สามีเก่าอ้อนรัก - ตอนที่ 374

บทที่ 374 ถูกบังคับให้จูบกันในร้านเหล้า

เสิ่นอีเวยใช้สายตาที่เยือกเย็นมองไปรอบ ๆ สุดท้ายก็ถอนหายใจแล้วก็อยู่ต่อ

แต่ที่อยู่ต่อก็เพราะไม่ใช่ผู้ชายคนที่สองที่พูดออกมา แต่เป็นเพราะตามนิสัยของเสิ่นอีเวยแล้ว หากเป็นเรื่องที่ตัวเองไม่ยอมไปทำ คนอื่นบังคับยังไงก็ไม่ทำ

แต่ที่เสิ่นอีเวยกลับอยู่ต่อนั้นก็เป็นเพราะว่าไม่อยากจะไปทำร้ายจิตใจกลุ่มวัยรุ่นพวกนั้น คำโบราณที่พูดไว้ว่า “คนแท้จริงไม่กลัวถูกใส่ร้าย”

คนที่นั่งอยู่ตรงข้ามเธอนั้นเป็นคนวัยรุ่นเลือดร้อน เธอไม่ได้ไปมีความคิดเข้าใจผิดหรือมีความคิดเป็นอื่นอะไรกับคนที่สักลายพวกนั้นแน่นอน เพียงแต่เสิ่นอีเวยรู้ในใจว่า คนที่ชอบสักลายใหญ่ ๆ หรือน่ากลัวนั้น ถ้าพูดไปแล้ว คนพวกนี้ไม่ใช่คนที่จะมาหาเรื่องได้ง่าย ๆ

แล้วตอนนี้พวกเขานั้นดื่มกันเมาแล้ว ซึ่งคนที่เมาเช่นนี้ไม่แน่ว่าจะทำเรื่องอะไรขึ้นมาก็ได้

แล้วตอนนี้ตัวเองนั้นก็โดดเดี่ยว แล้วก็ได้ครุ่นคิดอยู่สักครู่หนึ่ง แล้วมองไปก็ไม่มีใครที่คุ้นเคยเลยสักคน ดังนั้นก็เลยนั่งเงียบ ๆ

ในความอันตรายเช่นนี้ ซึ่งการดื่มเหล้าเช่นนี้เสิ่นอีเวยก็ยังสามารถยืนหยัดอยู่ได้พอสมควร

ซึ่งหลังจากเล่นไปสักครู่ เสิ่นอีเวยก็ยังไม่แพ้ใคร ซึ่งรู้สึกว่าวันนี้โชคดีแปลก ๆ

เกมส์ใหม่ก็จะเริ่มขึ้น ผู้หญิงที่อยู่ข้าง ๆ เสิ่นอีเวยสองคนนั้นก็เริ่มพูดขึ้นว่า “ในเมื่อเมื่อสักครู่นี้พวกเราพูดว่าลองเล่นดูก่อน แล้วตอนนี้ได้ผ่านการลองเล่นอุ่นเครื่องมาหลายตาแล้วตอนนี้ก็คงต้องเริ่มจริง ๆ เสียที”

พอพูดเสร็จตรงนี้ ทั้งโต๊ะก็เริ่มมีเสียงสนุกสนานมากยิ่งขึ้น

“เล่นยังไงล่ะ ? ” มีคนถาม

แล้วพูดหญิงคนที่ตอบไปเมื่อสักครู่นี้ก็พูดว่า “ฉันจะหมุนขวดเหล้า หากขวดเหล้านี้หัวหางไปชี้ที่ใคร ก็จะต้องจูบเป็นเวลาสามนาที”

แล้วก็มีคนนั้นผิวปากออกมา ซึ่งทุกคนนั้นก็เต็มไปด้วยความน่าสนใจ

“และต้องใช้การจูบแบบฝรั่งเศสด้วยนะ” ซึ่งผู้หญิงนั้นได้เจตนาในการลากเสียงยาวออกมา

ทุกคนนั้นก็ร้องอย่างสนุกสนาน ยกเว้นเสิ่นอีเวยที่มีความตกใจอยู่คนเดียว วัยรุ่นสมัยนี้……เล่นแบบนี้แล้วหรือ ?

