สายเปย์เบอร์หนึ่ง - ตอนที่ 113
บทที่ 113 เจ็บไหม?
ในห้องทำงานท่านประธาน ท่านประธานนางฟ้าก้มหน้าทำงานอย่างจริงจัง ทุกวันบริษัทตระกูลหลีกรุ๊ปมีงานมากมาย รอให้เธอจัดการ
หน้าห้องทำงานท่านประธานมีคนไปมามากมาย แล้ววันนี้คนยิ่งเยอะ
เพราะว่า มีชายคนหนึ่งนั่งยองๆอยู่ที่ประตูห้องทำงานของท่านประธาน สูบบุหรี่ได้อย่างอิสระ ใช้สายตาเจ้าชู้จ้องมองสาวงามที่เดินผ่านไปมา
พนักงานหญิงในบริษัทตระกูลหลีกรุ๊ป รูปร่างหน้าตามีดีมากกว่าบริษัทอื่น บวกกับเครื่องแบบสาว ออฟฟิศ กระโปรงสั้นๆที่มีเสน่ห์ ถุงน่องสีดำเนื้อสัมผัสโอบรัดน่องอย่างแน่นหนา ส่องสว่างภายใต้แสง ทำให้เฉินเป่ยน้ำลายแทบจะไหลออกมาแล้ว
พนักงานที่สวยงามและมีเสน่ห์เดินผ่านเฉินเป่ยไปมา ทำให้เฉินเป่ยน้ำลายไหล!
โดยเฉพาะที่มีรูปร่างเซ็กซี่ไม่กี่คนนั้น รูปร่างหน้าตาที่สวยงาม ก็ทำให้เฉินเป่ยแทบไม่สามารถระงับเปลวไฟในใจได้ พุ่งเข้าไปขอเบอร์ติดต่อ
เหมือนกันกับ เฉินเป่ยที่นั่งยองๆอยู่หน้าห้องทำงานของท่านประธานก็สะดุดตาเช่นกัน สายตาไม่น้อยตกอยู่บนตัวเฉินเป่ย มีความสงสัยอยากรู้อยากเห็น
พนักงานของตระกูลหลีครั้งแรกที่เห็น หน้าประตูห้องทำงานท่านประธานนางฟ้ามีชายคนหนึ่งเฝ้าอยู่ เห็นได้ชัดว่าบริษัทตระกูลหลีกรุ๊ปคงจะมีข่าวใหญ่แน่
“เขาเป็นใคร ฉันเห็นเขานั่งยองๆอยู่หน้าห้องทำงานของท่านประธานเกือบสองชั่วโมงแล้ว”
“ทำไมดูคุ้นๆ แต่อย่าพูดเลย เขานั่งยองๆแบบนี้ เหมือนกับสุนัขเฝ้าหน้าประตู”
มีการซุบซิบในบริษัทตระกูลหลีกรุ๊ป สายตาไม่น้อยมองมาที่เฉินเป่ย พนักงานหลายคนเดาฐานะของเฉินเป่ยไปต่างๆนานา
“ฉันคิดออกแล้ว เขาไม่ใช่สามีของหลีชิงเยียนเหรอ！ ลูกเขยตระกูลหลี!”จู่ๆมีคนพูดออกมาเบาๆ แววตาประหลาดใจ
ทันใดนั้น พนักงานชายหลายคนมองไปที่เฉินเป่ย จู่ๆก็มีสัมผัสถึงการเยาะเย้ยอย่างรุนแรง และพนักงานหญิงเหล่านั้น รอยยิ้มดูถูกเล็กน้อย
“เขาเป็นผู้ชายของประธานหลี? สายตาของประธานหลีทำไมแย่ขนาดนี้ ถึงได้เลือกคนที่ลามกนี่”
“เขาอยู่ที่บ้านเดาว่าคงไม่มีตำแหน่งอะไร ประธานหลีเก่งขนาดนี้ เลี้ยงดูเขาตลอดทั้งวัน เหมือนกับเลี้ยงสัตว์เลี้ยง”
“ไม่รู้ว่าเขาโชคดีมาจากไหน ได้ใกล้ชิดประธานหลี หรือว่าโลกนี้เปลี่ยนไปแล้ว คนยิ่งไม่มีค่า ยิ่งถูกคนรัก?” เสียงซุบซิบในบริษัท พนักงานหลายคนแอบดูเขาไปพลาง นินทาเฉินเป่ยไปพลาง
แววตาเฉินเป่ยสงบนิ่ง ไม่ได้ใส่ใจเสียงนินทาเหล่านี้ ตลอดจนไม่ได้สนใจมัน
ขอแค่ไม่โจมตีหลีชิงเยียน เขาก็ไม่ลงมือ
คำนินทานี้ เฉินเป่ยผ่านมาไม่น้อย?
