ลูกชายของประธาน….เรียกฉันหม่ามี๊？！ - บทที่ 1366 ไปจับเขามา
ปลายสาย ซ่างกวนหยวนนั้นเลิกคิ้วอย่างมีความสุข แล้วก็พูดโดยทันทีว่า “ขอแค่พวกเธอหย่ากันจริง ฉันก็จะปล่อยคนออกมา”
เจียงสื้อสื้อขมวดคิ้ว “ฉันบอกแล้วไง เมื่อฉันกับเฟิงเฉินดำเนินการหย่ากันเรียบร้อยแล้ว”
เธอได้ยินว่าซ่างกวนหยวนกำลังคุยกับใครอยู่ก็ไม่รู้ ผ่านไปครู่หนึ่ง หูของเธอก็ได้ยินเสียงของซ่างกวนหยวนอีกครั้ง
“ส่งรูปมาให้ฉัน”
พอพูดจบ เธอก็ตัดสายในทันทีโดยไม่รอเจียงสื้อสื้อตอบสนองอะไร
ไม่ว่าเจียงสื้อสื้อจะโกรธแค่ไหน ก็ทำได้แค่ทำตามสิ่งที่เธอต้องการ เธอถ่ายรูปใบหย่าของตัวเอง แล้วก็ส่งไปให้ซ่างกวนหยวน
ผ่านไปครู่หนึ่ง โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้นอีกครั้ง
ซ่างกวนหยวนโทรมา
พอรับสาย เสียงของซ่างกวนหยวนก็ดังขึ้น “พวกเธอหย่ากันจริงๆ ด้วย!”
จะให้ได้ยินเสียงจากหูฟัง ก็ฟังออกว่าเธอมีความสุขมากแค่ไหน
“เธอก็เห็นรูปแล้วไม่ใช่เหรอ?”เจียงสื้อสื้อพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา “จะปล่อยแม่ฉันออกมาได้แล้วหรือยัง?”
“แน่นอน……”ซ่างกวนหยวนกำลังจะตอบ แต่ว่ากังวลว่าจะถูกโกง ก็เลยเปลี่ยนคำพูดอีกครั้ง “ฉันยังไม่เชื่อ ฉันต้องเห็นใบหย่าด้วยตาของตัวเอง”
พอพูดจบ เธอก็วางโทรศัพท์ไปในทันทีอีกครั้ง
เจียงสื้อสื้อวางโทรศัพท์ลง สีหน้าของเธอดูแย่มาก
“เธออยากจะทำอะไร ละครเธอไปก่อนเถอะ” จิ้นเฟิงเฉินอะไหล่เธอเอาไว้
เจียงสื้อสื้อหันหน้าไปมองเขา สื่อว่าเธอเข้าใจแล้ว
ไม่นาน ซ่างกวนหยวนก็จะเตรียมผู้ชายสองคนให้มาที่สำนักงานอำเภอ
“คุณจิ้น รบกวนเอาใบหย่ามาให้ผมครับ”
จิ้นเฟิงเฉินก็ยื่นให้เพราะเขาตามนั้น
ผู้ชายทั้งสองคนได้ใบหย่าไป ก็กลับไปในทันที
จิ้นเฟิงเฉินมองดูแผ่นหลังของพวกเขา หรี่ตาลง ในใจก็เกิดความสงสัย
ทั้งสองคนนี้มาเร็วมาก ไปก็เร็วมากเหมือนกัน ราวกับว่า……ซ่างกวนหยวนอยู่ที่เมืองจิ่นอย่างไรอย่างนั้น
ถ้าคิดได้แบบนี้ จิ้นเฟิงเฉินก็รีบโทรหาอิ้งเทียนในทันที
พอรับสาย เขาก็พูดออกมาในทันที “รีบไปตรวจสอบที่อยู่ของซ่างกวนหยวนมา ถ้าเกิดว่าฉันเดาไม่ผิดแล้วก็ เธอน่าจะอยู่ที่เมืองจิ่น”
เจียงสื้อสื้อได้ยินดังนั้น สีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไปในทันที
นี่ยัยผู้หญิงบ้าคนนั้นอยู่ที่เมืองจิ่นอย่างนั้นเหรอ!
