วิวาห์สายฟ้าแลบ กับคุณสามีผู้ลึกลับ - บทที่ 515 บีบให้ตาย
ถัดจากบริเวณริมสระน้ำในสวนสาธารณะแห่งหนึ่ง ซีซีมองไปที่ฝูงหงส์ที่กำลังว่ายน้ำอย่างอิสระ แล้วรู้สึกอิจฉาพวกมันขึ้นมา
ชีวิตคนเรานี่เหนื่อยจริงๆ…
ซีซีสะดุ้งเล็กน้อยที่คิดแบบนั้น
ซีซีสะบัดหัว และบอกกับตัวเอง “มันเป็นเพียงพายุเล็กๆที่พัดผ่านเข้ามา ไม่นานทุกอย่างจะผ่านไปและท้องฟ้าจะแจ่มใสขึ้นอีกครั้งหลังฝนตก อันน่าก็เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้มาก่อนไม่ใช่หรือ? ตอนนี้ก็เธอยังดูโอเค ฉันก็เหมือนกัน มันจะต้องดีขึ้นๆแน่ๆ”
ยิ่งพูดมากตาก็ยิ่งแดงมากขึ้น
อันน่ามีความสุขเพราะมีเสี่ยวอวี้หลินอยู่กับเธอ แล้วตัวเองล่ะ? ความสุขของเธออยู่ที่ไหน?
เธอต้องสู้คนเดียวมา จนวันหนึ่งมีใครบางคนที่ต้องการเข้ามาช่วย แต่ทุกคนรอบตัวเธอกลับต้องการให้เธออยู่ห่างจากผู้ชายคนนั้น
บางทีฉันอาจจะต้องอยู่เหงาๆแบบนี้ไปจนตาย
ซีซีปาดน้ำตา จากนั้นพบว่าช่วงนี้เธอขี้แยมาก หญิงสาวผู้เข็มแข็งคนนั้นหายไปแล้ว?
ไม่ได้ๆ เธอจะเป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้
ซีซีลุกขึ้นทันที
เธอกำหมัดแน่นและหายใจเข้าลึกๆ พูดให้กำลังใจตัวเองว่า “ซีซีเธอเก่งที่สุดแล้ว ต่อไปเธอจะได้เป็นโมเดลลิ่งของดาราที่ดังที่สุด แล้วทำไมตอนนี้ต้องมาสนใจเรื่องหมาแมวพวกนี้ด้วย ให้พวกนั้นไปตายซะ!”
ประโยคสุดท้าย ซีซีตั้งใจตะโกนออกมา
ถึงแม้มันจะรบกวนคนอื่น แต่การตะโกนแบบนี้กลับทำให้ซีซีรู้สึกดีขึ้นมาก อย่างน้อยๆเวลาหายใจฉันก็ไม่รู้สึกแน่นหน้าอกเหมือนเดิมแล้ว
เธอยืดอกขึ้นและตัดสินใจกินอะไรอร่อยๆ เพื่อฉลองให้ตัวเอง
หลังจากกินของอ่อนๆมาหลายวัน ซีซีแทบจะรสชาติอาหารไปแล้ว งั้นเดี๋ยวไปกินอาหารเสฉวนดีกว่า
ซีซีคิดได้แบบนั้น ก็ไปร้านอาหารเสฉวนที่ตัวเองมักจะไปบ่อยๆ
คนจะรู้สึกดีขึ้น เมื่อท้องอิ่ม
ที่อารมณ์หดหู่แบบนั้นเป็นเพราะฉันไม่ได้กินของอร่อยหรือเปล่านะ?
ต้องใช่แน่ๆ
ซีซีลูบพุงน้อยๆของเธอ และตัดสินใจไปซ์้อขนมเพื่อเพิ่มพลังให้ตัวเองอีก
ซีซีกินข้าวและช้อปปิ้งอยู่คนเดียว เมื่อถึงเวลากลับมหาวิทยาลัย ท้องฟ้าก็เริ่มมืดแล้ว
ซอยเล็กๆตรงประตูหลังมอมีทางเดินอยู้ ถึงแม้จะเงียบไปซะหน่อย แต่ก็อยู่ใกล้หอของเธอมาก
เพราะสถานการณ์ตอนนี้ค่อนข้างไม่ปกติ ซีซีจึงไม่อยากเดินเอื่อยอยู่ในมหาวิทยาลัย อยากรีบกลับหอไปพักผ่อนมากกว่า
ซีซีเดินถือถุงขนมเดินไปในซอย ก็เห็นคนสองสามคนยืนอยู่ หน้าตาดูไม่ค่อยเป็นมิตรเท่าไหร่
ซีซีรู้สึกไม่ปลอดภัย จึงเตรียมจะเดินออกมา
แต่มีคนขวางเธอเอาไว้ เขายิ้มให้เธอและค่อยๆเดินเข้ามาใกล้
ซีซีกลัวมาก จ้องเขาและถามว่า “จะทำอะไร?”
