ลืมรักเลือนใจ - ตอนที่ 703 อย่านึกว่าหน้าตาน่ารักแล้วจะทำอะไรตามอำเภอใจได้นะ / ตอนที่ 704 นี่มันบรรพบุรุษน้อยของบ้านใคร
- Home
- ลืมรักเลือนใจ
- ตอนที่ 703 อย่านึกว่าหน้าตาน่ารักแล้วจะทำอะไรตามอำเภอใจได้นะ / ตอนที่ 704 นี่มันบรรพบุรุษน้อยของบ้านใคร
ตอนที่ 703 อย่านึกว่าหน้าตาน่ารักแล้วจะทำอะไรตามอำเภอใจได้นะ
ไม่นานนักหลินเยียนก็มองแร็กดอลล์น้อยที่อยู่ด้านข้าง “แกต้องเป็นคนข่วนกระเป๋าของแม่จนพังแน่เลย ใช่รึเปล่า!”
ถึงแม้แร็กดอลล์ตัวนี้จะเป็นแค่ลูกแมวตัวเมีย แต่หน้าตากลับน่ารักสุดๆ ดูไปแล้วเหมือนเจ้าหญิงน้อยผู้สูงศักดิ์ ถึงกระนั้นนิสัยกลับแย่มาก เหมือนกับแม่เสือน้อยตัวหนึ่งจริงๆ ไม่มีอะไรทำก็ชอบหาเรื่องทะเลาะกับเสี่ยวสี่
หลินเยียนเดาว่าต้องเป็นมันแน่นอน
เมื่อมองดูกระเป๋าใบใหม่ที่ตนเองใช้เงินจำนวนมหาศาลซื้อมา หลินเยียนก็รู้สึกว่าหัวใจกำลังมีเลือดหยาดหยดออกมา
เพียงแต่ก่อนออกไปข้างนอกเธอจับแมวสองตัวนี้แยกเข้าไปในกรงของตัวเองแล้วแท้ๆ แล้วทำไมเผลอประเดี๋ยวเดียวแมวสองตัวนี้กลับวิ่งออกมาจากกรงได้ล่ะ?
ไม่นานนักหลินเยียนก็จ้องมองแร็กดอลล์น้อย “ต้องเป็นแกแน่ พี่ชายน่ารักขนาดนี้ ไม่มีทางทำเรื่องแบบนี้แน่นอน”
แร็กดอลล์น้อย “…”
เผยอวี่ถัง “…”
ยังไม่ทันหาหลักฐานก็ตัดสินแล้วว่าเสี่ยววั่นวั่นเป็นคนทำแบบนี้ มันออกจะลำเอียงมากเกินไปแล้วรึเปล่า?
เผยอวี่ถังใบหน้าเต็มไปด้วยความ ‘เจ็บปวดและเสียใจ’ นี่ทำให้เขานึกถึงพ่อของเขา พี่ใหญ่กับพี่รองคือเจ้าแมวส้มน้อยตัวนั้น ส่วนตัวเองก็คือเจ้าแร็กดอลล์น้อย…
“ไม่ยอมรับก็ไร้ประโยชน์ ฉันมีกล้องวงจรปิด!” หลินเยียนหัวเราะอย่างเย็นชา
ไม่นานนักหลินเยียนก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาพร้อมเปิดคลิปจากกล้องวงจรปิด
หลังจากนำแมวสองตัวกลับมาเลี้ยงภายในห้องตัวเอง หลินเยียนก็ซื้อกล้องวงจรปิดไร้สายที่ใช้ติดตั้งภายในห้องมาจากอินเทอร์เน็ต หลักๆ ก็คือใช้สำรวจดูการกินอาหารของกงสี่ฟาไฉกับเยาฉานวั่นก้วนตอนที่ตัวเองไม่อยู่
ผ่านไปครู่หนึ่งโทรศัพท์มือถือก็เชื่อมต่อเข้ากับระบบบลูทูธของกล้องวงจรปิด หลินเยียนเปิดดูภาพที่บันทึกในช่วงเวลานี้
