สัญญาร้ายของประธานปีศาจ - ตอนที่ 416
ตอนที่ 416 อาจจะตายไปแล้ว
เสียงปิดประตูดังปั้ง ไป๋เสว่เอ๋อร์ผู้ซึ่งดึงลูกบิดประตูซึ่งอยู่ด้านนอกคิดว่าจินจิงจิงกำลังรีบไปที่ประตู แต่แล้วมีเสียงกรีดร้องของผู้หญิงคนหนึ่งภายในห้อง
“อ๊า! อย่ามาแตะฉัน! ปล่อยนะ!”
“ฉันเป็นนายจ้างเธอ! เธอทำผิดคนแล้ว!”
“อย่าแตะต้องฉัน! อ๊า!”
“……..”
เสียงที่น่าอนาถพร้อมกับเสียงพึมพำภายในห้องค่อยๆ เงียบลงเรื่อยๆ ขณะนั้นไป๋เสว่เอ๋อร์ก็เข้าใจทันที เสียงจากข้างในทำให้เธออดไม่ได้ที่จะสั่นไปทั่วร่างกาย
เธอรู้อย่างชัดเจนแล้วว่าจินจิงจิงคิดจะทำอะไรเธอ เธอจัดเตรียมห้องพร้อมผู้ชายเอาไว้ หาคนมาตัดไฟฟ้าในงานเลี้ยง แล้วใช้โอกาสวุ่นวายนี้พาเธอมาที่ห้องนี้ จากนั้นก็….
ไป๋เสว่เอ๋อร์กลัวจนตัวสั่นงันงก เธอพยายามจะก้าวเดินจากไป แต่สองขาของเธอกลับอ่อนแรง
อีกทั้งรองเท้าที่เธอใส่ในระหว่างการดิ้นรนต่อสู้ได้หลุดออกจากเท้าของเธอ ทำให้เธอไม่สามารถเดินได้อย่างมั่นคง
เมื่อไป๋เสว่เอ๋อร์เดินโซซัดโซเซไปถึงบันได เธอทรุดตัวลงจนเกือบจะล้มลงพื้น เธอพยุงตัวไว้กับกำแพงค่อยๆ เดินลงไปชั้นล่างอย่างช้าๆ แต่หลังจากผ่านไปสองก้าวก็มีเสียงดังขึ้น
“ขึ้นไปหาข้างบน!”
ไป๋เสว่เอ๋อร์กลั้นลมหายใจเมื่อเห็นคนกลุ่มหนึ่งขึ้นมา สายตาหยุดนิ่งเมื่อเห็นใบหน้าที่คุ้นเคยในกลุ่มคนที่ขึ้นมา จากนั้นน้ำตาก็ไหลออกมา
“ไป๋เสว่เอ๋อร์!”
เผยลี่เชินกระชับคิ้วก้าวไปข้างหน้าตรงไปที่หญิงสาว กอดเธอไว้ในอ้อมอกของเขา
ไป๋เสว่เอ๋อร์สะอื้นไห้เมื่อรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นจากอ้อมอกของเขาจนไม่สามารถควบคุมน้ำตาที่กำลังไหลออกมาได้
“มันเกิดเรื่องอะไรขึ้น? ใครกัน?”
ไป๋เสว่เอ๋อร์ส่ายหน้า นิ่งไม่พูด
ฉีเฟิงที่อยู่ข้างๆ แนะนำว่า “คุณผู้ชาย ตอนนี้ควรพาคุณไป๋ไปยังที่ปลอดภัยทำแผลให้เรียบร้อยก่อนจะดีกว่า”
เผยลี่เชินได้ยินเช่นนั้นจึงรีบถอดเสื้อสูทแล้วคลุมตัวเธอไว้ จากนั้นก้มตัวอุ้มเธอขึ้นมา เดินลงไปชั้นล่าง
แม้ว่าไฟจะมาตามปกติแล้ว แต่แขกที่อยู่บริเวณห้องโถงชั้นหนึ่งต่างยังรู้สึกหวาดกลัวจนมารวมตัวกัน ซุบซิบนินทาเรื่องที่เกิดขึ้น
เมื่อเห็นเผยลี่เชินอุ้มไป๋เสว่เอ๋อร์ลมาพร้อมกับคนอีกกลุ่มหนึ่งซึ่งอยู่รอบๆ สายตาของทุกคนต่างจับจ้องไปที่บริเวณนั้น
เผยลี่เชินวางไป๋เสว่เอ๋อร์ไว้บนเก้าอี้จากนั้นรีบสั่งคนที่อยู่ข้างๆ เขา “ไปหากล่องยามา”
ขณะที่เขากำลังพูดจบ เวินซิวหวีพร้อมพรรคพวกเดินเข้ามาหา
สีหน้าของเวินซิวหวีเคร่งเครียดเมื่อเห็นสภาพของไป๋เสว่เอ๋อร์ รีบเอ่ยปากถามทันที “เกิดเรื่องอะไรขึ้น?”
