สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน - บทที่248 ดูเรื่องซุบซิบ หาเหาใส่หัว
บทที่248 ดูเรื่องซุบซิบ หาเหาใส่หัว
มันคือตั๋วงานแฟชั่นโชว์ที่ต่อให้เธอจะพยายามแย่งก็ไม่สามารถแย่งมาได้!
เรื่องที่ทำให้แปลกใจและดีใจมันมาอย่างกะทันหันเกินไป เย้นหว่านรับมาทันทีโดยสัญชาตญาณ มองไปที่ตั๋วที่เธอร้องขอมานาน ดีใจเป็นบ้าเป็นหลัง
“ทำไมคุณถึงมีมันได้ล่ะ? ”
สีหน้าของโห้หลีเฉินขยับเล็กน้อย แล้วก็ตอบอย่างลวกๆ “เพื่อนส่งมาให้น่ะ”
ตั๋วงานแฟชั่นโชว์ในครั้งนี้มีค่ามากและก็ไม่มีขาย ต่อให้แสวงหาก็ยังไม่ได้ เย้นหว่านถึงกับท้อ แต่ไม่คิดเลยว่าโห้หลีเฉินจะมีเพื่อนส่งมาให้!
เธออิจฉาจริงๆ
เธออยากจะได้มันมาเป็นของเธอทุกนาที
แต่ เธอลูบที่ผิวของตั๋วนั้น แล้วก็ส่งคืนให้โห้หลีเฉินอย่างไม่เต็มใจเท่าไหร่นัก “ฉันรับไว้ไม่ได้หรอก คุณไปเถอะ”
อันดับแรก ตั๋วใบนี้มันล้ำค่ามากจริงๆ เธอเกรงใจที่จะรับไว้ อันดับที่สอง ตอนนี้โห้หลีเฉินก็เริ่มศึกษาเกี่ยวกับอุตสาหกรรมการออกแบบแฟชั่นแล้ว การเข้าร่วมแฟชั่นโชว์ครั้งนี้จะเป็นประโยชน์มากกว่าสำหรับเขา
โห้หลีเฉินมองใบหน้าที่เจ็บปวดของเย้นหว่าน มุมปากของเขาก็ยกขึ้นอย่างไม่ได้ตั้งใจ
ยัยผู้หญิงตัวเล็กคนนี้ ทำไมถึงได้น่ารักขนาดนี้กัน
เขาพูดเบาๆ ว่า “ฉันไม่ได้วางแผนที่จะไปอยู่แล้ว”แต่ดูเหมือนว่าต้องเปลี่ยนแผนแล้ว
เย้นหว่านไม่รู้เลยว่าในใจของโห้หลีเฉินตอนนี้กำลังคิดอะไรอยู่ คำตอบของเขา สำหรับเธอแล้วมันหมายความว่าในตารางงานของเขา ไม่ได้มีแผนที่จะไปร่วมงานแฟชั่นโชว์
ถ้าเกิดว่าเขาไม่ไปล่ะก็ ถ้ายังงั้นตั๋วใบนี้ก็เสียเปล่าน่ะสิ
ต้องเสียตั๋วที่ล้ำค่าแบบนี้ นั่นมันไม่ใช่เรื่องน่าอายที่สามารถบรรยายได้เลย
เย้นหว่านรีบเก็บตั๋วกลับมาทันที “ถ้ายังงั้นในเมื่อคุณไม่มีเวลา ฉันก็คงต้องไปแล้วล่ะ”
