ลูกเขยมังกร - ตอนที่ 559

บทที่ 559 สวนสนุก

เฉินเฟิงไม่ได้พูดอะไร

อย่างรวดเร็ว เขาลากซงเต่าโสงเหย่ไปที่ห้องน้ำ แล้วยัดหัวของซงเต่าโสงเหย่ลงไปในชักโครก จากนั้นก็กดน้ำ

พรวด！

เสียงน้ำในชักโครกดังขึ้น หน้าของซงเต่าโสงเหย่จมอยู่ในน้ำ ไม่สามารถหายใจได้ แรงดูดที่รุนแรงทำให้หน้าของเขาบิดเบี้ยว เขารู้สึกเจ็บมาก ตัวของเขาพยายามขัดขืน แต่หัวของเขาไม่สามารถเงยขึ้นมาได้

หนึ่งวินาที สองวินาที สามวินาที หลังจากผ่านไปหกสิบวินาที เฉินเฟิงจึงลากหัวของซงเต่าโสงเหย่ออกมา

ซงเต่าโสงเหย่อ้าปากขึ้น หายใจถี่ สุดท้ายเขากลับหายใจได้เพียงแค่สองเฮือก ก็ถูกเฉินเฟิงกดลงไปในชักโครกอีกครั้ง

ครั้งนี้ เฉินเฟิงลดเวลาลง เหลือเพียงแค่ห้าสิบวินาที

หลังจากห้าสิบวินาทีผ่านไป เฉินเฟิงทำเหมือนเดิม ดึงตัวซงเต่าโสงเหย่ขึ้นมาให้เขาหายใจสามเฮือก

“ปล่อยฉัน！”

ซงเต่าโสงเหย่สูดลมหายใจเข้าเฮือกใหญ่ แล้วร้องตะโกน

“เมื่อไหร่ที่แกฟังในสิ่งที่ฉันพูดเข้าใจ ฉันก็จะปล่อยแกตอนนั้น！”

เฉินเฟิงพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย แล้วกระชากหัวของซงเต่าโสงเหย่เข้าไปในชักโครกอีกครั้ง

“อื้อ……อื้อ……ฉัน…..ฉันพูด ฉันพูด！”

ครั้งที่หก หน้าของซงเต่าโสงเหย่ม่วงไปหมด เขารีบสูดลมหายใจ มองไปที่เฉินเฟิงด้วยสีหน้าอ้อนวอน กลัวว่าเฉินเฟิงจะยัดเขาเข้าไปในชักโครกอีก

เขากลัวแล้ว

กลัวแล้วจริงๆ！

ตอนที่เขาถูกยัดเข้าไปในชักโครก ไม่เพียงแต่หายใจไม่ออก อีกทั้งตอนที่ชักโครกสูบน้ำลงไป แรงดูดที่น่ากลัวนั้นแทบจะสูบหัวของเขาลงไปในชักโครก กระบวนการทั้งหมดทำให้เขารู้สึกเจ็บปวด！

“พูดออกมา แต่ฉันขอเตือนแกก่อน อย่าคิดที่จะหลอกฉัน ไม่อย่างนั้นฉันไม่ถือสาที่จะเล่นงานแกวิธีอื่น”

เฉินเฟิงพูด ปล่อยตัวซงเต่าโสงเหย่ ให้ซงเต่าโสงเหย่ล้มลงบนพื้น หายใจกระเสือกกระสน

“แผนของพวกเราคือ……”

ซงเต่าโสงเหย่พูด เขาไม่กล้าปกปิดและหลอกลวงแม้แต่น้อย บอกแผนการของสมาคมการค้าเชียสุ่ยให้เฉินเฟิงฟังทั้งหมด

หลังจากนั้นสิบนาที เฉินเฟิงฆ่าซงเต่าโสงเหย่ทิ้ง แล้วออกไปจากวิลล่าซงเต่าโสงเหย่ มุ่งหน้าไปยังอำเภอเชียนเย่

อำเภอเชียนเย่ตั้งอยู่ตรงที่ราบกวนตงทิศตะวันตกเฉียงใต้ของประเทศญี่ปุ่น เป็นฝั่งตะวันออกของเขตปริมณฑล ทางทิศเหนือคือที่ราบกวนตงและภาคกลางตอนใต้คือคาบสมุทรโบโซ เป็นเกาะที่มีพื้นที่จากทิศตะวันออกจรดทิศตะวันตกมีความยาว 96 กิโลเมตร ทิศเหนือจรดทิศใต้ราว129กิโลเมตร

เชียนเย่คือเมืองในปกครองของโตเกียวซึ่งเป็นเมืองหลงของประเทศญี่ปุ่น นอกจากนี้ยังเป็นท่าเรือการค้าระหว่างประเทศที่ใหญ่ที่สุดและมีการขนส่งสินค้าที่ใหญ่ที่สุดของประเทศญี่ปุ่น

