ลูกชายของประธาน….เรียกฉันหม่ามี๊？！ - บทที่ 229 มุ่งมั่นที่จะเอาให้ได้

เขาอดไม่ได้ปลอบใจเธอไปหลายประโยคว่า “แกก็ไม่จำเป็นต้องรีบร้อนกลับบริษัท นัดคุณหนูผู้สูงศักดิ์ของบ้านคุณลุงหลายๆคน ออกไปเดินเล่นผ่อนคลาย”

ซูชิงหยิงส่ายหัว เธอตัดสินใจแล้ว วันนี้ก็จะไปบริษัท

พ่อซูพาเธอไปที่ซูซื่อกรุ๊ป ยังสั่งอย่างละเอียดเป็นพิเศษ ให้คุ้นเคยกับงานก่อน ที่เหลือ รอเวลาผ่านไปสักพัก อารมณ์เธอฟื้นคืนแล้วค่อยพูดอีก

ใครจะนึกได้ว่า ซูชิงหยิงก็เป็นคนที่ถือขึ้นวางลงได้คนหนึ่ง ไม่เหมือนคนที่เสียใจแม้แต่นิด ในเวลาแรกก็ได้เข้ากับงานอย่างเต็มที่

การจัดการเรื่องต่างๆเธอยิ่งสงบมั่นคง อีกทั้งใคร่ครวญเรื่องต่างๆก็ละเอียดอ่อนครบถ้วนทั้งหมด ซูชิงหยิงยุ่งไปแล้วถึงชั่วบ่าย ไม่ต้องพูดได้คุ้นเคยกับงานของซูซื่อกรุ๊ปเต็มร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่ก็จับกุมได้ถึงเก้าสิบเปอร์เซ็นต์แล้ว

เธอเรียกผู้ช่วยเข้ามา สั่งการลงไป “ฉันให้เวลาคุณหนึ่งชั่วโมง คุณไปทำความเข้าใจอย่างชัดเจนในการเคลื่อนไหวล่าสุดของบริษัทจิ่นซื่อ”

ผู้ช่วยกำลังจะไปรวบรวมข้อมูล เธอก็เรียกผู้ช่วยไว้อีก “โดยเฉพาะคนที่ชื่อว่าเจียงสื้อสื้อคนนั้น โครงการที่เธอได้รับผิดชอบในตอนนี้ คุณต้องสืบข่าวให้ละเอียด”

ซูชิงหยิงจ้องมองผู้ช่วยจากไป นี่จึงมีเวลาพักผ่อนสักพัก

หลายปีที่ผ่านมานี้ ความสัมพันธ์ระหว่างซูซื่อกรุ๊ปกับจิ้นกรุ๊ปดีมาก ธุรกิจทั้งสองตระกูลยิ่งใหญ่ไม่หยุดยั้ง ในเวลาสั้นๆสองปีนี้ อาชีพที่เกี่ยวข้องกันก็เยอะมาก

ถ้าหากว่าเธอจำไม่ผิด ภายใต้ซูซื่อกรุ๊ป ก็มีบริษัทด้านการวางแผนแห่งหนึ่ง

บริษัทOwen

บริษัทนี้กำลังเป็นบริษัทระดับสองของวงการธุรกิจ แต่ไม่ใช่เป็นบริษัทเล็กๆที่เพิ่งก่อตั้งไม่นานอย่างบริษัทจิ่นซื่อนี้ที่สามารถเทียบได้

เจียงสื้อสื้อ รอก่อนเถอะ

เธอจะแย่งโครงการของบริษัทจิ่นซื่อมาให้หมด และโครงการที่เจียงสื้อสื้อรับผิดชอบย่อมต้องเป็นอันดับแรกอยู่ดี

ซูชิงหยิงกำลังคิดว่าจะจัดการเจียงสื้อสื้ออย่างไร ผู้ช่วยเคาะประตูเข้ามาแล้ว

ไม่ผิดหวังว่าเป็นคนที่เธอคัดเลือกมาด้วยตนเอง ประสิทธิผลใช้ได้

ผู้ช่วยตรวจสอบได้ว่าเจียงสื้อสื้อปัจจุบันนี้กำลังติดต่อกับบริษัทขายเครื่องสำอางในต่างประเทศแห่งหนึ่งชื่อว่า——บริษัทEisley