“ถ้าเกิดว่าเธออยู่ที่เมืองจิ่นจริงๆ ตอนนี้เธอก็น่าจะยังอยู่ที่เมืองจิ่น”
“แต่ว่าเมืองจิ่นใหญ่โตขนาดนี้……”เจียงสื้อสื้อรู้สึกเป็นกังวลอย่างมาก
“พวกอิ้งเทียนกำลังสืบหาอยู่ คิดว่าอีกไม่นานก็น่าจะรู้ผลแล้ว”
จิ้นเฟิงเฉินกุมมือของเธอ “พวกเรากลับบ้านก่อนเถอะ”
……
พอกลับมาถึงบ้าน เจียงสื้อสื้อก็เล่าสิ่งที่เกิดขึ้นให้พ่อจิ้นกับแม่จิ้นฟัง
“พี่บอกว่าซ่างกวนหยวนยังไม่เชื่อว่าพวกพี่อยากรู้จริงๆ อีกอย่างนั้นเหรอ?” ส้งหวั่นชีงรู้สึกว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นโรควิตกกังวลอย่างหนัก
“เธออยากจะเห็นใบหย่ากับตาของตัวเองถึงจะเชื่อ”
เจียงสื้อสื้อถอนหายใจออกมา “ไม่รู้เหมือนกันว่าแม่ของฉันจะได้กลับมาเมื่อไหร่”
“พี่สะใภ้ ไม่ต้องรีบร้อนไป ถ้าเกิดว่าผู้หญิงบางคนนั้นพูดจากกลับไปกลับมา ตระกูลจิ้นของพวกเราก็ไม่ได้ธรรมดา จะปล่อยให้เธอมารังแกได้ยังไงกัน?”ส้งหวั่นชีงปลอบใจ
“มีข่าวอะไรจากอิ้งเทียนบ้างหรือยัง? “พ่อจิ้นถาม
“ยังเลยครับ” จิ้นเฟิงเฉินขมวดคิ้ว “แต่ว่าก็คงใกล้แล้วล่ะ”
จากความสามารถของอิ้งเทียนแล้ว เขาจะสามารถตามหาที่อยู่ของซ่างกวนหยวนได้อย่างรวดเร็ว
แล้วก็เป็นอย่างที่คิด เขาเพิ่งจะพูดจบได้ไม่นาน อิ้งเทียนก็โทรเข้ามา
“คุณชาย ตื่นได้แล้วครับ ซ่างกวนหยวนพักอยู่ที่พฤหัสทางตอนใต้ของเมือง แล้วอีกอย่าง แม่ของคุณหญิงก็อยู่ที่นั่นเหมือนกัน”
คำพูดของอิ้งเทียน คนที่นั่งอยู่ตรงนี้ได้ยินทั้งหมด
พอรับรู้ถึงที่อยู่ของแม่ตัวเอง เจียงสื้อสื้อก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก
“หาวิธีไปช่วยเธอ”
จิ้นเฟิงเฉินวางสาย แล้วก็หันมาพูดกับเจียงสื้อสื้อ “ไม่ต้องเป็นห่วงนะ อีกไม่นานแม่ก็ได้กลับบ้านแล้ว”
เจียงสื้อสื้อตอบแค่ “อืม”เบาๆ ไม่ได้พูดอะไรต่อ
เธอเชื่อว่าอิ้งเทียนต้องพาแม่ของเธอกลับมาอย่างปลอดภัยอย่างแน่นอน
……
และในขณะเดียวกัน อีกทางด้านหนึ่ง ซ่างกวนหยวนก็ได้รับใบหย่าของเจียงสื้อสื้อกับจิ้นเฟิงเฉิน
เธอตรวจสอบตราประทับอย่างระมัดระวัง กลัวว่ามันจะเป็นของปลอม
แต่ว่าไม่ว่าจะดูยังไง มันก็เป็นของจริงซะยิ่งกว่าจริงซะอีก
เดิมทีเธอควรจะดีใจสิถึงจะถูก แต่ว่าเธอกลับรู้สึกไม่สบายใจ เพราะเธอรู้สึกว่าจิ้นเฟิงเฉินกับเจียงสื้อสื้อเพียงแค่แสดงละครให้เธอดูเท่านั้น
ที่จริงแล้วพวกเขาไม่ได้หย่ากันจริงๆ
ยิ่งคิดยิ่งรู้สึกว่ามันไม่ถูกต้อง เธอป่าใบหย่าลงไปที่โต๊ะ แล้วก็ออกคำสั่งอย่างเข้มงวด “ไปจับคนที่ทำเรื่องหย่าพวกเขามา”
พอลูกน้องได้ยินดังนั้นก็อึ้งไปในทันที “กับเขามาอย่างนั้นเหรอครับ
“ใช่ จับเขามา ไวๆ ด้วยนะ!”
ลูกน้องตอบสนอง รับคำสั่งและออกไปอย่างรวดเร็ว
ซ่างกวนหยวนต้องไปที่ใบหย่าฉบับนั้นที่อยู่บนโต๊ะ แล้วดวงตาก็ค่อยๆ หรี่ลง
จิ้นเฟิงเฉินนะจิ้นเฟิงเฉิน ถ้าเกิดว่าพวกนายกล้าโกหกฉัน ฉันจะไม่มีวันใจอ่อนอย่างแน่นอน!
