สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน - บทที่ 1013 เบาะแส

สองคนจากในนั้นวิ่งมาที่หญิงสาวและพยุงเธอขึ้นมา

“คุณหนู เป็นอะไรไหมครับ?”

หญิงสาวสีหน้าซีดขาวและยังไม่มีแรง

แต่กลับกัดฟันพูด “ตามไป! จับเธอมาให้ได้!”

ให้ตายสิ จู่ ๆ กู้จื่อเฟยก็กล้าเล่นลูกไม้กับเธอ!

บอดี้การ์ดคนอื่น ๆ กระโดดลงจากเนินเพื่อตามกู้จื่อเฟยไปอย่างรวดเร็ว

พวกเขาได้รับได้รับการฝึกฝนและปราดเปรียว เร็วกว่าความเร็วของกู้จื่อเฟยมาก และพวกเขากำลังจะตามทันอย่างรวดเร็ว

เมื่อถูกตามใกล้เข้ามาและเห็นว่าใกล้จะถูกจับตัวได้แล้ว กู้จื่อเฟยเกิดลนลาน ลูกน้องคนหนึ่งจับไว้ไม่มั่น “โครม” หล่นลงไป

มีทางลาดชันอีกแนวหนึ่งเกิดขึ้น และกู้จื่อเฟยก็ล้มลงและหายตัวไปในทันที

หญิงสาวมองดูจากด้านบน สีหน้าของเธอดูเคร่งขรึมมาก

“อย่าให้เธอหล่นลงไปตายล่ะ ต่อให้แขนขาหักก็ต้องเอาตัวกลับมาให้ได้”

บอดี้การ์ดไล่ตามทางลาดชันทันที

แนวสายตาถูกปิดกั้น สถานการณ์เฉพาะด้านล่างไม่สามารถมองเห็นได้จากด้านบน

ผู้หญิงคนนั้นรออย่างกระวนกระวายเล็กน้อยเป็นเวลานาน แต่ไม่มีใครมารายงานสถานการณ์ และไม่มีใครดึงกู้จื่อเฟยขึ้นมา

เป็นไปได้ไหมว่ามีหน้าผานั้นจะสูงชันมากและกู้จื่อเฟยตกลงไปที่ด้านล่างโดยตรง?

แม้เพียงจะตกลงไปและเละเป็นโจ๊กตายไปแล้ว

ผู้หญิงคนนั้นอารมณ์เสียและหงุดหงิดมาก และสั่งบอดี้การ์ดข้างๆ เธอ

“นายไปดูสถานการณ์ ไม่ต้องลงไป แล้วรีบกลับมารายงานสถานการณ์ฉัน”

“ครับ”

บอดี้การ์ดสองคนรีบกระโจนลงไป

พวกเขาเมื่อพวกเขามาถึงขอบผา พวกเขาไม่ได้ลงไป แต่ยืนจับต้นไม้ไว้แล้วเอนตัวมองลงมา

เมื่อมองลงไปสีหน้าของพวกเขาก็เปลี่ยนไปเป็นอย่างมาก และพวกเขาก็ก้าวถอยหลังอย่างควบคุมไม่ได้

หญิงสาวขมวดคิ้วและตะโกนเสียงดัง “เป็นยังไงบ้าง?”

บอดี้การ์ดสองคนมองหน้ากันและไม่พูดอะไร แต่หันกลับมาและปีนขึ้นไปอย่างรวดเร็ว

พวกเขาเดินไปหาผู้หญิงคนนั้นและพูดอย่างกระตือรือร้น

“คุณหนูครับ มีการซุ่มโจมตีอยู่ด้านล่าง พวกเราเรีบไปเถอะครับ!”

“อะไรนะ?” ใบหน้าของหญิงสาวเปลี่ยนไปอย่างมาก ซึ่งเห็นได้ชัดว่าไม่น่าเชื่อ

บอดี้การ์ดทั้งสองคนมีความกังวลอย่างมาก พวกเขาร้องทักคนอื่น ๆ เพื่อตั้งท่าป้องกันและล้อมผู้หญิงไว้

พวกเขารีบอธิบาย

“ผาด้านล่างนั้นสั้นมากและมีความลาดชันด้วย แต่คนของเราทั้งหมดเสียชีวิตที่นั่น ไม่มีวี่แววของกู้จื่อเฟยเลยและอาจมีกลุ่มคนที่ซุ่มโจมตีด้านล่าง”

สีหน้าของหญิงสาวซีดลงเรื่อย ๆ

เธอตะโกนเสียงดังด้วยความโกรธ “ให้ตายสิ กู้จื่อเฟยกล้าเล่นฉันแล้ว!”

