สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน - บทที่ 767 เป็นบ้าไปแล้ว

เวนเดลล์จ้องมองภรรยาของตนเอง หัวคิ้วขมวดเข้าหากันจนแน่น พร้อมทั้งเริ่มสบถด่าด้วยความโมโห “ขนาดฆ่าคนหล่อนยังทำได้ น่าสมเพชสิ้นดี แถมยังจะกลัวจะถูกคนดูหมิ่นอีกเหรอ? ที่หล่อนไปเรียกเพื่อนบ้านคนอื่นมาทั้งหมด แล้วทำไมตอนที่ไปสร้างเรื่องโดยการใช้ศักดิ์ศรีอำนาจบาตรใหญ่เพื่อต้องการดูหมิ่นเย้นหว่าน ทำไมถึงไม่มีสมองคิดว่าตนเองจะตกอยู่ในสภาพไหนบ้าง?”

เมื่อได้ยินคำสบถด่าของเวนเดลล์แล้ว คุณป้าตะลึงไปทันที จนหน้าถอดสี พร้อมทั้งกระวนกระวายใจมาก

เขารู้แล้วเหรอ?

ไม่ ไม่ถูกต้อง ต้องเป็นเพราะว่าเย้นหว่านไปฟ้องมั่วๆ แน่

แม้ว่าจะทั้งหมดจะเป็นความจริงก็ตาม แต่พวกเขาไม่มีหลักฐาน องค์หญิงก็พูดแล้ว ว่าร่องรอยทั้งหมดถูกปัดกวาดจนสะอาดเอี่ยมอ่องไปแล้ว

ขอแค่เธอหัวเด็ดตีนขาดไม่ยอมรับก็พอแล้ว

คุณป้ารีบพูดตะเบ็งเสียงอธิบายกลับทันที “นายท่าน นายท่านคงถูกเย้นหว่านหลอกให้แล้ว ข้าถูกใส่ร้าย ข้าเป็นผู้บริสุทธิ์ ข้าไม่ได้ทำเรื่องพวกนั้น เย้นหว่านไม่ถูกชะตากับข้า ถึงได้พูดมั่วๆ ออกไปว่าในอาหารมีพิษ เพื่อจะใส่ร้ายข้า”

“ถึงตอนนี้จะตายอยู่แล้วหล่อนยังไม่สำนึกผิดอีก แถมยังแถจนสีข้างถลอกไปเรื่อย?!”

สีหน้าของเวนเดลล์ยิ่งดูไม่ได้ขึ้นกว่าเดิม ความโกรธที่อบอวลไปทั้งตัวจนใกล้จะควบคุมไม่ไหวอยู่แล้ว

ภรรยาของเขา ทำไมถึงได้โง่เขลาถึงเพียงนี้

คุณป้านอนพาดกองอยู่กับพื้น พร้อมทั้งเสียงร้องไห้ระงมอย่างหนัก

“ข้าเปล่านะ นายท่าน ท่านต้องเชื่อข้า อีนังเด็กเย้นหว่านนั่นมันใส่ร้ายข้าจริงๆ นางพูดว่าข้าวางยาเพื่อทำร้ายนางแต่ว่าหลักฐานก็ไม่มี และก็ไม่ถูกพิษด้วยซ้ำ มีสิทธิ์อะไรที่ออกมาพูดปากเปล่าใส่ร้ายข้ากันดื้อๆ แบบนี้”

“ข้าทำงานหนักทุกอย่างเพื่อครอบครัวของเรามายี่สิบกว่าปี เพราะว่าเป็นนายหญิงของครอบครัวนี้ แต่ดันมาถูกเย้นหว่านวางแผนเล่นงานดูหมิ่นกัน ข้าก็ทุกข์ใจ พวกเพื่อนบ้านพวกนั้นก็ได้ยินข่าวนี้ จนทุกคนทนดูต่อไปไม่ได้ ถึงได้มาที่บ้าน เพื่อต้องการจะพูดต่อว่าเย้นหว่าน ต่อไปนางจะได้ไม่ใส่ร้ายป้ายสีเรื่องแบบนี้อีก”

