ลูกชายของประธาน….เรียกฉันหม่ามี๊？！ - บทที่ 1099 ติดกับแล้ว
กู้เนี่ยนและฝู้จิงเหวินเลือกที่นั่งแล้วนั่งลง มีทางเดินคั่นกลางระหว่างพวกเขากับลี่ซาพอดี
ฝู้จิงเหวินมองลี่ซา แกล้งถอนหายใจขึ้นมาว่า
“ช่วงนี้ผมดวงซวยมากจริงๆ ทำอะไรก็ไม่ราบรื่น”
กู้เนี่ยนก็เข้าใจความหมายของเขาได้ในทันที พูดไปตามน้ำว่า “ทำไมเหรอ ทำไมถึงซวยไม่ราบรื่น”
“เรื่องงานก็ถูกเจ้านายด่า แฟนก็ยังบอกเลิก” พูดมาถึงตรงนี้ ฝู้จิงเหวินทำหน้าเครียดถอนหายใจไม่หยุด
“ถูกเจ้านายด่าเป็นเรื่องปกติมาก แต่เรื่องของความสัมพันธ์นั้นคือผิดปกติแล้ว”
พอฝู้จิงเหวินได้ยิน ก็รีบถามว่า “อะไรที่ผิดปกติ”
“ผมจะช่วยคุณดู”
กู้เนี่ยนหยิบไพ่ทาโรต์ออกมาวางบนโต๊ะ เอนร่างไปด้านหลัง ใช้ภาษาอิตาลีพูดเสียงดังมากว่า “ไพ่ทาโรต์ของผมจะบอกคุณ ว่าความสัมพันธ์ของคุณเกิดปัญหาอะไร”
ลี่ซาได้ยินแล้ว เงยหน้าขึ้นมามองพวกเขา
แต่ก็ได้แค่มองแวบเดียว
ฝู้จิงเหวินขยิบตาให้กู้เนี่ยน ให้เขาพูดต่อไป
“ความรู้สึกระหว่างชายหญิงความจริงแล้วมันเปลี่ยนแปลงไปได้ อย่างเข่นแฟนของคุณไม่รักคุณแล้ว ผมสามารถช่วยพลิกสถานการณ์กลับมาให้คุณได้ ทำให้เธอปักใจรักอยู่กับคุณเพียงคนเดียว”
ลี่ซาอดไม่ได้ที่จะเหลือบมองพวกเขาอีก
ฝู้จิงเหวินสังเกตเห็นแล้ว ก็รีบแกล้งทำเป็นไม่เชื่อ ถามว่า “จะพลิกยังไง คุณอย่ามาหลอกผมนะ”
“ผมจะหลอกคุณเพื่ออะไร”
กู้เนี่ยนเริ่มล้างไพ่ ดูๆไปแล้วหน่วยก้านใช้ได้
“คุณตัดไพ่ ในใจนึกถึงเรื่องที่กำลังกลุ้มใจอยู่ตอนนี้”
กู้เนี่ยนส่งไพ่ทาโรต์ฝู้จิงเหวิน
ฝู้จิงเหวินสับไพ่เสร็จ ก็เลือกไพ่ วางไพ่แต่ละใบบนโต๊ะ
“ต่อไปทำยังไง” กู้เนี่ยนถามเบาๆ
“เปิดไพ่ออก พูดมั่วๆไปก็ได้” ฝู้จิงเหวินทำเป็นก้มหน้า ตอบเขาด้วยเสียงเบาๆ
กู้เนี่ยนเปิดไพ่ ในหัวคิดอย่างรวดเร็ว “ตอนนี้ความรู้สึกของคุณมีปัญญาแล้วจริง อยู่ที่ตัวของผู้หญิง น่าจะเป็นเพราะความใส่ใจของคุณที่มีต่อเธอไม่เพียงพอ”
“ว้าว” ทันใดนั้นกู้เนี่ยนก็ส่งเสียงร้องตกใจ
ฝู้จิงเหวินขมวดคิ้ว “ทำไมเหรอ”
