สตรีแกร่งตระกูลไป๋ - ตอนที่ 1140 ออกไปก่อน

ตอนที่ 1140 ออกไปก่อน

หากเรื่องที่ผ้าเช็ดหน้าของนางหายกลายเป็นเรื่องใหญ่ขึ้นมา ต่อให้คุณหนูใหญ่จะเชื่อใจนาง ทว่า ชื่อเสียงของนางเสื่อมเสียไปแล้ว นางคงไม่อาจอยู่รับใช้ข้างกายคุณหนูใหญ่ได้อีกต่อไป

ทว่า นางไม่อยากไปจากคุณหนูใหญ่จริงๆ

“ข้ารับรู้เรื่องนี้แล้ว เจ้าไม่ต้องเป็นกังวลข้าจะจัดการเรื่องนี้ให้เอง!” ไป๋ชิงเหยียนกล่าวกับชุนจือยิ้มๆ “อย่าเสียน้ำตาให้กับเรื่องนี้อีก รีบไปล้างหน้าและจัดการตัวเองให้เรียบร้อย อีกเดี๋ยวเราจะออกเดินทางกันต่อแล้ว”

“เจ้าค่ะ!” ชุนจือใช้หลังมือปาดน้ำตาทิ้ง จากนั้นเดินจากไป

ไป๋ชิงเหยียนวางแขนลงบนที่วางแขนของเก้าอี้ จากนั้นหันไปกล่าวกับเว่ยจง “เจ้าส่งคนออกไปตามหาผ้าเช็ดหน้าของชุนจืออย่างเปิดเผย ประกาศกับทุกคนว่ากลัวว่าบุรุษจะเป็นคนเก็บผ้าเช็ดหน้าของนางได้ หากผู้ใดเก็บได้ให้รีบนำมาคืนโดยเร็วที่สุด”

“พ่ะย่ะค่ะ” เว่ยจงรับคำแล้วเดินออกไปสั่งงานทันที

ไม่นานเสิ่นชิงจู๋ที่เตรียมออกเดินทางก็เดินมาหาไป๋ชิงเหยียน นางกล่าวขึ้น “คุณหนูใหญ่ อ๋องเก้าแห่งต้าเยี่ยนส่งเฝิงเย่ากงกงมาเจ้าค่ะ ได้ยินเฝิงเย่ากงกงบอกว่ากองทัพต้าเยี่ยนเริ่มออกเดินทางข้ามแม่น้ำตันสุ่ยไปแล้ว เมื่อสายลับของเมืองเฉวี่ยนหยาเห็นว่าพวกเขาไม่ได้บุกโจมตีเมืองคงลดความหวาดระแวงลงแล้ว อ๋องเก้าแห่งต้าเยี่ยนคิดว่าคุณหนูใหญ่จะออกเดินทางในวันนี้จึงส่งเฝิงเย่ากงกงมาแต่เช้า คุณหนูใหญ่อยากทราบเรื่องใดเชิญถามเฝิงเย่ากงกงได้ตามสบาย เฝิงเย่ากงกงจะตอบตามความจริงทุกเรื่องเจ้าค่ะ อีกเรื่องเฝิงเย่ากงกงทราบเส้นทางการเดินทัพของต้าเยี่ยน หากคุณหนูใหญ่อย่างส่งข่าวใดให้ต้าเยี่ยนสามารถสั่งเฝิงเย่ากงกงได้เลยเจ้าค่ะ”

ไป๋ชิงเหยียนพยักหน้า “จัดให้เฝิงเย่ากงกงนั่งรถม้าคันเดียวกับข้า ข้ามีเรื่องอยากจะถามเขา”

“อีกเรื่อง…” ไป๋ชิงเหยียนมองไปทางเสิ่นชิงจู๋ “ข้าอยากให้เจ้าติดตามไปคุ้มครองเสี่ยวซื่อ”

