สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน - บทที่709 สามข้อเรียกร้อง​

ริมฝีปากของโห้หลีเฉินกระตุกเล็กน้อย “… “

นี่เธอกำลังสารภาพผิดหรือกำลังชมเชยตัวเองกันแน่ เพราะเสน่ห์ของตัวเองทำให้เกิดเรื่อง แต่ท่าทางของเธอเหมือนจะภูมิใจมาก

เมื่อตระหนักได้ถึงความโกรธที่เพิ่มม่กขึ้นของชายหนุ่มตรงหน้า เย้นหว่านเริ่มร้อนใจ ทำไมโห้หลีเฉินถึงได้ง้อยากอย่างนี้นะ

เธอรีบพูดต่อ“ไม่ค่ะไม่ เป็นเพราะตาบ้านั่นตาบอด ที่มาตกหลุมรักฉัน”

ริมฝีปากของ โห้หลีเฉินกระตุกอีกครั้ง รู้สึกว่าไฟในอกของเขาไม่สามารถดับลงได้เลย

แล้วที่เขาตกหลุมรักเย้นหว่าน หมายความว่าเขาตาบอดด้วยหรือเปล่า

โห้หลีเฉินไม่อยากคุยกับเย้นหว่านอีกต่อไป ไม่อย่างนั้นเขายังไม่ทันจะหึงหวง ก็ถูกเธอทำให้โกรธขึ้นมาซะก่อน

“เต้นรำ”

โห้หลีเฉินพูดเสียงแข็ง แล้วดึงเย้นหว่านเพื่อจะเต้นต่อ

เย้นหว่านจะยอมได้ยังไง การเต้นร็อคบ้าบออะไรก็ไม่รู้ เต้นจนเธอจะกลายเป็นคนโง่อยู่แล้ว

เธอกอดเขาแน่นขึ้นติดหนึบเหมือนปลาหมึก ตอนนี้เหลือแค่ขาทั้งสองข้างที่ยังไม่กระโดดขึ้นรัดเอวของเขาไว้

เธอพยายามบิดเบือนหัวข้อ “ถ้าฉันไม่เต้นแล้ว ฉันจะไม่เต้น ถ้าคุณยังไม่ยอมยกโทษให้ฉัน ฉันก็จะกอดคุณไว้แบบนี้และไม่ปล่อยจริงๆด้วย”

โห้หลีเฉินมองลงไปที่หัวเล็ก ๆในอ้อมกอดของเขา ไฟที่เดือดในอกของเขาก็ดับลงอย่างรวดเร็ว

เขาพูดเตือนด้วยน้ำเสียงทุ้มว่า “พวกเรายังอยู่บนฟลอร์เต้นรำ ทุกคนกำลังดูอยู่นะครับ”

เอ่อ

เย้นหว่านตกตะลึง แล้วหันศีรษะไปมองเล็กน้อย พอเห็นว่าคนข้างๆเธอยังคงเต้นอยู่ ส่วนเธอ …

หากยังอยู่ในสภาพนี้ต่อไป เธอกับโห้หลีเฉินกลัวว่าจะกลายเป็นจุดสนใจของทุกคนในงานแทน

น่าขายหน้าตายเลย

แก้มของเย้นหว่านแดงขึ้นมาทันที เธอรีบคลายกอดที่เอวของโห้หลีเฉินออกอย่างรวดเร็ว ก่อนจะกะพริบแล้วมองไปที่เขาอย่างเขินอาย

โห้หลีเฉินจับมือเย้นหว่านอย่างจนใจ แล้วพาเธอที่เต้นไม่เป็น เต้นไปตามเขา

ทำนองร็อคแอนด์โรลแตกต่างจากการเต้นรำอื่น ๆ เล็กน้อย พอเริ่มเต้น ฟลอร์เต้นรำก็จะดูมีชีวิตชีวา และดูวุ่นวายมากขึ้น

ดังนั้นแม้ว่าตอนนี้เขาจะกอดกับเย้นหว่าน แต่ก็ไม่มีใครสังเกตเห็นมากเกินไป

เย้นหว่านไม่รู้เล่ห์เหลี่ยมเหล่านี้ ความรู้สึกโดยตรงของเธอ ก็คือการเต้นรำนี้บ้าบอนี้กำลังการท้าทายขีดจำกัดของเธออยู่

เธอจับมือของโห้หลีเฉินไว้แน่นมาก แล้วมองเขาอย่างน่าสงสาร

“ เต้นช้า ๆ หน่อยได้ไหมคะ”

การเคลื่อนไหวของโห้หลีเฉินหยุดลงทันที

พอเห็นใบหน้าเล็ก ๆ ที่น่าสงสารของหญิงสาวตรงหน้า เขาก็ไร้หนทางต่อต้าน

สมรรถภาพร่างกายของเธอ จะอ่อนแอเกินไปหรือเปล่า

ถึงแม้จะตำหนิ แต่การเคลื่อนไหวของโห้หลีเฉินเริ่มช้าลง อ่อนโยนมากขึ้น เขาเปลี่ยนจากการเต้นรำที่รุนแรงเป็นเชื่องช้าลง

