ลูกชายของประธาน….เรียกฉันหม่ามี๊？！ - บทที่933 สืบทอดกิจการครอบครัว

เด็กน้อยทั้งสองคนพูดพร้อมกัน

มองดูภรรยาและลูกของเขาอยู่บนเตียง ความอ่อนโยนปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา เขากระซิบบอก “มีเรื่องอะไรก็บอกฉันนะ ฝันดี”

หลังจากนั้น ก็เดินออกจากห้องไป

……

ฟางยู่เชินรีบกลับเมืองหลวงในคืนนั้น ตอนที่ถึงบ้านนั้นก็เป็นเวลาตีหนึ่งแล้ว

เขาไม่ทันได้พักผ่อน ก็เตรียมตัวเตรียมข้อมูลสำหรับการประชุมคณะกรรมการบริษัทในวันพรุ่งนี้

กว่าจะเรียบร้อยก็ฟ้าสางพอดี

เขาหมุนคอที่เมื่อยล้าของเขา สายตามองไปยังกองเอกสารบนโต๊ะ แล้วมุมปากก็คลี่ยิ้มขึ้น

คราวนี้น่าจะสามารถเอาชนะการต่อสู้นี้ได้

“อะเชิน”

ตอนนี้เอง ก็มีเสียงประหลาดใจเสียงหนึ่งดังขึ้น

ฟางยู่เชินหันหน้าไป คนคนนั้นก็คือพ่อของเขานั่นเอง ฟางเถิง

ฟางเถิงเดินเข้ามา แว็บเดียวก็เห็นกองเอกสารที่อยู่บนโต๊ะ คิ้วก็ขมวดเข้าหากัน “แกไม่ได้นอนทั้งคืนเลยเหรอ? ”

ฟางยู่เชินพยักหน้า “อืม”

“แล้วแบบนี้แกจะมีพลังในการเข้าร่วมประชุมรึเปล่า? ” ฟางเถิงมองเขาอย่าเป็นห่วง

ฟางยู่เชินยิ้มเบาๆ “พ่อ ไม่ต้องห่วงหรอก ผมไม่มีทางทำให้พ่อต้องขายหน้า”

พอได้ยินดังนั้น ฟางเถิงเองก็คลี่ยิ้มเหมือนกัน แต่ว่าใบหน้ายังคงมีร่องรอยของความกังวลอยู่ “ไม่ใช่ว่าพ่อไม่เชื่อแก แต่ว่าพวกกรรมการบริหารพวกนั้นไม่ธรรมดาเลย ต้องใช้พละกำลังและใจจดใจจ่ออย่างมาก”

“พ่อ ผมเตรียมไว้เรียบร้อยแล้ว จนถึงตอนนั้นพวกเขาไม่ยอมก็ต้องยอม”

“เตรียมอะไรไว้？”

“ถึงเวลาพ่อก็รู้เอง”ฟางยู่เชินยังไม่ได้บอกเรื่องการร่วมมือกับจิ้นกรุ๊ป เพราะว่าอยากจะเซอร์ไพรส์ทุกคนในการประชุมคณะกรรมการบริษัท

แน่นอน สำหรับคนบางคนแล้ว มันอาจจะเป็นเรื่องที่น่าตกใจกลัว

“ถ้ายังงั้นก็ได้ จำไว้ว่าพวกเราจะไม่ต่อสู้ในศึกที่พวกเราไม่ได้เตรียมตัว ในเมื่อจะต่อสู้แล้วก็ต้องชนะ”

ในฐานะที่เป็นพ่อ เขาก็แค่ต้องการให้ลูกเขามีความสุข ตอนนี้ตระกูลฟางแย่แล้ว ความจริงแล้วเขาไม่อยากจะให้ลูกชายต้องเลอะโคลนไปด้วยเลย