“คุณหนูใหญ่ ครั้งนี้ไม่ว่าอย่างไรข้าก็จะอยู่คุ้มกันข้างกายคุณหนูใหญ่เจ้าค่ะ!” สีหน้าของเสิ่นชิงจู๋หนักแน่น “ตอนนี้คุณหนูใหญ่กำลังตั้งครรภ์อยู่ หากคุณหนูใหญ่ให้ข้าตามไปคุ้มกันคุณหนูสี่ ทั้งข้าและคุณหนูสี่จะล้วนเป็นห่วงความปลอดภัยของคุณหนูใหญ่เจ้าค่ะ ที่สำคัญคุณหนูใหญ่ส่งเซียวรั่วไห่ไปคุ้มกันคุณหนูสี่แล้ว คุณหนูใหญ่อย่าไล่ข้าไปอีกคนเลยนะเจ้าคะ…”

นี่เป็นครั้งแรกที่เสิ่นชิงจู๋ขัดคำสั่งของไป๋ชิงเหยียน คุณหนูใหญ่คือพี่สาวคนโต นางมักจะเป็นห่วงความปลอดภัยของบรรดาน้องๆ จนลืมห่วงตัวเอง ทว่า บัดนี้คุณหนูใหญ่กำลังตั้งครรภ์ เสิ่นชิงจู๋ต้องคำนึงถึงความปลอดภัยของคุณหนูใหญ่เป็นหลัก

ที่สำคัญตอนนี้ศิษย์พี่เซียวรั่วไห่ของเสิ่นชิงจู๋คอยคุ้มกันอยู่ข้างกายคุณหนูสี่แล้ว

ไป๋ชิงเหยียนกุมมือเสิ่นชิงจู๋ไว้หลวมๆ ยังไม่ทันกล่าวสิ่งใดออกมาก็เห็นเว่ยจงเดินเข้ามาก่อน เว่ยจงเดินเข้าไปกระซิบข้างหูไป๋ชิงเหยียน “ฝ่าบาท ไทเฮาของต้าเยี่ยนเสด็จมาพบฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ…”

เว่ยจงกล่าวพลางยื่นป้ายสัญลักษณ์ของไทเฮาแห่งต้าเยี่ยนให้ไป๋ชิงเหยียน

ไป๋ชิงเหยียนรับป้ายมาพิจารณาเล็กน้อย จากนั้นจึงได้ยินเว่ยจงกล่าวต่อ “ดูเหมือนเผิงเย่ากงกงที่รออยู่ด้านนอกจะแปลกใจเหมือนกันที่เห็นนางกำนัลที่ยืนรออยู่นอกรถม้า ตอนบ่าวเข้ามาด้านในบ่าวเหลือบเห็นเฝิงเย่ากงกงกำลังเดินไปทำความเคารพคนในรถม้าคันนั้นพ่ะย่ะค่ะ”

พี่สะใภ้ของมู่หรงเหยี่ยนเดินทางมาที่นี่ ไป๋ชิงเหยียนต้องพบหน้านางอยู่แล้ว

“ส่งคนไปเชิญไทเฮาและเฝิงเย่ากงกงเข้ามาได้” ไป๋ชิงเหยียนลุกขึ้นยืนพลางกล่าว “เดี๋ยวข้าจะตามไป ส่งคนไปบอกอาอวี๋ว่าหากข้าไปไม่ทันให้เขาพากองทัพล่วงหน้าไปก่อนเลย เดี๋ยวข้าจะตามไปทีหลัง”

“พ่ะย่ะค่ะ” เว่ยจงรับคำแล้วเดินออกไปอีกครั้ง

ไทเฮาแห่งต้าเยี่ยนคิดไม่ถึงว่าจะได้พบเฝิงเย่าที่นี่ ดฯฌซ,ฑ๊โฌฮฤ

นางถือโอกาสตอนที่มู่หรงเหยี่ยนจากไปแอบมาพบไป๋ชิงเหยียนที่นี่ ผู้ใดจะคิดว่าจะพบเฝิงเย่า ดูเหมือนว่านางจะปกปิดเรื่องที่แอบเดินทางมาพบไป๋ชิงเหยียนที่นี่ไม่ให้มู่หรงเหยี่ยนรู้ไม่ได้แล้ว

