ลูกเขยมังกร - ตอนที่ 594

บทที่ 594 จี๋เต้าเจินเจี่ย

“ทุกคนต่างก็รู้ ศิลปะการต่อสู้โบราณของหวาเซี่ยเรา ให้ความสำคัญในการฝึกพื้นฐานมาก ดังนั้นก่อนหั้วจิ้ง จอมยุทธ์ส่วนใหญ่จึงฝึกฝนกันได้อย่างค่อนข้างช้า หลายครั้งก่อนหน้า จอมยุทธ์ของหวาเซี่ยเราที่เข้าร่วมการแข่งขันบูโดระดับโลก มีหั้วจิ้งชั้นต้นเพียงไม่กี่คน”

“ศิลปะการต่อสู้โบราณของจอมยุทธ์ในประเทศอื่นๆ กลับไม่มีการฝึกฝนพื้นฐาน พวกเขาสนใจเพียงความรวดเร็วในการฝึกฝน มีจอมยุทธ์บางประเทศ ใช้ยาเสพติดทางพันธุกรรมเพื่อเพิ่มความเร็วในการรวดเร็ว”

“หากเป็นเช่นนี้ ความรวดเร็วในการฝึกฝนสามารถเรียกได้ว่าคล่องแคล่วรวดเร็วที่สุด….” พูดถึงตรงนี้ ประเทศอเมริกามีชายหนุ่มอัจฉริยะหลายคน อายุพอๆกับคุณ ฝึกได้จนถึงขั้นหั้วจิ้งชั้นต้น

เฉินเฟิงพยักหัว การที่โจวโพ่คองเล่าเรื่องพวกนี้ให้ฟัง เขาไม่รู้สึกแปลกใจ ยังไงโลกใบนี้ก็กว้างใหญ่ ไม่มีอะไรไม่แปลก เขาอยู่ในหวาเซี่ยเป็นถึงอัจฉริยะอันดับหนึ่ง แต่ไม่ได้หมายความว่าเขาจะเป็นอัจฉริยะอันดับหนึ่งในทั่วโลก

หวาเซี่ยกับทั่วโลกนั้น ยังไงก็แตกต่างกัน

“เมื่อเทียบกันแล้ว ความรวดเร็วของจอมยุทธ์หวาเซี่ยเราที่ฝึกถึงขั้นหั้วจิ้งชั้นต้นนั้น ช้ากว่าจอมยุทธ์ประเทศอื่นอย่างมาก นี่ก็เป็นเหตุผลหนึ่งที่คะแนนผลการแข่งขันบูโดระดับโลก ในหลายครั้งก่อนของเราไม่ดี” โจวโพ่คองพูดพร้อมถอนหายใจ

“ดังนั้น การแข่งขันบูโดระดับโลกในครั้งนี้ ผมอยากให้คุณเข้าร่วม ให้คุณเข้าร่วมในฐานะตัวแทนของหวาเซี่ย”

“ผมไม่มีปัญหา” เฉินเฟิงพูดตามความจริง เขาไม่มีปัญหาจริงๆ ในเมื่อเห็นคนหวาเซี่ย ซึ่งเขาก็มีหน้าที่ทำอะไรเพื่อหวาเซี่ยบ้าง อีกอย่าง สถานะของเขาในตอนนี้ยังเป็น ครูฝึกกองกำลังพิเศษมังกร ตามหลักแล้ว การแข่งขันบูโดระดับโลกในครั้งนี้ เขาควรที่จะเข้าร่วม

“ดี ในเมื่อคุณไม่มีปัญหา งั้นการแข่งขันบูโดระดับโลกในครั้งนี้ ผมส่งคุณไป” โจวโพ่คองพูดขึ้น

“ใช่ ท่านผู้อาวุโสโจว เมื่อกี้ที่บอกว่าจะมีคนมาหาเรื่องผม…” เฉินเฟิงถามขึ้นอย่างอดทนไม่ไหว เมื่อกี้โจวโพ่คองพูดว่า จะมีคนหวาเซี่ยมาหาเรื่องเขา แต่พูดได้เพียงครึ่งเดียว โจวโพ่คองกลับเปลี่ยนเรื่อง พูดถึงการแข่งขันบูโดระดับโลกแทน

“คนของตระกูลจิ่ง”

“คนที่จะมาหาเรื่องคุณ เป็นผู้สืบตระกูลจิ่ง” เฉินเฟิงยังพูดไม่จบ โจวโพ่คองก็พูดขึ้นด้วยเสียงเครียดเสียก่อนแล้ว

“ผมได้ข่าวมาว่า ผู้สืบตระกูลจิ่งจะออกมาในเร็ววันนี้ เป้าหมายแรกที่เขาออกมา ก็คือท้าประลองกับคุณ”

“ให้เขามาเถอะ” เฉินเฟิงยิ้มพูดอย่างเรียบเมย หลังจากกลับมาจากเกาะมุ๋ยลาย เขาก็รู้แต่แรกแล้วว่า จะมีผู้สืบตระกูลศิลปะการต่อสู้มาท้าประลองเขา

