ลูกชายของประธาน….เรียกฉันหม่ามี๊？！ - บทที่ 876 แสดงความเป็นเจ้าของ

“ผมก็คิดแบบนั้น”

……

จิ้นเฟิงเฉินเงยหน้าขึ้นเหลือบมองคนสองสามคนที่กำลังพูด เขาพูดอย่างใจเย็น อธิบายเรื่องเล็กเรื่องใหญ่ทั้งหมดที่บริษัทพบเจอในปีที่ผ่านมาอีกครั้ง

พึ่งจะพูดเสร็จ ผู้ถือหุ้นที่พูดคัดค้านเมื่อกี้ก็นับถือเขาขึ้นมาทันที

สามารถเข้าใจกิจการของบริษัทได้อย่างทะลุปรุโปร่งในเวลาอันสั้นแค่นี้ รวมถึงความสามารถที่จิ้นเฟิงเฉินแสดงให้เห็นก่อนหน้านี้ แต่นี้ก็เพียงพอที่จะทำให้พวกเขายอมนับถือ

ข่าวที่จิ้นเฟิงเฉินเข้ารับตำแหน่งคุณท่านจิ้นบริษัทก็ได้แพร่กระจายไปทั่วบริษัททันที

ข่าวนี้ก็เหมือนหยดน้ำเย็นที่หยดลงในกระทะน้ำมันร้อน

พวกพนักงานหญิงก็ต่างพากันครึกครื้นขึ้นมาทันที

พากันเกาะกลุ่มเม้าท์มอยถึงเรื่องนี้

“ประธานจิ้นตอนนี้กลายเป็นคุณท่านจิ้นแล้ว! สุด สุดยอดไปเลย”

“คุณท่านจิ้นหล่อขนาดนี้ อยากมีลูกให้เขาจังเลย!!”

“พอได้แล้วเธอ เลิกเพ้อฝันได้แล้ว”

“มีคุณท่านจิ้นอยู่ บริษัทของเราจะต้องพัฒนาดีขึ้นกว่าเดิมแน่นอน”

……

ถึงแม้จะบอกว่าจิ้นเฟิงเฉินไม่ได้ปกปิดข่าว แต่ไม่รู้ว่าทำไมข่าวนี้ถึงได้รั่วไหลออกไปนอกบริษัท

เพื่อการพาดหัวข่าว มีนักข่าวหลายคนที่ได้ยินข่าวก็พากันรีบมาที่นี่

พวกเขาเฝ้าอยู่ที่ประตูใหญ่ของบริษัทจิ้นกรุ๊ป นั่งยองๆมองหาจิ้นเฟิงเฉินอยากได้ข่าวสารล่าสุด

การที่จิ้นเฟิงเฉินเข้ามารับตำแหน่งคุณท่านจิ้นบริษัท มันเป็นข่าวที่สำคัญมากในวงการธุรกิจ ถึงขั้นอาจจะส่งผลกระทบต่ออนาคตของวงการธุรกิจเลยด้วยซ้ำ

ในตอนที่จิ้นเฟิงเฉินสองพี่น้องเดินออกมาจากบริษัท พวกนักข่าวก็ราวกับหมาป่าหิวโหยที่มองเห็นเนื้อ

พากันเข้าไปรุมล้อมพวกเขาทั้งสองคน และคำถามที่ล้นหลามก็ลอยเข้ามา

“ได้ยินมาว่าคุณจิ้นกลับมาครั้งนี้ คุณจะกลับมาอยู่ที่นี่ถาวรและเข้ารับตำแหน่งคุณท่านจิ้นของบริษัท ใช่ไหมคะ?”

“อยากทราบว่า ทำไมอดีตคุณท่านจิ้นลาออกจากตำแหน่งนี้คะ？”

“คุณคิดว่าความสามารถของตัวเองในตอนนี้ คุณมีคุณสมบัติเพียงพอที่จะรับตำแหน่งคุณท่านจิ้นหรือไม่คะ？”

……

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยและบอดี้การ์ดแบ่งหน้าที่กันชัดเจน ฝั่งหนึ่งปกป้องสองพี่น้อง อีกฝั่งหนึ่งกั้นนักข่าวที่กระตือรือร้นเอาไว้

จิ้นเฟิงเฉินหยุดเดิน ใบหน้าที่หล่อเหลาหันไปทางกล้องสีดำหลายๆตัว

เขาเหลือบมองไมโครโฟนที่พยายามจะยื่นเข้ามาหาเขาแล้วพูดช้าๆว่า “ขอโทษครับ ตอนนี้ผมกำลังรีบ แต่เย็นวันนี้จิ้นกรุ๊ปจะจัดงานเลี้ยงที่โรงแรมจินหัว ยินดีต้อนรับทุกคนไปร่วมงานครับ”

พูดเสร็จ จิ้นเฟิงเฉินก็พาจิ้นเฟิงเหราออกไปทันที

สองพี่น้องกลับไปถึงบ้าน สิ่งแรกที่ทำก็คือไปหาภรรยาของตัวเอง

จิ้นเฟิงเฉินก็บอกเจียงสื้อสื้อเกี่ยวกับงานเลี้ยงของเย็นวันนี้

เจียงสื้อสื้อเทนมร้อนแก้วหนึ่งให้เขา ได้ยินแล้วก็ยิ้มและพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันก็ต้องแต่งตัวไปร่วมงานเลี้ยงให้สวยหน่อยนะสิ?”

