ลูกชายของประธาน….เรียกฉันหม่ามี๊？！ - บทที่ 906 ประตูอีกบานหนึ่ง
จิ้นเฟิงเฉินได้ยิน ในดวงตามีความอยากรู้อยากเห็น “ตกลงเป็นที่แบบไหนกันแน่?”
จริงๆ แล้ว ตกลงเป็นที่แบบไหน ในใจของเขารู้ดี
แต่ว่า เขาไม่รังเกียจที่จะแสดงละครกับจอห์น ให้ความร่วมมือ เหมือนว่าเขาไม่รู้จริงๆ
เหมือนเป็นแค่นักธุรกิจธรรมดาที่ร่วมมือกับเขา
ลิฟต์ขึ้นสูงเรื่อยๆ ถึงชั้นเจ็ดเร็วมาก
สิ่งที่ดึงดูดสายตาคือทางเดินที่กว้างและยาว ไม่เหมือนหินอ่อนของห้องโถง กระเบื้องขาวของที่นี่เหมือนเรืองแสงได้ ดูลึกลับมากๆ
ไม่มีความรู้สึกหรูหราเหมือนห้องโถง จิ้นเฟิงเฉินเดา ที่นี่น่าจะเป็นพื้นที่วิจัยยา
จอห์นเห็นสีหน้าประหลาดใจของจิ้นเฟิงเฉิน ลูบคาง ได้ใจเล็กน้อย “ที่นี่ ก็คือสถาบันวิจัยสำนักงานใหญ่ของSA”
จิ้นเฟิงเฉินทำเป็นเข้าใจอย่างฉับพลันแล้วพูด “ไม่แปลกใจเลยที่มันดูศักดิ์สิทธิ์ คิดไม่ถึงว่าเป็นศูนย์วิจัย คุณจอห์นทำให้ผมเปิดโลกจริงๆ”
จอห์นหัวเราะเสียงดัง “ที่ไหนกัน”
หลังจากนั้น จอห์นนำทาง พาจิ้นเฟิงเฉินพวกเขาเดินถึงสุดทางเดิน มีประตูใสสองบานฝังอยู่บนผนัง คล้ายวัสดุแก้ว
มีคนสวมชุดทำงานสีขาวปรากฏตัว ดวงตานิ่งๆ มองพวกเขา เปิดประตูจากด้านใน พูดอย่างเคารพ “สวัสดีครับ!คุณจอห์น!”
จอห์นยิ้มแล้วพยักหน้า “ลำบากหน่อยนะ!”
พวกเขาเดินเข้าไป จิ้นเฟิงเฉินทำเหมือนเยี่ยมชม กลับสำรวจอย่างเงียบๆ
ห้องวิจัยใหญ่กว่าที่พวกเขาคิดไว้ ห้องวิจัยของโม่เหยียและหานยู่เทียบไม่ได้เลย
นอกจากนี้ยังมีเครื่องมือวิจัยขั้นสูงและเครื่องมือทางการแพทย์ต่างๆ
จิ้นเฟิงเฉินพบว่ากำแพงที่อยู่ไม่ไกลเต็มไปด้วยรูเล็กๆ คล้ายอุปกรณ์ดูดซับเสียง
พนักงานของที่นี่ จิ้นเฟิงเฉินไม่ได้นับอย่างละเอียด แต่เป็นการประมาณคร่าวๆ ก็มีหลายร้อยคน
อีกอย่าง นี่แค่จำนวนพนักงานบนชั้นเดียวของอาคารนี้
จิ้นเฟิงเฉินไม่แน่ใจ ที่นี่มีแค่ห้องวิจัยนี้หรือเปล่า
จิ้นเฟิงเฉินดูและพูดกับจอห์น “ขอบข่ายของที่นี่ใหญ่จริงๆ”
จอห์นยิ้ม “แน่นอน กลุ่มของเรามีทีมงานที่แข็งแกร่งอย่างแน่นอน พวกเขาทุกคน เราจ้างมาด้วยราคาสูง จะทำการวิจัยจริงๆ อุปกรณ์ สถานที่ และความสามารถล้วนขาดไม่ได้”
จิ้นเฟิงเฉินตอบรับเล็กน้อย ถามด้วยท่าทางสบาย “คุณจอห์น ให้ผมเยี่ยมชมด้วยตัวเองได้หรือไม่?”