เพราะแบบนั้น บนฟลอร์เต้นรำในตอนนี้ พวกเขากลายเป็นจุดเด่นมาก

เซอร์ยุนซีที่เต้นรำอยู่กับซาอินติ แต่จิตใจของเขาอยู่ที่ตัวของเย้นหว่านตลอดเวลา และเขาสังเกตพวกเขาในระหว่างการเต้นรำอยู่ตลอด

เมื่อเห็นว่าทั้งสองเต้นอย่างเชื่องช้า จึงนึกว่าพวกเขาไม่ถนัดเต้นแนวนี้

เขาจึงพูดเสียงดังว่า “คุณพี่ชาย เปลี่ยนคู่เต้นกันครับ”

หลังจากพูดจบ เขาก็ปล่อยมือซาอินติไป ส่วนซาอินติก็หันไปหาโห้หลีเฉินเตรียมพร้อมเปลี่ยนคู่เต้นรำกัน

เย้นหว่านชะงักงัน เธอไม่เต็มใจเป็นอย่างมาก

เธอไม่อยากเต้นรำกับเซอร์ยุนซีและเธอก็ไม่ชอบให้โห้หลีเฉินเต้นรำกับผู้หญิงคนอื่นด้วย

แต่ว่า การแลกเปลี่ยนคู่เต้นรำบนฟลอร์เต้นรำนั้น ไม่สามารถปฏิเสธได้

ถึงแม้เย้นหว่านจะไม่พอใจ แต่ก็ทำได้แค่ทนยอม

เธอรู้สึกหดหู่และเตรียมที่จะถูกปล่อยตัวมือ แล้วเดินไปทางเซอร์ยุนซี แต่โห้หลีเฉินกลับจับมือเธอไว้ไม่ยอมปล่อย

จากนั้นโห้หลีเฉินก็หยุดนิ่ง และก่อนที่ซาอินติจะเดินมาตรงหน้าเขา เขาก็เดินจูงมือเย้นหว่านออกไปนอกฟลอร์เต้นรำอย่างรวดเร็ว

เย้นหว่านมองไปที่ร่างสูงของโห้หลีเฉินด้วยความประหลาดใจ

จะไม่เต้นแล้วเหรอ

จะทำตัวตามอำเภอใจไปหรือเปล่า

เมื่อมองไปที่ซาอินติที่ถูกทิ้งไว้ที่นั่น และไม่มีใครรับต่อ ในใจของเย้นหว่าน มีความสุขราวกับว่าดอกไม้กำลังเบ่งบาน

เธอให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี เธอทำตามโห้หลีเฉินอย่างเชื่อฟังและเดินออกไปจากฟลอร์เต้นรำ

ซาอินติเดินไปหลายรอบแต่ไม่มีใครขอเธอเต้นรำด้วย สุดท้ายเธอก็หยุดเต้นรำด้วยตัวเอง

เธอมองไปที่คนที่กำลังจะมารับเธอ เธอเดินออกมาจากฟลอร์เต้นรำ ในตอนนี้ใบหน้าสวยของเธอเปลี่ยนเป็นซีดขาวและดำคล้ำสลับกันไปมา

เซอร์ยุนซีก็มีท่าทางงุนงงเช่นกัน แค่นี้ก็ไปแล้วเหรอ แค่นี้เนี่ยนะ

เขายังไม่มีโอกาสเต้นรำกับเย้นหว่านทั้งเพลงเลย

น่าเสียดายจริงๆ

แต่ว่า ยังมีโอกาสมากมายในอนาคต

เซอร์ยุนซีไม่ลังเลอะไรมากนัก และเดินตามโห้หลีเฉินกับเย้นหว่านไปทันที

เย้นหว่านเดินตามหลังโห้หลีเฉิน และสังเกตเห็นเซอร์ยุนซีที่กำลังเดินตามพวกเธอมา

พอเห็นเขา เธอก็อารมณ์เสียมาก

เธอขยับเข้าใกล้โห้หลีเฉิน แล้วถามด้วยน้ำเสียงหวั่นใจเล็กน้อย

“คุณจะไล่เขาไปด้วยวิธีไหนคะ”

ใบหน้าของโห้หลีเฉินเรียบนิ่ง “คุณไปสร้างปัญหาไว้เอง ทำไมคุณไม่คิดวิธีที่จะปฏิเสธเขาเองล่ะ”

