ลูกชายของประธาน….เรียกฉันหม่ามี๊？！ - บทที่ 859 ประจบสอพลอ
บทที่ 859 ประจบสอพลอ
พวกเขาวิ่งไปหาคุณท่านฟางอย่างวุ่นวาย
นี่เป็นคนสามตระกูลใหญ่เชียวนะ!
ถ้าสามารถตีสนิทด้วยก็ตีสนิท นี่เป็นเรื่องที่ดี ไม่มีทางขาดทุนแน่นอน
ดังนั้นทั้งสองครอบครัวจึงรีบอยู่ตรงหน้าคุณชายทั้งสามท่าน
ฟางเถิงและซ่างหยิงไม่มีปฏิกิริยาใดๆ พวกเขามองหน้ากันก็เห็นความประหลาดใจและความสงสัยในดวงตาของอีกฝ่าย
“อี้หมิงเนี่ยนะที่รู้จักกับคนจากสามตระกูลใหญ่?”
อำนาจของตระกูลใหญ่เหล่านี้ในเมืองหลวงมีมากกว่าตระกูลฟาง
ถ้าเขาจำไม่ผิด ฟางอี้หมิงไม่รู้จักพวกเขาเลยด้วยซ้ำ
แล้วจะบอกว่าได้รับเชิญมาได้ยังไง?
หรือว่าเขาจำผิด?
ฟางยู่เชินเม้มปากเงียบๆ แต่สายตาก็อดที่จะมองไปทางจิ้นเฟิงเฉินไม่ได้
เขาเป็นคนเดียวในที่นี้ที่รู้จักตัวตนจริงๆของจิ้นเฟิงเฉิน
หรือว่า…?
จิ้นเฟิงเฉินรับรู้ถึงสายตาที่มองมาของฟางยู่เชิน แต่เขายังคงมีสีหน้าสงบเรียบเฉยเดาไม่ออก
“เราก็ไปกันเถอะ”
เขาก้มหน้ามองเจียงสื้อสื้ออย่างอ่อนโยน ในสายตามีเพียงเธอคนเดียว
เจียงสื้อสื้อพยักหน้ามือหนึ่งจับมือเถียนเถียนไว้ ส่วนเสี่ยวเป่าก็จับมืออีกข้างของเถียนเถียนไว้
ครอบครัวทั้งสี่คนเดินไปทางหาคุณท่านฟางและทั้งสามคนอย่างสบายๆ
“พ่อครับ แม่ครับ เราก็ไปดูกันเถอะ”
ฟางยู่เชินลังเลอยู่ครู่หนึ่งจากนั้นก็ก้มหน้าชวนพ่อแม่เขา
พ่อและแม่พยักหน้า
อีกด้านหนึ่งพอชายหน้าตาหล่อเหลาทั้งสามคน พวกเขาก็ถูกรายล้อมไปด้วยกลุ่มสาวๆ
“คุณชายหยุน คุณมาแล้ว”
“คุณชายจิ่ง เจอกันอีกแล้วนะคะ!”
“คุณชายจี้…”
สาวๆต่างรายล้อมชายหนุ่มทั้งสาม หวังว่าตนจะอยู่ในสายตาของพวกเขา
เพียงแค่สามารถปีนขึ้นไปยังกิ่งไม้ที่สูงขึ้นได้ พวกเธอก็ไม่ต้องกังวลตลอดชีวิต
ครอบครัวของฟางเฉิงและฟางรุ่ยก็ล้อมรอบคุณชายทั้งสามไว้และพยายามประจบ
“คุณชายหยุน คุณชายจิ่ง คุณชายจี้ครับ การที่พวกคุณทั้งสามมาที่นี่นับเป็นเกียรติกับที่นี่จริงๆเลยครับ”
ฟางเฉิงเปลี่ยนสีหน้าจากที่รังเกียจจิ้นเฟิงเฉินเมื่อครู่เป็นใบหน้าที่ประดับด้วยรอยยิ้มที่ประจบประแจง
ฟางรุ่ยและภรรยาก็ไม่น้อยหน้า หลังจากเบียดสาวสวยสองสามคนออกก็ได้เข้าใกล้จี้ตงถาง “คุณชายทั้งสามครับ? การมาของพวกคุณ คุณท่านจะต้องดีใจมากแน่นอน”
ทั้งสามคนถูกรอบอย่างนั้น เห็นได้ชัดว่ารู้สึกไม่ค่อยโอเค