“ดวงจันทร์ผกผัน” กู้เนี่ยนจ้องมองไพ่ทาโรต์พลางครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง “พวกคุณสองคนตอนนี้ต่างก็กำลังสับสน ความจริงแล้วฝ่ายหญิงก็ไม่รู้ว่าถ้าคบกับคุณต่อไปจะถูกหรือผิด ดังนั้นสิ่งที่คุณทำได้คือนัดเธอออกมาพูดคุยทำความเข้าใจกัน”
“แบบนี้ก็สำเร็จแล้วเหรอ” ฝู้จิงเหวินเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง
“แน่นอน ถ้าคุณไม่เชื่อก็โทรหาเธอตอนนี้เลย บอกความรู้สึกของคุณกับเธอ ดูว่าเธอมีท่าทียังไง”
ฝู้จิงเหวินทำตามที่เขาบอกจริงๆ
คุยโทรศัพท์ได้ครึ่งทาง จู่ๆฝู้จิงเหวินก็ลุกขึ้นมาอย่างตื่นเต้น “คุณไม่เลิกกับผมแล้วเหรอ ไม่ ผมไม่ได้อยากเลิกกับคุณ ผมรักคุณมาก”
กู้เนี่ยนมองไปที่การแสดงออกที่น่ารักน่าเอ็นดูของฝู้จิงเหวิน ฟังคำสารภาพตรงไปตรงมาของเขา ก็อดไม่ได้ที่จะตัวสั่น
เลี่ยนเกินไปแล้ว
แม้จะรู้ว่าคือการแสดง แต่ก็เลี่ยนมากจริง
“สวรรค์ คุณช่างมหัศจรรย์เหลือเกิน” ฝู้จิงเหวินวางสาย มองเขายากที่จะปกปิดสีหน้าตื่นเต้น
กู้เนี่ยนยิ้มมุมปาก “ผมน่าทึ่งมากแน่นอน ไม่ว่าสามีภรรยาหรือคู่รัก ความสัมพันธ์มีปัญหามาหาผมรับรองไม่ผิดหวัง”
พูดมาถึงตรงนี้ เขาลูบท้อง เปลี่ยนหัวข้อสนทนาว่า “รีบสั่งอาหารเถอะ หิวจะตายแล้ว”
ฝู้จิงเหวินรีบตอบว่า “ได้ๆๆ มื้อนี้ผมเลี้ยงคุณเอง”
ลี่ซามองพวกเขาสองคนอย่างครุ่นคิด
……
“ผมก็บอกแล้ววิธีนี้ไม่ได้ผล”
กู้เนี่ยนออกแรงปิดประตูรถ สีหน้าดูไม่ได้
ฝู้จิงเหวินหน้าบึ้ง สายตามองตรงไปด้านหน้ารถ
“เห้ย อย่าเงียบสิ!” กู้เนี่ยนหันไปถลึงตาใส่เขา สีหน้าแสดงความไม่พอใจ
เขาเป็นคนบอกว่าใช้วิธีนี้สามารถเรียกร้องความสนใจจากลี่ซาคนนั้นได้ แต่ตอนนี้คนก็ไปแล้ว
“ขอโทษ ครั้งนี้ผมคิดไปเองว่าจะได้ผลจริงๆ”
ฝู้จิงเหวินจู่ๆเอ่ยขอโทษขึ้นมา ทำให้กู้เนี่ยนไม่รู้จะทำยังไง ตอนนี้รู้สึกว่าเมื่อครู่เขาเองก็พูดแรงเกินไป
เขาลูบจมูกอย่างไม่เป็นตัวของตัวเอง “ก็……ก็ไม่ใช่ความผิดคุณทั้งหมดหรอก พวกเราคิดว่าลี่ซาคนนั้นจะเหมือนกับผู้หญิงทั่วไป”
ภายในรถตกอยู่ความนิ่งเงียบ
ตอนแรกสองคนที่มีความหวังอย่างมาก ตอนนี้รู้สึกท้อแท้ตกต่ำอย่างที่สุด
ถ้าไม่สามารถเข้าทางลี่ซานี้เพื่อช่วยเจียงสื้อสื้อออกมาได้ ถึงเวลาพวกเขาก็ได้แต่บุกเข้าไปในคฤหาสน์ของเบอร์เกนแล้ว
“ก็อกๆ!”
