วิวาห์สายฟ้าแลบ กับคุณสามีผู้ลึกลับ - บทที่435 ไม่อยากให้เธอหนีหายไปไหน

สถานการณ์ตอนนี้ ถ้าเสี่ยวอวี้หลินไม่รีบลงมือแล้วล่ะก็เขาอาจจะไม่มีโอกาสได้ลงมือเลยก็ได้

อีกฝ่ายเป็นใคร? เกิดอะไรขึ้นกับเซี่ยอันน่าเขาแทบจะไม่รู้อะไรเลย

เสี่ยวอวี้หลินยืนอยู่ที่ริมหน้าต่างครุ่นคิดเป็นเวลานาน เขาไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไรทำไมถึงกระวนกระวายใจขนาดนี้ เขาเป็นคนทีใช้เงินได้ตามอิสระ เจ้าชู้ และใช้ชีวิตตามใจตัวเองไปเรื่อยๆ แล้วทำไมเขาถึงต้องมาทุกข์ระทมใจเพียงเพราะผู้หญิงคนเดียวด้วย และยิ่งไปกว่านั้นคือการที่เธอมีข่าวอื้อฉาวที่คลุมเครือกับพี่ชายของเขายิ่งทำให้เสี่ยวอวี้หลินรู้สึกเป็นทุกข์มากยิ่งขึ้น

สำหรับเขาแล้วแทบไม่มีผู้หญิงคนไหนในโลกนี้ที่เขาต้องการแล้วไม่ได้ แต่ผู้หญิงที่เขาอยากได้คือเซี่ยอันน่า เขาต้องการครอบครองหัวใจของเธอ เขาตัดสินใจที่จะกักขังเธอไว้ในโลกของเขาเพียงคนเดียวเพื่อที่เธอจะไม่สามารถหลุดออกไปจากกำมือของเขาได้ชั่วชีวิต

อย่างไรก็ตามทั้งหมดนี้เป็นเพียงความคิดปรารถนาของตัวเขาเอง สำหรับเซี่ยอันน่าจะคิดยังไง? เขาก็ไม่มีทางเข้าใจได้เช่นกัน

หลังจากคิดเรื่องนี้เป็นเวลานานเขาก็ได้สติกลับมา นึกถึงเรื่องที่ตงจื่อเพิ่งโทรมา ตงจื่อบอกว่าตอนนี้ไม่สามารถติดต่อเซี่ยอันน่าได้

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้หัวใจของเสี่ยวอวี้หลินก็กระวนกระวายเล็กน้อย สรุปว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?

ก่อนหน้านี้เขาจมปลักอยู่กับความทุกข์อยู่ที่นั่นเพียงลำพัง แต่ก็ไม่ได้เก็บเรื่องนี้มาสนใจเทาไหร่

แต่ทำไมตอนนี้เมื่อคิดเรื่องนี้ขึ้นมา ดูเหมือนว่าตัวเองจะพลาดอะไรบางอย่างไป

หลังจากวางสายเขาก็กังวลเล็กน้อย ตงจื่อไม่รู้ว่าตอนนี้เขาทำอะไรอยู่? เขาคงไม่ทำอะไรรีบร้อนเกินไปจนไม่ระมัดระวังนะ

อย่างไรก็ตามตงจื่อก็เป็นเพื่อนที่ดีของเขา ถ้าเกิดว่าตงจื่อชอบผู้หญิงของเขาขึ้นมาแต่ยังไงพวกเขาก็ยังคงเป็นเพื่อนกัน บางครั้งผู้ชายก็คิดแปลกๆ เพื่อนก็ส่วนเพื่อนและผู้หญิงก็ส่วนผู้หญิง

“เสี่ยวอวี้หลินฟังฉันพูดก่อน ก่อนหน้านี้ฉันโทรหาเซี่ยอันน่าและเธอก็รับสาย ฉันพูดกับเธอว่าอยู่คนคนเดียวบนท้องถนนมันไม่ปลอดภัยและฉันต้องการที่จะไปรับเธอ อาจจะเป็นเพราะว่าช่วงนี้มีข่าวลือบางอย่างในเน็ตก็เลยทำให้เธอกลัวจึงปฎิเสธฉันไป แต่ตอนนี้ฉันโทรหาเธอแต่โทรไม่ติด”เมื่อฟังตงจื่อพูด น้ำเสียงของเขาค่อนข้างเป็นกังวลและดูเหมือนว่าเขากำลังจะร้องไห้พร้อมกับมีเสียงสะอื้นเล็กน้อย