แต่ว่าในขณะเดียวกันเขาเองก็เป็นลูกชายเหมือนกัน เห็นคุณท่านแก่ขึ้นเรื่อยๆ ร่างกายไม่ดีเหมือนแต่ก่อน เขาไม่ควรจะต้องเหน็ดเหนื่อยและเป็นกังวลอีกต่อไป

ทั้งตระกูลฟางนี้ คนที่มีความสามารถและเหมาะสมที่จะได้รับตำแหน่งรองจากคุณท่านก็มีเพียงแค่อะเชินเท่านั้น

ดังนั้น ต้องกัดฟันสู้กับมัน ต้องต่อสู้กับบ้านใหญ่ บ้านรอง

ฟางยู่เชินยิ้มอย่างมั่นใจ “พ่อ ไม่ต้องเป็นกังวลไปหรอกครับ ผมชนะอยู่แล้ว”

ไม่ใช่แค่เขาจะชนะ แต่เขาจะชนะอย่างสวยงามด้วย

……

ตอน9โมงเช้า การประชุมคณะกรรมการของฟางซื่อกรุ๊ปก็จัดขึ้นตรงเวลา

คณะกรรมการบริหารทุกท่านมาเข้าร่วม นั่งเรียงทั้งสองฝั่งโต๊ะประชุม ฟางยู่เชินกับพ่อถูกจัดให้นั่งตำแหน่งด้านหลัง ห่างจากคุณท่านประมาณ 7-8คน

“ถ้าเกิดว่าลุงใหญ่ของลูกเดินถูกทาง ป่านนี้ก็คงไม่เป็นแค่ผู้จัดการที่ไม่ยอมทำการทำงานหรอก”

ฟางเถิงกระซิบพูดด้วยความโกรธ

ฟางเฉิงเป็นคนจัดตำแหน่งที่นั่งในวันนี้ เขาจงใจจัดให้คู่พ่อลูกฟางเถิงนั่งไกลที่สุดเพราะว่ารังเกียจพวกเขา

ฟางยู่เชินเงยหน้าขึ้นมองฟางเฉิงที่ยิ้มอย่างมีชัย แสงอันแหลมคมแวบอยู่ใต้ดวงตาของเขา

นี่คือความเศร้าโศกของตระกูลที่ร่ำรวย

ต่อให้คุณไม่ได้คิดร้ายกับใคร แต่ก็ยังมีคนที่จะคิดร้ายกับคุณอยู่ดี

เมื่อไหร่คุณแข็งแกร่งขึ้นเท่านั้น คุณถึงจะสามารถป้องกันตัวเองและคนรอบข้างได้

“พ่อ อย่าโกรธไปเลย พวกลุงใหญ่ก็ทำอะไรได้แค่เล็กๆ น้อยๆ แบบนี้เท่านั้นแหละ”

ฟางเถิงถอนหายใจออกมา “พ่อไม่โกรธแล้ว”

ที่จริงแล้วเขาเสียใจ เสียใจที่ตระกูลฟางเปลี่ยนไปกลายมาเป็นแบบทุกวันนี้ พ่อน้องต้องมาต่อสู้กับเพื่ออำนาจจนเหมือนศัตรูกัน

ฟางยู่เชินเข้าใจความรู้สึกของพ่อตัวเอง เขามองสองพี่น้องฟางอี้หมิงและฟางเย้นซิน

สูดลมหายใจเข้าลึกๆ สายตาเต็มไปด้วยความแน่วแน่ วันนี้เขาจำเป็นต้องชนะ

ไม่นาน คุณท่านฟางก็มาถึงแล้ว

เขาใช้ไม้ค้ำยันทั้งสองมือ สายตาที่เฉียบคมของนกอินทรีกวาดมองทุกคนที่อยู่ตรงนั้น แล้วก็หยุดอยู่ตรงฟางยู่เชินอยู่หลายวินาที

ฟางอี้หมิงสังเกตเห็น แล้วก็เหลือบมองฟางยู่เชิน พอเห็นว่าเขามั่นใจเต็มเปี่ยม ก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มอย่างเยาะเย้ย