เมื่อตอนที่อยู่ต่างประเทศ เวลาที่เฉินเป่ยโผล่ออกมา ก็ถูกข่าวลือโจมตีมามากมาย สุดท้ายเฉินเป่ยค่อยๆขจัดข่าวลือนั้นทีละขั้น สะเทือนไปทั้งต่างประเทศ！
“ดูเหมือนเขาค่อนข้างที่จะปรับตัวกับฐานะนี้ของตัวเองได้ ยังถือว่าตัวเองเป็นสุนัขเฝ้าหน้าประตูจริงๆ?” บางคนแววตาดูประหลาดใจ เมื่อเห็นท่าทางสงบของเฉินเป่ย ก็พูดไม่ออก
มีเงาหนึ่งเดินไปทางเฉินเป่ย สายตาเย็นชา “ที่นี่ไม่อนุญาตให้สูบบุหรี่ รีบออกไป”
เฉินเป่ยเหลือบมองเงานั้นแวบหนึ่ง พูดเบาๆ “ไม่อนุญาตให้สูบบุหรี่ ใครบอก? ทำไมฉันไม่รู้?”
“ข้างบนเขียนไว้อย่างชัดเจน คุณตาบอดเหรอ?” เงานั่นชี้ไปที่ข้อบังคับของบริษัทบนผนัง
“นั่นคือสำหรับคุณ ฉันไม่ใช่พนักงานของบริษัทตระกูลหลีกรุ๊ป กฎนี้ไม่มีผลกับฉัน”เฉินเป่ยพูด
“นาย…”เสียงของเงานั่นโมโห ไม่ไกลนัก พนักงานหลายคนกระซิบ “โจวเทียนเป็นคนเก่าแก่ของบริษัทตระกูลหลีกรุ๊ป ตอนที่เข้ามาทำงานในบริษัทแรกๆ ก็ตามจีบประธานหลี น่าเสียดายประธานหลีไม่เคยสนใจเขา” พนักงานคนหนึ่งพูดออกมาเบาๆ “ต่อมาได้ยินว่าหลังจากได้ข่าวงานแต่งของประธานหลี ขณะที่โจวเทียนทำงานอยู่นั้นก็เป็นลมส่งไปโรงพยาบาล”
“ตอนนี้เขากำลังพยายามล้างแค้นลูกเขยคนนั้นเหรอ！ได้ยินมาว่าลูกเขยคนนั้นดุมาก ก่อนหน้านี้มีประธานคนเก่าก็ถูกเขาไล่ออกไปแล้ว”อีกคนพูด
“แล้วยังไง โจวเทียนมีผลงานมากในบริษัทตระกูลหลีกรุ๊ป เป็นพนักงานเก่าแก่ของบริษัทตระกูลหลีกรุ๊ป เทียบกับประธานที่ใช้เส้นเขามาไม่ใช่ระดับเดียวกัน มีชื่อเสียงมากในบริษัทตระกูลหลีกรุ๊ป มีความสัมพันธ์ที่ดีกับหลายๆคนในบริษัทตระกูลหลีกรุ๊ป”
โจวเทียนมองไปที่เฉินเป่ยอย่างไม่พอใจ พูด “ในเมื่อคุณยอมรับว่าไม่ใช่พนักงานในบริษัทตระกูลหลีกรุ๊ป งั้นก็ไม่ต้องอยู่ที่นี่แล้ว รีบไสหัวออกจากตระกูลหลีซะ！” เฉินเป่ยเหลือบมองโจวเทียนแวบหนึ่ง “ให้ฉันไสหัวไป นายคิดว่าตัวเองเป็นใคร！”
นัยน์ตาของเฉินเป่ยโหดเหี้ยม ถ้าหากเวลานี้หลีชิงเยียนอยู่ในเหตุการณ์ คนที่พูดนั้นเป็นคนสำคัญที่หลีชิงเยียนต้องก้มหัวให้ เขาอาจจะเห็นแก่หลีชิงเยียน……แต่ตอนนี้ หลีชิงเยียนไม่อยู่ แมวหรือหมาตัวไหนกล้าออกมาตะคอกใส่เขา!
