนั่น
“ช่างกล้า เจ้าไม่รู้ว่าข้าทำเลวขวางโลก ชั่วร้ายต่ำทรามรึ กล้าขอเงินกับข้า เจ้ามีสมองกี่อันกันรึ!” หลินเยียนมองไปทางเอ็นพีซีที่โดนตัวเองตบจนล้มหัวทิ่มแล้วตะคอกขึ้น
ความรู้สึกนี้ช่าง…สาแก่ใจจริงๆ!
ทำไมเกมๆ หนึ่งถึงทำให้รู้สึกตัวเบาได้ขนาดนี้!
แต่ถึงแม้จะสมจริงอย่างไร เมื่อต้องเผชิญหน้ากับเอ็นพีซีพวกนี้ หลินเยียนกลับไม่รู้สึกผิดอะไร อีกอย่างระบบเซ็ทให้เธอเป็นแบบนี้เอง เธอไม่เกี่ยวอะไรด้วยเลย
สุดท้ายร้านค้าทั้งหมดในเมืองล้วนแต่โดนหลินเยียนปู้ยี่ปู้ยำไปทั่ว
ไม่ว่าจะเป็นอาวุธ เกราะป้องกัน หรือยาเทวดา หลินเยียนหยิบแล้วก็ไปเลย ถ้าเอ็นพีซีกล้าขวางทาง หลินเยียนตวัดมือตบเข้าที่หน้าทันที การวางบทตัวละครที่กินฟรีใช้ฟรีแบบนี้ ไม่ได้เซ็ทกันเล่นๆ เลยนะ
……
หลังจากหลินเยียนทำชั่วกับร้านสุดท้าย เพิ่งจะเดินออกจากร้าน ก็มีชายหนุ่มวัยรุ่นสิบกว่าคนล้อมรอบหลินเยียนไว้
“คนนี้แหละหลินฮวดไช้ ขืนใจศิษย์น้องข้า”
“คนนี้แหละหลินฮวดไช้ ขโมยอาวุธจากบ้านอาข้า”
“คนนี้แหละหลินฮวดไช้ ขโมยชุดเกราะของเพื่อนข้า”
เมื่อเห็นเช่นนี้ หลินเยียนตะลึงอยู่กับที่…นี่บ้าอะไรกัน?
“พวกเราคือลูกศิษย์จากสำนักเทียนซิงจง ที่ลงจากภูเขาครั้งนี้ก็เพื่อมากำจัดมารชั่วร้ายอย่างเจ้า!”
เธอทำชั่วทำเลว เอาของไปแล้วไม่ยอมจ่ายตัง จึงโดนลูกศิษย์จากสำนักไก่กาหาเรื่อง อีกทั้งจะกำจัดเธออีกด้วยงั้นเหรอ