“ข้าไม่เคยทำร้ายเย้นหว่านใดๆ เลยมาตั้งแต่แรกจนถึงตอนนี้จริงๆ และข้าก็ไม่ต้องการที่จะเอาชีวิตนางเลย”

คุณป้าร้องไห้พร้อมทั้งตะเบ็งเสียงไม่หยุด เพื่อทำให้อธิบายให้ตนเอง

เมื่อได้พูดไปหมดแล้ว ราวกับว่าเธอจะใสสะอาดขึ้นทันตา ไม่มีความผิดเลยสักนิด แต่กลับเป็นคนที่โดนใส่ร้ายอย่างน่าน้อยใจที่สุดแทน

แววตาของเย้นหว่านจ้องมองการแสดงของคุณป้าอย่างเย็นชา มุมปากเผยอเล็กน้อย การที่คุณป้าแสดงพฤติกรรมไม่ได้อาการหวาดกลัวสักนิด ก็เพราะว่าไม่มีหลักฐานงั้นเหรอ

ชามข้าวที่ใส่ยาพิษนั่น นางก็เททิ้งไปแล้ว ไม่มีหลักฐานอื่นใด เธอก็เลยไม่ยอมรับแถมยังกัดไม่เลิก

สุดท้ายแล้วทุกคนต่างมีเหตุผลเป็นของตนเอง แม้กระทั่งเรื่องไปถึงศาลฯ แล้ว เป็นข้อโต้แย้งที่มิอาจจะสรุปความได้

คุณป้าลยิ่งพูดก็ยิ่งรู้สึกมีเหตุผลเป็นของตนเอง พลันหันศีรษะกลับมาจ้องเย้นหว่านตาเขม็ง แถมถามกลับอย่างเคร่งขรึม

“เย้นหว่าน ปากหล่อนก็พูดว่าฉันทำร้ายหล่อน หล่อนมีหลักฐานไหม? หล่อนเอาออกมาเลย!”

เย้นหว่านสบตาคุณป้า ด้วยสีหน้าเย็นยะเยือก

เธอขยับริมฝีปาก พร้อมทั้งเก็บอาการของน้ำเสียงเล็กน้อย และแสดงท่าทางเย็นชาที่ไม่เหมือนกับเวลาปกติ

“ฉันไม่มีหลักฐาน”

คำพูดไม่กี่คำ ราวกับทำให้คุณป้าเหมือนได้ไพ่ทองละเว้นโทษ และยังกลายเป็นอาวุธชั้นยอดในการโจมตีกลับด้วย

นางตะเบ็งเสียงสูงใส่ “แกไม่มีหลักฐานจริงๆ เพราะว่าเรื่องนี้แกพูดใส่ร้ายป้ายสี! เย้นหว่าน แกนี่มันช่างร้ายกาจเสียจริง ถึงขั้นมาใส่ร้ายป้ายสีฉันได้ การที่แกทำเช่นนี้ แกคิดว่าจะทำอะไรฉันได้แล้วเหรอ?! แกฝันไปเถอะ!”

เรื่องระหว่างหญิงสาวด้วยกัน สามารถพูดถึงเรื่องที่ไม่เป็นธรรมได้

ถ้ามีเหตุผลพอ คุณป้าก็สามารถหลบผ่านเรื่องนี้ไปได้ เพื่อหลีกเลี่ยงการถูกลงโทษ

อย่างน้อยบัญชีความแค้นระหว่างเธอกับเย้นหว่าน ต่อไปก็คงคิดบัญชีความแค้นกันไปเรื่อยๆ ขอแค่เย้นหว่านยังอยู่ในบ้านหลังนี้ ยังไงซะไม่ช้าหรือเร็วนางก็จะฆ่าเธอให้ตายอยู่ดี

เย้นหว่านใช้สายตาเย็นชาจ้องมองคุณป้าด้วยท่าทางภาคภูมิใจ จากนั้นก็พูดเยาะเย้ยทันที

“ไม่มีหลักฐาน มันไม่สำคัญอะไร เพราะว่าฉันต้องการจะฆ่าคุณ ก็สามารถปลิดชีวิตคุณได้ทันที ไม่จำเป็นต้องหาเหตุผลใดๆ มาปิดบัง”