“ฉันรู้ว่านายเป็นใคร แต่ฉันขอเตือนนายให้อย่าคิดว่ามีคนหนุนหลังแล้วกล้าทำอะไรตามใจ ฉันจะตีหมาก็ไม่เคยดูหน้าเจ้าของ”โจวเทียนยิ้มเยาะ แน่นอนว่าเขารู้ความสัมพันธ์ระหว่างเฉินเป่ยกับหลีชิงเยียน แต่เขาไม่กลัวหลีชิงเยียนแม้แต่น้อย
อาศัยแค่ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับคณะกรรมการคนหนึ่ง ยังมีผลงานหลายปีในบริษัทตระกูลหลีกรุ๊ป ถ้าตระกูลหลีทำอะไรเขา จะสูญเสียการสนับสนุนอย่างแน่นอน เขาอยู่ในบริษัทตระกูลหลีกรุ๊ปนานกว่าหลีชิงเยียน แน่นอนว่าเขากล้าที่จะตะคอกใส่เฉินเป่ย ไม่อยู่ในสายตา
“ใช่เหรอ งั้นนายแตะฉันลองดูสิ”เฉินเป่ยพูดอย่างสงบ โจวเทียนจัดเสื้อผ้าของเขา สั่งออกมาว่า “รปภ. เอาเขาโยนออกไป！” เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสองคนรีบมา พุ่งเข้าหาเฉินเป่ยอย่างดุเดือด เฉินเป่ยนั่งยองๆบนพื้น มองไปที่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทั้งสองคน สายตาสงบนิ่ง ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง
“พวกนายสองคนลองดูสิ” เฉินเป่ยพูด ทำให้ขาของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทั้งสองคนหยุดนิ่ง มองอย่างลังเล
พวกเขาเคยเห็นความวุ่นวายที่เกิดจากเฉินเป่ยมาก่อน อดีตเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหลายคนโดนไล่ออก พวกเขากลัวว่าจะต้องลงเอยเช่นนี้
“ไม่จำเป็นต้องกังวล เกิดอะไรขึ้นฉันรับผิดชอบเอง ฉันไม่เชื่อว่าบริษัทตระกูลหลีกรุ๊ปจะกล้าไล่ฉันออก” โจวเทียนพูด แววตาดูถูก
“ครับ！”เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสองคนนั้นวางใจ พุ่งเข้าหาเฉินเป่ย！
“เพี๊ยะเพี๊ยะ”เฉินเป่ยตบสองฉาด เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสองคนราวกับถูกฟ้าฟาด เซไปทางด้านหลัง
“นี่มันพลังอะไรกัน!”เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสองคนกุมที่ไหล่ มองไปที่เฉินเป่ย ตาผวา! เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคนหนึ่งไม่เชื่อพลังชั่วร้าย ตะโกนเสียงดัง ระเบิดออกมาเหมือนสายฟ้า กำสองหมัดพุ่งไปทางเฉินเป่ย！
เขาปลดประจำการได้ไม่นาน สมรรถภาพทางกายเกินกว่าคนทั่วไป วิชาหมัดแข็งแกร่ง！
เฉินเป่ยเหลือบมองแวบหนึ่ง ทันใดนั้นร่างของเขาก็กะพริบไปถึงข้างกาย ทำเอาเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคนนั้นหดตากะทันหัน เกิดอาการผวา!