เสิ่นอีเวยไม่อาจจะตามทันยุคสมัยได้ ในหัวสมองก็เต็มไปด้วยความสับสนวุ่นวาย ซึ่งต่อมาเธอก็หวังภาวนาว่าจะไม่ให้มันเกิดที่ตัวเธอ

“สาม สอง หนึ่ง” ซึ่งเด็กผู้หญิงนั้นก็ได้พูดตามความเร็วของขวด

ไม่กี่สิบนาที ขวดเหล้าก็ค่อย ๆ หลุดลง เสิ่นอีเวยก็มองอย่างน่าตกใจอยู่เช่นนั้น

ในที่สุด ขวดเหล้าก็หยุดลง เสิ่นอีเวยตาแทบจะถลนออกมา

เพราะว่า วันนี้เธอไม่อยากเห็นภาพที่ออกมาเป็นเช่นนี้ ปากขวดเหล้าชี้มาที่เธอ แล้วก็หางขวดก็ได้ไปหยุดตรงที่ผู้ชายคนหนึ่ง

เมื่อเป็นเด็กชายคนหนึ่ง เสิ่นอีเวยก็คิดว่าน่าจะอายุไม่มากไปกว่าตัวเอง ดูแล้วก็น่าจะยี่สามยี่สี่ประมาณนี้

ดูไปแล้วก็เหมือนกับสวรรค์นั้นเลือกให้แล้ว เสิ่นอีเวยทันใดนั้นก็รู้สึกว่า ทั้งโต๊ะนั้นถูกคั่นด้วยชายหญิงชายหญิง ซึ่งทำให้มีความน่าสนใจในเกมนี้มากยิ่งขึ้น

พอทุกคนเห็นขวดเหล้านั้นหยุดลง ก็เลยลุกขึ้นมาเฮฮากันอีกครั้น โดยเว้นที่ให้เสิ่นอีเวยและเด็กผู้ชายคนนั้นมีพื้นที่มากยิ่งขึ้น เสิ่นอีเวยตอนแรกก็จะอยากจะหยุดอยู่ตรงนี้ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เลย เพราะว่าเธอนั้นถูกบังคับ เลยทำให้ไม่สามารถถอนตัวออกมาได้

ทันใดนั้น เสิ่นอีเวยก็ถูกให้นั่งอยู่กับเด็กผู้ชายคนนั้น ในแสงสีที่สลัวมากมาย เสิ่นอีเวยก็ได้เห็นหน้าผู้ชายคนนั้นอย่างชัดเจน ซึ่งมีความสดใส สง่า ผมสีดำ สายตาที่มีความอบอุ่น

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะแสงที่กระทบสีผมหรือเปล่า เสิ่นอีเวยได้มองสายตาเด็กคนนั้น แล้วก็นึกผู้ชายคนหนึ่งขึ้นมาทันใด ซึ่งแปลกใจยิ่งนัก เสิ่นอีเวยในใจก็ถอนหายใจออกมา

เพราะว่าผู้ชายคนนั้นก็มีสีผมสีดำ ซึ่งเมื่อดูอย่างละเอียดแล้วก็ต้องทำให้คนนั้นมีความระวังเป็นอย่างมาก

เสิ่นอีเวยก็ได้ส่ายหัวเพื่อไม่ให้ไปคิดถึงคน ๆ นั้น

“จูบเลย จูบเลย”

พอถึงตอนนี้ คนข้างกายก็ได้ร้องขึ้นมาดัง ๆ เสิ่นอีเวยถึงแม้อยากจะเข้าไปมุดอยู่ในรู แต่เธอก็เข้าใจความรู้สึกและอารมณ์ของวัยรุ่นพวกนี้ หากตัวเองเป็นวัยรุ่นแล้วล่ะก็ ก็อาจจะเป็นเช่นนี้เหมือนกัน

ผู้ชายที่ห่างจากเธอไม่ถึงหนึ่งเมตร แล้วก็ได้ขยับเข้ามาใกล้อีกนิดหนึ่ง ในใจเธอนั้นตกใจแล้วพูดขึ้นมาว่า “คุณจะทำอะไรน่ะ ?”