แต่เพราะเห็นแก่หน้าของคุณท่านฟาง จึงทำได้เพียงยกริมฝีปากตอบเรียบๆ
“งานวันเกิดคุณท่านฟางย่อมต้องมาครับ”
ส่วนคำพูดของเหล่าหญิงสาวนั้น พวกเขาไม่สนใจสักคน
ไม่ต้องพูดถึงว่าครอบครัวของฟางเฉิงกับฟางรุ่ยจะรู้สึกตื่นเต้นแค่ไหน
สามคนนี้ล้วนไม่สนใจที่จะตอบพวกเขาเป็นการส่วนตัว
แขกเหรื่อต่างทั้งประหลาดใจและอิจฉา
“ไม่คิดเลยว่าตระกูลฟางจะรู้จักพวกคุณชายหยุนด้วย”
“ฉันก็อยากคุยกับคุณชายจิ่ง”
การที่แขกวิพากษ์วิจารณ์รวมทั้งสายตาอิจฉาทำให้ฟางเฉิงจนจมูกแทบจะกระดกไปถึงท้องฟ้า
“ประจบสอพลอ”
ฟางยู่เชินส่งเสียงดูถูกเหยียดหยามอย่างเย็นชาแล้วถอนสายตาออก
ไม่อยากมองหน้าของคนของทั้งสองครอบครัวที่ชอบประจบเอาใจคนมีอำนาจ
“คุณลุงคะ คุณลุงคะ เถียนเถียนอยากกินเค้กค่ะ” เถียนเถียนดึงเสื้อผ้าฟางยู่เชินพลางชี้ขนมเค้กที่แสนสวยบนโต๊ะ
ฟางยู่เชินตอบตกลงด้วยรอยยิ้มแล้วอุ้มเธอขึ้น
สำหรับเขากับเจียงสื้อสื้อแล้วการมาถึงของคุณชายทั้งสามไม่ได้สำคัญอะไร
เพราะไม่ใช่โลกเดียวกัน ฟางเถิงและซ่างหยิงไม่มีทางโผเข้าไป
แม้ว่าฟางยู่เชินมักรู้สึกว่าการมาถึงของคุณชายทั้งสามดูเหมือนจะเกี่ยวข้องกับจิ้นเฟิงเฉิน
หลินหลานค่อยๆแอบหยิกฟางอี้หมิงทีหนึ่งในความมืดพร้อมกับส่งสบตาให้เขา
ฟางอี้หมิงพยักหน้าอย่างเข้าใจ ในใจทั้งตื่นเต้นและดีใจ
เขายืดหลังเบียดบรรดาหญิงสาวรอบๆออกแล้วเข้าใกล้เผชิญหน้ากับหยุนโม่เหิงอย่างมีความหวัง “ขอบคุณคุณชายหยุนที่พาทุกท่านมาร่วมงานเลี้ยงวันเกิดของคุณปู่ผมครับ”
ฟางเฉิงถือโอกาสเดินไปอยู่ข้างๆคุณท่านฟางจากนั้นพูดด้วยน้ำเสียงภาคภูมิใจราวกับเป็นคนเชิญมาเองว่า “พ่อครับ ที่ทั้งสามท่านสามารถมาร่วมงานเลี้ยงวันเกิดของคุณพ่อได้เป็นความดีความชอบของอี้หมิงครับ!
เมื่อสองสามวันก่อนเขาดื่มเหล้าห้องเดียวกันกับคุณชายหยุน จากนั้นก็บอกคุณชายหยุนเรื่องงานวันเกิดของคุณพ่อ คุณชายหยุนจึงพาอีกสองท่านมาด้วย”
ฟางเฉิงสาบานได้เลยว่าหลังของเขาไม่เคยตรงเท่านี้มาก่อน
นอกจากนี้เขายังมีความสุขกับสายตาอิจฉาของทุกคนรอบๆ
วัตถุประสงค์ที่บอกคุณท่านฟางเรื่องนี้เพื่ออยากให้คุณท่านฟางได้เห็นว่าลูกชายของเขาฟางอี้หมิงมีเส้นสายที่กว้างขวาง
หากอนาคตได้สืบทอดบริษัทยังต้องกลัวว่าตระกูลจะไม่แข็งแกร่งพออีกหรือ?