เผยลี่เชินกำหมัดแน่นขึ้นอย่างช้าๆ เขาหันกลับไป เกือบจะกัดฟันมองเวินซิวหวี “ผมควรเป็นฝ่ายถามคุณมากกว่า นี่เป็นพื้นที่จัดงานของคุณ! ทำไมจู่ๆ ไฟถึงดับได้ ทำไมจู่ๆ คนถึงหายไป?”
เวินซิวหวีถึงกับหน้าซีดเมื่อเผยลี่เชินถามเช่นนั้น เขาหันกลับไปหาผู้ช่วยที่อยู่ด้านหลัง “รีบไปสืบมาเลย!”
เมื่อกล่องยาถูกส่งมาจึงให้พนักงานที่มีเคยประสบการณ์ทำแผลให้กับไป๋เสว่เอ๋อร์
แค่พันแผลธรรมดา ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ทุกคนที่รวมตัวกันอยู่ในห้องโถงจู่ๆ ก็เสียงดังขึ้นมา จากนั้นเสียงค่อยๆ ดังขึ้นเรื่อยๆ ทุกคนต่างจ้องมองไปที่โทรศัพท์มือถือด้วยสีหน้าแตกต่างกันไป
ไม่ต้องรอให้เผยลี่เชินเอ่ยปากถามก่อน ฉีเฟิงเดินเข้ามาใกล้ๆ ที่ข้างหูของเขาพูดเสียงกระซิบบางอย่าง
เผยลี่เชินขมวดคิ้วเข้ม หลังจากนั้นครู่หนึ่งหันไปมองไป๋เสว่เอ๋อร์ แล้วจึงถาม “คนที่ทำร้ายเธอคือ…จินจิงจิงใช่ไหม?”
อารมณ์ของไป๋เสว่เอ๋อร์กำลังผ่อนคลาย แต่ตอนนี้เธอตัวสั่นไหวโดยไม่รู้ตัวเมื่อได้ยินชื่อนี้อีกครั้ง เธอเงยหน้ามองเผยลี่เชิน สองมือกำแน่น “คุณรู้ได้อย่างไร?”
ตอนที่เธอลงมาจากชั้นบน ยังไม่ได้เล่าเรื่องที่เพิ่งจะเกิดขึ้น แต่ทำไมเผยลี่เชินถึงรู้ได้
เผยลี่เชินนิ่งไป ลังเลอยู่สักครู่ “ตอนนี้กำลังถ่ายทอดสดทางอินเตอร์เน็ต”
ไป๋เสว่เอ๋อร์ได้ฟังคำพูดเรียบง่ายถึงกับตะลึง หลังผ่านไปครึ่งวินาที เธอถึงมีปฏิกิริยาตอบกลับ
เธอเงยหน้ามองผู้คนที่กำลังดูวุ่นวายอยู่ทางด้านโน้น ในใจก็เข้าใจชัดเจนแจ่มแจ้ง ถ้าเมื่อสักครู่เธอไม่ผลักจินจิงจิงเข้าไปในห้อง เกรงว่าคนที่จะปรากฏอยู่บนหน้าจอการถ่ายทอดสดก็คือเธอเอง!
ทันใดนั้นชายที่สวมเสื้อสูทสีดำคนหนึ่งรีบเดินเข้ามาหาพูดคุยกับเวินซิวหวี “คุณเวิน จับได้แล้วคนหนึ่ง เขายอมรับปัญหาเรื่องไวน์ว่าเขาเป็นทำเอง ยังมีเรื่องที่ไฟดับกะทันหันก็เป็นฝีมือเขาเช่นกัน”
ไป๋เสว่เอ่อร์ถามด้วยความสงสัยเมื่อได้ยิน “ปัญหาเรื่องไวน์? ไวน์อะไร?
