ลูกชายของประธาน….เรียกฉันหม่ามี๊？！ - บทที่ 130 ข่าวลือ

“เหมือนกับโครงการของหยุนซาน หลายบริษัทต่างแย่งชิงกัน รวมถึงบริษัทยักษ์ใหญ่อย่างACกับHYเพราะฉะนั้นโครงการนี้จะค่อนข้างยาก เราต้องทำให้ดี”

ถึงบริษัทจิ่นซื่อจะก่อตั้งได้ไม่นาน แต่ชื่อเสียงก็ดีพอสมควร เพราะเป็นบริษัทที่เคยร่วมงานกับจิ้นกรุ๊ป แต่คู่แข่งล้วนเก่งๆทั้งนั้น พวกเขาก็ชะล่าใจไม่ได้

เจียงสื้อสื้อพยักหน้า “ผู้จัดการซู ฉันจะพยายามค่ะ”

“อืม คืนนี้มีงานเลี้ยงใหญ่ ประธานแบรนด์โซนเอเชียเย่เจี่ยนหยางของแบรนด์นี้ก็จะมางานด้วย คืนนี้ไปร่วมงานกับฉัน แล้วหาโอกาสเข้าไปพูดคุยกับเย่เจี่ยนหยาง ให้ภาพพจน์ที่ดีกับเขา”

“ได้ค่ะ ฉันรู้แล้วค่ะ ผู้จัดการซู”

ซูซานพยักหน้า “อืม ออกไปทำงานก่อนเลย ตอนเย็นค่อยไปพร้อมกัน”

เจียงสื้อสื้อก้มหน้า ออกไปจากออฟฟิศ

งานยุ่งเวลาก็ผ่านไปเร็วมาก ตอนเย็นช่วงเลิกงาน ซูซานก็เข้ามา พาเจียงสื้อสื้อไปแต่งหน้าทำผม

ในห้องแต่งหน้า เจียงสื้อสื้อเปลี่ยนชุดกระโปรงยาวสีฟ้า เธอแต่งหน้าบาง ๆ ทรงผมเรียบง่าย

สง่างามตั้งแต่หัวจรดเท้า ให้คนที่ดูแล้วรู้สึกสวยงาม

ซูซานเห็น ก็เบิกตากว้าง อึ้งไปแล้วชมว่า “สื้อสื้อ เธอสวยมาก”

ต้องบอกว่า เจียงสื้อสื้อเป็นผู้หญิงที่สวยมากคนหนึ่ง ตอนไม่แต่งตัวก็ทำให้คนเห็นแล้วสบายตา แต่งตัวแล้วก็สวยจนต้องตะลึง

ก็ไม่แปลกที่ประธานบริษัทของพวกเขาที่ไม่ยุ่งกับผู้หญิงเลยพอเห็นก็ชอบเธอเลย

ที่จริงเริ่มแรกที่ซูซานเห็นเจียงสื้อสื้อก็รู้สึกธรรมดา ไม่รู้ทำไมท่านประธานถึงได้ชอบเธอ

แต่ได้ร่วมงานกันแล้วก็รู้ได้ว่า เด็กผู้หญิงคนนี้พิเศษในหลายๆด้าน ไม่เหมือนผู้หญิงทั่วไป

เจียงสื้อสื้อรู้สึกเขินยิ้มตอบ “ผู้จัดการซู ก็สวยมากเหมือนกันค่ะ”

“เธอก็พูดเก่งนะ เสร็จแล้ว ไปเถอะ”

“ค่ะ” เจียงสื้อสื้อพยักหน้า เดินไปพร้อมกับซูซาน

……

งานเลี้ยงจัดขึ้นที่โรงแรมห้าดาวแห่งหนึ่ง ในงานจัดอย่างหรูหรา ผู้คนมากมาย บรรยากาศครึกครื้น คนที่มารวมงานส่วนมากเป็นกลุ่มผู้ดีมีชื่อเสียงในสังคม

ก่อนหน้านี้ก็เคยร่วมงานเลี้ยงขนาดใหญ่มาหลายครั้งแล้ว ครั้งนี้เจียงสื้อสื้อก็ไม่ได้รู้สึกอึดอัด เธอเดินตามซูซานเข้าไปในงาน

อาจจะเป็นเพราะมาเช้า เย่เจี่ยนหยางยังไม่มา ซูซานก็พาเจียงสื้อสื้อไปนั่งรอในโซนพักผ่อน

