ลูกชายของประธาน….เรียกฉันหม่ามี๊？！ - บทที่ 1071 คนไม่มียางอาย
เจียงสื้อสื้อจ้องโทรศัพท์ แสดงสีหน้าไม่อยากเชื่อ
ซ่างกวนหยวนนี่คือจะแตกหักกับเธอแล้วใช่ไหม?
ถึงจะรู้แต่แรกว่าซ่างกวนหยวนชอบเฟิงเฉิน แต่ก็ยังเห็นเขาเป็นเพื่อน
แต่ว่า ตอนนี้……
“เห้อ”
เจียงสื้อสื้อถอนหายใจ เห็นแบบนี้แล้วคงเป็นเพื่อนกันไม่ได้แล้ว ต่อไปคงเป็นได้แค่ศัตรู
ซ่างกวนหยวนไปอิตาลี เห็นได้ชัดว่าไปเพราะเฟิงเฉิน
แค่คิดถึงจุดนี้ เธอก็นั่งไม่อยู่กับที่แล้ว
เธอวิ่งขึ้นชั้นสอง ไปหาฟางยู่เชินที่ห้องหนังสือ
“สื้อสื้อ เป็นอะไร?”
ฟางยู่เชินเห็นเธอวิ่งเข้ามาอย่างเร่งรีบ นึกว่าเกิดอะไรขึ้นแล้ว จึงรีบถาม
“พี่ หนูจะไปอิตาลี” เจียงสื้อสื้อหยุดที่หน้าห้องหนังสือ พูดเรื่องที่มาโดยตรง
“หา?” ฟางยู่เชินขมวดคิ้วเล็กน้อย “เธอจะไปอิตาลีทำไม?”
“หนูจะไปหาเฟิงเฉิน”
ซ่างกวนหยวนไปอิตาลีเพื่ออยากเข้าใกล้เฟิงเฉิน เธอซึ่งเป็นภรรยาจะแพ้เขาได้ยังไง?
ฟางยู่เชินยิ้มอย่างเอือมระอา “ทำไมอยู่ดีๆอยากไปอิตาลี?”
เจียงสื้อสื้อกัดริมฝีปาก “ซ่างกวนหยวนอยู่อิตาลี”
“อะไรนะ?” ฟางยู่เชินนึกว่าตัวเองฟังผิด
“พี่ พี่ไม่ต้องเสียใจนะ เธอไปอิตาลีจริง”
“พี่ไม่ได้เสียใจ พี่แค่ตกใจ”
เขาบอกแล้วว่าจะปล่อยวาง ถ้าอย่างนั้นก็ไม่ได้คิดอะไรกับซ่างกวนหยวนแล้ว
ตอนนี้พูดถึงเธอ ในใจเขาเรียบเฉยมาก ก็เหมือนกับพูดถึงคนที่ไม่เกี่ยวข้องอะไรเลย
มีคนที่สามารถฟังเขาระบาย เจียงสื้อสื้อพูดออกไปอย่างควบคุมไม่ได้ “พี่ เธอรู้อยู่แล้วว่าเฟิงเฉินมีภรรยาแล้ว ยังไปหาเฟิงเฉินที่อิตาลี เธออยากทำอะไรกันแน่?”
เธอรู้สึกอารมณ์ตื่นเต้น
ฟางยู่เชินอ้อมโต๊ะเดินไปหาเธอ ยกมือขึ้นไปลูบหัวเธอ พูดปลอบเสียงเบา “ไม่ว่าเขาอยากทำอะไร ก็ไม่มีวันสำเร็จ เพราะในใจเฟิงเฉินมีเพียงเธอคนเดียว ผู้หญิงคนอื่นไม่มีวันเข้าตาเขาแน่นอน”
“พี่ พี่ไม่เสียใจเหรอ?” เจียงสื้อสื้อมองเขาด้วยสายตาแปลกใจ
ฟางยู่เชินสีหน้าครุ่นคิด “พี่เสียใจอะไร?”