คำพูดนี้ ยิ่งทำให้คุณป้าตะลึงพรึงเพริดไปทันที ตัวสั่นเป็นเจ้าเข้า

นางตะคอกเสียงใส่ดังลั่น “มีสิทธิ์อะไร แกก็เป็นผู้หญิงเหมือนกับฉัน แล้วแกมีสิทธิ์อะไรที่จะให้ฉันตาย”

“ปึง——”

มีโลหะบางอย่างกระทบลงบนพื้นโต๊ะ พร้อมทั้งเสียงดังลั่น

ในมือของเย้นหว่านมีราชโองการขององค์ชายอยู่ แถมจ้องมองและยิ้มให้คุณป้าอย่างเย็นชา “ฉันมีราชโองการขององค์ชาย ฉันกับคุณ สถานะก็ไม่ได้เสมอภาคกันตั้งแต่แรก ไม่ใช่เหรอ?”

เย้นหว่านเอาราชโองการขององค์ชายที่อยู่ในมือโบกไปโบกมา พร้อมทั้งยิ้มให้อย่างเยาะเย้ยอย่างไร้ขีดจำกัด “สถานะของฉันสูงส่งเทียบเท่ากับผู้ชาย ถ้าต้องการจะฆ่าคุณ ก็ถือว่าไม่ผิดกฎหมาย”

ทุกคำพูด ราวกับแท่งน้ำแข็งแหลมคม มันประทับตอกลงบนหัวใจของคุณป้าทันที

ความกล้าหาญของเธอ ราวกับถูกกวาดล้างไปจนหมดสิ้น ใบหน้าซีดเผือดราวกับผีตายโหง

เธอลืมนึกไปได้อย่างไรกัน ด้วยสถานะของเย้นหว่านวันนี้ไม่สามารถเทียบเคียงได้ แถมเธอยังมีราชโองการขององค์ชายอีก

ตำแหน่งเดียวกันกับองค์ชาย

แม้ว่าเธอจะเป็นผู้หญิงคนหนึ่งก็ตาม แต่มีอำนาจมากมายในการฆ่าเอาชีวิตเธอ

เย้นหว่านต้องการฆ่าเธอ ไม่จำเป็นต้องมีหลักฐานหรือความจริงใดๆ แค่อาศัยความรู้สึกสนุกอยู่ไหม ดีใจหรือไม่ อยากจะฆ่าหรือเปล่าเท่านั้นเอง

คุณป้าเหมือนได้รับผลกระทบเข้าอย่างหนัก ดวงตาทั้งสองข้างแดงฉาน พร้อมทั้งจ้องมองเย้นหว่านอย่างกินเลือดกินเนื้อ

แต่เธอ เป็นเพียงแค่ผู้หญิงคนหนึ่งเท่านั้นเอง

ตำแหน่งต่ำต้อยเหมือนกับเธอ เดิมก็ควรคอยปฏิบัติอ่อนน้อมถ่อมตนไปชั่วชีวิต เพราะนี่เป็นชะตาฟ้าลิขิตของชีวิตของคุณป้า

ทว่าเย้นหว่านมีสิทธิ์อะไร ถึงได้ไปแหกกฎแล้วเปลี่ยนชะตาไป จนกลายเป็นคนที่อยู่เหนือคนแทน?

คุณป้ายังคงยืนกรานยึดหลักความคิดชายเหนือหญิงอยู่เช่นเดิม ราวกับถูกคนเอาค้อนมากระแทกใส่อย่างรุนแรง จนทำให้เกินเป็นรอยแผล

เวลาดื้อรั้นหัวแข็งรู้ได้เข้าใจไปตามธรรมชาติแล้ว ยิ่งถูกคนที่ไม่ถูกชะตาและเกลียดแค้นที่สุดพุ่งเป้ามาชน โลกที่ยืนหยัดทั้งใบ ราวกับเริ่มสั่นคลอนและล่มสลายลง

สีหน้าของคุณป้าซีดเผือด แววตาทอประกายไปมาพร้อมทั้งนั่งคุกเข่าอยู่ที่พื้น พร้อมทั้งการถูกทำร้ายจิตใจจนแน่นเต็มอก แต่กลับไม่สามารถหาคำพูดใดที่จะโต้ตอบกลับได้