“ได้ยินมาว่าเธอชอบเล่นกับความรู้สึกของคนอื่น พวกพี่ๆมาตั้งใจจะมาสอนเธอเป็นพิเศษว่าอะไรควรทำไม่ควรทำ”
“ไร้สาระ ฉันไม่เคยทำแบบนั้น หลีกไป ไม่งั้นฉันตะโกนร้องแน่”
ซีซีกลัวมาก
แม้ว่าเส้นทางนี้จะค่อนข้างเล็ก แต่ก็ยังมีผู้คนเดินผ่านไปมา
แต่ผู้คนที่เดินผ่านไปมาเห็นท่าทางนี้ พวกเขาต่างก็พากันเลี่ยง เพราะไม่อยากเสี่ยง
ถึงมีบางคนอยากจะช่วย แต่เมื่อมองเห็นคนที่ติดอยู่ก็คือ ซีซี พวกเขาก็มองไปที่ซีซีอย่างสมเพสและเดินหนีไป
พวกชู้ไร้ยางอาย ก็สมควรแล้วที่ได้เจอแบบนี้
เมื่อเห็นว่ามีผู้คนเริ่มน้อยลงเรื่อย ๆ ในใจของซีซีรู้สึกหมดหวัง
พวกมันมองซีซีที่เต็มไปด้วยความสิ้นหวัง จากนั้นพูดว่า “แสร้งทำเป็นใสซื่อได้เหมือนมาก ถ้าพวกเราไม่ได้ยินเรื่องของเธอมาก่อน คงโดนเธอหลอกไปแล้ว”
อีกฝ่ายค่อยๆเดินเข้ามา ซีซีเตรียมป้องกัน เอาหลังติดกำแพงแล้วถามว่า “พวกแกคิดจะทำอะไร?”
“ฉันบอกไปแล้วไม่ใช่หรือ ว่าฉันจะมาสั่งสอนเธอ”
รอยยิ้มของเขาช่างชั่วร้าย และซีซีก็กลัวมาก
แต่เธอไม่ต้องการให้พวกนั้นรู้ จึงตะโกนเสียงดังว่า “อย่าเข้ามา ไม่งั้นฉันจะตะโกนร้องให้คนช่วย!”
“ตะโกนเลย ดูซิว่าใครจะมาช่วยผู้หญิงแบบเธอ”
ซีซีมองไปทางพวกนั้น และพูดต่อว่า “ไม่มีใครช่วยฉัน ฉันก็จะโทรหาตำรวจ”
พูดจบ เธอก็หยิบโทรศัพท์ออกมา
เมื่อพวกนั้นเห็นซีซีกำลังจะโทรหาตำรวจ ก็รีบแย่งโทรศัพท์มา ทั้งสองฝ่ายต่างพากันดึงไปดึงมา
ระหว่างนั้นเอง ขนมของซีซีก็ตกพื้น และถูกพวกนั้นเหยียบไปมา
เธอโกรธมาที่เห็นพวกเขาเหยียบขนมที่เธอตั้งใจเลือกมันมาอย่างดี
“สารเลว พวกแกรังแกฉันเกินไปแล้ว!”
แต่อีกฝ่ายไม่ได้กลัวเธอเลยสักนิด กลับผลักเธอ และยิ้มเยาะว่า “แล้วจะทำไม?”
ใช่ ฉันถูกรังแก แล้วยังไงต่อ? เธอผู้หญิงคนเดียวไม่มีทางเอาชนะพวกนี้ได้
ขณะที่ซีซีเตรียมจะวิ่งหนี หนึ่งในกลุ่มนั้นก็ผุดความคิดหน่งขึ้นมาได้
“ไหนๆก็ชอบยั่วผู้ชายอยู่แล้ว งั้นมาลองยั่วพวกเราหน่อยเป็นไง ดูซิว่าฝีมือจะขนาดไหน””
พูดจบเขาก็ยื่นมือไปลูบหน้าซีซร
ซีซี ปัดมือด้วยความรังเกียจและด่าว่า “อย่าแตะต้องตัวฉัน!”
“โห ตอนนี้แกล้งทำเป็นผู้หญิงใสซื่อบริสุทธิ์ แล้วตอนนอนกับผู้ชายไม่ยอมลงนี่ เธอลืมแล้ว?”