สมาคมการค้าเชียสุ่ยร่วมมือกับขวัญนินจาเตรียมแผนการฆ่าเฉินเฟิงที่เชียนเย่ พูดอย่างถูกต้องก็คือที่สวนสนุกขนาดเล็กในเชียนเย่

นี่คือสวนสนุกที่มีมานานที่สุดของเชียนเย่ ในตอนหลังเป็นเพราะมีโตเกียวดิสนีย์แลนด์ที่เชียนเย่ สวนสนุกแห่งหนึ่งจึงทิ้งร้าง

ที่ดินโดยรอบสวนสนุกถูกทิ้งร้างแต่แล้วก็ถูกครอบครัวซงเต่าซื้อเอาไว้ หลายปีที่ผ่านมานี้ราคาขึ้นไปหลายเท่า แต่ก็ยังไม่ได้มีการพัฒนา จึงทำให้โดยรอบสวนสนุกแลดูรกร้างมาก ไม่ต้องพูดถึงตอนกลางคืน ตอนกลางวันก็แทบไม่มีคนมา

เวลาสี่ทุ่มตอนกลางคืน สวนสนุกที่ถูกทิ้งร้างกลับมีไฟสว่าง นอกจากไฟบนถนนสองข้างทางแล้ว อาคารสามชั้นแห่งเดียวในสวนสนุกก็มีไฟสว่าง

นอกเหนือจากนี้ ทั่วทั้งสวนสนุกมีแค่สองแห่งที่มีคนรวมตัวกัน ที่หนึ่งคือชิงช้าสวรรค์ ส่วนอีกที่หนึ่งคืออาคารสามชั้น

ยามค่ำคืน ชิงช้าสวรรค์หยุดนิ่ง หลินหวั่นชีวถูกมัดเอาไว้ในห้องโดยสารที่อยู่ด้านบนสุด ขยับตัวไม่ได้ ที่ปากมีผ้ายัดเอาไว้ ไม่สามารถอ้าปากได้

ห้องโดยสารทั้งสองด้านของหลินหวั่นชีว มีนักฆ่าของขวัญนินจาสี่คนรวมตัวกัน พวกเขาต่างพกปืนไรเฟิลเอาไว้ รอปฏิบัติการ

หน้าที่ของพวกเขาคือหลังจากเฉินเฟิงปรากฏตัว ทำการโจมตีเฉินเฟิง

ด้านล่างของชิงช้าสวรรค์ มีนินจากว่าสิบคนของขวัญนินจา สวมชุดนินจาสีดำ ถือดาบคาตานะเอาไว้ สีหน้าของทุกคนเย็นยะเยือก เต็มไปด้วยความแรงอาฆาต

พวกเขาในฐานะสมาชิกสำนักนินจาถูกขวัญนินจาฝึกฝนขึ้นเพื่อเป็นอาวุธข่มคนอื่น พวกเขาไม่เพียงแต่ฝึกฝนศิลปะการต่อสู้ ทั้งยังได้เป็นนินจาที่ได้รับการฝึกอย่างเหี้ยมโหด เคยผ่านความเป็นความตายไม่เพียงแค่ครั้งเดียว พวกเขาคือนินจาที่ยอมทำภารกิจด้วยชีวิต

เมื่อเทียบกับนินจามากมายที่เฝ้าอยู่ตรงชิงช้าสวรรค์ อาคารสามชั้นมีแค่คนสองคนเท่านั้น แต่เมื่อเทียบกับนินจาสี่คนและนักฆ่าสิบคนของสำนักนินจาที่อยู่ตรงชิงช้าสวรรค์แล้ว อันตรายกว่ามาก

พวกเขาล้วนเป็นปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ระดับหั้วจิ้ง！

หนึ่งในนั้น จายเถิงเหย่สุงคือปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้หัวจิ้งของตระกูลกงปุ่น เมื่อสิบปีก่อน จายเถิงเหย่สุงได้บรรลุถึงขั้นหั้วจิ้งแล้ว

เขาในตอนนั้นเพื่อที่จะฝึกฝนพลังโบราณอย่างหนึ่งของสำนักในประเทศญี่ปุ่น จึงธาตุไฟเข้าแทรก วงการศิลปะการต่อสู้ประเทศญี่ปุ่นทั้งวงการต่างเข้าใจว่า จายเถิงเหย่สุงตายในการฝึกครั้งนั้นแล้ว

ทว่ามีเพียงแค่ตระกูลกงปุ่นเท่านั้นที่รู้ จายเถิงเหย่สุงไม่ได้ตาย ในทางกลับกัน ความสามารถของเขาแข็งแกร่งกว่าเมื่อสิบกว่าปีก่อนหลายเท่า