เผยอวี่ถังรีบเข้ามาใกล้เช่นเดียวกัน จ้องมองภาพวิดีโอที่ฉายอยู่ในโทรศัพท์ของหลินเยียน
ในคลิปวิดีโอ แมวสองตัวถูกแยกขังอยู่ในกรง ไม่นานนักเจ้าแร็กดอลล์น้อยก็ท้าท้ายเจ้าแมวส้มโดยมีอากาศขวางกั้น
แร็กดอลล์ยื่นอุ้งเท้าออกมาจากกรง เปิดประตูกรงด้วยความชำนาญอย่างยิ่ง
เมื่อเจ้าแร็กดอลล์น้อยออกจากกรงแล้วก็กระโดดขึ้นโต๊ะหนังสือของหลินเยียนก่อน ใช้กระเป๋าใบใหม่ของหลินเยียนเป็นของเล่น เมื่อเล่นจนเบื่อแล้วก็ปัดกระเป๋าใหม่ตกลงบนพื้น
แร็กดอลล์น้อยเดินไปหน้ากรงแมวส้มทันที ท้าทายเจ้าแมวส้มไม่หยุด
เหมือนจะรู้ว่าเจ้าแมวส้มอยู่ในกรงไม่อาจสร้างภัยคุกคามให้ตนเองได้ แร็กดอลล์น้อยมีท่าทียโสโอหัง ยื่นอุ้งเท้าเข้าไปในกรงพร้อมตบหน้าเจ้าแมวส้มไม่หยุด
ในที่สุดเจ้าแมวส้มก็ร้อนใจ ยื่นอุ้งเท้าออกไปเพื่อจะเอาคืนเช่นกัน อย่างไรก็ตามด้วยความบังเอิญ ระหว่างที่เจ้าแมวส้มยื่นอุ้งเท้าออกไปแล้วแกว่งไกวไม่หยุดนั้นก็พลาดปัดกลอนจนหลุด ประตูกรงจึงเปิดออก
เมื่อกรงของแมวส้มเปิดออกแล้ว เจ้าแมวสองตัวก็นิ่งอึ้งเป็นอันดับแรก ผ่านไปราวหลายวินาที
แร็กดอลล์น้อยซึ่งเดิมทีท้าทายไม่หยุดหย่อนก็หันหน้าวิ่งหนีทันที
แมวส้มส่งเสียงร้องอย่างมีน้ำโห วิ่งไล่ตามออกไปราวกับโผบิน ขี่อยู่บนร่างแร็กดอลล์น้อยภายในขั่วพริบตา กดมันพร้อมขยี้อยู่กับพื้น
แต่ต่อให้เจ้าแร็กดอลล์น้อยจะสู้ไม่ได้ แต่ก็ยังหาเรื่องเจ้าแมวส้มน้อยอย่างไม่ลดละดังเดิม ไม่ต้องเอ่ยถึงว่าวุ่นวายแค่ไหน…
หลินเยียน “…”
เผยอวี่ถัง “พับผ่าสิ! คิดไม่ถึงว่าเจ้าเสี่ยววั่นวั่นจะเป็นผู้ร้ายตัวจริง! หน้าตาน่ารักขนาดนี้ แต่กลับเป็นอันธพาลขนาดนี้เชียว!”
หลินเยียนโมโหจนตาลาย จ้องมองแร็กดอลล์น้อยด้วยอารมณ์เดือดดาล “เสื้อสเวตเตอร์ ผ้าพันคอ ผ้าห่มผ้าไหม ตอนนี้ก็กระเป๋าอีก! นี่เพิ่งจะกี่วันเอง แกทำลายของฉันไปตั้งเท่าไหร่แล้ว! สารเลว! ฉันจะขอสู้ตายกับแกแล้ว!”
หลินเยียนพูดพลางยื่นมือจะไปสั่งสอนเจ้าแร็กดอลล์น้อย
เมื่อเห็นเช่นนั้นเผยอวี่ถังจึงรีบพูดขึ้นมาว่า “คุณพ่อหยุดนะ! ทำไม่ได้เด็ดขาด!”