ถ้ามันหยาบคายก็เถอะ ซีซี เขาเดินกลับไปโดยไม่ลังเล
“ดูเหมือนแกจะเข้าใจรสชาติของผู้ชายได้ดีกว่าฉันนะ ทำไมหรือ ได้รับเงินก็ปลี่ยนเพศตัวเองได้เลยหรือ? ไม่รู้ว่าแกล้งหรือจริง แต่เหมือนมาก!”
ชายคนนั้นตัวแข็งทื่อไปชั่วขณะ รู้ตัวอีกทีก็โกรธจนหน้าแดงก่ำ
“นังตัวดี แกกล้าพูดแบบนี้กับฉันหรือ งั้นวันนี้แกได้ลิ้มรสฉันแน่!”
เขาเอื้อมมือไปดึงเสื้อของซีซี และจะจูบเธอ
ซีซีดิ้นรนขัดขืนหลบซ้ายทีขวาที จากนั้นเมื่อเขาเผลอเธอก็กัดหูเมื่อชายคนนั้น
ส่วนคนอื่นๆ ก็กอดอกยืนดูเหตุการณ์
“โอ๊ย!”
ชายคนนั้นร้องออกมาลั่น จากนั้นก็เอามือกุมหูไว้
มีเลือดไหลออกมาตามนิ้ว เขามองไปที่ซีซีอย่างอาฆาต
เมื่อเพื่อนของเขาเห็นว่าเขาได้รับบาดเจ็บ ก็ยืนเยาะเย้ยอยู่ข้างๆ “ขนาดยัยเด็กนี่นายยังเอาชนะไม่ได้เลย ต่อไปอย่ามาโม้อะไรกับพวกเราอีกนะ”
ชายโกรธมาก จ้องไปทางซีซีด้วยสายตาน่ากลัวกว่าเดิม
“นังสารเลวมึงตายแน่!”
พูดจบ เขาก็เดินตรงดิ่งเข้าไปตบซีซีอย่างแรง จนเธอมึนจนเห็นดาว
ในขณะนั้นเอง ก็มีแสงไฟฉายส่องมา จากนั้นมีเสียงถามว่า “ใครอยู่ตรงนั้นน่ะ?”
“พนักงานรักษาความปลอดภัยมาแล้วไป!”
เมื่อเห็นดังนั้น พวกเขาก็รีบวิ่งหนีไป
ซีซีนั่งอยู่บนพื้นอย่างอ่อนแรง เธอเจ็บหน้ามาก
เหตุการณ์เมื่อครู่ซีซียังไม่รู้เรื่องอะไร แต่ตอนนี้เธอได้ลิ้มรสเลือดที่มุมปากและรู้สึกเจ็บมากเวลาขยับเพียงเล็กน้อย
พนักงานรักษาความปลอดภัยเดินเข้าไปใกล้ซีซี เมื่อมองเธอแล้วก็เข้าใจอะไรบางอย่าง
“เด็กผู้หญิงสมัยนี้ไม่รู้จักรักตัวเองเลย ไม่รู้จักตั้งใจเรียน เอาแต่ทำเรื่องอะไรไม่รู้ไร้สาระ นี่ไม่กลัวพ่อแม่จะกังวลบ้างหรือ?”
ซีซีลุกขึ้นยืน เธอขี้เกียจที่จะอธิบายอะไร เพราะถึงแม้ว่าเธอจะพูดอะไรไป ก็คงไม่มีใครเชื่ออยู่ดี
พนักงานรักษาความปลอดภัยยังพูดไม่จบ แต่ซีซีเดินไปแล้ว
เขาเห็นซีซีไม่สนใจ จึงส่ายหัวและพูดว่า “หึ ไม่สมควรได้รับการเห็นใจ!”
เดินในมหาวิทยาลัย ซีซีโดนมองอีกครั้ง
แถมครั้งนี้ ยังมีเรื่องให้เม้าเธอเพิ่มอีกหนึ่งเรื่อง
พวกเขาดูเหมือนจะชอบและมีความสุขที่ได้โจมตีผู้หญิงอ่อนแอ
ซีซีแกล้งเมินผู้คนเหล่านั้น ราวกับว่าไม่ได้ยินหรือเดิกเรื่องอะไรขึ้น เธอรีบเดินกลับหอ
เธอดูไม่เป็นอะไรแบบนี้ คงไม่ใช่สิ่งที่พวกนั้นอยากเห็น
แต่ทันใดนั้น ก็มีคนหนึ่งขวางทางไว้ หัวหน้าห้องพูดเหน็บแนมเธอว่า “โห ซีซีเธอไปโดนอะไรมาก ไม่ใช่ว่าไปยั่วแฟนใครเขาเข้าแล้วโดนตบมาหรอกนะ?”