เย้นหว่านริมฝีปากกระตุก ทำไมน้ำเสียงถึงฟังดูหึงหวงยังไงไม่รู้

เธอรีบอธิบาย“ ฉันไม่ได้คิดจะยุ่งกับเขาจริงๆ ฉันเห็นว่าคุณไม่ยอมกลับมาสักที ฉันเลยไปรอคุณอยู่ที่ประตู ใครจะไปรู้ว่าเขาจะเห็นฉัน เขาบอกว่าเขาตกหลุมรักฉันตั้งแต่แรกพบ และอยากแต่งงานกับฉัน … “

ขณะที่พูด เย้นหว่านรู้สึกได้ว่ามือใหญ่ของเขาที่จับมือเธออยู่บีบแน่นยิ่งขึ้น

มันรู้สึกเจ็บเล็กน้อย

เย้นหว่านพูดอย่างร้อนใจ “ จริง ๆนะคะ ฉันปฏิเสธเขาไปแล้วหลายครั้ง แต่เขาไม่ฟัง สุดท้ายฉันก็สุดทนจึงบอกไปว่าเขาต้องขอความยินยอมจากคุณก่อน เขาถึงพาฉันมาหาคุณ”

สีหน้าของโห้หลีเฉินบึ้งตึงและคมเข้ม เหมือนกับว่ามันเต็มไปด้วยเมฆดำก่อนเกิดพายุรุนแรง

เขาหยุดกะทันหัน แล้วมองไปที่เย้นหว่านด้วยดวงตาที่แหลมคมและอันตราย

“ ตั้งแต่หัวค่ำจนถึงตอนนี้ เขามารบกวนคุณตลอดอย่างนั้นเหรอ”

มันเป็นอย่างนั้นจริงๆ

แต่เมื่อมองไปที่สายตาที่มืดมนจนเกือบจะเหมือนฆาตกรของโห้หลีเฉิน เย้นหว่านก็หดคอด้วยความกลัวที่จะตอบ

เธอรู้สึกว่าวันนี้เธอเหมือนเดินไต่เชือกบนหน้าผา

ที่อันตรายมาก

“คุณพี่ชายครับ”

ในขณะนี้เซอร์ยุนซีซึ่งไม่รู้ว่าเขาเองก็อยู่ในบัญชีตาย ยิ้มแฉ่งและวิ่งเหยาะๆเข้ามาอย่างอารมณ์ดี

เขาหยุดยืนอยู่ข้างๆเย้นหว่านด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

ใบหน้าของโห้หลีเฉินเปลี่ยนเป็นบึ้งตึงอีกครั้ง เขาดึงเย้นหว่านเข้ามาเพื่อให้เธอยืนอยู่ข้างหลังเขา

“ เรายังไม่คุ้นเคยพอที่จะเรียกผมว่าพี่ชายครับ”

โห้หลีเฉินพูดเตือนอย่างเย็นชา

เซอร์ยุนซีมีรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา“ ไม่เป็นไรครับ ต่อไปผมจะเรียกคุณแบบเย้นหว่านก็ได้ครับ”

ความกดอากาศรอบตัวของโห้หลีเฉินต่ำลงทันที

เซอร์ยุนซีกล่าวอย่างจริงใจ

“คุณสามารถยื่นข้อเรียกร้องได้เต็มที่เลยครับ เสี่ยวหว่านกับผม เรารักกันจริงๆ ผมอยากแต่งงานกับเธอโดยเร็วที่สุด”

เย้นหว่านที่ถูกบังไว้ด้านหลังของโห้หลีเฉิน ขนลุกซู่ไปทั่วทั้งตัว

คำว่ารักต่างฝ่ายต่างก็ชอบพอกันจริงๆคำนี้อย่าเอามาใช้มั่วซั่วได้ไหม มันอันตรายมากเลยนะเนี่ย

เธอรู้สึกได้อย่างชัดเจนถึงความเป็นปฏิปักษ์ที่น่ากลัวบนร่างกายของโห้หลีเฉิน

มุมปากของโห้หลีเฉินยิ้มเย็นและดุดัน

เขาพูดอย่างไม่รอช้าว่า “ผมมีข้อเรียกร้องสามข้อ ถ้าคุณรีบร้อน ก็สามารถล้มเลิกได้”

พอมาก็บอกให้เขายอมแพ้ มันจะเป็นไปได้ยังไงกัน

ท่าทีของซืเซอร์ยุนซีหนักแน่นมาก“ คุณบอกว่าสามข้อเรียกร้อง บอกมาได้เลยครับ ผมทำได้ทุกอย่าง”

เขาไม่เคยพบกับผู้หญิงที่น่าสนใจเช่นนี้มาก่อน แม้ว่าจะได้เจอกันไม่กี่ชั่วโมง ก็ทำให้เขามีเกิดความหลงใหลในตัวเธออย่างลึกซึ้ง

จะแต่งงานกับเธอให้ได้ ไม่ว่าจะต้องแลกด้วยอะไรก็ยอม