“สงสารซ่างกวนหยวน รู้ทั้งรู้ว่าไม่มีวันสำเร็จยังจะทำแบบนี้อีก ไม่รู้ว่าโง่หรือมั่นใจในตัวเองเกินไป”
ได้ยินเธอว่าซ่างกวนหยวนแบบนี้ ฟางยู่เชินอดหัวเราะไม่ได้ “ดูแล้วเธอโกรธจริงๆแล้ว ก่อนหน้านี้ถึงเธอจะรู้ว่าเขาชอบเฟิงเฉิน เธอก็ไม่ได้ว่าอะไรเขาเลย”
“หนูทนไม่ไหวแล้ว เธอทำแบบนี้ ทำให้หนูรู้สึกว่ามันเกินไปแล้ว”
ความจริงแล้วเธอก็ยังอยากเป็นเพื่อนกับซ่างกวนหยวนต่อ แต่ฝ่ายตรงข้ามไม่ได้คิดแบบนี้
ดังนั้น เธอก็ไม่จะเป็นต้องเห็นความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อนนี้สำคัญอีกแล้ว
“เธอทำเกินไปแล้ว แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเธอเคยเห็นแกเป็นเพื่อนจริง” ฟางยู่เชินพูด
เขาไม่อยากให้พวกเธอสองคนต้องแตกหักกันจริงๆ
ได้ยินแล้ว เจียงสื้อสื้อไหล่ห่อ พูดอย่างไม่ค่อยพอใจ “หนูเห็นเธอเป็นเพื่อนจริง แต่เธอกลับมาคิดอะไรกับสามีหนู”
ดูออกว่าเธอรู้สึกเสียใจ
ฟางยูเชินจับหัวเธอ ยิ้มแล้วพูดจาปลอบเธอ “พอแล้ว อย่าคิดมากเลย ขอแค่เธอเชื่อใจเฟิงเฉินก็พอแล้ว”
“หนูต้องเชื่อใจเขาอยู่แล้ว”
เจียงสื้อสื้อถอนหายใจ “แต่หนูก็ยังอยากไปหาเขาที่อิตาลี”
ฟางยูเชินคิดไปครู่หนึ่ง “เอาอย่างนี้ เดี๋ยวพี่จองตั๋วอีกสองวันให้ สองวันนี้ก็คิดดูก่อน แน่ใจเหรอว่าจะไป? เธอก็รู้ว่าเฟิงเฉินไปอิตาลีครั้งนี้เพราะเรื่องอะไร ดังนั้นเธอคิดดีแล้วเหรอ”
ตอนนี้ในใจเจียงสื้อสื้อวุ่นวายไปหมด ไม่มีใจไปคิดอะไรมากมายขนาดนั้น
“พี่จองเถอะ ไม่ว่ายังไงหนูก็จะไป”
เธอยืนยันหนักแน่น
“ฟางยู่เชินพยักหน้า “ได้ เดี๋ยวพี่จองตั๋วให้”
“ขอบคุณพี่มาก”
ออกจากห้องหนังสือ เจียงสื้อสื้อก็กลับห้องนอน
เธอล้มนอนไปบนเตียง หยิบมือถือออกมา หาเบอร์ของจิ้นเฟิงเฉิน
โทรหาเขาดีไหม?
ลังเลไปครึ่งค่อนวัน เธอก็เลือกที่จะไม่โทร แต่เปิดมือถือโยนไปด้านข้าง
เธอเอาหน้ามุดเข้าไปในผ้าห่ม น่ารำคาญจริงๆ
……
ชีซากินอาหารเช้าจนเสร็จ หยิบทิชชูเปียกเช็ดปากอย่างสง่า เงยหน้าขึ้น มองไปที่ผู้หญิงคนหนึ่งที่หันมาดูทางนี้ตลอด ขมวดคิ้วเล็กน้อย
“จิ้นเฟิงเฉิน คุณมีเพื่อนพักอยู่ที่โรงแรมนี้เหรอ?” เธอถามผู้ชายที่อยู่ตรงหน้า
“ไม่มี”
ชีซาขมวดคิ้วแน่นขึ้นกว่าเดิม “ถ้าอย่างนั้นผู้หญิงคนนั้นคุณรู้จักไหม?”
เธอทำท่าให้เขาหันไปดู
จิ้นเฟิงเฉินมองไปตามสายตาเธอ สบตาเข้ากับซ่างกวนหยวนพอดี ใบหน้าอันหล่อเหลาเย็นชาขึ้นทันที
เธออยู่ที่นี่ได้ยังไง?
