ลูกชายของประธาน….เรียกฉันหม่ามี๊？！ - บทที่ 841 มีวาสนาบารมีสูงส่ง

บทที่ 841 มีวาสนาบารมีสูงส่ง

เช้าวันต่อมา

หลังจากที่เจ้าหนูทั้งสองคนตื่นขึ้น ก็ไม่ได้ลงไปส่งเสียงเอะอะที่ห้องนั่งเล่นชั้นหนึ่ง แต่กลับพากันมายังห้องนอนของเจียงสื้อสื้อ

“พี่！พี่คะมานี่เร็ว！”

เถียนเถียนวิ่งไปที่เตียงด้วยขาสั้นน้อยๆของเธอ หลังจากนั้นใช้เท้าเหยียบตรงปลายเตียงและปีนขึ้นไปบนเตียงอย่างรวดเร็ว

จากนั้นกวักมือเรียกเสี่ยวเป่าที่ยืนอยู่ข้างเตียง ดวงตากลมโตของเธอทั้งสองข้างราวกับผลองุ่น

เสี่ยวเป่าลังเลอยู่สักครู่ แต่ก็อดไม่ได้ที่จะปีนขึ้นไปบนเตียง

ร่างกายของเจียงสื้อสื้ออ่อนล้าไปทั่ว เธอจึงหลับลึกมาก แม้แต่เด็กทั้งสองคนปีนขึ้นมาบนเตียงเธอก็ไม่รู้สึกอะไร

“แด๊ดดี้ แด๊ดดี้ตื่นได้แล้วค่ะ”

เถียนเถียนปีนขึ้นไปบนร่างกายของจิ้นเฟิงเฉิน จากนั้นนั่งอยู่ข้างศีรษะของเขา

เธอยื่นมือน้อยๆออกไปแตะบริเวณแก้มของจิ้นเฟิงเฉิน แล้วพูดอย่างดุดันว่า “แด๊ดดี้ ลุกขึ้นมาเล่นกับเถียนเถียนเลยนะคะ！”

จิ้นเฟิงเฉินขมวดคิ้วเข้าหากัน เขาค่อยๆลืมตาขึ้นและมองเห็นเจ้าหญิงตัวน้อยของเขากำลังยิ้มหวานให้ เผยฟันซี่เล็กขาวผ่องออกมาทำให้เขารู้สึกใจอ่อน

“เถียนเถียน ทำไมตื่นเช้าจังเลยครับ？ เก่งจริงๆเลย”

เขาลุกขึ้นจากเตียง แล้วเอื้อมมือไปจับศีรษะของตนด้วยอาการเมาค้างและปวดหัวราวกับจะระเบิด

แม้ว่าจะเป็นเช่นนั้น แต่เขาก็เอื้อมมือไปโอบเถียนเถียนมาไว้ในอ้อมแขน แล้วเอ่ยชมอย่างนุ่มนวล

ไม่ว่าใครก็มองออกว่าเขารักและทะนุถนอมเจ้าหญิงน้อยคนนี้ขนาดไหน

เสี่ยวเป่ามองไปทางจิ้นเฟิงเฉิน จากนั้นก้มศีรษะลงไปหอมแก้มของเจียงสื้อสื้อฟอดใหญ่ น้ำเสียงของเจ้าตัวเล็ก”พูดดังฟังชัดว่า “หม่ามี๊ครับ แสงแดดส่องมาถึงก้นแล้ว”

ขนตาอันเรียวยาวและหนาแน่นของเจียงสื้อสื้อกะพริบ เธอค่อยๆลืมตาขึ้น

บอกได้เลยว่าการที่ตื่นมาและได้พบกับลูกน้อยทั้งสองอีกทั้งสามีอันเป็นที่รัก ทำให้อารมณ์ของเธอดีมาก

เธอจะไม่พอใจหลังจากถูกปลุกนี้ได้อย่างไร？

“อรุณสวัสดิ์ค่ะเสี่ยวเป่า เถียนเถียนก็ตื่นแล้วเหรอ？ เก่งจริงๆเลย！”

เจียงสื้อสื้อนำมือลูบศีรษะของเสี่ยวเป่าเบาๆจากนั้นก็ลุกขึ้นและบิดขี้เกียจ

“แด๊ดดี้กับหม่ามี๊เป็นหมูขี้เซา！ เถียนเถียนตื่นตั้งนานแล้วล่ะค่ะ” เถียนเถียนหัวเราะคิกคัก