เวินซิวหวีเงยหน้ามองไป๋เสว่เอ๋อร์เมื่อได้ยินคำถามนี้ จึงตอบเบาๆ “ไวน์ที่เสิร์ฟให้แขกที่มามีปัญหา มียาผสมอยู่”
ไป๋เสว่เอ๋อร์รู้สึกมืดมนอยู่ภายในจิตใจ นึกถึงคนที่ส่งไวน์ให้เธอดื่มกับคนที่ทำร้ายเธอเป็นคนคนเดียวกัน เธอเข้าใจในทันที เดิมทีไวน์แดงที่เธอหยิบจากถาดในตอนนั้นมีปัญหา! โชคดีที่เธอนึกถึงคำพูดของเผยลี่เชินทำให้เปลี่ยนเป็นน้ำผลไม้
เริ่มจากยาที่ผสมลงในเหล้า ไฟดับกะทันหัน จากนั้นโดนคนทำร้าย ยังมีชายที่อยู่ในห้อง รวมถึงการถ่ายทอดสด แต่ละเรื่องแต่ละตอน นำมาเชื่อมโยงต่อกัน ทีละขั้นทีละตอน หากไม่ทันระวังตัวแม้เพียงน้อยนิดวันนี้เธออาจจะตายไปแล้วก็ได้
ตอนนี้มาคิดอย่างละเอียดถี่ถ้วน ไป๋เสว่เอ๋อร์ถึงกับตัวสั่นไม่หยุด เธอไม่เข้าใจว่าตัวเองกับจินจิงจิงมีความชิงชังเคียดแค้นอะไรกันหนักหนา ทำให้จินจิงจิงต้องพยายามทุกวิถีทางกำจัดเธอ
เผยลี่เชินขมวดคิ้วเมื่อเห็นหญิงสาวใบหน้าซีดเผือด ปากสั่นไม่หยุด จึงรีบเข้าไปกอดเธอไว้ พร้อมกับคำพูดปลอบโยน “อย่ากลัวไปเลยนะ ฉันอยู่นี่แล้ว”
ไป๋เสว่เอ๋อร์รู้สึกอารมณ์ค่อยๆ กลับมาสงบลงหลังจากได้ฟังคำปลอบใจของเขา
เผยลี่เชินนั่งอยู่ข้างๆ เธอ ถามเบาๆ “เธอบอกฉันได้ไหม ว่ามันเกิดเรื่องอะไรขึ้น?”
ไป๋เสว่เอ๋อร์หายใจลึก เล่าเรื่องของตัวเองที่เจอมาทั้งหมดให้เขาฟัง
เวินซิวหวีที่อยู่ข้างๆ ได้ฟัง สีหน้ายิ่งดูแย่ลงไปใหญ่
รอจนไป๋เสว่เอ๋อร์เล่าจบ ผู้ช่วยของเวินซิวหวีรีบรายงานว่า “คุณเวิน พวกเขาจับบริกรของที่นี่คนนั้นได้แล้วครับ ฟังจากที่คุณไป๋เล่า น่าจะใช่เขา!”
เผยลี่เชินขมวดคิ้วหันไปทางฉีเฟิง พูดเสียงเย็นๆ “นายไปดูซิ แล้วไปพาตัวมาหาฉัน ฉันจะจัดการมันเอง”
เวินซิวหวีรีบเอ่ยปากทันที “ประธานเผยจะจัดการอย่างไร?”
งานเลี้ยงคืนนี้เป็นงานของเวินซิวหวีซึ่งเป็นเพื่อนที่ดีหนึ่ง ถ้างานเลี้ยงในคืนนี้เกิดเรื่องไม่ดีขึ้น เขาต้องตกเป็นขี้ปากของสาธารณชนอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
แต่ถ้าเผยลี่เชินส่งคนไปจัดการต่อหน้าแขกที่มาร่วมงานยิ่งเป็นการตบหน้าเขาเข้าไปใหญ่
เผยลี่เชินขมวดคิ้ว พูดด้วยเสียงเคร่ขรึม “คุณเวินไม่คิดจะปล่อยคนไปใช่ไหมครับ?”
เวินซิวหวีส่งยิ้มให้ “แน่นอนไม่อยู่แล้ว เพียงแต่ฉันรู้สึกว่า ตอนนี้เกิดเรื่องใหญ่ขนาดนี้ อยากจะจัดการ ก็ควรให้ฉันเป็นคนออกหน้าเองรับผิดชอบ ไม่ว่าเป็นใครก็ทำได้ไม่ดี จริงไหม?”
สีหน้าเผยลี่เชินดูเคร่งเครียดเมื่อได้ยินเช่นนั้น
ทันใดนั้นเวินซิวหวีเดินเข้าไปหาเผยลี่เชินพูดเบาๆ “ประธานเผยไม่จำเป็นต้องมือสกปรกเพราะคนประเภทนี้หรอก ฉันจะส่งเขาไปยังหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง ดำเนินไปตามขั้นตอน พวกเราปล่อยให้เขารับโทษทัณฑ์มันก็ไม่สายเกินไป”
เห็นได้ชัดว่าคนอย่างเวินซิวหวี ทำดีทั้งด้านนอกและด้านใน คือเมื่ออยากทำเรื่องที่เกิดขึ้นให้กระจ่างชัด ไม่เกี่ยวกับตัวเอง ประกาศความยุติธรรมของตัวเอง ขณะเดียวกันยังไม่ได้กล่าวโทษผู้อื่น
คำพูดเหล่านี้เมื่อเผยลี่เชินและไป๋เสว่เอ๋อร์ได้ฟังก็ชัดเจนอยู่ในใจแล้วว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น
ไป๋เสว่เอ๋อร์สูดหายใจลึก กลัวว่าเผยลี่เชินจะไม่ยอมถอย เธอจึงเอื้อมมือไปดึงแขนของชายหนุ่มไว้ พูดเบาๆ “เอาตามที่คุณเวินว่าเถอะ”