ต่อให้มีการสนับสนุนจากคุณท่านแล้วยังไงกัน คนที่ไม่มีผลงานประสบความสำเร็จในหน้าที่ ยังไงก็ไม่มีวันเหมาะสมที่จะเป็นคนรับช่วงต่อตระกูลฟางได้หรอก

“ขอขอบคุณที่สละเวลาจากตารางงานที่ยุ่งของคุณเพื่อเข้าร่วมการประชุมคณะกรรมการนี้ ผมน่ะอายุมากแล้ว สุขภาพร่างกายก็ไม่เหมือนแต่ก่อน ดังนั้นก็เลยตั้งใจจะเลือกหนึ่งในหลานหลายคนเพื่อสืบทอดธุรกิจของครอบครัว……”

เสียงของคุณท่านดังก้องอยู่ในห้องประชุมขนาดใหญ่

คนอื่นฟังอยู่เงียบๆ จนเขาพูดจบ ถึงได้พูดออกมา

“ท่านประธานครับ แล้วท่านมีคนที่เหมาะสมในใจหรือยังครับ? ”

“ใช่ครับ ท่านประธาน คุณน่าจะเลือกไว้ตั้งแต่แรกแล้วสินะ”

……

ทุกคนพูดตามๆ กัน ไม่มีอะไรมากไปกว่าต้องการให้คุณท่านพูดคนที่ตัวเองชอบออกมา

ผ่านไปครู่หนึ่ง คุณท่านถึงได้ค่อยๆ พูดออกมา “ผมได้เลือกไว้ในใจอยู่แล้ว แต่ก็อยากฟังความคิดเห็นของทุกท่านด้วย”

ฟางเฉิงรู้สึกว่าจะนั่งรอความตายแบบนี้ไม่ได้ ดังนั้นก็เลยลุกขึ้นยืน “อี้หมิงนั้นยอดเยี่ยมตั้งแต่เขายังเป็นเด็ก หลายปีที่ผ่านมาในบริษัทนี้เขาก็ทำได้ดี ความสามารถของเขาเป็นอย่างไรทุกท่านก็น่าจะเห็นชัดเจนแล้ว”

พอพูดประโยคนี้ออกไป กรรมการคนอื่นๆ ก็กระซิบกระซาบคุยกัน โดยทั่วไปแล้วพวกเขาค่อนข้างจะพอใจกับฟางอี้หมิง

บ้านรองอย่างฟางรุ่ยก็ไม่ยอมน้อยหน้า รีบลุกขึ้นแสดงความคิดเห็น “ถูกแล้วที่อี้หมิงค่อนข้างจะเป็นคนที่ยอดเยี่ยม แต่ว่าเย้นซินเองก็ไม่เลวเหมือนกัน เขาสร้างประโยชน์ให้ฟางซื่อกรุ๊ปมากมาย แล้วนิสัยก็ดี เชื่อว่าเขาต้องกลายเป็นคนที่เหมือนกับคุณท่านอย่างแน่นอน”

พวกคณะกรรมการมองหน้ากัน ตามความคิดเห็นของพวกเขานั้นทั้งคู่ค่อนข้างจะโอเค จะให้เลือกมาคนหนึ่งนั้นค่อนข้างยาก

“ท่านประธาน ท่านคิดว่ายังไงครับ? ” มีคนโยนคำถามไปให้คุณท่านฟาง

คนนั้นไม่ได้ตอบรับทันที เขาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วก็เงยหน้าขึ้นมองฟางยู่เชิน

“อะเชิน แกมีอะไรอยากจะพูดไหม? ”

พอถามแบบนี้ออกไป สายตาของทุกคนก็ตกไปอยู่ที่ฟางยู่เชิน

ฟางยู่เชินลุกขึ้นช้าๆ หลังจากนั้นก็เริ่มส่งเอกสารที่ตัวเองได้เตรียมไว้