“คุณหนู พวกเรารีบออกจากที่นี่เถอะครับ”

เขาไม่รู้เลยว่ามีคนซ่อนตัวอย่างข้างล่างนั่นอยู่กี่คน และเมื่อมองจากด้านบนก็ไม่เห็นสถานการณ์อย่างชัดเจน หากลงไปคงจะต้องโดนฆ่าทิ้งแน่

และหากถ้าแรงด้านล่างเพียงพอก็มีแนวโน้มที่จะเร่งขึ้น

อย่างนั้นคุณหนูก็จะตกอยู่ในอันตราย

หญิงสาวกระทืบเท้าด้วยความโกรธ “กู้จื่อเฟย ฉันเอาเธอตายแน่!”

มองดูตำแหน่งใต้ทางลาดอย่างเอาเป็นเอาตาย หญิงสาวหันหลังเดินออกไปด้วยใบหน้าเข้ม

ในขณะนี้ไม่มีใครอยู่ใต้ทางลาดและกู้จื่อเฟยก็วิ่งไปไกลแล้ว

คนที่ซุ่มโจมตีที่จริงแล้วก็ไม่ได้มีมากมายอะไรมีเพียงป่ายฉีคนเดียวเท่านั้น

ตอนที่เธอออกมาจากฐาน แท้จริงแล้วเธอได้แอบปรึกษากับป่ายฉีไว้ก่อนแล้ว เธอล่อให้ผู้หญิงคนนั้นออกมา แล้วป่ายฉีช่วยเธอหนีออกมา

ที่สุดแล้วที่นี่ต่างมาหูตาของผู้หญิงคนนั้นเต็มไปหมด เพื่อไม่ให้ถูกจับได้ ยิ่งคนน้อยยิ่งเป็นความลับจึงได้มีเพียงแต่ป่ายฉีเท่านั้นที่มาด้วย

ก่อนหน้านี้กู้จื่อเฟยยังเป็นกังวลว่ามีบอดี้การ์ดตามมาจำนวนมาก ป่ายฉีคนเดียวจะรับไม่ไหว

แต่ความจริงก็ปรากฏให้เห็นแล้วว่าเธอคิดมากไปเอง

เมื่อเห็นคนเหล่านั้นลงมาตามเนินทางลาดนั้นเหมือนเกี๊ยว พวกเขาถูกป่ายฉีฆ่าตายทีละคน

เมื่อถึงที่ที่ปลอดภัยกู้จื่อเฟยก็รีบหยิบโทรศัพท์มือถือที่แย่งมาได้ออกมาทันที

“นายรีบมาดูสิ มันเป็นที่ไหนได้บ้าง”

ป่ายฉีไม่รอช้า หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดวิดีโอดูอย่างระมัดระวัง

หลังจากวิเคราะห์ครู่หนึ่ง เขาก็พูดขึ้น

“เป็นละแวกที่เราออกค้นหาเมื่อไม่กี่วันก่อน คงจะต้องเข้าไปลึกกว่านี้อีกนิด รัศมีในการค้าหาของพวกเรายังไปไม่ถึงจุดนั้น ดังนั้นจึงยังหาไม่เจอ”

ทันใดนั้นเขาก็เข้าใจว่าทำไมวันนี้ผู้หญิงคนนั้นถึงได้นัดพบกับกู้จื่อเฟย

ก็เพราะรัศมีในการค้นหาของพวกเขาใกล้เข้าไปทุกทีแล้ว หากผ่านไปอีกสักสองวัน ป่ายฉีจะต้องพบสถานที่นี้แน่

เมื่อถึงตอนนั้น ด้วยการสนับสนุนจากป่ายฉีพวกเขาไม่มีทางจะคุมตัวเย้นโม่หลินเอาไว้ได้และพวกเขาเป็นฝ่ายที่โดนเล่นงานเสียเอง

ส่วนเป้าหมายของผู้หญิงคนนั้นยังคงเป็นกู้จื่อเฟย

ที่นัดกู้จื่อเฟยออกมาวันนี้ก็เพื่อจะได้จับตัวเธอ

เพียงแต่ว่าเธอเองก็คิดได้ กู้จื่อเฟยเตรียมแผนสำรองและบอกแผนที่จะหลบหนีออกไปให้ป่ายฉีรู้ตั้งแต่แรกแล้ว