เผยอวี่ถังเปิดโทรศัพท์ค้นหาข้อมูลโดยไม่ปล่อยโอกาสให้ได้เอ่ยปากพูด
“ทำไมจะทำไม่ได้! ดื้อขนาดนี้ก็ต้องสั่งสอน! นึกว่าหน้าตาน่ารักแล้วจะทำอะไรตามอำเภอใจได้งั้นเหรอ?” หลินเยียนพูดอย่างจริงจังและมีเหตุผล
เผยอวี่ถังยื่นหน้าจอโทรศัพท์ไปตรงหน้าหลินเยียน
มูลค่าแมวสายพันธุ์แร็กดอลล์
แร็กดอลล์ระดับสุดยอดในการประกวด ‘แปดหมื่นถึงหนึ่งแสนห้า’
แร็กดอลล์ระดับส่งเข้าประกวด ‘สามหมื่นถึงหกหมื่น’
แร็กดอลล์หน้าตาค่อนข้างธรรมดา ‘สองหมื่นขึ้นไป’
ฝ่ามือซึ่งเดิมทีกำลังเงื้อขึ้นไปของหลินเยียนหยุดค้างอยู่กลางอากาศเช่นนั้น
ตอนที่ 704 นี่มันบรรพบุรุษน้อยของบ้านใคร
“แพงขนาดนี้เชียว…” หลินเยียนมีสีหน้างุนงง “เท่ากับกระเป๋าของฉันสิบกว่าใบเชียวนะ!”
“ไม่ๆๆ คุณพ่อ คุณพ่อผิดแล้ว ต้องเท่ากับกระเป๋าใหม่ห้าถึงเจ็ดสิบใบ” เผยอวี่ถังจ้องมองหลินเยียน พูดแก้ไขด้วยใบหน้าจริงจัง
“อะไรนะ ห้าถึงเจ็ดสิบใบ?” หลินเยียนรู้สึกเหลือเชื่อ
เผยอวี่ถังหัวเราะ “คุณพ่อ แฟนเก่าของผมคนหนึ่งเคยเลี้ยงแมวแร็กดอลล์ตั้งหลายตัวเลยนะครับ! ผมบอกคุณพ่อด้วยความมั่นใจและแน่ใจจริงๆ ว่าอย่างน้อยแมวแร็กดอลล์ตัวนี้ก็ต้องอยู่ในระดับสุดยอดในการประกวด มิหนำซ้ำยังเป็นระดับพรีเมียมอีกด้วย แสนห้าก็ใช่ว่าจะซื้อได้นะครับ”
หลินเยียน “…”
เมื่อเผยอวี่ถังพูดจบ หลินเยียนก็เอามือลงอย่างเงียบงัน จากนั้นก็หยิบกระเป๋าซึ่งถูกข่วนจนเสียที่อยู่ด้านข้างขึ้นมาแล้ววางไว้ตรงหน้าเจ้าแร็กดอลล์น้อย “มาสิ ลูกรัก ข่วนได้ตามใจชอบเลย…”
หน้าตาน่ารักอาจทำอะไรตามใจชอบไม่ได้…
แต่ถ้าราคาแพง ทำได้…
เผยอวี่ถัง “…”
หลินเยียนได้ยินเรื่องนี้ก็อดรู้สึกประหลาดใจไม่ได้
เมื่อก่อนเธอเคยช่วยรับเลี้ยงแมวจรจัดมามากมาย ส่วนใหญ่ก็เป็นแมวบ้าน บางครั้งจะมีลูกแมวที่มีสายพันธุ์ซึ่งมีโรคประจำตัว หรือไม่ก็มีปัญหาทางพันธุกรรมซึ่งเกิดจากการผสมพันธุ์ภายในครอบครัวจนถูกทอดทิ้งอยู่บ้างเช่นกัน
แต่เธอไม่เคยเก็บแร็กดอลล์ที่เป็นเหมือนก้อนเงินก้อนทองแบบนี้มาก่อนเลย มิหนำซ้ำยังเป็นแร็กดอลล์น้อยที่แข็งแรงปลอดโรคตัวหนึ่งอีกด้วย
ความน่าจะเป็นนี้ช่างใกล้เคียงกับการถูกล็อตเตอรี่เสียจริงเชียว
เนื่องจากไม่ค่อยได้เจอแร็กดอลล์ เธอจึงไม่ค่อยรู้เรื่องลักษณะของแร็กดอลล์สักเท่าไหร่นัก รู้แค่ว่าค่อนข้างแพงเท่านั้น เผยอวี่ถังบอกเธอ เธอถึงรู้ว่ามันแพงมากขนาดนี้!
