สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน - บทที่ 1314 ในที่สุดก็โชว์หางจิ้งจอกออกมาแล้ว
โห้หลีเฉินเม้มปาก แล้วก็มองเธออย่างไม่มีทางเลี่ยง และก็กดโทรออกไปในทันที และสื่อสารกับคนข้างในด้วยน้ำเสียงเย็นชา
ตลอดทั้งการนอนนี้ เก่อหรูซวนก็แอบมาหลายครั้งอย่างไม่ยอมแพ้ แต่ว่าทุกครั้ง เย้นหว่านก็จะตื่น
ในที่สุดเธอก็ยอมแพ้อย่างช่วยไม่ได้
หลายๆ อย่างพอไม่ได้คุยกันแบบเห็นหน้ากัน มันก็ไม่สะดวกเลย แต่ว่าไม่สามารถบอกเย้นหว่านได้ เมื่อผ่านเครื่องมือออนไลน์ ความคืบหน้าของการประมวลผลสิ่งต่าง ๆ จะช้าลงมาก
สถานการณ์ของบริษัทซึ่งอยู่ในภาวะวิกฤติอยู่แล้ว เมื่อถึงคืนที่สองนั้น กลับร้ายแรงยิ่งกว่าเดิม
เก่อหรูซวนทนไม่ได้อีกต่อไป ได้ทำการติดต่อกับคนเบื้องบนเป็นการส่วนตัว
“ท่านคะ มีเย้นหว่านมากีดขวาง ทำให้โห้หลีเฉินไม่สามารถทำอะไรได้เลย ไม่กล้าปล่อยวาง ถ้าเกิดว่าเป็นแบบนี้ต่อไป แล้วต้องชวดโอกาสทองที่จะพลิกสถานการณ์กลับมาได้ บริษัท ตี้เหา จำกัดจะตกอยู่ในมือของตระกูลเย้นแล้วจริงๆ ถ้าเป็นแบบนั้นความพยายามทั้ง 3 ปีที่ผ่านมาของเราก็จะหมดความหมาย”
ปลายสายตอบมาว่า”เธออยากจะทำยังไง?”
เก่อหรูซวน：”ฉันต้องการอำนาจสูงสุด คนที่อยู่เบื้องบนก็ควรจะลงมือด้วย”
ปลายสายเงียบไปหลายวินาทีและพูดว่า “ถ้าเกิดว่าทำแบบนี้ จะถูกเปิดโปงได้ง่าย”
เก่อหรูซวน：”เรื่องราวมาถึงขนาดนี้แล้ว ระหว่างชีวิตและความตาย มันจำเป็นต้องทำแบบนี้แล้วค่ะ”
ปลายสายตอบว่า：”ถ้าอย่างนั้นก็ต้องทำแบบนั้นแล้วแหละ”
……
เย้นหว่านหลับจนถึงตอนบ่าย มองดูพระอาทิตย์ที่อยู่ด้านนอก ก็รู้สึกปวดหัวไปหมด นี่เป็นจังหวะที่นาฬิกาชีวิตของเธอย้อนกลับ
เงยหน้าขึ้นมอง โห้หลีเฉินยังคงนั่งอยู่หน้าโต๊ะทำงานอย่างไม่ขยับเขยื้อนไปไหน
ดวงตาที่สวยงามทั้งคู่ของเขาแดงก่ำ ตลอดคืนที่ผ่านมาเหมือนกับว่ามันจะไม่ได้ปิดลงเลยสักครั้งเดียว
เย้นหว่านรู้สึกปวดใจอย่างบอกไม่ถูก เธอเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าแล้วก็ยื่นมือออกไปนวดไหล่ให้เขา
“คุณโห้ นายอดหลับอดนอนแบบนี้ ฉันปวดใจมาก สู้ยอมแพ้ซะยังจะดีกว่า มอบบริษัทให้ฉัน แล้วได้มาเป็น’แม่ศรเรือน’ของฉันเป็นไง? เป็นคุณชายบาร์บีคิวก็ได้ ของฉันก็คือของนายนั่นแหละ ฉันไม่มีทางปฏิบัติต่อนายไม่ดีหรอก”
โห้หลีเฉินปัดนิ้วของเธอออกด้วยสีหน้าที่เย็นชา
“ไม่มีทาง” หลังจากพูด 3 คำนี้ออกมา เขาก็ไม่สนใจเธออีก ทุ่มเทความสนใจไปที่งานของเขา
เนื้อหาบนหน้าจอของเขาไม่สามารถหลีกเลี่ยงสายตาของเย้นหว่านได้ แต่ว่าเย้นหว่านก็ไม่เข้าใจข้อมูลที่ซับซ้อนเหล่านั้นหรอก
เธออยากไหล่อย่างไม่มีทางเลือก “ฉันจะอดทนกับนายเป็นครั้งสุดท้าย รอให้นายเปลี่ยนใจ”
เย้นหว่านยื่นแขนที่ปวดร้าวของตัวเองออก แล้วก็ค่อยๆ เดินออกไปจากห้องทำงานของประธาน
เพิ่งตื่น ก็รู้สึกหิวแล้ว
เธอต้องไปหาของกิน แล้วก็ซื้อกลับมาให้โห้หลีเฉินด้วย
ถึงแม้ว่าจะกลายเป็นศัตรูกันไปแล้ว แต่ว่าตำแหน่งของหัวหน้าเลขา แล้วก็ตัวตนของคุณนายโห้ ก็ยังคงอยู่
เย้นหว่านเดินออกมาจากห้องทำงานของประธาน ตอนที่คิดว่าจะไปครัวเล็กๆ ส่วนตัวของประธานหรือว่าไปห้องอาหารของบริษัท เว่ยชีก็รีบร้อนเดินออกมาจากห้องเลขาในทันที
“คุณนาย ในที่สุดคุณก็ออกมาแล้ว”
เย้นหว่านขมวดคิ้ว”เกิดเรื่องอะไรขึ้นเหรอ?”