คน 2-3 คนที่เธอส่งไปบุกเข้าไปที่สำนักงานอำเภอ แล้วก็จับพนักงานที่ดำเนินเรื่องมาโดยที่ไม่มีคำอธิบายใดๆ
เรื่องราวมันเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วมาก รปภ.ห้ามไว้ไม่ทัน ได้แต่มองคนคนนั้นถูกจับตัวไป ถึงได้ตั้งสติได้แล้วก็แจ้งตำรวจ
“คุณผู้หญิง จับมาเรียบร้อยแล้วครับ”
ซ่างกวนหยวนหันหน้ามา แล้วก็เห็นพนักงานที่ถูกคนของเธอกลับมา แถมยังถูกเทปปิดปาก
เธอส่งสัญญาณ แล้วลูกน้องก็รีบดึงเทปออกในทันที
“ก็คุณเป็นใครกันแน่? คิดจะทำอะไร?” พอพูดได้ คนคนนั้นก็รีบถามเสียงดังในทันที
“นายเป็นคนจัดการการหย่าให้พวกจิ้นเฟิงเฉินใช่ไหม? ” ซ่างกวนหยวนเอ่ยปากถาม
“ใช่ ผมเป็นคนทำเอง”
“เขาหย่าจะจริงๆ เหรอ?”ซ่างกวนหยวนถามอีกครั้ง
พนักงานคนนั้นรู้สึกว่าคำถามของเธอมันตลกมาก “ก็ต้องจริงสิ ผมเป็นคนทำเรื่องเองกับมือ มันจะสามารถปลอมได้ด้วยเหรอ?”
“แล้วทำไมฉันถึงไม่เชื่อล่ะ?”ซ่างกวนหยวนหัวเราะอย่างเยือกเย็น “นายคงไม่ได้สมรู้ร่วมคิดกับพวกเขาใช่ไหม?”
“ผมสมรู้ร่วมคิดอะไร?”พนักงานคนนั้นเริ่มเครียดแล้ว “ผมไม่รู้จักพวกเขาเลยแม้แต่นิดเดียว แล้วจะไปสมรู้ร่วมคิดกับพวกเขาได้ยังไง?”
“ถ้าเกิดว่าไม่ใช่ แล้วทำไมต้องตื่นเต้นขนาดนี้ด้วยล่ะ?”
ซ่างกวนหยวนนั่งอยู่บนโซฟา เธอเงยหน้าขึ้นมา แล้วแววตาที่เยือกเย็นก็จับจ้องไปที่พนักงานคนนั้น
“คุณจับผมมาโดยที่ไม่มีเหตุผล แล้วจะไม่ให้ผมตื่นเต้นได้ยังไง? คุณคิดจะทำอะไรกันแน่?”
“อธิบายมาตามความจริง เรื่องการหย่าของจิ้นเฟิงเฉินมันเป็นเรื่องจริงหรือเปล่า?”
“มันก็ต้องเป็นเรื่องจริงสิ ผมประทับตราไปแล้ว มันจะเป็นของปลอมได้อีกเหรอ?”พนักงานคนนั้นเกือบจะร้องไห้ออกมาแล้ว “คุณผู้หญิง พอได้แล้ว อย่าทำให้ผมลำบากมากกว่านี้เลยโอเคไหม?”
“ดูเหมือนว่าถ้าไม่ทำอะไรสักหน่อย นายก็จะไม่ยอมพูดความจริงสินะ”
ซ่างกวนหยวนส่งสัญญาณให้กับลูกน้อง
ลูกน้องรับคำสั่ง ก้าวขึ้นไปด้านหน้า จับคอเสื้อของพนักงานคนนั้นไว้ กำหมัดแน่นทำท่าจะชกเข้าไป
พนักงานเห็นดังนั้น ก็รีบตะโกนออกมาทันที “นี่พวกคุณกล้าทำร้ายคนได้ยังไง? ถ้าเกิดว่าพวกคุณก็ทำร้ายผม ผมจะแจ้งตำรวจ!”
“แจ้งตำรวจเหรอ?”ซ่างกวนหยวนหัวเราะอย่างเหยียดยาม สีหน้าดูมืดมน แล้วก็คำสั่ง “ต่อยเข้าไป!ปล่อยจนกว่าเขาพูดความจริงค่อยหยุด!”
พอได้ยินดังนั้น สีหน้าของพนักงานคนนั้นก็ซีดลงในทันที ยังไม่ทันจะพูดอะไร หมัดหนึ่งก็กระแทกเข้ามา มันทำให้เขารู้สึกเวียนหัวไปหมด
“หยุดได้แล้ว หยุด เจ็บ เจ็บ……”
แม้ว่าเขาจะลองขอความเมตตาไม่หยุด แต่ว่าอีกฝ่ายก็ไม่ยอมลดละเลย
สุดท้ายเขาก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป เขาตะโกนออกมา “หยุดได้แล้ว คุณอยากรู้อะไรผมจะบอกให้หมด”