ซีซีมองไปที่เธออย่างเย็นชา แม้ว่าซีซีจะไม่ได้พูด แต่แค่สายตาก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้เธอรู้สึกผิด
แต่เพราะผู้คนรอบกำลังมองอยู่ เธอจึงไม่สามารถทำให้ตัวเองดูอ่อนแอได้ เธอเชิดคอขึ้นอีกครั้งและถามว่า “จ้องอะไร! หรือที่ฉันพูดมันไม่ถูก! สภาพเธอตอนนี้เหมือนเป็นความอัปยศของผู้หญิงเลย”
ซีซีเลิกคิ้วและมองไปที่เธอ จากนั้นพูดอย่างเย็นชาว่า “ดูเหมือนเธอจะรู้ว่าฉันเพิ่งเจออะไรมา”
เธอได้ยินแบบนั้นก็รู้สึกหวาดผวานิดหน่อย รีบหลบตา และกอดอกพูดขึ้นว่า “ดูก็รู้แล้ว”
“อืม คนใจสกปรก มันจะมองสิ่งสกปรกออก”
คำพูดของซีซีทำเอาเธอตาโต “เธอพูดอะไร！?”
ซีซีมองไปที่หัวหน้าห้องและตอบกลับด้วยเสียงไร้อารมณ์ว่า “เธอไม่ได้ยินที่ฉันพูดเหรอ? เธฮทำอะไร เธอรู้อยู่แก่ใจ”
เธอโกรธมากและไม่คิดว่าซีซีจะกล้ายืนเถียงกับเธอตรงนี้
นังผู้หญิงคนนี้สมควรที่จะถูกเหยียบลงไปให้จมดิน ไม่ได้ผุดขึ้นมาอีก
เธอจ้องซีซีตาเขม็ง ชี้หน้าไปที่ซีซีและพูดขึ้นว่า “ซีซีเธอมีหน้าอะไรมาพูดถึงคนอื่น หรือคิดจะใช้ประสบการณ์โชคโชนของตัวมาพูโหรือ?”
ซีซีมองเธออย่างไร้ความรู้สึก “อย่างน้อยๆ ฉันก็ไม่เคยทำร้ายใคร เผลอๆอาจดีกว่าคนบางคนอีก บางทีคนพวกนั้นภายนอกอาจจะดูดีใสซื่อ ใครจะรู้ว่าจริงๆแล้วพวกนั้นจิตใจสกปรกแค่ไหน”
ซีซีพูด พร้อมกับจ้องหน้าเธอ เพื่อหาข้อมูลอะไรบางอย่าง
เธอหลบตาซีซี และมองไปรอบๆ เห็นว่าทุกคนกำลังเฝ้ามองเหตุการณ์ของพวกเธออยู่
ถ้าเป็นอย่างนี้ เธอจะยอมแพ้ยัยนี่ไม่ได้ ไม่งั้นขายขี้หน้าคนอื่นแย่
เธอเงยหน้าขึ้นมองแล้วพูดว่า “ออย่าเอาแต่พล่ามอะไรไม่รู้เรื่อง เป็นเพราะเธอทำตัวเธอเองแท้ๆ ตอนนี้จะมาเสแสร้งทำเป็นใสซื่อหรือ? เธอคิดว่าพวกฉันโง่มาก จนขนาดที่จะเชื่อเธอหรือ?”
“เธอไม่เชื่อฉันก็ไม่เป็นไร แต่ฉันก็ไม่มีทางเชื่อเธอเหมือนกัน”
“เธอพูดไร้สาระอะไร!”
“ไม่เข้าใจหรือ?งั้นก็ไปถามแฟนเธอดูซิ ดูจากตรงนี้ พวกเธอสองคนเหมาะสมกันจริงๆ”
คำพูดของซีซีทำให้เธอโกรธมาก “เธอคงจะอิจฉาฉันที่ฉันได้ดีมีความสุขกว่า ตอนนี้ฉันกับแฟนเรารักกันดี เธอจะเสียใจทีหลังก็ไม่มีประโยชน์อะไร!”