“นายร้องไห้ทำไม?” เสี่ยวอวี้หลินพูดอย่างจองหอง แต่ในความเป็นจริงในใจก็มีความคิดที่โทษตัวเองอยู่บ้าง สาเหตุหลักของเรื่องนี้ก็เกิดจากตัวเขาเอง

เพราะว่าเขาเห็นเธอกำลังจะรับสายของตงจื่อ เขาจึงไล่เธอลงจากรถ เขาคิดไปคิดมาว่าตัวเองทำเกินไปหรือเปล่า?

ตอนที่พวกเขาสองคนกำลังคุยโทรศัพท์กัน เซี่ยอันน่าก็ถูกผลักเข้าไปในห้องมืดๆ

คนพวกนั้นเอาผ้าขาวมาปิดไว้ที่ตาของเธอ ในขณะที่กำลังเปลี่ยนผ้าปิดตาเธอดูเหมือนจะมองเห็นแสงเล็กน้อยและแสงนี้เป็นแสงสปอตไลท์

ถึงเธอจะเป็นดาราที่ไม่ได้ดังมาก แต่ก็พอรู้ในจุดนี้

เธอไม่รู้ว่าที่นี่มันอยู่ที่ไหน แต่อย่างน้อยมันก็เป็นที่สาธารณะ

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ความกังวลก่อนหน้านี้ก็ลดลงไปไม่น้อย

ระหว่างทางเธอถูกผลักอย่างแรง ผลักไปอยู่ในที่แห่งหนึ่งแล้วก็หยุดนิ่ง

“แม่สาวน้อย อย่าคิดตุกติกนะไม่งั้นเธออาจจะไม่มีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ก็ได้ ” เจ้าของเสียงไม่รู้ว่าเปลี่ยนเป็นผู้หญิงตอนไหนเพราะระหว่างทางเธอถูกชายหลายคนพาตัวมา ตอนนี้ไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน คาดไม่ถึงว่าจะเปลี่ยนเป็นผู้หญิงมาคุมเธอแทน

สิ่งนี้กลับทำให้เซี่ยอันน่ารู้สึกสบายใจขึ้นมาเล็กน้อย มิฉะนั้นเธอจะกังวลว่าตัวเองจะโดนกระทำแบบไหน

“ฉันรู้แล้ว” เซี่ยอันน่าพูดด้วยเสียงแผ่วเบา เธอวิเคราะห์ในใจอย่างเงียบๆว่าเธอเจอคนประเภทไหน?

เธอได้ยินเสียงดนตรีจากด้านนอก หลังจากนั้นก็ได้ยินเสียงคุยกันของใครบางคน

“เร็วเข้า แต่งหน้าอ่อนๆให้เธอ แล้วก็เช็ดเนื้อเช็ดตัวของเธอให้สะอาดสักนิดหนึ่ง”

“อาบน้ำเหรอ? คิดเยอะไป ผู้หญิงคนนี้เพิ่งโดนพาตัวมา”

เซี่ยอันน่าแอบฟังเสียงคนคุยกันรอบๆตัวเธอ และแล้วเธอก็รู้ว่าเธอตัวเองถูกลักพาตัวมา พล็อตแบบนี้เคยเห็นแต่ในหนังในละครแต่ไม่คิดว่าจะมีในชีวิตจริง และยิ่งไปกว่านั้นคือเรื่องนี้เกิดขึ้นกับตัวเธอเอง ช่างเป็นเรื่องที่น่าเหลือเชื่อ

“สรุปใครกันที่ทำกับฉันแบบนี้” เสียงของเซี่ยอันน่าสั่นคลอ เธอกำลังถามตัวเองและดูเหมือนเธอจะถามผู้หญิงรอบๆตัวเธอด้วย

“ผู้หญิงที่มาที่นี่มักจะมีจุดจบเพียงด้านเดียวและนั่นคือการถูกซื้อไปเป็นทาส” เวลาผู้หญิงพวกนี้พูดคำเหล่านี้พวกเขาไม่ได้สนใจอารมณ์ของเซี่ยอันน่าเลยแม้แต่น้อย พวกเธอทำเหมือนกับว่ากำลังคุยกับขอนไม้ ไม่ได้ทำเหมือนคนปกติเขาคุยกัน

