สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน - บทที่ 796 บทลงโทษ
มองเห็นเจตนาฆ่าอย่างท่วมท้นในแววตาของเย้นหว่าน ทันใดนั้นซาอินติก็ตกใจจนสีหน้าซีดขาวทันที ตื่นตระหนกจริงๆ
ก่อนหน้านี้ที่ถูกจับ เธอนั้นอยู่ในฐานะของเจ้าหญิง จึงมั่นใจได้ว่าเย้นหว่านนั้นไม่กล้าฆ่าเธอ
ทว่าตอนนี้…..
“เย้นหว่าน เธอบ้าไปแล้วเหรอ! ถ้าเธอฆ่าฉัน อย่าหวังว่าตัวเธอนั้นจะรอดเลย!”
“หึ”
เย้นโม่หลินแสยะยิ้มออกมา มองดูซาอินติอย่างสมเพช “ก็เพราะเธอคอยทำร้ายน้องสาวฉันแบบนี้ไง? เป็นแค่เจ้าหญิงจากประเทศเล็กๆ การฆ่าเธอนั้น ฉันสามารถฆ่าได้ง่ายราวกับการขยี้มดให้ตายเลย สิ่งที่เธอเรียกว่าประเทศ และกษัตริย์ ถ้าพวกเขาอยากจะแก้แค้นแทนเธอ งั้นก็เท่ากับว่า การฆ่าของฉันในครั้งนี้มันยังน้อยไป งั้นก็ทำลายประเทศเล็กๆเพิ่มอีกนิดแล้วจะเป็นไรไป”
เย้นโม่หลินยกยิ้มมุมปาก และควงปืนในมือเล่น
ท่าทางของเขานั้น ดูชิลและสบายมาก ราวกับกำลังคุยกันว่าพรุ่งนี้ฝนจะตกหรือเปล่า
และซาอินติก็มองไม่เห็นการล้อเล่นจากเขาเลย
ผู้ชายคนนี้ดูดีมีสง่ามาก ทว่า บรรยากาศรอบๆของเขานั้นเต็มไปด้วยความน่ากลัวและกลิ่นอายของความตาย ท่าทางที่หยิ่งผยองตามธรรมชาติของเขานั้น ทำให้ผู้คนรู้สึกได้โดยไม่ต้องสงสัยเลยว่า เขามีความกล้าหาญและความคิดที่แน่วแน่
เขาเป็นใครกันแน่?
พี่ชายแท้ๆของเย้นหว่าน? งั้นก็แสดงว่าเบื้องหลังของเย้นหว่านมีอิทธิพลและอำนาจมากเลยสินะ?
ท่าทางที่ไม่แคร์ประเทศเบียนหนานเลยแม้แต่น้อยนั้น แสดงว่ามีอิทธิพลมากกว่าประเทศเบียนหนานมากเลยล่ะสิ……
ซาอินติตื่นตระหนกทันที เป็นกังวล และรู้สึกถึงความกลัวที่กำลังบดขยี้หัวใจของเธอ
สายตาของเธอมองไปที่เย้นหว่าน “เธอ เธอเป็นใคร? เย้นหว่าน เธอเป็นใครกันแน่?”
“ฉันก็คือเย้นหว่าน”
เย้นหว่านมองไปทางโห้หลีเฉิน จากนั้นก็ค่อยๆนั่งลงตรงหน้าซาอินติ แล้วพูดขึ้นทีละคำว่า “คู่หมั้นของโห้หลีเฉิน”
ร่างกายของซาอินติแข็งทื่อ สีหน้าก็เปลี่ยนเป็นซีดขาวราวกับกระดาษ
คู่หมั้น?
เบื้องหลังของโห้หลีเฉินเป็นตระกูลมหาอำนาจอย่างตระกูลหยู สามารถหมั้นกับตระกูลระดับนี้ได้ แถมยังมีพี่ชายแบบนี้อีก งั้นก็ไม่ต้องสงสัยฐานะของเย้นหว่านเลย ต้องเป็นตระกูลที่เคียงบ่าเคียงไหล่กับตระกูลหยูอยู่แล้ว!
ตระกูลแบบนี้ เป็นตระกูลที่ทั้งประเทศเบียนหนานไม่กล้ายั่วยวนหรือมีปัญหาด้วย
ดวงตาคู่โตของซาอินติเบิกกว้าง เธออ้าปากเหมือนอยากจะพูดอะไร แต่ก็อึ้งจนพูดอะไรไม่ออก
ตัวเธอนั้นพังไปหมดแล้ว
เธอคิดไม่ถึงเลยว่า เย้นหว่านที่ดูแล้วเหมือนคนธรรมดาทั่วไปแบบนั้น จะมีเบื้องหลังที่มีอิทธิพลขนาดนี้……..
