สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน - บทที่ 898 กองเงินกองทอง

สายตาของหยูฉู่สองกับฝู้ยวนมีแสงของความตื่นตาตื่นใจโผล่ขึ้นมาพร้อมกัน ต่างก็เพ่งมองไปที่ด้านใน

เห็นแค่ในประตูคือริมทางเดินเล็กๆเส้นหนึ่ง เหมือนทะลุไปยังห้องลับ

หยูฉู่สองตาลุกวาว พูดอย่างหักห้ามใจไม่ได้ “เข้าไปกันเถอะ”

ตั้งแต่วันที่เกิดมาในตระกูลหยู ก็โหยหาปรารถนาคลังสมบัติ ตอนนี้ผ่านไปครึ่งค่อนชีวิตแล้ว ในที่สุดเขาก็ได้สมดังปรารถนาเข้ามาที่นี่แล้ว

ด้านในมีอะไรกันแน่ เขาตั้งตารอกว่าใครๆเสียอีก

แต่ เขาไม่กล้าเข้าไปคนแรก ถึงแม้ประตูเปิดได้ออกแล้ว แต่ใครจะไปรู้ว่าด้านในยังมีกลไกอย่างอื่นหรือเปล่า

มีแค่โห้หลีเฉินนำทางเข้าไปก่อนถึงจะปลอดภัยกว่า

หลีโห้เฉินมีสีหน้าแววตาเย็นชากับสายตาเร่งรัดของหยูฉู่สอง เขาได้จูงมือเย้นหว่านเดินเข้าไปอย่างชิวๆ

หยูฉู่สองกับฝู้ยวนรีบตามไปติดๆ

ส่วนพ่อบ้านได้เฝ้าอยู่นอกห้อง

ถึงแม้ตามมาถึงหน้าห้องของคลังสมบัติ อีกทั้งยังเป็นพ่อบ้านที่หยูฉู่สองไว้เนื้อเชื่อใจที่สุด แต่เขาก็ไม่ได้รับสิทธิ์และความเชื่อใจพอที่จะเข้าไปด้านใน

โห้หลีเฉินพาเย้นหว่านเดินผ่านริมทางเดินเล็กๆเส้นนั้นอย่างไว แล้วมาถึงห้องที่มีขนาดกว้างขวางห้องหนึ่ง

พอเข้ามาถึงในห้อง สิ่งที่เห็นคือ

อัญมณีและทองคำที่แยงตา

อัญมณีและทองคำเต็มพื้น

กองเป็นภูเขาเล็กๆลูกหนึ่ง

พอมองไปเป็นเงินหมดเลย แถมในนั้นยังมีสมบัติอันล้ำค่ามากมาย ปะปนอยู่ในอัญมณีและทองคำเต็มพื้น

สามารถพูดได้ว่ามีมูลค่ามหาศาลเลย

สีหน้าเย้นหว่านตะลึงอย่างมาก มองอย่างอึ้ง เธอโตป่านนี้ยังไม่เคยเห็นเงินทองและอัญมณีมากมายขนาดนี้มาก่อนเลย

ความรู้สึกนี้คือความรู้สึกเหมือนหาขุมทรัพย์เจออย่างในละครเลย

ไม่นึกเลยว่าในความเป็นจริงก็มีขุมทรัพย์อยู่จริงๆด้วย

เธออดพึมพำไม่ได้ “มิน่าล่ะถึงได้เรียกว่าคลังสมบัติ ของล้ำค่าและเงินทองมากมายขนาดนี้ เฉพาะของของที่นี่ก็สามารถร่ำรวยเทียบเท่าประเทศแล้ว”

เพราะฉะนั้นถึงจะเป็นตระกูลที่ใหญ่โตอย่างตระกูลหยู ก็คิดหาทุกวิถีทางอยากจะเปิดคลังสมบัตินี้ออก

ถ้ามีมัน อย่างน้อยในด้านกำลังทรัพย์ล้วนสามารถกระเตื้องขึ้นเยอะ กลายเป็นตระกูลที่เงินทุนหนายิ่งขึ้น แข็งแกร่งมั่นคงโดยที่ไม่สามารถทำลายได้

“มีของที่ชอบหรือเปล่า?” โห้หลีเฉินถามเสียงต่ำ

ความหมายของเขาคือ ขอแค่เป็นของที่เธอชอบก็สามารถหยิบได้ตามใจชอบเลย?