ผู้ชายคนนั้นเหมือนได้รับคำตอบที่น่าขำขันนัก บีบมุมปากเล็กน้อย เหมือนกับมีความคิดชั่ว ๆ อยู่ข้างใน แล้วก็ตอบกลับไปว่า “แน่นอนว่าจะจูบคุณไง คุณผู้หญิงท่านนี้ แพ้แล้วคงไม่กลับคำหรอกนะ”

ความจริงเสิ่นอีเวยรู้ดีว่า คนที่อยู่ตรงข้ามเธอนั้นได้มองเธออยู่นานแล้ว จากที่เธอนั้นมานั่งที่โต๊ะนี้ ก็เหมือนกับทุกคนกำลังจะมามองที่เธออยู่อย่างเดียวเช่นนั้น

ตอนที่เธอกำลังดื่มนั้นก็ได้มองหน้าสังเกตไปรอบ ๆ อยู่แล้ว ก็คือผู้ชายคนนี้ที่มองเธออย่างไม่กะพริบตา หน้าที่เต็มไปด้วยความคิดต่าง ๆ นานา ทำให้เธอนั้นรู้สึกไม่สบายใจ

ไม่คิดว่าผู้ชายคนนี้ดูไปแล้วก็ดูโอเค แต่ทำไมกลับเป็นคนที่ชั่วร้ายเช่นนี้

ไม่เหมือนกับคนนั้นเลย เสิ่นอีเวยก็ได้คิดบทสรุปออกมาเช่นนี้ ค่ำคืนของตัวเองในวันนี้….สรุปแล้วคืออะไรกัน ? เป็นเพราะฤทธิ์ของเหล้าหรือ ? เพราะอะไรถึงต้องคิดถึงคนนั้น ? เสิ่นอีเวยรู้สึกในใจเต็มไปด้วยไฟโทสะ แล้วก็ดูผู้ชายที่อยู่ข้างหน้าเธออย่างไม่มีความสุข

เสิ่นอีเวยทำหน้าที่เคร่งขรึม สายตาที่เยือกเย็น “ฉันจะไม่จูบกับคุณหรอก”

“คุณคนสวยไม่รับผิดชอบหรอกหรือ ? ” ผู้ชายคนนั้นมีสีหน้าที่ไม่พอใจ แต่เสิ่นอีเวยก็ไม่ได้ตกใจสักนิดเลย

ท่าทางของเสิ่นอีเวยที่พูดอย่างมีเหตุผลคือ “ที่ฉันมานั่งตรงนี้ มั่นใจว่าทุกคนก็รู้ถึงเหตุผล ฉันไม่ใช่อยากจะอยู่ต่อ แต่ทุกคนห้ามฉันไว้ ดังนั้น……”

เสิ่นอีเวยก็ได้เริ่มพูดดังขึ้น “ความจริงแล้วคนที่ไม่ยอมรับก็คือพวกคุณนั่นแหละ”

เสิ่นอีเวยอายุก็มากยิ่งขึ้น ดังนั้นในหลาย ๆ ช่วงก็ไม่ได้ที่จะมีความวู่วามเช่นนั้น ตอนนี้เธอยอมที่จะยอมคน แต่เสิ่นอีเวยกลับมองข้ามปัญหาสำคัญไปเรื่องหนึ่ง……

ฝ่ายตรงข้ามก็คือวัยรุ่น แน่นอนว่าไม่ฟังเหตุผลของเธอหรอก