เธอทั้งเกลียด สับสนหนัก จนถึงขั้นเสียสติไปแล้ว

ถ้าเย้นหว่านสามารถเปลี่ยนแปลงชีวิตคนได้ ถ้าคุณป้าสามารถเปลี่ยนชีวิตและเลื่อนตำแหน่งยืนหยัดให้ทัดเทียมกับผู้ชายได้ เช่นนั้นการที่เธอยืนหยัดหนักแน่นมาตั้งหลายปี ตกลงแล้วมันเพื่ออะไรกันแน่?

ตกลงแล้วมันเพื่ออะไรกันแน่?

โลกมันเหมือนถล่มทลายทันที แต่ว่ามันช่างเศร้ามากเท่านั้นเอง

เย้นหว่านจ้องมองอากัปกิริยาของคุณป้าที่กระทบจิตใจอย่างหนัก ในใจพลันรู้สึกดีใจขึ้นมาอยู่ชั่วขณะหนึ่ง

ตั้งแต่มาถึงที่บ้านของเวนเดลล์ เธอก็ถูกคุณป้าดูถูกรังเกียจมาโดยตลอดจนถึงตอนนี้ คุณป้าที่ยังคงหัวเด็ดตีนขาดยืนหยัดกับความคิดชายอยู่สูงเหนือกว่าผู้หญิงนั้นเริ่มแสดงอาการขบเขี้ยวเคี้ยวฟันออกมาอยู่บ่อยครั้ง

ตอนนี้ความเชื่อของเธอนั้นได้รับผลกระทบไปด้วย จนทำให้มันพังทลาย เช่นนั้นเธอยังคงจะเอาความมั่นใจมาแสดงอำนาจบาตรใหญ่ได้อยู่ต่อเหรอ?

เธอ น่าจะสำนึกผิดได้แล้วแหละ…

“เย้นหว่าน เป็นเพราะแก แกสมควรตาย! ถ้าไม่ใช่แก ประเพณีของประเทศเบียนหนานก็จะถูกละเมิดได้อย่างไร ที่จะให้ผู้หญิงมาเสมอภาคทัดเทียมกับผู้ชาย เป็นเพราะแก ทุกอย่างต้องโทษเพราะแก ถ้าแกตายไปซะ ทุกอย่างก็จะกลับมาเป็นเหมือนเดิม!”

หลังจากเงียบงันแล้ว คุณป้าก็ระเบิดอารมณ์ออกมา ทั้งกรีดร้องและพุ่งเข้ามาหาเย้นหว่านทันที

“ฉันไม่มีทางอนุญาตให้พวกประหลาดอย่างแกมีชีวิตอยู่ แกสมควรตาย ฉันจะฆ่าแก!”

เย้นหว่านตกใจมาก พลันเห็นคุณป้าที่กระโจนใส่มาหาตนเองด้วยอาการบ้าคลั่ง

เธอไม่คิดเลยว่า เรื่องจะมาถึงขั้นนี้ได้แล้ว เพราะความคิดได้รับผลกระทบอย่างรุนแรงแล้ว เธอไม่สำนึกผิด แถมยังบ้าคลั่งหนักกว่าเก่าเสียอีก

พร้อมทั้งเอาความผิดทั้งหมด มาโยนให้เย้นหว่าน

ส่วนเธอยังคงทำเพื่อความคิดทั้งหมดของเธอเอง ยังคงยืนกราน ที่ต้องการฆ่าเย้นหว่านให้ตายต่อหน้าทุกคน

บ้าไปแล้วแหละ

คุณป้าคนนี้ บ้าไปแล้วจริงๆ!

“ระวัง!”

เวนเดลล์ไม่คิดเลยว่าภรรยาของตนเอง จะประสาทหลอนถึงขั้นนี้ได้ พร้อมทั้งจ้องมองเธอที่กระโจนเข้าหาเย้นหว่านด้วยอาการตกตะลึง

ถ้าเธอทำร้ายเย้นหว่านได้ เช่นนั้นทุกอย่างก็จบเห่หมดสิ้นกันแล้ว!