ลูกชายของประธาน….เรียกฉันหม่ามี๊？！ - บทที่ 595 ไม่รู้คุณจิ้นคิดว่ายังไง

ไวน์ที่ขายไปทั่วทุกมุมโลก ยิ่งนับไม่ถ้วน

ร่วมงานกับพวกเขา สำหรับโรงไวน์มากล่าวแล้ว มีเพียงแต่ผลดีไม่มีผลเสีย

ตระกูลฝู้ฝั่งนี้ส่งข่าวกลับไปให้กับจิ้นเฟิงเฉินอย่างรวดเร็ว รับปากการร่วมงานที่พวกเขาเอ่ยถึง

จิ้นเฟิงเฉินอ่านดูเนื้อหาที่อยู่ในอีเมล มุมปากอดไม่ได้ยกขึ้นเล็กน้อย

ตอนเวลาสายเล็กน้อย พ่อฝู้กลับถึงบ้าน พูดเรื่องนี้กับแม่ฝู้

แม่ฝู้มีความประหลาดใจเล็กน้อย คิดไม่ถึงว่านี่เป็น JS กรุ๊ปแท้ๆจะมาเลือกร่วมงานกับพวกเขา

พอดีในเวลานี้ฝู้จิงเหวินกับเจียงสื้อสื้อกลับถึงบ้าน พ่อฝู้กวักมือแล้วกวักมืออีกไปยังเจียงสื้อสื้อ

“สื้อสื้ออ่ะ วันนี้ผมมีเรื่องหนึ่งอยากจะปรึกษาหารือกับแกสักหน่อย”

หลังจากวางกระเป๋าเสร็จ เจียงสื้อสื้อนั่งอยู่ตรงข้ามพ่อฝู้

“พ่อ มีเรื่องอะไรท่านพูดมาเถอะ”

พ่อฝู้เอาเอกสารชุดหนึ่งส่งให้เจียงสื้อสื้อ จากนั้นพูดอีกว่า “แกอ่านเอกสารชุดนี้ก่อนสักหน่อย โรงไวน์ของพวกเราจะร่วมงานกับ JS กรุ๊ป

คิดว่าจะขายไวน์ของพวกเราไปทั่วทุกมุมโลก ดังนั้นต้องการแผนการที่ดีอย่างหนึ่ง ปัจจุบันนี้ตำแหน่งการวางแผนการตลาดนี้ยังว่างอยู่……”

พูดไปครึ่งหนึ่ง พ่อฝู้เงยหน้าจ้องมองไปยังเจียงสื้อสื้อ คาดคะเนสีหน้าของเธออยู่

เจียงสื้อสื้ออ่านอย่างง่ายๆไปหนึ่งรอบ พยักหน้าต่อๆกันกับพ่อฝู้พูดว่า “วางใจเถอะพ่อ พอดีตอนนี้ที่ฉันบริหารก็เป็นส่วนของการวางแผน เรื่องนี้ส่งให้ฉันก็พอแล้ว”

สิ่งที่พ่อฝู้รออยู่ก็คือประโยคนี้ของเจียงสื้อสื้อ เห็นเจียงสื้อสื้อขานรับ พ่อฝู้ปลื้มใจพูดว่า “สื้อสื้ออ่า ครั้งนี้แกก็ลำบากหน่อยนะ การร่วมมือของ JS กรุ๊ปงานนี้ พวกเราจำเป็นต้องเอาไว้ให้ได้ ทิศทางการเดินของโรงไวน์ทั้งหมดในอนาคตก็ส่งมอบอยู่บนกายของแกแล้ว”

เจียงสื้อสื้อพยักหน้าต่อๆกัน ฝู้จิงเหวินมองเห็นความเหน็ดเหนื่อยที่อยู่นัยน์ตาของเจียงสื้อสื้อ เอ่ยปากพูดว่า “พ่อแม่ วันนี้สื้อสื้อก็เหนื่อยทั้งวันในบริษัทแล้ว พวกเราขึ้นไปพักผ่อนก่อนแล้ว”