ถ้าเธอถูกเย้นหว่านฆ่า แม้แต่ผู้เป็นพ่อของเธอ ก็ไม่กล้าแก้แค้นให้กับเธอ
จบแล้ว ทุกอย่างของเธอนั้นจบแล้ว
ฆ่าคนไม่สำเร็จ แถมยังพาตัวเองตกลงไปในสถานการณ์ที่สิ้นหวัง
เย้นหว่านเชยชมสีหน้าที่เปลี่ยนไปของซาอินติ เชยชมความหวาดกลัวและความสิ้นหวังของเธอ ทว่า มันยังไม่เพียงพอที่จะทำให้เย้นหว่านพอใจ
เรื่องชั่วๆที่ซาอินติทำนั้น สมควรที่จะได้รับบทลงโทษที่ร้ายแรงกว่านี้เป็นพันเป็นหมื่นเท่า
เย้นหว่านมองดูซาอินติด้วยแววตาที่เยือกเย็น จากนั้นกัดฟันแล้วพูดขึ้นว่า “ซาอินติ ฉันจะไม่ฆ่าเธอด้วยปืนหนึ่งนัดหรอก โห้หลีเฉินโดนยิงกี่นัด เธอก็จะโดนมากกว่าเขาสิบเท่า”
ผ่านไปครู่หนึ่ง เย้นหว่านยกยิ้ม แล้วพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็นว่า “วางใจเถอะ พี่ชายฉันยิงปืนแม่นมาก ฉันจะให้เขายิงอย่างระมัดระวังรับรองว่ากระสุนทุกนัดจะถูกยิงไปที่ที่เจ็บที่สุด แต่ไม่ถึงกับตายหรอก”
ซาอินติตกใจจนตัวสั่น แล้วตะคอกไปยังเย้นหว่าน
“เย้นหว่าน ทำไมจิตใจของของถึงได้อำมหิตแบบนี้!”
“ปั้ง”
หลังสิ้นเสียงเธอ กระสุนนัดหนึ่งก็พุ่งไปยังท้องของเธอ
เลือดสีแดงสดไหลออกมาทันที ทำให้ชุดของเธอนั้นเปื้อนไปด้วยเลือด
สีหน้าของซาอินติเปลี่ยนไปทันที บนหน้าผากของเธอเต็มไปด้วยหยาดเหงื่อ เธอรู้สึกเจ็บและเกร็งไปทั้งตัว อยากจะเอามือตัวเองไปกุมที่แผลไว้ ทว่า แขนทั้งสองข้างนั้นถูกทับไว้
เธอถูกเลี้ยงมาอย่างสบาย มีคนคอยเอาอกเอาใจ แทบไม่เคยได้รับบาดเจ็บด้วยซ้ำ อย่าพูดถึงการถูกยิงเลย
“เจ็บ เจ็บมากๆ โอ้ย เย้นหว่าน ฉันจะฆ่าเธอ ฉันจะฆ่าเธอ!”
ซาอินติเจ็บจนกรีดร้องออกมาอย่างทรมาน ไม่สามารถทนความเจ็บปวดได้ แม้แต่การกลิ้งลงไปกับพื้นยังไม่สามารถทำได้ จึงต้องคุกเข่าต่อไป ทำให้เธอรู้สึกถึงความเจ็บปวดได้อย่างชัดเจน
เย้นหว่านตกใจเล็กน้อย คิดไม่ถึงว่าเย้นโม่หลินจะให้ความร่วมมือเร็วและดีขนาดนี้ เธอเพิ่งพูดจบก็ยิงแล้ว
เมื่อเห็นสภาพที่เจ็บปวดและทรมานของซาอินติ เย้นหว่านก็รู้สึกสดชื่นและมีความสุขขึ้นมา
เย้นหว่านบีบคางของซาอินติไว้ จากนั้นก็กัดฟันแล้วพูดขึ้นว่า “เธอสั่งให้คนอื่นยิง ทำให้โห้หลีเฉินถูกยิงที่หลังหลายนัด เธอเคยคิดว่าเขาจะเจ็บปวดแค่ไหนไหม? เธอไล่ตามและกัดไม่ปล่อยเป็นเวลานาน สั่งให้คนอื่นโจมตีและยิง เธอเคยคิดไหมว่า หลังจากที่โห้หลีเฉินถูกยิง ตอนที่ทนกับแผลที่โดนยิงมันทรมานแค่ไหน? เธอรู้ไหมว่า การที่เลือดไหลไม่หยุด แล้วไม่สามารถไปรักษาได้ แถมแผลก็ฉีกขาดเรื่อยๆมันรู้สึกยังไง? สิ่งเหล่านั้นเป็นสิ่งที่โห้หลีเฉินเคยได้รับ ผู้นำกระทำเรื่องชั่วๆแบบเธอ ลองลิ้มรสความรู้สึกแบบนั้นดูสิ!”