พอได้ตั๋วเข้าร่วมงานแฟชั่วโชว์ในครั้งนี้มา เย้นหว่านก็รีบเริ่มเตรียมตัวทันที อย่างแรกคือการไปห้างสรรพสินค้าเพื่อเลือกชุดราตรีที่เหมาะสม
ตอนที่เย้นหว่านกำลังช้อปปิ้งอยู่นั้น ก็ได้บังเอิญเจอคนที่คุ้นเคย
ตรงทางเดินห้างสรรพสินค้า คนเดินไปเดินมาเยอะมาก แต่ว่าคนๆนั้นสูงประมาณ190เซนติเมตร ผู้ชายที่ทั่วทั้งร่างกายมีออร่าของความหล่อเหลา ก็เลยกลายเป็นคนที่เด่นที่สุดได้อย่างง่ายดาย
ทำให้เย้นหว่านเห็นเขาภายในพริบตาเดียว ฉูรั่วไป๋
เย้นหว่านกะจะเดินเข้าไปทักทายแต่ แต่ว่าพอพึ่งจะเดินเข้าไปใกล้ได้นิดเดียว ก็เห็นว่าข้างกายของฉูรั่วไป๋มีผู้หญิงแปลกหน้าคนหนึ่งอยู่อย่างคาดไม่ถึง
รูปร่างสูงยาวและเซ็กซี่ แต่งตัวอย่างมีสไตล์และสวยงาม สาวสวยที่มีใบหน้าสวยงามระดับท็อป เมื่อยืนอยู่ข้างๆ ลูกครึ่งอย่างฉูรั่วไป๋แล้วนั้น ก็ไม่มีใครเป็นรองใครเลย
ตอนนี้ แขนขาวๆ ของเธอคล้องอยู่กับแขนของฉูรั่วไป๋ บิดหน้าอกที่แทบจะระเบิดออกมาของตัวเอง แทบจะแนบเข้ากับร่างกายของฉูรั่วไป๋
ดูเป็นคู่ที่เหมาะสมกัน เข้ากันได้อย่างเพอร์เฟค
เย้นหว่านหยุดกะทันหัน เธอเข้าใจในทันทีว่า ผู้หญิงคนนี้น่าจะเป็นแฟนใหม่ของฉูรั่วไป๋
รู้จักกันมาตั้งนาน เย้นหว่านก็พอจะสัมผัสได้ว่าฉูรั่วไป๋เป็นคนที่เจ้าชู้และใช้ชีวิตตามใจตัวเอง แต่ว่าเธอก็ไม่เคยเห็นดอกไม้ผีเสื้ออยู่ข้างกายเขามาก่อน นี่เป็นครั้งแรกที่เห็นเขาพาผู้หญิงมาด้วย
ในเวลาแบบนี้ เธอสามารถกลายเป็นก้างขวางคอได้ง่าย เย้นหว่านลังเลอยู่พักหนึ่ง สุดท้ายก็เลยตัดสินใจไม่เข้าไปทักเขา
เธอหันกลับเตรียมจะเดินออกไป ตอนนี้เอง เธอกลับไปยินเสียงที่รำคาญอย่างมากของฉูรั่วไป๋
“อานฉีเอ๋อ เธออย่ามาพัวพันรอบๆ ฉันอีกได้ไหม? ”
ฝีเท้าของเย้นหว่านหยุดทันที เอ้ะ นี่มันหมายความว่ายังไงกัน?
มีเรื่องซุบซิบแล้วน่ะสิ!