นี่ถือได้ว่าเป็นบริษัทใหญ่ที่มีชื่อเสียงมากอยู่ในต่างประเทศ ได้ยินว่าในครั้งนี้เพื่อตีตลาดประเทศจีนบริษัทEisleyไม่เสียดายที่จะใช้ทุนจำนวนมาก ใช้เป็นค่าใช้จ่ายในการทำโฆษณา

เธอคิดได้ว่า เจียงสื้อสื้อย่อมให้ความสำคัญมากต่อโครงการนี้อย่างแน่นอน

ซูชิงหยิงแทบจะกัดฟันฉีกเอกสารที่ไม่เอาชุดหนึ่งอยู่ต่อหน้าจนย่อยยับ เธอต่อโครงการนี้มุ่งมั่นที่จะเอาให้ได้

เธอแทบจะสามารถคาดเดาได้ถึงแล้ว สภาพล้มเหลวที่เจียงสื้อสื้อถูกแย่งโครงการนี้ไป ซูชิงหยิงอดไม่ได้ริมฝีปากงอขึ้นยิ้มหนึ่งที

เธอกำกำปั้นอย่างแน่นทั้งสองข้าง นัยน์ตาเต็มเปี่ยมไปด้วยความแค้น สักวันหนึ่ง จะทำให้จิ้นเฟิงเฉินเห็น เธอจึงเป็นผู้หญิงที่คู่ควรกับเขาได้อย่างแท้จริง

บริษัทจิ่นซื่อ

เจียงสื้อสื้อจามต่อๆกันหลายครั้ง เธอก้มหัวทำการวางแผนนี้ที่อยู่ต่อหน้าอย่างเหนื่อยยาก

แม้ว่า เธอได้ติดต่อกับบริษัทEisleyก่อนหน้านั้นแล้ว พวกเขาต่อความคิดเก้าแรกของเธอ ก็พอใจอย่างมาก

แต่ว่าเธอเรียกร้องอย่างสูงมาโดยตลอด เห็นการวางแผนนี้ที่อยู่ต่อหน้า ขมวดคิ้วอย่างแน่นมาก มักจะรู้สึกว่ายังขาดอะไรอยู่ที่ไหนสักหน่อย

เธอรวบรวมสติใคร่ครวญอย่างละเอียด ยิ่งเอาเรื่องต่างๆ นานาที่ทุกคนหยิบยกขึ้นมาจากการประชุมในเช้าวันนี้ล้วนย้อนใคร่ครวญอีกครั้งหนึ่ง

“พี่สื้อสื้อ ล้วนผ่านเวลาอาหารเที่ยงแล้ว คุณน่าจะไม่ลืมกินข้าวอีกแล้วนะ?” สวีหน้าก่อนที่จะไปกินข้าวก็ให้เธอจัดการเรื่องใหญ่ในการกินข้าวก่อน คิดไม่ถึงว่าหลังจากเธอกลับมาแล้ว ยังเห็นเธอนิสัยเดิมไม่ยอมเปลี่ยน

เจียงสื้อสื้อบังคับแบ่งใจออกมาเล็กน้อยจากในการวางแผน “รอฉันคิดออกว่าปัญหาเกิดจากที่ไหนก่อน ฉันก็จะไปกินข้าวเอง”

สวีหน้าย่อมไม่เชื่ออยู่ดี อยากจะดึงเธอออกไป บังคับเธอกินข้าว

ซูซานออกมาพอดี เห็นพวกเธอทั้งสองกำลังดึงกันอยู่ ยิ้มขมทีหนึ่ง

ถ้าหากว่าให้เถ้าแก่ใหญ่รู้ว่าผู้หญิงของเขาเพื่องานลืมกินลืมนอนอีกแล้ว เกรงว่าจะต้องเจ็บปวดใจแล้ว

ซูซานถือโอกาสช่วยสวีหน้าหิ้วปีกเจียงสื้อสื้อออกไปพร้อมกันเสียเลย

เวลากินข้าว เจียงสื้อสื้ออยู่ดีๆพูดถึงว่า “ยี่ห้อเครื่องสำอางของEisleyนี้ แท้จริงแล้วอยู่ประเทศHนิยมมาก ได้รับความนิยมจากดาราหญิงชื่อดังอย่างมาก”

