ศพ - ตอนที่ 221 หญ้าจ่อหยิน

ตอนที่ 221 หญ้าจ่อหยิน

หญ้าจื่อหยินคืออะไรผมไม่รู้จัก แต่มู่หลงเหยียนที่อยู่ข้างๆกลับแสดงสีหน้าตกใจ จนผมคิดว่าเจ้าสิ่งนี้คงเป็นของล้ําค่าแน่ๆ

ไม่อย่างนั้นมีหลงเหยียนก็คงไม่แสดงท่าทางตื่นเต้นแบบนี้ เธอแทบจะลุกขึ้นมาจากเก้าอี้ด้วยซ้ํา

ส่วนคุณชายโครงกระดูกเย่เฟิงที่นั่งอยู่ฝั่งนั้นกลับโบกพัด ไปมา “ ฟรึบ” เขาพับพัดทันที

เขาค่อยๆขยับด้ามพับเบาๆ หลังจากนั้นผมก็ได้ยินเขาพูดว่า “ เปิดออก !”

ทาสผีที่ถือกล่องไม้สีดําไม่มีความรู้สึกและความลังเลใดๆ เขาเอื้อมมือเปิดกล่องไม้ทันที

ขณะที่กล่องไม้ถูกเปิดออกผมก็รู้สึกถึงไอเย็นที่ไหลออกมา

มันเหมือนกับเปิดกล่องน้ําแข็ง ความรู้สึกที่เข้ามากระทบตัวนั้นเย็นมาก

ผมเองก็อยากรู้มาก ว่าเจ้าหญ้าจ่อหยินที่ว่านี่มันคืออะไรทําไมถึงได้เย็นขนาดนี้

แต่ตอนผมเปิดตาให้กว้างกว่าเดิม เพื่อมองเข้าไปให้ละเอียดถึงได้รู้ว่า

นั่นคือไอเย็นจากอะไร มันก็คือไอเย็นที่ถูกส่งออกมาจากตัวหญ้า มันน่าอัศจรรย์มาก

เมื่อมองให้ดีอีกครั้ง ผมถึงรู้ว่าตัวหญ้ามีขนาดเพียงแค่ฝ่ามือก้านและใบของมัน เป็นเหมือนกับไพลินสีม่วงบนผิวยังมีไอเย็นไหลออกมา

ผมโตขนาดนี้ยังไม่เคยรู้มาก่อนว่าบนโลกนี้มีเจ้าสิ่งนี้อยู่ด้วย ผมเป็นไปในใบ้ทันที

เมื่อม่หลงเหยียนที่อยู่ข้างๆเห็นสิ่งนี้ เธอก็ควบคุมตัวไม่ค่อยอยู่แล้ว “ ใช่-ใช่หญ้าจื่อหยินจริงๆ ! คุณชายเย่ หญ้านี้หายากมาก คุณชายหามาได้ยังไงเหรอคะ “

เมื่อเย่เฟิงได้ยิน เขาก็ส่งเสียงหัวเราะ “ฮ่าฮ่าฮ่า” “ แม่นางมู่หลงไม่ต้องสนใจหรอกครับว่าข้าหามาได้ยังไง ข้ารู้แค่ว่าถ้าแม่นางกินหญ้านี้แล้ว อย่างน้อยน่าจะอยู่ได้อีก 80 ปี

เสียงของเขาเพิ่งเงียบ ทันใดนั้นในสมองของผมก็มีเสียงระเบิดดัง “ ตูม”

เพิ่มอายุ 80 ปี เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องที่จะเอามาพูดเล่นได้

ครั้งก่อนมู่หลงเหยียนพูดให้ผมฟังอย่างชัดเจน พวกเธอถูกองค์กรตาผีชั่วใช้เป็นเครื่องมือ และถูกดึงที่มาของวิญญาณออกไปจนกลายเป็นหุ่นเชิด