คุณท่านฟางพยักหน้าอย่างชื่นใจ
ครอบครัวของฟางรุ่ยเห็นก็อิจฉาตาร้อน เฉินหยุนรออย่างไม่สบอารมณ์ต่อความไม่เอาถ่าน ของลูกชายทั้งสองของตนที่ตนหวังไว้
ทำไมพวกเขาไม่พยายามบ้าง!
แต่ทว่าตอนหักมุมของเรื่องมักจะเกิดขึ้นในทันที
หยุนโม่เหิงมองฟางอี้หมิงที่จู่ๆมายืนอยู่ตรงหน้าเขาด้วยสีหน้าภาคภูมิใจอย่างความสงสัย
เขา…รู้จักเขาหรอ?
“โม่เหิง นายรู้จักเขาหรอ?”
จี้ตงถางกระทุ้งศอกใส่หยุนโม่เหิงแล้วกระซิบถาม
ขณะที่หยุนโม่เหิงกำลังจะตอบ ฟางอี้หมิงก็มองทั้งสองคนด้วยท่าทางคิดว่าตนฉลาด “คุณชายจิ่ง คุณชายจี้”
คำเรียกนี้ทำให้ทั้งสองคนผงะเช่นกัน
“คุณคือ?”
จิ่งหลิวเยว่เป็นคนตรงไปตรงมายิ่งกว่า หลังจากเหลือบมองไปที่ฟางอี้หมิงแล้วก็หันไปถามคุณท่านฟางอย่างสงสัย
คำถามนี้ทำให้บรรยากาศของห้องจัดเลี้ยงทั้งหมดชะงักทันที
ในห้องจัดเลี้ยงที่มีชีวิตชีวาเมื่อครู่เงียบไปชั่วขณะได้ยินเพียงแค่เสียงสูงต่ำของบทเพลง
สีหน้าของครอบครัวของฟางเฉิงแข็งตัว
“เกิดอะไรขึ้น?”
“กลุ่มของคุณชายหยุนไม่รู้จักเขาด้วยซ้ำหรอ? พระเจ้า เขายังเข้าไปใกล้อย่างกระตือรือร้นเลย”
พอได้ยินเสียงกระซิบกระซาบข้างหู สีหน้าฟางอี้หมิงก็คุมไม่อยู่
เขากลืนน้ำลาย ฝืนยิ้มบนใบหน้าแล้วถามหยุนโม่เหิง “ทั้งสามท่านไม่ได้มาเพราะตอบรับคำเชิญของผมหรอกหรือครับ?”
หยุนโม่เหิงยิ้ม ทั้งสามกล่าวอย่างเรียบเฉย “แน่นอนว่าไม่ใช่”
ทุกคนต่างประหลาดใจ
ฟางรุ่ยก็ประหลาดใจเช่นกันจึงใช้โอกาสนี้รีบถาม “แล้วทั้งสามท่านมาได้อย่างไรครับ?”
ได้ยินเช่นนี้หยุนโม่เหิงก็เอียงศีรษะกวาดสายตาไปมาดวงตาไปภายในห้องจัดเลี้ยง
สุดท้ายก็หยุดอยู่ที่จิ้นเฟิงเฉินที่อยู่ข้างๆเจียงสื้อสื้อ เขากำลังตั้งอกตั้งใจป้อนผลไม้เธอ
ฟางเฉิงมองไปยังทิศที่พวกเขาทั้งสามมองไป
ฟางยู่เชินก็ยืนอยู่ข้างๆจิ้นเฟิงเฉินดูแลเด็กๆทั้งสอง
เมื่อมองไปทำให้เขานึกว่าฟางยู่เชินเป็นคนเชิญพวกเขาทั้งสามคนมา
ฟางเฉิงหน้าซีดลง เขารีบปฏิเสธทันที “เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้!”
ฟางยู่เชินที่ประหลาดใจที่ตัวเองกลายเป็นศูนย์กลางความสนใจจึงทันเห็นฉากเมื่อครู่
เขาเห็นฟางเฉิงบ่นพึมพำเหมือนคนบ้า ก็พูดไม่ออกชั่วขณะ
เขาจะไม่รู้ได้อย่างไรว่าฟางเฉิงเข้าใจผิดแล้ว