คนที่นั่งอยู่ข้างจายเถิงเหย่สุงคือเชียนเย่จี๋เจิ้ง ซึ่งเป็นปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ระดับหั้วจิ้งของครอบครัวซงเต่า

เชียนเย่จี๋เจิ้งในเวลานี้กำลังนั่งขัดสมาธิบนฟูกกลม เขาหลับตาลง ราวกับเป็นไม้แกะสลัก ไม่ขยับเขยื้อน

เกิดเป็นนักฆ่ามือทองของครอบครัวซงเต่า ฝึกฝนวรยุทธ์ตั้งแต่เด็ก สืบทอดกระบี่จุนเหอซึ่งเป็นหนึ่งในสิบกระบี่ของประเทศญี่ปุ่น ในตอนหลังเขาได้เข้าไปอยู่ในครอบครัวซงเต่า กลายเป็นนักฆ่า

เมื่อห้าปีก่อน เขาทำตามคำสั่งของซงเต่าโสงเหย่ ลอบฆ่าผู้สืบทอดของศัตรูครอบครัวซงเต่า ได้รับความพ่ายแพ้ หลังจากนั้น บาดเจ็บสาหัสเกือบตาย

แต่ซงเต่าโสงเหย่ไม่ได้ทอดทิ้งเขา เขาใช้สารอาหารราคาแพงในการช่วยชีวิตเขา

เมื่อสองเดือนกว่า แผลของเขาหายดี

การฆ่าเฉินเฟิงในครั้งนี้ มีเขาเป็นผู้นำทีม

“ท่านเชียนเย่ ยังไม่มีข่าวว่าเฉินเฟิงหวาเซี่ยมาถึงประเทศญี่ปุ่นอีกหรอ?”

จายเถิงเหย่สุงถามด้วยความสุดจะทน เขานั่งอยู่ที่นี่เกือบหนึ่งวันแล้ว แต่กลับไม่มีข่าวของเฉินเฟิงแม้แต่น้อย

เชียนเย่จี๋เจิ้งส่ายหน้า：“จนถึงตอนนี้ ยังไม่มีข่าวว่าเฉินเฟิงคนนั้นนั่งเครื่องบินมายังประเทศญี่ปุ่น”

“เขาจะไม่มาแล้วหรือเปล่า?”จายเถิงเหย่สุงขมวดคิ้วเป็นปม

“ไม่หรอก” เชียนเย่จี๋เจิ้งชำเลืองมองจายเถิงเหย่สุง พูดเสียงเคร่งขรึม：“ฉันอ่านข้อมูลมันอย่างละเอียดแล้ว จากนิสัยการทำงานของมัน ไม่มีทางทนเห็นผู้หญิงของมันตายที่ประเทศญี่ปุ่น มันต้องมาแน่ๆ เพียงแต่จะช้าหรือเร็วเท่านั้น！”

“ในเมื่อเป็นแบบนี้ หวังว่าคืนนี้มันจะมาถึงประเทศญี่ปุ่น มาถึงที่นี่ พวกเราจะได้รีบฆ่ามันแล้วรีบจบเรื่อง” จายเถิงเหย่สุงพูด ความรู้สึกนั้นราวกับเนื้อปลาที่อยู่บนเคียง พร้อมที่จะถูกฆ่าตลอดเวลา

เพราะว่า จากที่เขาดูนั้น การเตรียมพร้อมของพวกเขาในคืนนี้ อย่าว่าแต่เฉินเฟิง แม้จะเป็นผู้แข็งแกร่งหั้วจิ้งชั้นกลางมาก็ยังต้องตาย！

“ท่านจายเถิง อย่าประมาทเฉินเฟิงคนนั้นจนเกินไป เฉินเฟิงสามารถบรรลุระดับหั้วจิ้งชั้นต้นด้วยอายุเท่านั้น ต้องเป็นคนที่ไม่ง่ายจะรับมือแน่นอน”

“ถ้าพวกเราประมาทมันมากเกินไป ระวังจะเป็นดั่งคำโบราณของหวาเซี่ย เรือล่มในคลองระบายน้ำ”

เชียนเย่จี๋เจิ้งพูดเสียงเคร่งขรึม เขารู้สึกว่าจายเถิงเหย่สุงโอหังจนเกินไป เฉินเฟิงสามารถบรรลุระดับหั้วจิ้งชั้นต้นได้ในวัยยี่สิบห้าปี มองด้วยสายตาของคนทั้งโลก ล้วนเป็นสุดยอดอัจฉริยะ อัจฉริยะระดับนี้ ควรที่จะรับมือด้วยความระมัดระวัง”