เธอดูเหมือนคิดอะไรออกมาได้ “ก่อนหน้านั้นทำไมฉันนึกไม่ถึงล่ะ? พวกเราสามารถเรียนเชิญดาราหญิงชื่อดังในเวลานี้มาเข้าร่วมงาน”

“ไม่ถูกนะ พี่สื้อสื้อ สิ่งเหล่านี้คู่แข่งของพวกเรา ย่อมนึกถึงได้อย่างแน่นอน” สวีหน้าขมวดคิ้วพูดออกไปแล้วหนึ่งประโยค

เจียงสื้อสื้อหยิบมือถือขึ้นมา เปิดดูเอกสารสินค้าของEisleyเหล่านี้ใหม่อีกครั้ง อดไม่ได้ตกอยู่ในการใคร่ครวญอย่างลึกอีกครั้ง

ซูซานเห็นเธอแม้แต่ข้าวก็ไม่สามารถกินอย่างสงบใจ อดไม่ได้ตักเตือนอย่างจนใจว่า “ตอนนี้สำคัญที่สุดคือ คุณต้องกินข้าวให้ดีๆ”

เจียงสื้อสื้อยิ้ม วางงานอยู่ข้างๆชั่วคราว

หลังจากกินข้าวเสร็จ เธอกับพวกเธอกลับไปบริษัทพร้อมกัน สวีหน้าตื่นตระหนกร้องว่า “โอ้มายก๊อต พี่สื้อสื้อ พวกเราเพิ่มคู่แข่งที่เก่งมากอีกคนหนึ่งแล้ว”

เจียงสื้อสื้อได้รู้จากปากของ สวีหน้า บริษัทOwen ดูเหมือนต่อโครงการนี้มุ่งมั่นที่จะเอาให้ได้

บริษัทOwen ชื่อเสียงภายนอก

เธอขมวดคิ้วอย่างแน่นอดไม่ได้กังวลใจ บริษัทระดับโลกในวงการธุรกิจ จะแข่งกับพวกเขาพร้อมกัน ช่างลำบากใจเล็กน้อยจริงๆ

ทั้งสมองของเธอล้วนคิดแผนการอยู่

ยุ่งขึ้นมาแล้ว เวลามักจะผ่านไปอย่างรวดเร็วเป็นพิเศษ ผ่านเวลาเลิกงานแล้ว โทรศัพท์ของลู่เจิงโทรเข้ามา

“บังเอิญนะ สื้อสื้อ บริษัทของพวกเราก็แข่งขันกับโครงการEisleyนี้อยู่เช่นกัน ผมจะไม่หลีกทางให้คุณล่ะ!” ลู่เจิงพูดล้อเล่น

เจียงสื้อสื้อก็ล้อเล่นตอบกลับว่า “รุ่นพี่ จะตกอยู่ในมือของใครก็ยังไม่แน่นอนล่ะ”

ลู่เจิงกลับยิ้มแล้ว ดูแล้วอารมณ์เธอนับว่ายังดีอยู่

“หลายวันก่อนทำงานนอกสถานที่โดยตลอด วันนี้เพิ่งกลับมา จะออกมากินข้าวสักหน่อยไหม?” ลู่เจิงถาม

ได้ยินคำกล่าว เจียงสื้อสื้ออดไม่ได้ลำบากใจเล็กน้อย ยังไม่สามารถเอาแผนการที่ดีงามออกมาได้ เธอไม่อยากทำอย่างอื่น พูดอีกด้านหนึ่งพวกเขาก็ยังเป็นคู่แข่งอีก

ตอนที่เธอยังคงลังเลอยู่ ลู่เจิงแฝงไว้ด้วยรอยยิ้มเอ่ยปากตักเตือนว่า “สื้อสื้อ คุณเคยรับปากว่าจะเลี้ยงข้าวผม หาเวลาใหม่สู้ไม่ได้กับเวลาที่เหมาะ นั่นก็เป็นคืนนี้เถอะ?”

เจียงสื้อสื้อก็จำได้ว่า ครั้งก่อนตอนที่กินข้าวกับลู่เจิงอยู่ดีๆเธอกระเพาะไม่สบาย ก็จบการกินข้าวทันที ติดค้างเขาหนึ่งมื้ออย่างแท้จริง

เธอจ้องมองไปยังนอกหน้าต่าง รับปากไว้ ลุกขึ้นไปตามนัด