เย้นหว่านมองของล้ำค่าที่กองเป็นภูเขานั้นแล้วตาลุกวาว อยากเลือกของล้ำค่าหลายชิ้นแล้วเอาไปอย่างไวจังเลย

แต่ต่อมา เธอได้ส่ายหัว “ไม่มีค่ะ”

ถึงแม้ของของที่นี่ต่อไปล้วนเป็นของโห้หลีเฉินทั้งนั้น แต่ตอนนี้หยูฉู่สองยังเป็นผู้นำตระกูลอยู่ เย้นหว่านไม่อยากเอาของของเขา

แค่มองผ่านตา และเปิดโลกทัศน์ให้กว้างก็พอแล้ว

โห้หลีเฉินมองเย้นหว่านด้วยสายตาชิวๆ พร้อมยิ้มมุมปากเล็กน้อย

จากนั้นก็ได้จูงมือเธอเดินไปด้านในต่อ

หยูฉู่สองเห็นกองเงินกองทองนี้ แววตามีความสุข แต่ไม่นานก็กลับคืนสู่ปกติ

คุมตระกูลหยูมานานหลายปี เงินทองที่เขาเคยเห็น เยอะจนด้านชาไปตั้งนานแล้ว

แต่ฝู้ยวนเนี่ยสิ ตอนนี้ยังมองกองเงินกองทองนี้อย่างเอ๋ออยู่

ทึ่งจนดึงสติกลับมาไม่ได้

ถึงครอบครัวเขาร่ำรวยขึ้นมาจากกำลังทรัพย์ก็เหอะ แต่กลับไม่เคยเห็นเงินมากมายขนาดนี้มาก่อน เฉพาะภูเขากองข้างหน้านี้ ก็สามารถซื้อตระกูลฝู้ได้หลายตระกูลแล้ว

และดูเหมือนว่า นี่ยังเป็นแค่เศษเสี้ยวของคลังสมบัติเท่านั้น

เขาทอดถอนใจ สมกับเป็นตระกูลหยูจริงๆ คลังสมบัติที่บรรพบุรุษทิ้งไว้ให้ ก็เพียงพอที่จะกดขี่ตระกูลนับไม่ถ้วนบนโลกใบนี้แล้ว

มีพื้นหลังแบบนี้ ตระกูลหยูมีแต่จะยิ่งใหญ่โตขึ้น

“เหอะ”

หยูฉู่สองอุทานอย่างเย็นชาคำหนึ่ง เสียงหนาวมากๆ

เหมือนหนามน้ำแข็งคอยทิ่มแทงอยู่บนตัวฝู้ยวน ทำให้เขาที่เหม่อลอยตัวสั่นด้วยจิตใต้สำนึกและดึงสติกลับมาในทันที

เผชิญกับสายตาดูถูกเย็นชาของหยูฉู่สอง ฝู้ยวนก้มหน้าอย่างตะลีตะลานและไม่กล้ามองซี้ซั้วอีก

ในขณะเดียวกัน ก็รู้สึกได้ถึงความอัปยศอดสู

เขามองกองเงินกองทองคนอื่นจนเหม่อลอย ดูเหมือนคนไม่เคยเปิดหูเปิดตา เหมือนบ้านนอกเข้ากรุงยังไงอย่างงั้นเลย

หยูฉู่สองมองหน้าตาแบบนี้ของเขาแล้วยิ่งเหน็บแนมเข้าไปใหญ่ เป็นแค่คนของตระกูลเล็กๆจริงด้วย แค่กองเงินกองทองก็ทำให้ตกใจใหญ่เลย

แต่หารู้ไหมว่า เงินทองพวกนี้เป็นแค่เศษเสี้ยวในคลังสมบัติตระกูลหยูเฉยๆ

หยูฉู่สองเชอะอย่างดูถูกทีหนึ่ง จากนั้นได้ก้าวเท้าเดินเข้าไปด้านในต่อ

เย้นหว่านกับโห้หลีเฉินเดินอยู่ข้างหน้าสุด เลยได้เห็นเป็นคนแรก

ด้านหลังยังมีห้องใหญ่อีกหลายห้อง ไม่นึกเลยว่าด้านในของแต่ละห้องจะเต็มไปด้วยกองเงินกองทอง ตัวเลขเยอะจนสะดุดตา

จำนวนของกำลังทรัพย์นี้ไม่สามารถประมาณการได้เลยว่าเป็นเงินเท่าไหร่กันแน่

เฉพาะกองทองก็มีมูลค่ามหาศาลแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นด้านในยังมีของล้ำค่ามากมายที่แต่ละชิ้นไม่อาจประเมินราคาได้

เย้นหว่านทอดถอนใจ “ถ้าวันไหนตระกูลหยูบริหารไม่ดีเกิดล้มละลาย แค่อาศัยสมบัติพวกนี้ ก็สามารถเจริญรุ่งเรืองขึ้นมาอีกครั้งแล้วค่ะ”

โห้หลีเฉินสายตาชิวๆ “ความมั่งคั่งที่ตระกูลหยูสั่งสมมาเป็นรุ่นสู่รุ่น ก็เพื่อให้ทางหนีทีไล่กับคนรุ่นหลัง”

คนรุ่นหลังของตระกูลหยูนี่ก็เก่งดี เป็นเวลาเกือบร้อยปีก็ไม่แตะต้องคลังสมบัตินี้เลย ก็สามารถทำให้ตระกูลหยูเจริญรุ่งเรืองต่อไปอย่างแข็งแกร่งได้อย่างมั่นคงถาวร

คำพูดที่ว่ารวยไม่เกินสามรุ่น ใช้ไม่ได้กับพวกเขาเลย

เย้นหว่านคิดๆแล้วได้พูดว่า “ตระกูลหยูกับตระกูลเย้นเหมือนจะก่อร่างสร้างตัวพร้อมกัน ตระกูลหยูมีคลังสมบัติแบบนี้ ตระกูลเย้นมีหรือเปล่า?”