จิ้นเฟิงเฉินถือแก้วนมมาวางไว้บนโต๊ะ เอื้อมแขนไปกอดเอวของเจียงสื้อสื้อ จากนั้นก็ก้มหน้ากระซิบข้างหูเธอ

“คุณอยากจะแสดงความเป็นเจ้าของเหรอ？”

“แน่นอนอยู่แล้ว ใครให้คุณท่านจิ้นของเราเป็นที่นิยมขนาดนี้ล่ะ”

เจียงสื้อสื้อกะพริบตาและพยักหน้าอย่างเด็ดขาด แต่หูของเธอกลับแดงขึ้นเรื่อยๆ

ช่วงเวลาพลบค่ำ ใกล้จะมืดแล้ว

ลานจอดรถของโรงแรมจินหัวแออัดไปด้วยรถ แม้แต่ถนนด้านนอกโรงแรมก็เต็มไปด้วยรถยนต์หรูหราทุกประเภท

จิ้นเฟิงเฉินในฐานะตัวเอกของงาน ตอนนี้กำลังเตรียมตัวอยู่กับเจียงสื้อสื้อและลูกอีกสองคนในห้องพักผ่อน

เนื่องจากส้งหวั่นชีงกำลังตั้งครรภ์ เธอจึงไม่ได้มาด้วย จิ้นเฟิงเหราก็เลยรีบออกไปต้อนรับแขก

ถึงแม้ประตูจะปิดอยู่แต่ก็ยังได้ยินเสียงวุ่นวายข้างนอก เจียงสื้อสื้ออดไม่ได้ที่จะพูดกับจิ้นเฟิงเฉินว่า “เฟิงเฉิน คุณออกไปต้อนรับแขกกับจิ้นเฟิงเหราก่อนก็ได้”

ครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง ทิ้งประโยคที่ว่า “เดี๋ยวผมมารับคุณ”เอาไว้ แล้วก็เดินออกไป

บรรยากาศครึกครื้นเป็นอย่างมาก นักธุรกิจจากทุกสาขาอาชีพมาเกือบหมดทุกคน

พวกเขาล้วนอยากจะมาทำความรู้จักกับคุณท่านจิ้นที่อายุน้อยที่สุดคนนี้

ตอนที่จิ้นเฟิงเฉินอกผายไหล่ผึ่งเดินเข้าไปหาจิ้นเฟิงเหรา ดึงดูดทำให้เกิดความโกลาหล

“คุณท่านจิ้นจิ้นออกไปแล้ว!”

“พระเจ้า หล่อจังเลย”

“ประธานจิ้นก็หล่อเหมือนกัน!”

……

ตอนที่สองพี่น้องยืนอยู่ด้วยกัน พวกผู้หญิงที่อยู่ในงานก็พากับจ้องมองไปที่พวกเขาอย่างไม่ยอมคลาดสายตา

จิ้นเฟิงเฉินสองคนพี่น้องเดิมทีก็หน้าตาคล้ายกันอยู่แล้ว เพียงแค่คนหนึ่งเย็นชาเหมือนน้ำแข็ง อีกคนหนึ่งร้อนเหมือนไฟ

ยืนล้อมรอบตัวพวกเขาอยู่คือนักธุรกิจที่มีชื่อเสียงจากทุกสาขาอาชีพ พวกเขาพูดคุยกันอย่างเป็นกันเอง

หลังจากนั้นไม่นาน เจียงสื้อสื้อก็พาเด็กน้อยน่ารักสองคนปรากฏตัวขึ้นที่งานเลี้ยง

จิ้นเฟิงเฉินหันกลับไปอย่างไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย ก้าวเท้าออกไปหาเจียงสื้อสื้อ

ในตอนนั้นเอง น้ำค้างแข็งที่อยู่บนคิ้วของเขาดูเหมือนกำลังละลาย เหลือไว้เพียงความอ่อนโยนที่ทำให้คนหลงใหล

“สื้อสื้อ”

เสียงของจิ้นเฟิงเฉินราวกับวิโอลอนเชลโล ลึกซึ้งและอ่อนโยน

เดิมที่ไม่มีใครสังเกตเห็นการมาของเจียงสื้อสื้อ แต่มองเห็นพฤติกรรมของจิ้นเฟิงเฉิน ทุกคนก็เลยมองเห็นเธอ

จิ้นเฟิงเฉินเดินไปอยู่ข้างๆเจียงสื้อสื้อ ยื่นมือใหญ่ที่แห้งกร้านและอบอุ่นออกไปจับมือเล็กๆของเธอ

ชายที่ยืนอยู่ข้างจิ้นเฟิงเหราเลิกคิ้วด้วยความประหลาดใจ จากนั้นก็หันมาถามว่า “ประธานจิ้น นั้นคือภรรยาของคุณท่านจิ้นใช่ไหม？”

จิ้นเฟิงเหราที่ถูกความหวานสาดเข้าใส่บึนปากขึ้นมา ในใจก็คิดถึงภรรยาของตัวเองมากขึ้นกว่าเดิม

ได้ยินแบบนั้น จึงยิ้มอ่อนและพยักหน้า “อืม นั้นคือพี่สะใภ้ผมเอง”

“เหมาะสมกันจริงๆเลย! ได้ยินมาว่าประธานจิ้นก็มีภรรยาแล้ว?”

ชายคนนั้นถอนหายใจ มองไปที่คู่รักที่ช่างเหมาะสมกันคู่นั้นแล้วถามด้วยความสงสัย

พูดถึงส้งหวั่นชีงขึ้นมา ใบหน้าของจิ้นเฟิงเหราก็ซ่อนรอยยิ้มเอาไว้ไม่ได้

“ใช่แล้ว ผมก็มีคนรักแล้ว”