เดิมคิดว่าผลงานการต่อสู้ของเขาในประเทศญี่ปุ่นครั้งนี้ จะทำให้พวกผู้สืบตระกูลศิลปะการต่อสู้พวกนั้นสงบลงบ้าง

แต่คิดไม่ถึงว่า ยังมีคนคิดที่จะท้าประลองกับเขาอยู่

แต่ว่า ผู้สืบตระกูลศิลปะการต่อสู้พวกนี้ไม่ใช่คนโง่

การที่พวกเขากล้าท้าประลองกับเขา แสดงว่ามีความเชื่อมั่นในฝีมือของตัวเองมาก

“ถึงแม้ความสามารถของคุณจะแข็งแกร่งมาก แต่ผู้สืบตระกูลจิ่ง คุณก็ต้องไม่ประมาท” ตอนนี้ โจวโพ่คองพูดเตือนขึ้นมาว่า

“คุณอาจจะไม่รู้ ตระกูลจิ่งเป็นหนึ่งในแปดตระกูลศิลปะการต่อสู้โบราณ ที่เก่าแก่ที่สุดในหวาเซี่ย ประวัติศาสตร์ของตระกูลพวกเขา มีมากกว่าสองพันปีแล้ว”

“ในสองพันปี ตระกูลพวกเขาได้เป็นถึงปรมาจารย์บูโด ทั้งหมดสองคน”

“ปรมาจารย์สองคนนี้ เป็นผู้สร้างหมัดหยินหยาง เรียกได้ว่าเป็นเพลงหมัดที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกตอนนี้”

หมัดหยินหยาง？

ได้ยินถึงชื่อนี้ ท่าทีของเฉินเฟิง ดูเคร่งเครียดขึ้นมาทันที เขาเคยได้ยินเซียวกั่วจงพูดถึงหมัดหยินหยาง

ตอนนั้น เซียวกั่วจงให้ความชื่นชมหมัดหยินหยางอย่างมาก เซียวกั่วจงพูดว่า หมัดหยินหยาง ไม่ได้เป็นการดูถูกชื่อหยินและหยาง

“ท่านผู้อาวุโสโจว ผมเข้าใจความหมายของคุณ ผมจะไม่ประมาทศัตรู แต่ผมก็จะไม่เกรงกลัวศัตรู ไม่ว่าใครต้องการที่จะมาท้าประลองกับผม ขอเพียงพวกเขากล้ามา ผมก็จะกล้าตอบรับ” หลังจากที่เฉินเฟิงหายใจเข้าลึกๆหนึ่งครั้ง แล้วจึงพูดขึ้น

เขาอดทนอดกลั้นอยู่ในตระกูลเฉินมาสามปี จนบรรลุเป็นหั้วจิ้ง

เพื่อที่วันหนึ่งเขาจะได้ภาคภูมิใจ

หากไม่เกิดเหตุสุดวิสัย ต่อจากนี้ไป เขาก็จะเดินเข้าเส้นทางแห่งศิลปะการต่อสู้

เขาต้องอยู่ในวงการการต่อสู้ไปอย่างต่อเนื่อง จนถึงขั้นปรมาจารย์บูโด

“อืม แบบนี้ดีที่สุด” โจวโพ่คองพยักหัว ทันใดนั้น เขาก็หันไปมองหลินหวั่นชีวที่อยู่ด้านข้าง และพูดว่า “หวั่นชีว จี๋เต้าเจินเจี่ยที่ชิงตี้เก็บไว้ให้เธอเล่มนั้น เธอคิดที่จะจัดการยังไง?”

“ท่านปู่โจว จี๋เต้าเจินเจี่ย…ฉันคิดว่าจะยกให้กับพี่เฉินเฟิง” หลินหวั่นชีวมองดูโจวโพ่คอง แล้วพูดขึ้น เมื่อคืนโจวโพ่คองเล่าเรื่องเกี่ยวกับ วงการศิลปะการต่อสู้ให้เธอฟังอยู่บ้าง ดังนั้นเธอจึงรู้ดีว่าจี๋เต้าเจินเจี่ย มีความสำคัญอย่างไรต่อจอมยุทธ์

สามารถพูดได้ว่า หากเขาประกาศขายประมูลจี๋เต้าเจินเจี่ยในตอนนี้ จอมยุทธ์ในวงการศิลปะการต่อสู้ทั่วโลก ล้วนต่างก็จะมาหวาเซี่ย เพื่อแย่งชิงจี๋เต้าเจินเจี่ยกันอย่างหัวร้างข้างแตก

ถึงตอนนั้น อย่างน้อยจี๋เต้าเจินเจี่ย จะสามารถประมูลขายได้ถึงสามร้อยพันหลายหยวน

ได้ยินคำพูดของหลินหวั่นชีว โจวโพ่คองค่อนข้างเศร้าเล็กน้อย เขาคิดไม่ถึงว่า จี๋เต้าเจินเจี่ยสำคัญขนาดนี้ หลินหวั่นชีวกลับบอกว่าให้ก็ให้ไปเสียเฉยๆ…