ท่าทางของเขา เห็นได้ชัดว่ากำลังรอเธออยู่
เว่ยชีหันหลังไปมองเก่อหรูซวน แล้วก็กะสิพูดว่า “พวกเราเปลี่ยนไปคุยกันที่อื่นเถอะครับ”
“ok”
เย้นหว่านกำลังจะเดินออกไป ก็คิดอะไรขึ้นได้ แล้วก็หันไปมองเก่อหรูซวนเดินสายตาที่ตักเตือน พร้อมกับออกคำสั่งกับเลขาหลิว “เลขาหลิว ก่อนที่ฉันจะกลับมา ทำงานกับเลขาเก่อเอาไว้นะ อย่าห่างจากเธอแม้แต่ก้าวเดียว”
ไม่ง่ายเลยกว่าที่เก่อหรูซวนจะได้โอกาสอยู่กับโห้หลีเฉินเพียงลำพัง แต่ว่าพอได้ยินคำพูดของเย้นหว่าน ความโกรธของเธอก็พูดออกมาอย่างไม่มีที่สิ้นสุดในทันที
“เย้นหว่าน คนมีสิทธิ์อะไรให้คนมาตามฉัน?”
เย้นหว่านตอบอย่างมั่นใจ “สิทธิ์ที่ฉันเป็นหัวหน้าเลขา เป็นหัวหน้าของเธอ ถ้าเกิดว่าเธอไม่พอใจก็เราออกไปได้นะ”
เก่อหรูซวน：”……”เธอเป็นแค่ผู้หญิงปากร้ายที่ไม่มีเหตุผล
เย้นหว่านกับเว่ยชีออกจากบริษัทไม่ทันที แล้วก็ไปพูดคุยกันในอาคารที่ไม่มีคนอยู่
เว่ยชีถึงได้พูดว่า “คุณนายครับ พวกนั้นโชว์หางจิ้งจอกออกมาแล้ว มีคนเริ่มใช้งานอำนาจระดับสูงสุด มีอำนาจมากกว่าคุณชายอีก สามารถควบคุมและระดมคนท้องบริษัทแทนประธานได้”
อำนาจระดับสูงสุดขนาดนี้ อยู่เหนือโห้หลีเฉินขึ้นไปอีก แน่นอนว่าโห้หลีเฉินไม่มีเท้ามอบให้พวกเขาอย่างแน่นอน
แต่สามารถพิสูจน์ได้ว่า บริษัท ตี้เหา จำกัดแห่งนี้ มันไม่ได้เป็นของโห้หลีเฉินโดยแท้จริงมาตั้งแต่แรกแล้ว
เขาเป็นเพียงแค่เป้าที่ผิวเผินเท่านั้น
ในที่สุดคนที่อยู่เบื้องหลังอดทนไม่ไหวและยื่นมือออกมา
สีหน้าของเย้นหว่านเย็นชาเป็นอย่างมาก “แล้วมีอะไรอีก?”