นี่คือ….มวยจูนถี่！
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยตระหนักดีถึงทักษะร่างกายของเฉินเป่ย มีร่องรอยของมวยจูนถี่
“ตอนนี้ไสหัวไป ฉันจะไม่ทำอะไรนาย” เฉินเป่ยพูดอย่างสงบ ที่นี่คือบริษัทตระกูลหลีกรุ๊ป ทุกคนล้วนเป็นพนักงานของบริษัทตระกูลหลีกรุ๊ป เขาเห็นแก่หลีชิงเยียน ไม่อยากสนใจพวกนี้
“ก็แค่คนที่แต่งเข้าบ้านตระกูลหลีคนหนึ่ง แสร้งทำเป็นเก่ง จับมันมาให้ฉัน！”โจวเทียนยิ้มเยาะ พร้อมตะโกน
จู่ๆ เสียงตะโกนดังมาจากด้านข้าง “หยุดเดียวนี้นะ！”ฝีเท้าของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสองคนนั้นหยุดนิ่ง เฉินเป่ยเงยหน้า เห็นคนในชุดสูทและสวมใส่รองเท้าหนัง เดินเข้ามาจากข้างนอกอย่างรวดเร็ว
เฉินเป่ยเห็นเงานั่น มุมปากยกขึ้นเป็นรอยยิ้ม มองไปที่โจวเทียน เต็มไปด้วยการเยาะเย้ย
โจวเทียนเห็นคนนั้นแล้ว สายตาแข็งทื่อ พูดโพล่งออกมา “ท่านประธาน……”
คนที่มานั้นไม่ใช่ใคร เป็นท่านประธานใหญ่ของบริษัทตระกูลหลีกรุ๊ป หลีหยาง！
ทันใดนั้นทั้งในเหตุการณ์ก็เงียบ หลีหยาง ออกไปทำงานต่างจังหวัดเพื่อบริษัทตระกูลหลีกรุ๊ปมาโดยตลอด วันนี้ ทำไมถึงมาโผล่ที่นี่ได้！
“ท่านประธาน ทำไมถึงกลับมาเร็ว…ไม่ใช่คุณไปทำงานต่างจังหวัดเหรอ?” โจวเทียนถาม สีหน้าไม่เป็นธรรมชาติเล็กน้อย
“ทำงานต่างจังหวัดราบรื่นดี เลยกลับก่อนกำหนด” หลีหยางเหลือบมองแวบหนึ่ง เห็นเฉินเป่ย ยิ้มแล้วพูดว่า “เจ้าเฉิน นายมาทำไม?”
“มาทำงานเป็นเพื่อนภรรยาของผมไง”เฉินเป่ยยิ้ม ทุกคนพูดไม่ออก เห็นเฉินเป่ยสวมใส่กางเกงขาสั้นลายดอก มาทำงานเป็นเพื่อนคนอื่น ไม่มีใครใส่แบบนี้หรอก
“ท่านประธาน เขาสูบบุหรี่ในบริษัท หลังจากที่ผมหยุดเขา เขายังไม่ฟังคำเตือน”โจวเทียนกัดฟัน เขาไม่คาดคิดว่าหลีหยางจะปรากฏตัวที่นี่ …ยิ่งคิดไม่ถึงว่าท่าทางของหลีหยางเมื่อกี้ที่มีต่อเฉินเป่ยจะเกรงใจขนาดนี้！
แม้ว่าเขาจะไม่รู้ความสัมพันธ์ระหว่างหลีหยางกับเฉินเป่ย แต่แค่คิดว่าลูกเขยที่แต่งเข้าบ้านอย่างเฉินเป่ย และยังเป็นคนไร้ค่า คิดไม่ถึงว่าหลีหยางยังใจดีกับเขาขนาดนี้?