แม่ฝู้เห็นสภาพรีบพูดว่า “ได้ พวกแกรีบไปพักผ่อนเถอะ”

กลับถึงห้องนอน เจียงสื้อสื้อล้มลงอยู่บนเตียงโดยตรง

ฝู้จิงเหวินก็ไม่เหมาะที่จะรบกวน ปิดประตูไว้ด้วยเสียงเบาๆก็ออกไปเลย

วันรุ่งขึ้น เจียงสื้อสื้อมาถึงบริษัทแต่เช้า หยิบสัญญาขึ้นมา

ตอนที่ได้เห็นผู้รับผิดชอบของ JS กรุ๊ปเป็นจิ้นเฟิงเฉิน อึ้งชะงักหนึ่งทีอย่างเห็นได้ชัด

นี่เป็นความบังเอิญหรือ? หรือว่าเขาตั้งใจทำล่ะ?

แต่ว่าเวลาวางแผนไว้อย่างกระชั้นชิดมาก เจียงสื้อสื้อก็ไม่มีใจที่จะพิจารณาถึงเรื่องนี้ด้วย

จัดเตรียมเอกสารอย่างง่ายๆสักหน่อย เจียงสื้อสื้อกับผู้ช่วยมาถึง JS กรุ๊ป

ทันทีที่เพิ่งเข้าประตูก็มองเห็นกู้เนี่ยนรอพวกเขาอยู่ที่นี่

เจียงสื้อสื้อต่อกู้เนี่ยนกลับไม่มีความประทับใจที่ดีอะไร ใครบอกให้ครั้งก่อนเขาไปขวางเธอที่สนามบินล่ะ

กู้เนี่ยนรอยยิ้มเต็มใบหน้าจ้องมองเจียงสื้อสื้อ “คุณหญิง ท่านประธานรอท่านอยู่ในออฟฟิศแล้ว เชิญตามผมมา”

สำหรับชื่อเรียกของกู้เนี่ยน เจียงสื้อสื้ออดไม่ได้ขมวดคิ้ว

แต่เนื่องเพราะข้างกายยังมีคนอยู่ เธอก็ไม่เหมาะที่จะหักหน้ากู้เนี่ยนโดยตรง

ลิฟต์ขึ้นไปอย่างรวดเร็ว ตรงมาถึงชั้นบนสุดโดยตรง

กู้เนี่ยนนำพาเจียงสื้อสื้อมาถึงออฟฟิศของจิ้นเฟิงเฉินโดยตรง ก็ออกไปเลย

ถือโอกาสพาผู้ช่วยที่อยู่ข้างกายไปด้วย บอกว่าจะพาเธอเดินชม JS กรุ๊ป มีของขวัญเล็กๆน้อยจะให้เพื่อนร่วมงานของโรงไวน์อย่างนั้น

เจียงสื้อสื้อจะไม่รู้ว่ากู้เนี่ยนกำลังคิดอะไรอยู่ได้ยังไงล่ะ?

ช่างมีเถ้าแก่เป็นแบบไหนก็มีพนักงานเป็นแบบนั้นจริงๆ

ตำหนิอยู่ในใจหนึ่งที เจียงสื้อสื้อจึงเคาะประตูออฟฟิศ

“เข้ามาได้”

เสียงผู้ชายที่เย็นชาส่งมา เจียงสื้อสื้อก้มหน้าจ้องมองความเรียบร้อยของเสื้อผ้าสักหน่อย นี่จึงเดินเข้าไป

“เจอกันอีกแล้ว คุณเจียง”

จิ้นเฟิงเฉินเอ่ยปากอย่างมีมารยาท และเปลี่ยนชื่อเรียกด้วย

เจียงสื้อสื้อพยักหน้าต่อๆกันแสดงถึงการตอบรับ หยิบสัญญาขึ้นมาจากกระเป๋า ส่งไปให้จิ้นเฟิงเฉิน