หน้าผากของซาอินติเต็มไปด้วยหยาดเหงื่อ เปียกราวกับเพิ่งตากฝนมา เธอรู้สึกเจ็บปวดและทรมานมาก
เธอจ้องไปยังเย้นหว่านด้วยความโกรธ แล้วตะโกนพูดขึ้นว่า “ฉันจะฆ่าเธอ เย้นหว่าน ฉันจะฆ่าเธอ!”
เรื่องมาถึงขนาดนี้แล้ว เธอยังไม่คิดที่จะกลับใจ
เย้นหว่านสะบัดคางของซาอินติออกด้วยความรังเกียจ จากนั้นก็ยืนขึ้นแล้วจ้องไปยังเธอด้วยสายตาที่เยือกเย็น
“พี่ ยิงต่อเลย!”
“ได้”
เย้นโม่หลินมองไปยังเย้นหว่านด้วยความรักและเอ็นดู ขณะเดียวกัน นิ้วของเขาก็ดึงไกปืน จากนั้นก็ “ปั้ง”อีกหนึ่งนัด
ลูกกระสุนถูกยิงไปที่ขาของซาอินติ ทันใดนั้นเลือดก็พุ่งออกมา ราวกับเป็นน้ำพุ
ไม่นาน ขาของเธอก็เต็มไปด้วยเลือด
กลิ่นเลือดฟุ้งเต็มไปหมด
ซาอินตินั้นยังคงต้องคุกเข่าต่อไป ความรู้สึกเจ็บปวดที่แผลนั้นยิ่งทวีคูณกว่าเดิม
ซาอินติดิ้นรนและร้องไห้ออกมาด้วยความเจ็บปวด
“เย้นหว่าน ฉันเกลียดเธอ ฉันเกลียดเธอ! ฉันตายก็จะไม่ปล่อยเธอไป ฉันกลายเป็นผีก็จะมาเอาชีวิตเธอ”
เย้นหว่านมองเห็นสภาพที่เจ็บปวดจนแทบทนไม่ได้ของซาอินติ แล้วหัวเราะออกมา
จากนั้นก็พูดขึ้นว่า “ขอโทษนะ ฉันไม่ปล่อยให้เธอตายเร็วแน่นอน ฉันกำลังคิดอยู่เลยว่า ในตอนที่เลือดเธอกำลังจะหมดตัว ให้คนมาถ่ายเลือดให้เธอดีไหม? แบบนี้ เธอก็จะได้มีชีวิตนานขึ้น”
ผ่านไปสักครู่ น้ำเสียงของเย้นหว่านก็หนักแน่นกว่าเดิม “สามปีเป็นไง? ฉันให้เธอมีชีวิตอยู่ต่ออีกสามปี สัมผัสกับการรักษาและการถ่ายเลือดขั้นสูงทุกวัน”
ร่างกายที่โดนยิงจนเลือดไหลออกมา ความเจ็บปวดแบบนี้ แค่โดนยิงสองนัดซาอินติก็แทบจะทนไม่ไหวแล้ว
ไม่ต้องพูดถึงสามปี?
แค่สามวันเธอก็ตายแล้ว!
ซาอินติมองไปยังเย้นหว่านอย่างหวาดกลัว “เธอมันปีศาจ เธอมันปีศาจชัดๆ!”
“เธอเป็นคนบีบบังคับฉันเอง”
เย้นหว่านกำมือแน่น ดวงตาแดงราวกับจะระเบิดออกมา “ซาอินติ เธอทำลายชีวิตโห้หลีเฉิน ทำลายชีวิตฉัน ทำไมฉันต้องปล่อยเธอไปง่ายๆล่ะ? แม้แต่การตายของเธอยังทดแทนไม่ได้เลย!”
สามปี เป็นแผลในใจของเย้นหว่าน
ทำลายเมล็ดแมกโนเลีย โห้หลีเฉินก็มีชีวิตได้อีกแค่สามปี นี่เป็นสิ่งที่ทำให้เย้นหว่านแทบเป็นบ้า
เย้นโม่หลินมองไปยังเย้นหว่าน แล้วขมวดคิ้วเล็กน้อย เมื่อสังเกตได้ถึงความผิดปกติของเธอ
อ่อนไหวต่อคำว่า “สามปี”มากจริงๆ
เย้นโม่หลินเหมือนตระหนักได้ถึงบางอย่าง ลมหายใจจมลงอย่างมาก เขาขมวดคิ้ว แล้วลองถามดู “เสี่ยวหว่าน เมล็ดแมกโนเลียอยู่ไหน?”
เย้นหว่านแข็งทื่อและสั่นไปทั้งตัว ราวกับโดนไฟช็อต