เว่ยชีดูมีความลับขนาดนี้ ต่อไม่ใช่แค่เรื่องหนึ่งแน่นอน
เขาพูดเสียงเบา แล้วก็กระซิบข้างหูของเย้นหว่าน “ป่ายฉีได้ซ่อมแซมและถอดรหัสคอมพิวเตอร์ของเก่อหรูซวนเรียบร้อยแล้ว กำลังตรวจสอบข้อมูลส่วนใหญ่อยู่ อย่างช้าที่สุดก็คืนนี้ ก็สามารถมีรายการรายชื่อออกมาแล้ว คุณแค่พยักหน้า ก็สามารถจัดการได้แล้ว”
นี่คือคำพูดสำคัญที่เว่ยชีต้องระมัดระวังและเอามาพูดข้างนอก
และเย้นหว่านก็ได้รอมานาน สุดท้ายก็ได้โอกาสแล้ว
เมื่อแทงมีดเล่มนี้ออกไป คนที่อยู่เบื้องหลังบริษัท ตี้เหา จำกัด ก็ต้องถูกกระแทกอย่างแรง แล้วก็จะซ่อนตัวไม่ได้ต่อไป
จนถึงเวลาตอนนั้นต่างหาก ถึงเป็นการต่อสู้ที่เด็ดขาดและแน่จริง
เย้นหว่านดวงตามืดมน แล้วก็ค่อยๆ พูดออกมาทีละคำ “บอกป่ายฉี ลงมือได้เลย”
“ครับ”
มีไฟโหมกระหน่ำในดวงตาของเว่ยชี ช่วงเวลานี้ เขาหงุดหงิดเหลือเกิน และเขาแทบรอไม่ไหวที่จะให้มือมืดที่อยู่เบื้องหลังบริษัท ตี้เหา จำกัด จะถูกจับออกมาแล้วตัดออกไปทีละคน
แล้วเขาก็ยิ่งสงสารโห้หลีเฉิน ท่ามกลางการต่อสู้ในครั้งนี้ เขาก็เหมือนเป็นแผ่นเหล็กที่อยู่ตรงกลาง
เย้นหว่านต้องโจมตีเขา ทำร้ายเขา
คนที่อยู่ด้านหลังต้องข่มเหงและข่มขู่เขา
และเขาก็ต้องการที่จะประนีประนอมทั้งสองฝ่ายเพื่อรักษาเอาไว้ ปกป้องและดูแลเย้นหว่านที่เอาแต่สร้างปัญหา และเอาอกเอาใจผู้ที่อยู่เบื้องหลัง เขาต้องตกอยู่ในภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก ทำยังไงก็ไม่ดี
เว่ยชีหวังว่าการต่อสู้นี้จะจบลงในไม่ช้า คุณนายกับคุณชายก็จะได้กลับมาใช้ชีวิตที่ปกติ
ไม่ต้องหลอกลวงและไม่ต้องทำร้ายกันอีกต่อไป
“ใช่สิ แล้วก็ยังมีอีกเรื่องหนึ่งครับ” เว่ยชีพูด “ถึงแม้ว่าจะสามารถใช้คอมพิวเตอร์ได้แล้ว แต่มีไฟล์ที่มีการเข้ารหัสขั้นสูงซึ่งไม่สามารถถอดรหัสได้สำเร็จ ต้องใช้เวลานิดหน่อย ป่ายฉีบอกว่า ไฟล์นี้อาจจะมีความสำคัญเป็นอย่างมาก ถ้าเกิดว่าถอดรหัสออกมาได้ บางทีพวกเราอาจจะได้รับรางวัลใหญ่ และมุ่งชนะเข้าไปก่อน”
เย้นหว่านอยากจะจบสงครามนี้ให้เร็วมากกว่าใครอีก แววตาของเธอเต็มไปด้วยการรอคอย
“ให้พวกแฮกเกอร์สู้ๆ ถ้าเกิดว่าแฮ็กได้แล้ว ฉันจะทำให้พวกเขาเป็นเศรษฐีในตลอดครึ่งชีวิตที่เหลือ ไม่ต้องกังวลเรื่องอะไรอีก”
“ได้ครับ”
เว่ยชียิ้ม แล้วก็ไปจัดการธุระต่อ
เย้นหว่านหันกลับมา เราก็มองตึกใหญ่ที่สูงระฟ้าของบริษัท ตี้เหา จำกัด แล้วก็นึกถึงผู้ชายคนที่นั่งอยู่หน้าโต๊ะไม่ขยับไปไหนเลยทั้งคืน
เธอบ่นพึมพำกับตัวเอง “คุณโห้ อีกไม่นานแล้ว เชื่อฉันว่าอีกไม่นานมันก็จะจบลงแล้ว”
อนาคตที่เธอต้องการ ก็คือแสงที่ไร้การควบคุม
……
กลางดึกลมแรง เหมาะกับการฆ่าคน
ประตูของคอนโดหรูห้องหนึ่งถูกเปิดออก ป่ายฉีเดินออกมาด้วยสีหน้าเรียบเฉย ค่อยๆ เช็ดเลือดจากกริช แล้วเดินช้าๆ ไปที่ลิฟต์
ในห้องหนังสือที่อยู่ด้านหลังของเขา ชายวัยกลางคนกำลังนอนอยู่บนคอมพิวเตอร์ ดวงตาของเขาเบิกกว้างและเขาจะไม่กะพริบตาอีกเลย
คอของเขาเปิดออก เลือดไหลออกมาไม่หยุด เปิดเพื่อนไปที่คอมพิวเตอร์ แล้วก็ไหลลงมาที่โต๊ะ พร้อมกับไหลลงพื้นทีละหยด