รอจนค่ำ ก็ยังไม่เห็นเงาเย่เจี่ยนหยาง แขกยิ่งอยู่ยิ่งเยอะ ซูซานเห็นคนรู้จัก ก็พูดขึ้น

“สื้อสื้อ เธอนั่งตรงนี้ก่อนนะ ฉันไปทักทายหน่อย”

“ค่ะ ไปเถอะค่ะ ผู้จัดการ” เจียงสื้อสื้อพยักหน้า

ซูซานเดินไปแล้ว เจียงสื้อสื้อก็นั่งเหม่อลอยอยู่กับที่ ก็ไม่รู้ว่าคิดอะไร

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน พอดี มีเสียงดังมาจากประตู เจียงสื้อสื้อ มองไปตามเสียง ก็เห็นรูปร่างที่คุ้นเคย

คือจิ้นเฟิงเฉิน ข้างกายเขาคือซูชิงหยิง

ซูชิงหยิงแต่งตัวกระฉับกระเฉง ใส่กระโปรงสีฟ้า แต่งหน้าบาง ๆ ดูแล้วละเอียดสวยงาม เหมือนเจ้าหญิง ดูดีมีสง่า เธอควงแขนของจิ้นเฟิงเฉิน

ทั้งสองเดินเข้ามาภายในงานอย่างช้า ๆ

จิ้นเฟิงเฉินใส่สูทสีดำทั้งชุด ท่าทางเคร่งขรึมดุดันเสมือนไม่อยากให้ใครเข้าใกล้ สีหน้าเย็นชา

หนุ่มหล่อสาวสวยยืนด้วยกันก็เหมือนดั่งฟ้าสร้างมาคู่กัน

การมาของเขาสองคน ทำให้เป็นจุดเด่นของงานไปทันที สายตาของทุกคนจ้องไปที่ตัวพวกเขาโดยอัตโนมัติ

จิ้นเฟิงเฉินไม่เห็นเจียงสื้อสื้อ คืนนี้เป็นเพราะจิ้นเฟิงเหรามาไม่ได้ จิ้นเฟิงเฉินก็เลยต้องมาแทน เขาไม่ชอบงานแบบนี้ แต่เจ้าภาพงานเป็นลูกค้าเก่าแก่ของจิ้นกรุ๊ป ความสัมพันธ์ดีมาตลอด ก็เลยไม่มาไม่ได้

และตระกูลซูกับเจ้าภาพงานก็สนิทกัน ซูชิงหยิงรู้ว่าจิ้นเฟิงเฉินจะมา ก็เลยมาแทนพ่อของเธอ คิดไม่ถึงว่าจะเจอจิ้นเฟิงเฉินที่หน้าโรงแรม

เห็นสายตาอิจฉาของคนในงาน ซูชิงหยิงมุมปากก็ยิ้มขึ้น เธอใช้หางตามองผู้ชายข้างกาย สายตานั้นมีความรักใคร่

ฝ่ายเจ้าภาพอานเชิ่งพอได้ยินว่าจิ้นเฟิงเฉินมา ก็รีบออกมาต้อนรับ

เจียงสื้อสื้อดูจนลืมตัว เพิ่งสังเกตว่าพวกเขากำลังเดินมาทางที่เธอนั่งอยู่ จึงรีบหลบไปอีกมุม

ทักทายแล้ว ถามถ่ายกันไปสักพัก ก็ได้ยินอานเชิ่งพูดขึ้น “เฟิงเฉิน ชิงหยิง เราสองคนก็เหมาะสมกันจริงๆ พอปรากฏตัว ก็กลายเป็นจุดโฟกัสของงานไปเลยนะ ใช่แล้ว ช่วงก่อนได้ยินมาว่าใกล้งานแต่งแล้ว ไม่รู้ว่าได้กำหนดวันที่หรือยัง?”

อานเชิ่งกับพ่อแม่จิ้นเฟิงเฉินเป็นคนรุ่นเดียวกัน ก็ถือว่าเป็นรุ่นพ่อรุ่นแม่จิ้นเฟิงเฉิน ฉะนั้นก็พูดได้แบบไม่ต้องคิดมาก

ได้ยินแล้ว ซูชิงหยิงได้แต่ยิ้มไม่พูดอะไร ดูแล้วเขินเล็กน้อย

จิ้นเฟิงเฉินขมวดคิ้ว แม้มปากอธิบาย “ลุงอานเข้าใจผิดแล้วครับ เป็นแค่ข่าวลือที่เขาลือกัน