ซีซีเห็นท่าทีเสแสร้งของเธอ ก็รู้สึกขี้เกียจจะคุยต่อ
ซีซีเตรียมจะเดินหนี แต่เดินไปได้ไม่กี่ก้าว ก็รู้สึกเหมือนมีน้ำราดจากหัวลงมา ซีซีหันไปมอง
หัวหน้าห้องยิ้มอย่างสะใจ จากนั้นก็พูดเหน็บขึ้น “แบบนี้ก็ดีนะ เธอกลับถึงห้องจะได้รีบอาบน้ำล้างความเหม็นคาวซะก่อน จะได้ไม่รบกวนเพื่อนคนอื่น”
เมื่อเธอพูดจบ ้เสียงหัวเราะของคนรอบข้างก็ดังขึ้น
ซีซีเช็ดน้ำออกจากใบหน้า จากนั้นเงยหน้าขึ้นและจ้องไปที่หัวหน้าห้องตาเขม็ง
“สายตาแบบนั้นมันคืออะไรกัน ไม่โอเคหรือ?” เธอยิ้มเยาะ “คนแบบเธอ มันสมควรแล้วที่เจอแบบนี้!”
“ใช่หรือ?งั้นคนที่ชอบมีสุขบนความทุกข์ของคนอื่นแบบพวกเธอ ควรจะเจอกับอะไรหรือ?”
ประโยคสั้นของซีซี ทำให้ผู้คนที่อยู่บริเวณนั้นสะดุ้ง จากนั้นเธอก็หมุนตัวเดินกลับห้องไป
ซีซีเปลี่ยนเสื้อผ้าออก และเมื่อเห็นรอยช้ำที่มุมปาก ขอบตาก็เริ่มรื้นขึ้น
เธอเปิดน้ำอุ่นและขัดบริเวณที่สัมผัสโดนพวกสารเลวนั่น จนผิวหนังเป็นรอยแดง
เมื่ออาบน้ำเสร็จ เธอนั่งอยู่บนเตียงและก๋เริ่มสั่นไปทั้งตัว
เธอบอกกับตัวเองว่า “ทุกอย่างจะผ่านไปด้วยดี….”
ในคืนนั้นซีซีหลับไป เมื่อตื่นมาร่างกายเธอร้อนเหมือนคนโดนไฟไหม้
เธอแทบไม่มีแรงจะขยับตัว ค่อยๆยกมือขึ้นอังที่หน้าผาก
เห้อ น่าจะเป็นไข้
เธอมองไปที่โทรศัพท์อย่างงัวเงีย เห็นว่าตอนนี้ก็เกือบเที่ยงแล้ว
และเพื่อนน่าจะลาอาจารญ์ให้เธอแล้วแน่ๆ
เพื่อไม่ให้ส่งผลต่อเกรดเทอมสุดท้าย ซีซีฝืนตัวเองลุกขึ้นเปลี่ยนเสื้อผ้าและเตรียมตัวไปโรงพยาบาล
หมอตรวจอยู่ครู่หนึ่ง ซีซีไม่ได้เป็นอะไรร้ายแรงมาก จึงสั่งยาแก้หวัดและยารักษาบาดแผลให้ จากนั้นให้หมอเขียนใบลาให้
ซีซีถือใบลาไปหาอาจารย์ แต่ระหว่างกลับได้เจอกับคนที่ไม่อยากเจอเข้า
มองเห็นท่าทางของซีซี ก็รู้สึกพอใจมาก
ซีซีมองไปที่ผู้ชายใส่แว่นตาคนนั้น และพูดว่า “เมื่อวานนายส่งมาก่อกวนฉันใช่ไหม!”
“ฉันไม่รู้ว่าเธอกำลังพูดถึงอะไร”
“กล้าที่จะทำ แต่ไม่กล้าที่ยอมรับหรือ? อื้ม ผู้ชายอย่างนายมันก็ได้แต่หลบหลังยัยหัวหน้าห้องนั่นล่ะซิ !”
เขารู้สึกอายมาก จากนั้นจ้องไปที่ซีซีด้วยสายตาน่ากลัว และตวาดลั่นว่า “เธอพูดอีกรอบ!”
ซีซีรีบตอบกลับว่า “ให้ฉันพูโออีกกี่ครั้งมันก็เหมือนเดิม นายไม่กล้าจะยอมรับ นั่นก็หมายถึงนายดีแต่หลบหลงคนอื่นนั่นแหละ!”
เขาทนไม่ไหวอีกต่อไป ตอบกลับเสียงลั่นว่า “ฉันทำแล้วจำทำไม ผู้หญิงแย่ๆแบบเธอ ก็สมควรที่ได้รับการสั่งสอนแล้ว ไม่งั้นเธอก็คงออกไปยั่วยวนผู้ชายคนอื่นอีก!”