ก่อนที่จะหาที่มาวิญญาณกลับมาได้ พวกเธอจะต้องกินหญ้าพิเศษชนิดหนึ่งในการต่อชีวิตทุกๆ 50 ปี ต้อง ทําแบบนี้เท่านั้นพวกเธอจึงจะมีตัวตนอยู่ต่อไปได้ ไม่อย่างนั้นก็ทําได้เพียงรอให้วิญญาณแตกสลาย

แต่ผู้ชายตรงหน้า กลับนําของขวัญชิ้นใหญ่มากให้ถึงที่

และยังบอกว่ามันสามารถต่อชีวิตได้ถึง 80 ปี มันล้ําค่ายิ่งกว่าหญ้าของมู่หลงเหยียนซะอีก มันยังสามารถเพิ่มอายุได้มากกว่า 30 ปี ผมจึงไม่แปลกใจที่มู่หลงเหยียนจะตกใจมาก

เนื่องจากมู่หลงเหยียนมีเวลาเหลือไม่ถึง 3 ปี

ไม่รอให้มู่หลงเหยียนได้หลุดจากอาการช็อก ผมกลับหัวเราะ “ ฮ่าๆ ” “ คุณชายเย่เฟิงเป็นคนใจกว้างอย่างที่คิดไว้จริงๆ ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นข้าน้อยก็ขอรับหญ้าต้นนี้ไว้แทนภรรยาก็แล้วกันนะครับ!”

หลังจากพูดจบ ผมก็ไม่พูดจาไร้สาระ ลุกขึ้นยืน เดินเข้าไปหยิบหน้าด้านๆ

มู่หลงเหยียนเป็นยัยขี้โมโหผมรู้ดี ไม่อยากเจอผมผมก็ไม่ว่า แต่ผมไม่อยากให้เธอตายจริงๆ

เจ้าสิ่งนี้เป็นของดีที่ช่วยเพิ่มชีวิตให้มู่หลงเหยียนอยู่ได้อีก 80 ปีเลยนะ ถึงสามปีหลังจากนี้เธอจะยังหาที่มาวิญญาณกลับมาไม่ได้ แต่ขอแค่มีเจ้าสิ่งนี้อยู่ เธอก็ยังมีเวลาวางแผนเพิ่มอีก 80 ปี !

ขณะที่พูด ผมก็เอื้อมมือออกไปหยิบกล่องมาไว้ในมือ

แต่โครงกระดูกเย่เฟิงที่นั่งอยู่บนเก้าอี้กลับหัวเราะ “ ฮ่าๆ” เขาใช้ดวงตาที่ลุกเป็นไฟจ้องผม “ น้องติงไม่ต้องรีบร้อน ! ต้นกําเนิดของยานี้น่าอัศจรรย์และเติบโตในดินแดน ที่มืดมิดของโลกสามารถเติบโตเป็นม่วงเข้มแบบนี้ได้ เป็นของที่หายากมาก ข้าก็ทุ่มแรงไปมากกว่าจะได้มันมา ”

น้ําเสียงของเย่เฟิงคนนี้อ่อนโยน แต่เมื่อได้ยินคําพูดประโยคหลัง ผมกลับคิดว่ามันไม่เป็นแบบนั้น

ในคําพูดของเจ้านี้ยังมีอะไรซ่อนอยู่! และดูเหมือนเขากําลังบ่น เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้อยากให้

ผมขมวดคิ้ว “ คุณชายเย่หมายถึง… ”

“ ฮ่าฮ่าฮ่า ! ข้ามีเงื่อนไข ! ” ขณะที่พูด ผู้ชายคนนี้ก็ลุกขี้นยืน

มู่หลงเหยียนเองก็ได้สติกลับคืนมา เมื่อได้ยินคําพูดนี้ เธอก็อดไม่ได้ที่จะถามออกมา “ เงื่อนไขอะไรคะ ขอแค่สามารถทําให้คุณมอบหญ้าจื่อหยินให้ ฉันทําได้ทุกอย่าง ฉันตกลงทุกอย่างค่ะ”