ทันใดนั้นก็มีเสียงเคาะกระจกรถดังขึ้นมา
ฝู้จิงเหวินและกู้เนี่ยนหันหน้ามา เห็นแค่ผู้ชายชาวต่างชาติร่างสูงใหญ่หนึ่งคนด้านนอกรถ
พวกเขาจำได้ว่าเป็นคนสนิทของลี่ซา
สองคนสบตากันอย่างรวดเร็ว รีบลงจากรถ
“ไม่ทราบว่ามีเรื่องอะไรเหรอครับ” ฝู้จิงเหวินถาม
สายตาอีกฝ่ายจ้องมองไปยังกู้เนี่ยน “คุณหญิงของผมเชิญคุณไปนั่งบนรถหน่อยครับ”
นี่คือติดกับแล้วใช่มั้ย
กู้เนี่ยนหันไปมองฝู้จิงเหวิน ในใจมีความตื่นเต้นเล็กน้อย ภายนอกดูนิ่งเฉย ท่าทางเหมือนไม่อยากไป
ฝู้จิงเหวินเกลี้ยกล่อมว่า “ในเมื่อคนเขาเชิญคุณ คุณก็ไปดูหน่อย ผมรอคุณที่รถ”
กู้เนี่ยนยักไหล่ พูดอย่างไม่เต็มใจว่า “ก็ได้ งั้นคุณรอผมก่อน”
“ได้”
ฝู้จิงเหวินมองกู้เนี่ยนกับชายชาวต่างชาติคนนั้นเดินไปที่รถเบนท์ลีย์คันหนึ่งที่จอดอยู่ไม่ไกล จนพวกเขาขึ้นรถไป เขาจึงกลับเข้ามาในรถ
พอกู้เนี่ยนขึ้นรถ ก็สบตาเข้ากับดวงตาสีฟ้าที่แฝงด้วยความเย็นเยือกของลี่ซา อดใจสั่นไหวไม่ได้
แต่ไม่นานก็สงบลง
“ไม่ทราบว่าคุณหญิงท่านี้เรียกผมมามีธุระอะไรหรือครับ” เขาถามอย่างอ่อนน้อม
ลี่ซาจ้องเขาอยู่ครู่หนึ่ง จึงค่อยๆเอ่ยว่า “คุณดูไพ่ทาโรต์เป็นเหรอ”
กู้เนี่ยนยิ้ม “ใช่ครับ คุณจะดูมั้ยครับ”
ลี่ซาละสายตา มองไปข้างหน้า “ฉันได้ยินคุณคุยกับเพื่อนของคุณแล้ว ฉันสงสัยมากว่าไพ่ทาโรต์นั้นแม่นหรือไม่แม่น”
“แม่นหรือไม่” รอยยิ้มที่มุมปากกู้เนี่ยนกว้างมากขึ้น “ถ้าคุณเชื่อก็แม่น ไม่เชื่อก็ไม่แม่น”
“คุณเป็นคนตะวันออกเหรอ” จู่ๆลี่ซาก็ถามขึ้นมา
“ใช่ครับ”
ลี่ซาพยักหน้า “ฉันได้ยินว่ามีคนตะวันออกมีทักษะการทำนายดวงชะตาอย่างหนึ่ง ไม่รู้ว่าคุณรู้มั้ย”
กู้เนี่ยนส่ายหน้า “ขอโทษครับ ผมดูไพ่ทาโรต์เป็นอย่างเดียว พวกเราทำอาชีพนี้ ทำอะไรก็เชื่อสิ่งนั้น ไม่ได้เชื่อไปหมดทุกอย่าง”
ลี่ซานิ่งเงียบ
ดูเหมือนกำลังขบคิดอะไรบางอย่างอยู่
กู้เนี่ยนก็ไม่รีบร้อน นั่งอยู่เงียบๆ
แม้ว่าภายนอกเขาจะดูนิ่งเงียบ แต่ความจริงแล้วในใจยังตื่นเต้นอยู่เล็กน้อย
กลัวแต่ว่าลี่ซาจะแค่สงสัย ไม่ได้จะเอ่ยปากให้เขาดูให้
แบบนี้ก็ถือว่าแผนที่พวกเขาวางไว้ล้มเหลว
เวลานี้เอง เสียงของลี่ซาดังขึ้นในรถอีกครั้ง “อย่างนั้นรบกวนคุณช่วยดูสภาพการแต่งงานของฉันหน่อยได้มั้ย”
กู้เนี่ยนตกตะลึง “คุณแน่ใจนะว่าจะดู”
เห็นท่าทางเขาเหมือนจะไม่เชื่อ ลี่ซายิ้ม “ใช่ ไม่ได้หรือ”
“ได้แน่นอนครับ” กู้เนี่ยนหยิบไพ่ทาโรต์ออกมา “ผมก็จะช่วยคุณดู”
ล้างไพ่ สับไพ่ เลือกไพ่
หลังจากทำทุกขั้นตอนเสร็จสิ้นแล้ว กู้เนี่ยนค่อยๆพลิกเปิดไพ่ที่เธอเลือก
“อืม……” เขาจ้องไปที่ไพ่ในมือ พูดแล้วก็นิ่งเงียบ
ลี่ซาค่อยๆขมวดคิ้ว “ทำไมเหรอ”
กู้เนี่ยนเงยหน้ามองเธอ “อันนี้……”
“ตกลงว่ามีเรื่องอะไร” คิ้วของลี่ซาค่อยๆขมวดแน่นขึ้น
“แฮ่ม!” กู้เนี่ยนกระแอมเบาๆ ถามอย่างระมัดระวังว่า “คุณหญิง ความสัมพันธ์ของคุณกับสามีคุณเป็นอย่างไร”