ดังนั้นปัญหาจึงเกิดขึ้นแล้ว บ้านไหนเป็นคนทำเจ้าบรรพบุรุษตัวน้อยตัวนี้หายกันแน่นะ
ที่ตั้งคฤหาสน์เผยอวี้เฉิงอยู่บนไหล่เขาเชียวนะ รอบด้านแทบจะไม่มีบ้านคนเลย
ดินแดนที่ห่างไกลแบบนี้ สัตว์เลี้ยงที่อยู่ดีกินดี อายุแค่ไม่กี่เดือนตัวหนึ่งวิ่งแจ้นมาที่นี่ได้อย่างไรกันนะ
เธอไม่รู้ว่าจะติดป้ายประกาศตามหาเจ้าของได้ตรงไหนเสียด้วยซ้ำ ทำได้แต่ติดตรงท่ารถตรงเชิงเขาจำนวนหนึ่งเท่านั้นเอง
สรุปแล้วความรู้สึกนี้มันช่างเหมือนธนบัตรปึกหนึ่งที่มีดวงตางอกเงย ลอยมากระแทกหน้าเธอตรงๆ เสียจริง…
ไม่ว่าจะมองจากมุมไหนก็เหลือเชื่อ!
หลินเยียนกุมหน้าอกที่เกร็งกระตุก ถอนหายใจอย่างต่อเนื่องพลางจ้องมองเยาฉานวั่นก้วนซึ่งทำลายกระเป๋าต่อไป
คงได้แต่คิดหาหนทางตามหาเจ้าของของเจ้าบรรพบุรุษตัวน้อยตัวนี้ให้เจอเสียแล้ว
ไม่อย่างนั้นโลกนี้คงต้องมีสิ่งมีชีวิตที่ทำให้เธอล้มละลายเพิ่มอีกหนึ่งแน่…
หลังจากป้อนอาหารแมวเสร็จเรียบร้อยแล้ว หลินเยียนก็โพสต์เวยปั๋วด้วยความรู้สึกเจ็บปวด
“บรรพบุรุษตัวน้อยของบ้านใคร ช่วยรีบมารับมันกลับไปที อย่าให้มันทำลายข้าวของฉันเลยนะ!”
ภาพประกอบคือภาพของเสี่ยววั่นวั่น ด้านข้างคือกระเป๋าที่ถูกข่วนจนพังของเธอใบนั้น
ตอนนี้เธออยู่บ้านเผยอวี้เฉิง จึงไม่อาจเปิดเผยที่อยู่ของตัวเอง ทำได้เพียงใช้วิธีการนี้ลองเลียบเคียงตามหาเจ้าของเท่านั้น
นอกจากโพสต์เวยปั๋วอวดรวยครั้งนั้นแล้ว หลินเยียนก็โพสต์เนื้อหาอื่นใดน้อยมาก แถมยังมีแต่เรื่องแมวทั้งนั้น
เมื่อโพสต์ข้อความเวยปั๋วนี้ออกไป เหล่าแฟนคลับจำนวนไม่น้อยต่างพากันทอดถอนชมเชยเรื่องหน้าตาของแมวแร็กดอลล์เสี่ยววั่นวั่น
[พับผ่าสิ นี่มันสวยเกินไปแล้วนะ! นี่มันแมวเหมียวนางฟ้าอะไรกันเนี่ย!]
[กระเป๋าใบหนึ่งจะนับเป็นอะไรได้ อยากจะข่วนอะไร แม่จัดให้ลูกหมดเลย!]
นอกจากพวกหลงหน้าตาเหล่านี้แล้ว ด้านล่างส่วนใหญ่ก็ยังเป็นแอนตี้แฟนของหลินเยียนที่ควบคุมความเป็นไปดังเดิม
นอกจากนี้เสียงก่นด่าที่อยู่ด้านล่างคราวนี้ยังมากกว่าครั้งก่อนๆ เสียด้วยซ้ำ
เหมือนว่าองค์กรการกุศลที่อยู่ในระดับสูงมากเป็นพิเศษของประเทศจีนกำลังจะคัดเลือกทูตสันถวไมตรีประจำปี
ผู้ที่ได้รับความนิยมสูงที่สุดและมีแนวโน้มว่าจะได้มากที่สุดก็คือหลินซูหย่า ช่วงนี้หัวข้อวิจารณ์ที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้จะร้อนแรงมากเป็นพิเศษ
และบังเอิญว่าหลินเยียนโพสต์เวยปั๋วเกี่ยวกับแมวจรจัดหลายโพสต์ในช่วงนี้พอดี คราวนี้จึงเปิดช่องโหว่ให้พวกแอนตี้แฟนได้แผลงฤทธิ์ ด่าเธอว่าจงใจแสดง…