จู่ๆเธออยากรู้อยากเห็นมาก ถ้าตระกูลเย้นมีคลังสมบัติ เธอก็จะสามารถเข้าไปกระทำผิดอย่างกำเริบเสิบสานแล้ว?

แค่คิดก็ยอดเยี่ยมมากแล้ว

มองหน้าตาที่โลภในทรัพย์สินเงินทองของเย้นหว่าน โห้หลีเฉินยิ้มอย่างจนปัญญา

“อันนี้คุณคงต้องกลับไปถามเย้นโม่หลินแล้ว”

เรื่องของตระกูลเย้น ที่แต่ไหนแต่ไรล้วนถ่อมตนและลึกลับ แม้แต่รายละเอียดของตำแหน่งคนก็ยังต้องหาแปดชั่วโคตรเลย ความลับอย่างคลังสมบัติแบบนี้ยิ่งไม่ต้องพูดถึง

ถึงมี คนนอกก็ไม่มีทางรู้หรอก

ดวงตาของเย้นหว่านเปล่งประกาย พร้อมพยักหน้าอย่างเห็นด้วยอย่างยิ่ง เดี๋ยวเธอกลับไปต้องลองถามเย้นโม่หลินดูแล้วว่าคลังสมบัติของครอบครัวเธออยู่ที่ไหน

พวกเขาได้เดินเข้าไปในที่ที่ลึกกว่าต่อ

เดินผ่านห้องที่มีกองเงินกองทองหลายห้อง พวกเขามาถึงห้องที่ใหญ่มากห้องหนึ่ง ห้องนี้เหมือนกับห้องสมุดยังไงอย่างงั้น มีหนังสือและข้อมูลวางอยู่มากมาย

หยูฉู่สองเห็นพวกนี้ สีหน้าแววตามีความตื่นเต้นที่ปกปิดไม่อยู่ทันที

หาเจอแล้ว

พวกนี้สิถึงเป็นของล้ำค่าที่แท้จริงของตระกูลหยู ข้อมูลลับที่บรรพบุรุษบันทึกไว้

มูลค่าของข้อมูลที่ซ่อนอยู่ในนั้นสิถึงจะเป็นร่ำรวยเทียบเท่าประเทศที่แท้จริง แม้กระทั่งสามารถควบคุมโลก

หยูฉู่สองเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้นอย่างเร่งรีบ เดินมาถึงหน้าชั้นวางหนังสือที่ใกล้ที่สุด และหยิบหนังสือที่เต็มไปด้วยฝุ่นขึ้นมาอย่างระมัดระวังเล่มหนึ่ง

พอเปิดดูปุ๊บ สีหน้าเขายิ่งเซอร์ไพรส์เข้าไปใหญ่

หนังสือเก่ามากแล้ว แต่เนื้อหากลับล้ำค่าสุดๆ

เขาได้เปิดดูหนังสือที่อยู่ใกล้กันติดต่อกันอีกหลายเล่ม แต่ละเล่มล้วนเป็นข้อมูลที่สำคัญและมีมูลค่ามาก

มีหนังสือพวกนี้ เขาแทบจะกุมความลับมากมายที่คนทั้งโลกไม่รู้ และได้กุมจุดอ่อนของตระกูลผู้มีอำนาจทั้งหลาย

แม้กระทั่งตระกูลใหญ่ที่เทียบเท่ากับตระกูลหยู……

ทันใดนั้นหยูฉู่สองอยากดูหนังสือพวกนี้รอบหนึ่งอย่างอดใจรอไม่ไหวในทันที แต่ถึงยังไงเขาก็ยังมีสติอยู่ หลังจากระงับความตื่นเต้นของในใจไว้ ได้หันไปมองฝู้ยวนด้วยสีหน้าบึ้งตึง พร้อมพูดอย่างเคร่งขรึม “นายจะหายังไง?”

สายตาของเขาแฝงด้วยแรงอาฆาตที่อันตราย

ข้อมูลพวกนี้ล้ำค่าเกินไป ถึงแค่มองไม่กี่ทีก็จะรู้ความลับที่มากเกินความคาดหมาย ฝู้ยวนเป็นแค่คนของตระกูลเล็กๆคนหนึ่ง คนนอกคนหนึ่ง ถ้าหากเห็นข้อมูลเหล่านี้……

ในใจของหยูฉู่สองแอบมีความอาฆาตขึ้นมาแล้ว