จอห์นเลิกคิ้ว พยักหน้าอย่างไม่ลังเล “ได้แน่นอน ในเมื่อพาคุณมาแล้ว คุณได้สิทธิ์นี้”
“ครับ”
จิ้นเฟิงเฉินเริ่มมองซ้ายมองขวา ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความสงสัย ไม่สามารถปกปิดได้ แน่นอนว่าเขารู้ แสดงต้องแสดงให้ดี
เขาพากู้เนี่ยนเยี่ยมชม ดูการดำเนินงานของผู้วิจัย แต่กลับสามารถรู้สึกได้อย่างชัดเจน ด้านหลังมีสายตาสองคู่กำลังจ้องมองตัวเขา
จิ้นเฟิงเฉินยิ้มอย่างเยือกเย็น ปากของจอห์นตกลงให้เขาเยี่ยมชมเอง ก็แค่พูดเพราะความเกรงใจ
เขาต้องการที่จะขจัดความสงสัยของพวกเขาจริงๆ ยากมาก อย่างน้อยตอนนี้เป็นไปไม่ได้
เขาเดินอีกสองสามก้าว มองดูของเหลวสีม่วงที่กำลังเดือดปุดๆ ในถ้วยตวงตรงหน้า ถามอย่างสงสัย “นี่คืออะไรเหรอ?”
ผู้วิจัยกำลังจะเทของเหลวอื่นเข้าไป เมื่อได้ยิน ก็ชะงักเล็กน้อย “เป็นส่วนผสมของน้ำใบเพริลลาและวัตถุดิบยา ทำให้บริสุทธิ์”
จิ้นเฟิงเฉินพยักหน้าและครุ่นคิด ไม่ได้ถามต่อ เขาก็ไม่ได้คิดจะถามอะไรจริงจัง
ต่อมา เดินไปข้างหน้าอีกสามสี่ก้าว ขวามือเป็นชั้นเหล็ก ในไม่กี่ชั้นมีเครื่องมือหลายอย่างวางไว้ นอกจากนี้ยังมีวัสดุยาจีนที่ซ้อนกันสองสามชั้น
จิ้นเฟิงเฉินก็ถามง่ายๆ เหมือนครั้งที่แล้ว
ไม่ต่างจากเดิม ได้รับคำตอบ
แต่ว่า เข้าใจแค่ครึ่งหนึ่ง บอกแค่ข้อมูลอย่างเดียว นั่นก็คือผลดีของวัตถุดิบยาเหล่านั้น ที่เหลือมีแต่คำคลุมเครือ
ไม่ต้องคิดก็รู้ นี่คือบทที่จอห์นพวกเขาจัดไว้ก่อนแล้ว
จิ้นเฟิงเฉินหันกลับไป มองไปที่จอห์นและพิเอร์สที่ตามเขาตลอดทาง “ผมไม่ค่อยรู้เกี่ยวกับยาวิจัย ไม่ทราบว่าคุณพิเอร์สอธิบายให้ผมคร่าวๆ ได้ไหม?”
เขาเหมือนคนที่อยากเรียนรู้ แต่ว่า ก็ต้องควบคุมให้พอดี
ในเมื่อทำให้ความสงสัยของเขาไม่น่าสงสัยเกินไป ไม่ใช่ไม่มีสักนิด จิ้นเฟิงเฉินต้องทำให้เหมือนจริงใจและธรรมชาติ
มิฉะนั้น จะทำให้จิ้งจอกแก่อย่างจอห์นและพิเอร์สสงสัยง่ายมาก
เมื่อได้ยิน พิเอร์สหรี่ตาแล้วตอบ “สิ่งที่เราสกัดตอนนี้ส่วนใหญ่เป็นผลิตภัณฑ์ดูแลสุขภาพ ดีต่อสุขภาพ แต่ว่าเป็นยาพิษสามส่วน ดังนั้น กระบวนการ “กรอง” นี่สำคัญมาก……”
ได้ยินคำว่า “พิษ” จากปากของเขา จิ้นเฟิงเฉินรู้สึกเหมือนกำลังเสียดสี เหน็บแนม
จิ้นเฟิงเฉินเหมือนกำลังตั้งใจฟังพิเอร์สพูดเรื่องจริงครึ่งไม่จริงครึ่ง
เขารู้สึกถึงความระมัดระวังของพวกเขา แต่ก็เป็นเรื่องปกติ เพราะยังไงก็เพิ่งร่วมมือกัน พวกเขายังอยู่ในช่วงสำรวจ เป็นไปได้อย่างไรที่จะเปิดเผยความลับทั้งหมดของศูนย์วิจัย?
เยี่ยมชมเสร็จ ขณะที่เขากำลังจะออกไป กวาดสายตามอง ในมุมที่ไม่เด่น ก็เห็นประตูที่มีรหัสผ่าน
เขาค่อยๆ หยุดเดิน ชี้ประตูบานนั้น พูดอย่างสบาย “นี่ก็เป็นศูนย์วิจัยเหรอ?”