ดูจากสีหน้าเขาแล้ว เขารู้จักผู้หญิงคนนั้น
ชีซารู้สึกสงสัยขึ้นมาทันที “นั่นเป็นใคร คงไม่ใช่มาจีบคุณหรอกนะ?”
ผู้หญิงที่ชอบเขาเยอะมาก เธอไม่รู้เจอมาตั้งเท่าไหร่แล้ว?
สีหน้าจิ้นเฟิงเฉินยิ่งไม่ดี “ช่วยผมขจัดเธอออกไปหน่อยได้ไหม?”
ชีซาขมวดคิ้ว “นี่เกรงว่าจะยากนิดหนึ่งนะ”
เธอหันไปมองผู้หญิงคนนั้น แล้วลุกขึ้น ยิ้มให้จิ้นเฟิงเฉิน “แต่ว่า ฉันชอบท้าทายเรื่องยาก”
พูดจบ เธอก็เดินเข้าไปหาผู้หญิงคนนั้น
ซ่างกวนหยวนนึกว่าตัวเองซ่อนตัวได้มีแล้ว คิดไม่ถึงว่าถูกมองเห็นแล้ว
ตอนที่สบตาอันเย็นชาของจิ้นเฟิงเฉิน เธอรู้สึกใจหายไปครู่หนึ่ง
มุมปากยิ้มขึ้นโดยสัญชาตญาณ เธอยกมือขึ้นอยากทักทายเขา แต่เขากลับหันกลับไปอย่างเย็นชา
เธอปล่อยมือลงด้วยความผิดหวัง มองดูเขาไม่รู้คุยอะไรกับผู้หญิงตรงหน้า ผู้หญิงคนนั้นเดินมาทางเธอ
ชีซาดึงเก้าอี้ออก นั่งอยู่ตรงข้ามซ่างกวนหยวน
“คุณเป็นแฟนคลับจิ้นเฟิงเฉิน?” ชีซาถามอย่างตรงๆ
ซ่างกวนหยวนก้มหน้าปัดผมข้างแก้มตัวเอง ไม่ได้ตอบ
ชีซายักคิ้วตัวเอง มุมปากยิ้มขึ้น “คุณผู้หญิง คุณรู้ไหมว่าเขาเป็นใคร?”
ซ่างกวนหยวนเงยหน้า ยิ้ม “รู้”
“ออ รู้เหรอ” ชีซาพยักหน้า “ถ้าอย่างนั้นคุณรู้ไหมว่าเขาเป็นแฟนฉัน?”
“อะไรนะ?” ซ่างกวนหยวนตะลึงจนเบิกตากว้าง
ปฏิกิริยาของเธอทำให้ชีซาหัวเราะออกมา “จำเป็นต้องตกใจขนาดนั้นเลยเหรอ?”
“ไม่ ไม่ใช่ เขาแต่งงานแล้ว คุณไม่รู้เหรอ?” ซ่างกวนหยวนถามกลับ
ชีซายักไหล่ “ใครบอกว่าแต่งงานแล้วจะมีแฟนไม่ได้?”
“เขารักภรรยาเขามาก เป็นไปไม่ได้ที่จะมีแฟน”
“ออ” ชีซาเข้าใจทันที “ที่แท้คุณก็รู้ว่าเขารักภรรยาของเขามาก ถ้าอย่างนั้นทำไมคุณยังชอบเขาอีก?”
“ฉัน……” ซ่างกวนหยวนจุกจนพูดอะไรไม่ออก
ชีซายิ้ม “ฉันว่าคุณหน้าตาก็สวยดี ต้องมีคนตามจีบไม่น้อย เพราะฉะนั้นอย่ามัวแต่จ้องสามีคนอื่น พฤติกรรมแบบนี้ไม่ค่อยดีเท่าไหร่”
“คุณเป็นแฟนเขาไม่ใช่เหรอ คุณมีสิทธิ์อะไรมาว่าฉัน?” ซ่างกวนหยวนจ้องเธอสายตาเย็นชา
“ฉันว่าใช่ คุณก็เชื่อเหรอ” ชีซาหัวเราะยืนขึ้น ก้มตัวไปใกล้เธอ “ฉันกับภรรยาเขายังเป็นเพื่อนกันเลย ฉันจะไปสนใจสามีของภรรยาได้ยังไง ฉันไม่ใช้คนไม่มียางอาย ใช่ไหม?”