“หวั่นชีว จี๋เต้าเจินเจี่ยคุณเก็บไว้เองเถอะ” เวลานี้ เฉินเฟิงหัวเราะพร้อมพูดขึ้นว่า “ผมไม่ต้องการสิ่งนั้น”

“พี่เฉินเฟิง…” หลินหวั่นชีวค่อนข้างแปลกใจ ไหนบอกว่าจี๋เต้าเจินเจี่ย สำคัญและมีค่าที่สุดสำหรับจอมยุทธ์ไม่ใช่หรือ ทำไมเฉินเฟิงถึงไม่รับ?

“หวั่นชีว ผมรู้ว่าในใจคุณคิดอะไรอยู่ จี๋เต้าเจินเจี่ยสำคัญและมีค่ามาก มันสามารถทำให้จอมยุทธ์หั้วจิ้งชั้นสูงสุด ไปถึงขึ้นปรมาจารย์ได้มากกว่าสามถึงสี่เท่า แต่ตอนนี้ผมเป็นแค่หั้วจิ้งชั้นต้น กว่าจะไปถึงหั้วจิ้งชั้นสูงสุด ไม่รู้ว่ายังต้องอีกนานแค่ไหน”

“อีกอย่าง ต่อให้ผมฝึกไปถึงขั้นหั้วจิ้งชั้นสูงสุด ผมก็จะไม่ใช้จี๋เต้าเจินเจี่ย เพราะผมมีทางเดินของผมเอง” น้ำเสียงของเฉินเฟิงเรียบสงบ เขาจะไม่ใช้จี๋เต้าเจินเจี่ย เพื่อไปถึงปรมาจารย์จริง

เพราะเขามีความเชื่อมั่นว่าตนเองจะสามารถไปถึงแดนปรมาจารย์ ได้ด้วยตัวเอง

อีกอย่าง หากเขาใช้จี๋เต้าเจินเจี่ยของหลินชีงตี้ งั้นเส้นทางไปถึงปรมาจารย์ของเขา จะกลายเป็นเส้นทางของหลินชีงตี้ หรือว่าเส้นทางของตัวเขาเอง?

“ฮ่าๆ ในเมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นจี๋เต้าเจินเจี่ยนี่ เธอก็เก็บไว้เองเถอะหวั่นชีว” โจวโพ่คอง หัวเราะขึ้นมาอย่างเสียงดัง คำพูดพวกนี้ของเฉินเฟิง ทำให้เขาก็แปลกใจอย่างมาก นอกจากแปลกใจแล้ว ก็ยังค่อนข้างภาคภูมิใจ ภูมิใจที่เฉินเฟิงยืนหยัดในบูโด มีความเชื่อมั่นในตนเอง

ในยุคปัจจุบันนี้ มีไม่กี่คนที่สามารถต้านทานต่อการล่อลวงที่จะบรรลุไปถึงขั้นปรมาจารย์

จี๋เต้าเจินเจี่ยของหลินหวั่นชีวเล่มนี้ หากเอาออกไป ไม่รู้ว่าหั้วจิ้งชั้นสุดของปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ จะแย่งชิงจี๋เต้าเจินเจี่ยจนหัวร้างข้างแตกกันมากมายขนาดไหน สำหรับหั้วจิ้งชั้นสุดของปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ จี๋เต้าเจินเจี่ย ก็คือเส้นทางเดียวที่จะสามารถไปถึงปรมาจารย์บูโด

แต่สำหรับเฉินเฟิง กลับแลกมาเพียงคำว่า ไม่ต้องการอย่างแผ่วเบา

ไม่รู้ว่าหั้วจิ้งชั้นสุดของปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้พวกนั้น ได้ยินคำพูดของเฉินเฟิงแล้ว จะโกรธจนกระอักเลือดไหม

สุดท้าย เฉินเฟิงก็ยังคงไม่รับเอาจี๋เต้าเจินเจี่ย

นอกจากเขาไม่ต้องการจี๋เต้าเจินเจี่ย เพื่อไปถึงขั้นปรมาจารย์บูโดแล้ว ยังมีอีกเหตุผลหนึ่ง นั่นก็คือหลินชีงตี้เก็บจี๋เต้าเจินเจี่ยไว้ให้กับหลินหวั่นชีว

ตอนนี้หลินหวั่นชีว ได้ก้าวเข้ามาบนถนนแห่งการต่อสู้แล้ว ถึงแม้เธอจะห่างไกลการที่จะฝึกฝนไปจนถึงขั้นหั้วจิ้งชั้นสุด แต่เมื่อใดที่เธอไปถึงแดนนั้นแล้ว เธอจะต้องการจี๋เต้าเจินเจี่ยมากกว่าตนเอง