นี่เป็นไปได้ยังไง?！
หลีหยางเหลือบมองโจวเทียน ดวงตาที่ลึกดูเหมือนจะเจาะเข้าไปในร่างกายของโจวเทียน เหมือนจะมองทะลุเขายังไงอย่างนั้น “ไม่ฟังคำเตือนนายก็จะให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยโยนเขาออกไปงั้นเหรอ?”
“ท่านประธาน…..”โจวเทียนตะโกนออกมา สีหน้าของหลีหยางขรึมขึ้น ได้แสดงความไม่พอใจ ตอนนี้เขาสั่นไปหมดแล้ว …เขาไม่คาดคิดว่าท่านประธานจะมาที่นี่!
หลีชิงเยียนไม่มีความสามารถไล่เขาออกได้…..แต่หลีหยางทำได้ เพียงแค่หลีหยางต้องการ โจวเทียนจะต้องไสหัวออกไปทันที！
เฉินเป่ยมองโจวเทียนอย่างประชดประชัน หัวใจของโจวเทียนสั่นสะท้าน นั่นเป็นเรื่องที่น่าหดหู่….ทำไมเขาคิดไม่ถึง มาได้ครึ่งทางกลับมีหลีหยางโผล่ออกมา！
ในใจของโจวเทียนนั้นเรียกว่าเสียใจภายหลัง ถ้ารู้ว่าจะเป็นแบบนี้ตั้งแต่แรก ให้ตายยังไงเขาก็ไม่มาหาเรื่องเฉินเป่ย！
“ในบริษัทมีกฎหนึ่งคือห้ามพนักงานทะเลาะวิวาท หรือว่านายลืมแล้ว?” น้ำเสียงของหลีหยางก็เข้มงวดขึ้นทันที ในเหตุการณ์เงียบกริบ สั่นริกๆ！ในสายตาของพนักงานตระกูลหลี หลีชิงเยียนเข้มงวดมาโดยตลอด แต่หลีหยางที่เป็นท่านประธาน ปกติอ่อนโยนมาก
แต่ตอนนี้ หลีหยางโมโหขึ้นมา ทำให้หลายคนใจสั่น ท่านประธานบริษัทโมโห ใครสามารถจัดการเรื่องนี้ได้บ้าง?
ผู้คนนับไม่ถ้วนสั่นสะท้าน เงียบสนิท ไม่กล้าส่งเสียงออกมาแม้แต่นิดเดียว!
น้ำเสียงของหลีหยางเย็นชาและกดดัน อุณหภูมิของอากาศดูเหมือนจะลดลงหลายองศา โจวเทียนเหงื่อไหลไปทั้งตัว
“ท่านประธาน ผมผิดไปแล้ว เห็นแก่ที่ผมทำผลงานเพื่อบริษัทมามากมาย ปล่อยผมไปเถอะ！”โจวเทียนคุกเข่าลง ขอความเมตตา แววตาหวาดกลัว เขากลัวมาก ท่านประธานยังไม่พูดสักคำก็เผาเขาสะแล้ว
ความพยายามของเขาในช่วงหลายปีที่ผ่านมาจะสูญเปล่า!
“นายไม่ควรพูดกับฉัน”หลีหยางเก็บสายตาที่เย็นชาไว้ กลับมาอ่อนโยนอีกครั้ง
โจวเทียนกัดฟัน ความรู้สึกต่ำต้อยเกิดขึ้นในใจ
นี่คือจะให้เขาขอโทษลูกเขยที่แต่งเข้าบ้านคนนั้น?！
ภายใน 15 นาที ภายใต้สายตาของผู้คน ตัวเขาเองที่ตบหน้าตัวเอง! ยังตบดังเพี๊ยะเพี๊ยะ เห็นแล้วก็รู้สึกเจ็บ！