มู่หลงเหยียนพูดด้วยน้ําเสียงที่จริงจังมาก จะเห็นได้ว่าเจ้าสิ่งนี้มันสําคัญแค่ไหน

“ เมื่อแม่นางมู่หลงพูดแล้ว งั้นข้าก็จะไม่พูดอ้อมค้อม”

หลังจากพูดจบ ร่างกายของผู้ชายคนนั้นก็มีไอดำออกมา

ขณะที่ปริมาณไอดําเพิ่มขึ้น ฉากแปลกประหลาดก็เกิดขึ้นเย่เฟิงคุณชายที่เคยมีแต่โครงกระดูก

ตอนนี้เขากลับเปลี่ยนไป กลายเป็นชายหนุ่มรูปงาม

ใบหน้าหล่อเหลา คิ้วคมตาใส ริมฝีปากบางฟันขาว ดูเป็นคุณชายที่ทั้งหล่อและฉลาดมาก เขายังดูไม่อ่อนโยนและน่ารักเลยสักนิด

จู่ๆก็เห็นอีกฝ่ายเปลี่ยนเป็นคน ผมจึงอดไม่ได้ที่จะตกใจ

แม่เจ้า หน้าตาที่เจ้าหมอนี้เปลี่ยนออกมาโคตรหล่อเลย

แม้แต่ผมที่เป็นผู้ชายก็ยังอดไม่ได้ที่จะอิจฉา

หลังจากอีกฝ่ายเปลี่ยนร่างเสร็จ เขาก็ทํามือคารวะมาทางมู่หลงเหยียน แล้วพูดอย่างสุภาพ “ ข้ามาที่นี่ เพราะเรื่องแต่งงาน ! หญ้าจื่อหยินต้นนี้เป็นของหมั้น ขอแค่แม่นางมู่หลงรับปาก แม่นางก็จะสามารถเอาหญ้าจื่อหยินไปได้ทันที……..”

อีกฝ่ายพูดช้าๆ หลังจากมู่หลงเหยียนได้ยิน เธอก็เลิกคิ้วขึ้นอย่างช่วยไม่ได้

ส่วนผมที่อยู่ข้างๆ แทบระเบิดออกมา

สีหน้าผมเปลี่ยนไปทันที มันเคร่งขรึมลงอย่างเห็นได้ชัด เปลวไฟนิรนามไหลทะลักเข้ามาในสมองทันที

ไม่ไว้หน้าผมเกินไปแล้ว กล้าพูดกําแหงต่อหน้าผม มันทําได้ยังไง มันดูถูกผมเกินไปแล้ว

“ เจ้าน่ะ ทางที่ดีคืนคําพูดเมื่อกี้จะดีกว่า !” ผมพูดอย่างเย็นชา ผมโกรธมากแล้ว

ไม่ว่าผมและมู่หลงเหยียนจะเป็นอะไรกัน แต่อย่างน้อย พวกเราก็ยังเป็น “สามีภรรยา” กันอยู่

และมู่หลงเหยียนก็บอกแล้ว ว่าไม่ชอบเจ้าหมอนี่เลยสักนิด เพียงแค่ไม่อยากทําให้เขาไม่พอใจเท่านั้น

และเจ้าหมอนี่ก็มั่นใจในตัวเองมาก ถึงกับกล้าขอมู่หลงเหยียนแต่งงานต่อหน้าผม มันทําเกินไปแล้วจริงๆ

แต่สีหน้าของเย่เฟิงกลับไม่เปลี่ยนแปลง เขาตอบกลับผมด้วยรอยยิ้ม “ คุณชายติง โปรดยกโทษให้ผมด้วย คุณมี ลือดเนื้อ จะอยู่ร่วมกันกับแม่นางมู่หลงได้ยังไง แล้วคุณคู่ควรเหรอ ข้าคิดว่าคุณน่าจะเป็นคนที่แม่นางมู่หลงหามาหลอกข้ามากกว่า”

ในน้ําเสียงของเย่เฟิงไม่มีความรู้สึกอยู่มากนัก แต่คําพูดพวกนี้กลับเต็มไปด้วยคําดูถูกเหยียดหยาม ทําให้คนฟัง อารมณ์เสียสุดๆ

ผมกัดฟัน ดึงคอเสื้อเย่เฟิงเข้ามาทันที “ แกพูดอะไรนะ ! ระวังฉันจะทําให้แกวิญญาณแตกสลายนะ !”