ที่เธอมาก็เพื่อจะให้ได้มาซึ่งข้อมูลจากผู้หญิงคนนั้น

ตอนนี้ดูแล้ว ข้อมูลพวกนี้น่าจะมีประโยชน์

อย่างน้อยก็ร่นระยะเวลาให้หาเย้นโม่หลินได้สองวัน

ถึงแม้สถานการณ์ของเย้นโม่หลินจะย่ำแย่ แต่ตอนนี้เขาคงยังพอทนได้ พวกเขาไปช่วยเขาก็คงถือว่าทันเวลา

“คนอื่น ๆ เตรียมตัวเสร็จรึยัง? พวกเราไปกันเถอะ”

กู้จื่อเฟยพูดด้วยความเร่งรีบ

ในที่สุดก็เจอที่อยู่ที่แน่นอนของเย้นโม่หลินแล้ว สวรรค์เท่านั้นที่รู้ว่าเธอดีใจแค่ไหน

แต่เมื่อคิดว่าเย้นโม่หลินที่ตอนนี้ได้รับบาดเจ็บหนักและไม่รู้ว่าสภาพจะเป็นยังไงบ้างแล้ว ก็ทำให้ต้องรู้สึกเจ็บปวดใจเกินจะพรรณนาได้

ป่ายฉีพยักหน้า “ไปกัน”

ป่ายฉีพากู้จื่อเฟยพร้อมพวกจำนวนหนึ่งตรงไปพื้นที่ตรงนั้นด้วยความเร็วสูงสุด

มันลึกเข้าไปในภูเขา

ภูมิประเทศที่นี่สูงชันและสภาพแวดล้อมที่รุนแรงมาก

ในเวลาเดียวกัน พวกเขายังพบร่องรอยการต่อสู้ที่นี่ พวกเขาต้องการมาเพียงสองวันนี้เท่านั้นและก็สายเกินไปที่จะทำความสะอาด

และที่อยู่รอบล้อมพวกเขาก็คือป่าเขา

ตรงนั้นมีถ้ำกึ่งเปิดอยู่ ซึ่งดูเหมือนจะง่ายต่อการป้องกันแต่โจมตีได้ยาก และเป็นไปไม่ได้ที่จะเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นภายในนั้น

ที่นี่ดูเหมือนจะเป็นที่ที่เย้นโม่หลินเลือก

ในสถานการณ์ที่มีกำลังคนและความแข็งแกร่งเป็นรอง สถานที่เช่นนี้สามารถทำให้เขายืนหยัดอยู่ได้นานที่สุดเพื่อรอการช่วยเหลือ

โชคดีที่พวกเขาหาเจอแล้ว

ป่ายฉีสำรวจสถานที่และสถานการณ์แล้วรีบจัดการแบ่งคนเป็นสองกลุ่มให้ซุ่มโจมตียามที่ดูแลโดยรอบซ้ายขวา

จากนั้นเขาก็นำทีมนักฆ่าและกู้จื่อเฟยเข้าไปและให้อีกกลุ่มจัดการด้านนอก

ที่นี่เป็นพื้นที่ของพวกมันและไม่รู้ว่ามีศัตรูอยู่มากน้อยแค่ไหน ดังนั้นป่ายฉีจึงไม่คิดจะเผชิญหน้ากันโดยตรง เป้าหมายเพียงแค่ต้องการจะเข้าไปเพื่อช่วยเย้นโม่หลินออกมาอย่างไว

ถึงแม้ป่ายฉีจะเป็นแพทย์ แต่กลับเป็นคนที่เก่งเรื่องการต่อสู้มาก

เขานับได้ว่าเป็นคนที่มีแผนการละเอียดถี่ถ้วน เหมือนกับมีดคมสองเล่มที่ฝ่าทะลวงเพื่อเปิดทาง

ป่ายฉีพากู้จื่อเฟยบุกเข้าไปในถ้า

เมื่อเข้าไปในถ้ำ มันทั้งเย็นลงและมืดลง น้ำยังคงหยดอยู่ทุกหนทุกแห่ง และเลือดก็ปะปนอยู่ในน้ำ

เห็นได้ชัดว่าที่นี่ผ่านการต่อสู้ที่ดุเดือดมา

มีกลิ่นเลือดฉุนในอากาศ

ยิ่งเดินลึกเข้าไปจำนวนบอดี้การ์ดก็ยิ่งน้อยลงและมีศพกองอยู่บนพื้นมากขึ้น

ไม่ต้องคิดก็รู้ว่าเป็นฝีมือของเย้นโม่หลิน

คนพวกนี้โจมตีจากด้านนอก และนั่นหมายความว่าเย้นโม่หลินยังคงจัดการได้อยู่

กู้จื่อเฟยยิ่งเป็นกังวลมากขึ้น