ไทเฮาลอบหยั่งเชิงว่าเฝิงเย่ามาทำอันใดที่ต้าโจว ทว่า เฝิงเย่ากลับปิดปากสนิท ไม่ยอมบอกสิ่งใดให้นางรับรู้แม้แต่น้อย

นางไม่เข้าใจเลยจริงๆ เฝิงเย่าเคยเป็นบ่าวรับใช้ที่ซื่อสัตย์ของมู่หรงอวี้สามีของนาง เมื่อสามีของนางจากไปเขาควรตั้งใจดูแลอาลี่ซึ่งเป็นบุตรชายของเจ้านายเก่าของตัวเองให้ดี เหตุใดเขาจึงยอมทิ้งหน้าที่ผู้ดูแลหลักในวังหลวงเพื่อมาติดตามมู่หรงเหยี่ยนเช่นนี้กัน

ต่อมา…นางถึงได้เข้าใจ เฝิงเย่าเคยเป็นขันทีที่ซื่อสัตย์และจงรักภักดีที่สุดของแม่สามีของนาง เขาย่อมต้องปกป้องบุตรชายของแม่สามีนาง ตอนนั้นที่เขาตัดสินใจอยู่รับใช้ข้างกายสามีของนางคงเป็นเพราะสามีของนางคือสายเลือดของจีโฮ่ว

บัดนี้การที่นางพบเฝิงเย่าที่นี่แสดงให้เห็นแล้วว่าอาเหยี่ยนให้ความสำคัญกับไป๋ชิงเหยียนและเด็กในท้องของนางมากกว่าชีวิตของตัวเอง เขาส่งเฝิงเย่ามาคุ้มครองไป๋ชิงเหยียนและลูกในท้องของนางอย่างนั้นหรือ!

ยิ่งคิดไทเฮาก็ยิ่งว้าวุ่นใจ นางหยิบถ้วยชาร้อนที่คนนำมาวางให้ขึ้นอย่างไม่ทันระวังจึงเกือบถูกน้ำร้อนลวกมือ

“ระวังเพคะไทเฮา!” อาหนูรีบรับถ้วยชาร้อนไปจากมือของไทเฮา จากนั้นใช้ผ้าเช็ดหน้าเช็ดมือให้ไทเฮา

เมื่อเห็นร่างของสตรีนางหนึ่งในชุดเสื้อคลุมขนจิ้งจอกสีขาวเดินจับมือนางกำนัลขึ้นบันไดมา ด้านหลังเต็มไปด้วยองครักษ์ บ่าวรับใช้และขันทีใหญ่ที่มีท่าทีนอบน้อมอย่างที่สุด ไทเฮาจึงลุกขึ้นยืน นางเดาฐานะของไป๋ชิงเหยียนออกในทันที

เมื่อเห็นไป๋ชิงเหยียนมองมาทางนางสีหน้าของไทเฮาเปลี่ยนไปเล็กน้อย ก่อนเดินทางมาที่นี่นางได้ยินข่าวลือว่าไป๋ชิงเหยียนงดงามมาก งดงามกว่าหลิ่วรั่วฟูสาวงามอันดับหนึ่งของต้าจิ้นในตอนนั้นเสียอีก แม้แต่องค์ชายสี่ของแคว้นต้าเหลียงยังเคยเข้าใจผิดคิดว่าหญิงสาวคือหลิ่งรั่วฟูจนเอ่ยไปสู่ขอหญิงสาวแต่งงานและให้คำสัญญาว่าชาตินี้จะมีนางเป็นภรรยาเพียงคนเดียว

ทว่า ตอนนั้นไทเฮาแห่งต้าเยี่ยนยังไม่คิดว่าไป๋ชิงเหยียนจะงดงามเพียงนี้ นางเคยพบสาวงามมามาก ทว่า ยังไม่เคยมีสตรีนางใดงดงามสู้เมิ่งเจาหรงซึ่งเป็นสาวงามอันดับหนึ่งในต้าเยี่ยนได้สักคน