เธอกลอกตาไป ห่างกันด้วยระยะทางที่ไม่ใกล้ไม่ไกลเท่าไหร่ แล้วก็ตั้งใจมองไปที่ฉูรั่วไป๋
แล้วก็เห็นผู้หญิงที่ตอนแรกแนบอยู่กับแขนของเขานั้น ถูกเขาสลัดทิ้งอย่างรังเกียจ เขาไม่ได้สงสารเลยแม้แต่เดียว แล้วก็จะเดินออกมาอย่างไม่แยแส
ดวงตากลมโตที่สวยงามของอานฉีเอ๋อก็เปลี่ยนเป็นสีแดง น้ำตาคลอเบ้า เหมือนกับว่ามันสามารถไหลออกมาได้ตลอดเวลา
เธอเหยียบบนรองเท้าส้นสูง15เซนติเมตร แล้วก็ตามมากอดแขนของฉูรั่วไป๋ไว้
น้ำเสียงที่มีเสน่ห์มากของเธอสะอื้นเล็กน้อย ทำให้คนที่ได้ยินรู้สึกปวดใจไปด้วย
“รั่วไป๋ ฉันรักนายจริงๆนะ นายอย่าไปจากฉันได้ไหม? ก่อนหน้านี้พวกเราก็ดีๆ อยู่เลยไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมจู่ๆ นายถึงต้องเป็นแบบนี้ด้วย? ”
ฉูรั่วไป๋ถูกดึงไว้ ก็เลยต้องหยุดเดิน
เขาขมวดคิ้วแน่น มองไปที่ผู้หญิงที่อยู่ข้างๆ เขา รำคาญใจอย่างมาก
“กฎของเกมสำหรับผู้ใหญ่ ตอนนี้เธอจะมาเสแสร้งทำเป็นไม่เข้าใจยังงั้นเหรอ? ”
อานฉีเอ๋ออึ้งไป สีหน้าที่อยู่บนใบหน้าที่สวยงามของเธอนั้น มีความแตกระแหง
ฉูรั่วไป๋มองเธอด้วยสายตาที่เย็นชา พร้อมกับพูดต่อด้วยน้ำเสียงที่โหดร้าย
“ถ้ายังงั้นฉันจะอธิบายให้เธอฟัง ระหว่างพวกเราก็แค่ดึงดูดกันและกันเพราะว่าฮอร์โมนมันต้องการปลดปล่อย เล่นจ้ำจี้กันแต่ว่ามันก็เป็นแค่ความสัมพันธ์ข้ามคืนเท่านั้น พอฟ้าสว่างต่างคนก็ต่างแยกย้าย ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก
การที่พูดเรื่องความสัมพันธ์ข้ามคืนเท่านั้นออกมาอย่างตรงไปตรงมาและโจ่งครึ่มขนาดนี้ เป็นครั้งแรกที่เย้นหว่านได้ยินคนพูดแบบนี้เลย
เธออดไม่ได้ที่จะรู้จักเห็นอกเห็นใจอานฉีเอ๋อ ชอบใครไม่ชอบ ดันมาชอบคนเจ้าชู้ตัวพ่ออย่างฉูรั่วไป๋
สีหน้าของอานฉีเอ๋อซีดลงเรื่อยๆ แต่ว่ายังคงไม่ยอมปล่อยฉูรั่วไป๋ ใบหน้าของเธอดูน่าสงสารมาก
“แต่ว่าทุกอย่างมันก็มีข้อยกเว้นนี่ ฉันก็นึกว่ามันเป็นแค่ค่ำคืนแห่งความสุขเท่านั้น แต่ว่าฉันก็ตกหลุมรักนายอย่างที่ห้ามตัวเองไม่ได้ รั่วไป๋ ฉันจริงใจกับนายนะ”
“จริงใจงั้นเหรอ? ”
ฉูรั่วไป๋หัวเราะอย่างเย็นชา สายตาที่มองไปที่อานฉีเอ๋อนั้นดูรังเกียจมากยิ่งขึ้น
ทันใดนั้นเขาก็ขยับเข้าไปใกล้อานฉีเอ๋อ ริมฝีปากบางของเขาก็กระซิบที่ข้างหูของเธอ “หลังจากนอนกับฉันแล้ว ก็ไปนอนกับผู้ชายอีกสามคน แล้วค่อยวิ่งกลับมาหาฉัน แบบนี้เรียกว่าจริงใจเหรอ? ให้อภัยที่ฉันดูถูกเหยียดหยาม ไม่เข้าใจความรักของพวกเธอ คุณอานฉีเอ๋อครับ ไปหาคนอื่นเถอะ”