การกระทําของผมหยาบคายมาก และยังหาเรื่องอีกฝ่ายตรงๆ

ผลลัพธ์ผมเพิ่งทําผีชุดดําที่ยืนอยู่ข้างๆก็แสดงสีหน้าเย็นชา “ ฉีก” เขาดึงดาบออกมาจากเอว“ ปล่อยคุณชายเดี๋ยวนี้ ! ”

เมื่อคําพูดดังขึ้น ผีชุดดําที่อยู่อยู่ข้างนอกหลายสิบตน ก็หันมามองทันที

เมื่อเห็นผมจับคอเสื้อเจ้านายเอาไว้ ทุกตนก็ดึงดาบออกมาจากเอว “ ฉีกฉีกฉีก” แล้วรีบพุ่งเข้ามา

“ บังอาจ ปล่อยคุณชายเดี๋ยวนี้ ! ”

แต่เย่เฟิงที่ถูกผมจับไว้ กลับคลี่ยิ้มออกมาอย่างเย็นชา “ ใครให้พวกแกชักดาบต่อหน้าแม่นางมู่หลงถอยออกไปให้หมด..

หลังจากผีชุดดําพวกนั้นได้ยิน พวกเขาก็ต่างก้มหัวลง เก็บดาบ และตอบรับเบาๆ “ ขอรับ !”

ขณะที่พูด ผีชุดดําพวกนั้นก็ถอยออกไป

ในเวลาเดียวกัน มู่หลงเหยียนที่อยู่ข้างหลังก็ลุกขึ้น “ ติงฝาน ปล่อยเขาเดี๋ยวนี้ !”

ผมจ้องเย่เฟิง เขากลับยิ้มให้ผม ผมทําหน้าอารมณ์เสีย พูด ฮึ ออกมา จากนั้นถึงได้ปล่อยมือ

เย่เฟิงจัดเสื้อผ้าของตัวเอง หลังจากนั้นก็พูดต่อ “ แม่นางมู่หลง น่าจะรู้ หญ้าจื่อหยินสําคัญกับแม่นางมาก และเรื่องสามปีหลังจากนี้ แม่นางก็หนีไม่พ้น อีกอย่าง มันไม่มีประโยชน์อะไร ที่แม่นางจะหาชายโง่มาหลอกข้า ! ยังไงแม่นางก็ต้องเป็นคนของข้า และมีเพียงข้าเท่านั้นที่คู่ควรกับแม่นาง..”

เจ้าโครงกระดูกนี่มั่นหน้ามาก ตั้งแต่ต้นจนจบ สีหน้าท่าทางของเขาไม่มีการเปลี่ยนแปลง เขายังคงรักษารอยยิ้มบนใบหน้าเอาไว้

ผมเกลียดจนกัดฟันแน่น มือเข้าไปอยู่ในกระเป๋าเรียบร้อย ผมละอยากหยิบยันต์ไปแปะให้เจ้านั้นตายๆไปซะ

แต่ตอนนี้มู่หลงเหยียนกลับจับมือผมเอาไว้ในเวลาเดียวกันผมก็ได้ยินเธอพูดกับเย่เฟิงว่า “ คุณชายเย่ ของหมั้นของคุณแพงเกินไป ฉันรับไว้ไม่ได้ เชิญนํากลับไปด้วย! แล้วก็ติงฝานไม่ใช่คนที่ฉันหามา เขาคือสามีของฉันจริงๆ ! พวกเราแต่งงานกันแล้วและจะอยู่ด้วยกันตลอดไป”