วันนี้เมื่อได้พบหน้ากันไทเฮาแห่งต้าเยี่ยนถึงรู้ว่าใต้หล้าแห่งนี้ยังมีสาวงามอย่างไป๋ชิงเหยียนอยู่ ทั้งๆ ที่เป็นความงดงามที่ดูอ่อนโยนจนคนแทบใจละลาย ทว่า ดวงตาสีดำคู่นั้นกลับล้ำลึกจนมองไม่เห็นก้นบึ้งของความรู้สึก รัศมีที่แผ่ออกมาจากร่างของไป๋ชิงเหยียนทำให้ไทเฮาของต้าเยี่ยนนึกถึงสามีของนาง จักรพรรดิมู่หรงอวี้ของต้าเยี่ยนขึ้นมาทันที

ไทเฮาใช้ชีวิตกับมู่หรงอวี้มานานหลายสิบปี นางรู้ดีว่าภายใต้ความหล่อเหลาและงดงามของจักรพรรดิองค์ก่อนของต้าเยี่ยนคืออำนาจที่ทรงพลังของผู้เป็นจักรพรรดิ

ทว่า นอกจากนางจะเห็นบารมีเดียวกันจากร่างของไป๋ชิงเหยียนแล้ว นางยังเห็นไอสังหารที่แผ่ออกมาจากร่างของหญิงสาวอีกด้วย รัศมีเช่นนี้ไม่ใช่สิ่งที่คนจะแสร้งทำออกมาได้ มีเพียงคนที่เคยผ่านการสู้รบในสนามรบจริงมาหลายร้อยสนามเท่านั้นจึงจะมีพลังที่น่าเกรงขามเช่นนี้ได้ ใบหน้าที่งดงามอ่อนช้อยของหญิงสาวไม่สามารถปกปิดความแข็งแกร่งและยิ่งใหญ่จากร่างของนางได้เลยแม้แต่น้อย

ไทเฮาแห่งต้าเยี่ยนนึกถึงคำชมของเหยียนอ๋องหลี่จือเจี๋ยที่มีให้จักรพรรดินีแห่งต้าโจวผู้นี้…งดงามแข็งแกร่งและทรงพลัง ไทเฮาไม่เคยเชื่อคำกล่าวเหล่านั้นมาก่อน ทว่า ตอนนี้เมื่อได้พบหน้าไป๋ชิงเหยียนนางจึงรู้ว่ามีบุคคลเช่นนี้อยู่บนโลกนี้จริงๆ

“ให้ไทเฮารอนานแล้ว…” ไป๋ชิงเหยียนเดินข้ามธรณีประตูเข้ามาด้านใน จากนั้นก้มศีรษะให้ไทเฮาแห่งต้าเยี่ยนเล็กน้อย

ไทเฮายังไม่ลืมจุดประสงค์ที่นางมาในวันนี้ นางก้มศีรษะให้ไป๋ชิงเหยียนด้วยรอยยิ้มน้อยๆ เช่นเดียวกัน “มาอย่ากะทันหัน ไม่ทราบว่ารบกวนการเดินทางของจักรพรรดิแห่งต้าโจวหรือไม่”

“มิเป็นอันใดเจ้าค่ะ” ไป๋ชิงเหยียนนั่งลง จากนั้นพยักหน้าให้เฝิงเย่า “เฝิงเย่ากงกงเชิญนั่งลงก่อน”

ไทเฮาแห่งต้าเยี่ยนเหลือบมองเฝิงเย่าแวบหนึ่ง จากนั้นกล่าวกับไป๋ชิงเหยียนยิ้มๆ “ข้ารู้ดีว่าเวลาของจักรพรรดิแห่งต้าโจวมีค่า จักรพรรดินีแห่งต้าโจวให้คนเหล่านี้ออกไปก่อนได้หรือไม่ ข้ามีเรื่องอยากสนทนากับจักรพรรดินีแห่งต้าโจวตามลำพังสักครู่…”