“อะไรนะ?” เมื่อได้ฟังเช่นนี้เซี่ยอันน่ายิ่งมีอาการกลัวเพิ่มเข้าไปอีก เธอไม่เคยคิดมาก่อนว่าตัวเองจะเจอเหตุการณ์แบบนี้

“แต่ว่าฉันไม่มีอะไรดีเลยนะ” เซี่ยอันน่าอยากจะบอกว่าเธอไม่ได้มีรูปร่างที่ดี แต่พูดอะไรตอนนี้ไปจะมีประโยชน์อะไร?

“โอ้ย จะโทษก็โทษที่เธอมีลูกพี่ลูกน้องที่ดีเถอะ” ผู้หญิงพวกนี้มองไปที่เซี่ยอันน่าด้วยสายตาเสียใจ แล้วทำสิ่งที่พวกเขาเพิ่งทำต่อไปพวกเธอต้องเชื่อฟังคำสั่งคือการแต่งหน้าให้เซี่ยอันน่าดูมีสง่าราศีที่ดียิ่งขึ้นและนี่คือสิ่งที่พวกเขาต้องการ

ในเวลานี้เซี่ยอันน่าตระหนักว่าสถานการณ์ตอนนี้คืออะไร ความรู้สึกตอนนี้ทำให้เซี่ยอันน่าสิ้นหวังลงทุกนาที

เธอนึกถึงคนในครอบครัวของเธอและยิ่งได้ยินสิ่งที่พวกเขาพูดถึง สถานการณ์ตอนนี้น่าจะมาจากการกระทำของลูกพี่ลูกน้องของเธอเอง……

แต่ว่าสำหรับลูกพี่ลูกน้องคนนี้ เซี่ยอันน่ายังคงมองว่าเขาเป็นญาติที่สนิทที่สุดสำหรับเธอ

เมื่อนึกถึงจุดนี้น้ำตาของเซี่ยอันน่าก็ค่อยๆไหลออกมา

“ทุกอย่างมันจบแล้ว”

เมื่อเธอสิ้นหวังคนที่เธอนึกถึงเป็นคนแรกก็คือเสี่ยวอวี้หลิน คิดถึงมือที่แสนอบอุ่นและอ้อมกอดให้เธอได้ซบลง ความเอาแต่ใจเล็กๆน้อยๆของเขา นี่เป็นสิ่งที่เซี่ยอันน่าคิดถึงเขา แม้ว่าเขาจะชอบบังคับและควบคุมเธอก็ตาม แม้ว่าเซี่ยอันน่าจะรู้สึกเกลียดเขาอยู่บ้างก็ตาม

แต่ว่าดูเหมือนว่าความรู้สึกไม่สบายใจเมื่ออยู่กับเสี่ยวอวี้หลินยังดีกว่าตอนนี้มาก ……แม้ว่าจะโดนซุบซิบนินทาก็ตามแต่เธอก็ยอมรับ

เสี่ยวอวี้หลินมุ่งมั่นที่จะชนะเซี่ยอันน่า โดยคิดว่าอย่างไรก็ตามเซี่ยอันน่าจะต้องตกอยู่ในมือของเขาในที่สุด แต่วันนี้ดูเหมือนว่าจะไม่เป็นเช่นนั้น

“ประธานเซียว เรื่องนี้ยังทำไม่สำเร็จครับ” สายตรงข้ามพูดอย่างเศร้าๆ

“อะไรนะ?!”

เมื่อได้ยินเสียงของอีกฝ่าย เดิมทีเซียวยู่วหลินเต็มไปด้วยความหวัง แต่เมื่อเขาได้ยินว่ายังทำไม่สำเร็จเขาก็รู้สึกมืดมนมาก

“ไหน พูดอีกครั้งสิ ฉันจะฟังแค่ผลลัพธ์เท่านั้น” น้ำเสียงของเสี่ยวอวี้หลินเริ่มดุขึ้นและดูน่ากลัว น้ำเสียงที่เย็นชาราวกับอากาศหนาวเย็นในฤดูหนาว