การกระทำของเขาทำให้เจียงสื้อสื้อสบายใจขึ้นไม่น้อย หากว่าเขายังเอาเรื่องส่วนตัวมายุ่งเกี่ยวกันกับงาน เกรงว่าเจียงสื้อสื้อก็จะหมุนตัววิ่งหนี

หลังจากสูดลมหายใจลึกๆหนึ่งที เจียงสื้อสื้อเริ่มอธิบายขึ้นมา

“คุณจิ้น นี่คือทั้งหมดคร่าวๆของบริษัทเรา ยังมีเงื่อนไขที่บริษัทพูดถึงอยู่ในสัญญาด้วย แม้ว่าพวกเราเพียงแค่โรงไวน์เล็กๆแห่งหนึ่ง แต่ฉันเชื่อว่าคุณภาพไวน์ของพวกเรา จะไม่แย่กว่ายี่ห้อใหญ่บางแห่งอย่างเด็ดขาด…….”

เจียงสื้อสื้อพูดน้ำไหลไฟดับอยู่ จิ้นเฟิงเฉินสดับตรับฟังอย่างตั้งใจ

แต่ว่าตาของเขาดูเหมือนจ้องมองเอกสารสัญญาอยู่ ตามจริงลอยไปอยู่บนกายของเจียงสื้อสื้อไปนานแล้ว

สาวน้อยคนนี้ลักษณะเหมือนดั่งหน้าที่ต้องเป็นหน้าที่ ช่างดึงดูดคนเหลือเกินจริงๆ

เขาไม่ได้เห็นลักษณะที่จริงจังของเธอขนาดนี้มานานแล้ว

แม้พูดว่าจิ้นเฟิงเฉินปัจจุบันนี้กำลังวิ่งตามภรรยาอยู่ แต่เขาก็ไม่อยากให้เธอตื่นเต้นจนรู้สึกกดดันด้วย

“การแนะนำของท่านและข้อเรียกร้องล้วนพูดจบแล้ว ไม่รู้ว่าคุณจิ้นคิดว่ายังไงหรือ?”

หลังจากเจียงสื้อสื้อพูดจบ ความตื่นเต้นเต็มใบหน้าจ้องมองจิ้นเฟิงเฉิน

ไม่รู้ว่าการอธิบายของตนเองได้ดึงดูดลูกตาของเขาหรือไม่ ถึงยังไงการร่วมงานในครั้งนี้ต่อโรงไวน์ของพวกเขามากล่าวแล้วก็เป็นเรื่องสำคัญมาก

จิ้นเฟิงเฉินได้ยินคำพูด เอาหนังสือสัญญาที่อยู่ในมือวางไว้อยู่บนโต๊ะ ยิ้มพูดว่า “ข้อเรียกร้องที่คุณเอ่ยถึงผมล้วนสามารถทำให้รู้สึกพอใจ แต่ว่าผมยังมี…….”

ตอนที่พูดคุยงาน จิ้นเฟิงเฉินหยิบความรู้ความสามารถที่เชี่ยวชาญอย่างดีออกมา พูดคุยรายละเอียดทางธุรกิจกับเจียงสื้อสื้อ

จ้องมองจิ้นเฟิงเฉินที่คุยงานอย่างจริงจังอยู่ต่อหน้า เจียงสื้อสื้อรู้สึกว่าลักษณะนี้ของเขาช่างมีเสน่ห์เหลือเกิน

รู้สึกถึงความคิดที่อยู่ในใจ เจียงสื้อสื้อรีบเรียกสติกลับมา

ปัจจุบันนี้เธอทำความเข้าใจกับเรื่องราวยังไม่ได้ ก็ถูกภายนอกของเขาดึงดูดแบบนี้ไม่ได้