ประโยคที่เสียดสีนี้ เหมือนกับว่าเป็นมือที่เจตนาร้าย ฉีกศักดิ์ศรีทั้งหมดของอานฉีเอ๋อออก
ใบหน้าที่สวยงามของเธอซีดเผือด เธอยืนแข็งทื่ออยู่ตรงนั้น ริมฝีปากของเธอสั่นแล้วก็พูดอะไรไม่ออกอีก
ฉูรั่วไป๋ไม่มีความอดทนที่จะอยู่ให้เธอกวนใจอีกต่อไป สะบัดแขนของเธอออก แล้วก็เดินไปอีกทางหนึ่ง
พอดีกัน เพราะว่าทางที่เขาเดินมานั้นเป็นทางที่เย้นหว่านอยู่พอดี
ยังไม่ทันจะเดินถึงสองก้าวฉูรั่วไป๋ก็ประหลาดใจที่เห็นเย้นหว่านยืนอยู่ท่ามกลางฝูงชน
เย้นหว่านที่กำลังดูเรื่องซุบซิบอยู่นั้นก็ถูกพบเห็นเพราะว่าหลบไม่ทัน เธออึ้งไป แล้วก็หน้าแดงขึ้นมาทันทีอย่างเก้อเขิน
ดูเหมือนว่า นี่มันน่าอึดอัดมากเลย
“แค่กๆ อ้อ บังเอิญมากเลยนะคะ คุณฉู”
เย้นหว่านโบกมืออย่างแข็งทื่อ เสแสร้งเหมือนว่าตัวเองพึ่งจะมา เพราะว่าอยากจะทำให้บรรยากาศผ่อนคลาย
และในเวลานี้ จู่ๆ อานฉีเอ๋อก็วิ่งเข้ามา แล้วก็กอดเอวฉูรั่วไป๋ไว้จากทางด้านหลัง
เธอร้องไห้และพูดว่า “รั่วไป๋ ฉันรักนายจริงๆนะ นายเชื่อฉันได้ไหม? ฉันสาบานเลยว่า ฉันเปลี่ยนทุกสิ่งทุกอย่างที่ฉันเคยทำไปแล้ว ฉันจะไม่มีวันมีผู้ชายคนอื่นอยู่ข้างๆ ฉันอีก นายให้โอกาสฉันอีกครั้งได้ไหม? ฉันแค่อยากคบกับนายเท่านั้น”
เย้นหว่าน：“……”
เธอจะเสแสร้งทำเป็นว่าไม่เห็นต่อไปไม่ได้แล้ว
แม่เจ้า น่าอึดอัดมากเลย
เธอดึงมุมปากอย่างแข็งทื่อ แล้วก็พูดเบาๆ “ถ้ายังงั้นฉันไปก่อนนะ”
พอพูดจบ เธอก็เตรียมจะเดินหนีทันที
“รอเดี๋ยว! ”
ฉูรั่วไป๋พูดอย่างรีบร้อน เมื่อเทียบกับที่เขาเย็นชากับอานฉีเอ๋อแล้ว ไม่รู้ว่าเขาอบอุ่นกับเธอมากกว่ามากแค่ไหนกัน
ก้าวเท้าของเย้นหว่านหยุดชะงัก เธอรู้สึกอึดอัดไปหมดแล้ว
คู่หนุ่มสาวกำลังแสดงความรักพัวพันกันอยู่ตรงนี้ ถ้าเกิดว่าเธอแค่แอบฟังอยู่ตรงมุมก็แล้วไป แต่ว่าตอนนี้มาปะทะหน้ากันแล้ว แล้วจะให้เธออยู่ทำไมกัน?
ฉูรั่วไป๋ขมวดคิ้ว ออกแรงผลักอานฉีเอ๋อที่กอดเอวของเขาออก แล้วก็ก้าวยาวมาหยุดอยู่ตรงหน้าของเย้นหว่าน
เขามองหน้าเธอ และอธิบายอย่างกระตือรือร้น
“เสี่ยวหว่าน มันไม่ใช่แบบที่เธอคิดนะ ฉันกับเธอไม่ได้เป็นอะไรกัน”
ก็ไม่ได้เป็นอะไรกัน ก็แค่คู่นอนชั่วข้ามคืนเท่านั้น
ถ้าเกิดว่าทิ้งไปได้แล้วทุกอย่างก็จะเรียบร้อย แต่ว่าทิ้งไม่ได้……
เย้นหว่านมองอานฉีเอ๋อที่ตามมา แล้วก็เลิกคิ้วขึ้น เรื่องของชายหญิงแบบนี้ เธอจะมายืนเป็นก้างขวางคออยู่ตรงนี้คงไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่มั้