สายเปย์เบอร์หนึ่ง - ตอนที่ 148

บทที่148 โชคชะตาตัดสินชัยชนะ

หลีชิงเยียนเป็นคนตระกูลหลี รู้หลีเช่าเทียนดี แน่นอนว่ารู้จักหลีเช่าหงด้วย

หลีเช่าเทียนมีชื่อเสียงในเมืองเยี่ยนจิง ไม่เพียงแต่หลีชิงเยียนที่รู้ คนทั้งเยี่ยนจิงก็รู้

แต่หลีเช่าหงไปรับราชการ เลยไม่เด่นเท่าหลีเช่าเทียน ไม่ค่อยมีชื่อเสียง จนทำให้คนเข้าใจผิดว่าตระกูลหลีมีลูกชายคนเดียวคือหลีเช่าเทียน

แต่ในความเป็นจริงแล้ว มีคนจำนวนน้อยที่รู้ว่า หลีเช่าหงเป็นพี่ชายหลีเช่าเทียน ในสภาพแวดล้อมแก่งแย่งชิงดีของวงการราชการ ดุเดือดมาก หลีเช่าหงไม่เพียงเอาตัวรอด แต่ยังไต่เต้าขึ้นสูงได้อีก ได้รับความชื่นชมมากมาย……เป็นที่ประจักษ์ว่าหลีเช่าหงแกร่งกว่าหลีเช่าเทียนมาก

อยากน้อยก็ด้านจิตใจ ที่ไม่อ่อนแอ

หลีชิงเยียนกอดอก มองชายหัวทองอย่างเย็นชา หลังจากได้ยินชื่อหลีเช่าหง แววตาของเธอลุ่ม ลึกขึ้นมาทันที สีหน้าเคร่งขรึมขึ้นมา ไม่สู้ดีนัก

“หลีชิงเยียน รีบปล่อยฉันนะ คุณชายใหญ่ให้ฉันมาหาเธอเอง”ชายหัวทองดิ้นไม่หยุด แต่โดนยามหลายคนกดเอาไว้

“บังอาจ ชื่อประธานหลีแกก็กล้าเรียก！”ยามคนหนึ่งตะโกน และเกือบตบฉาดลงบนหน้าเขา

ชายหัวทองไม่สนใจ ในใจต่อต้านอย่างหนัก เขาตามคุณชายใหญ่จากเยี่ยนจิงมาถึงหู้ไห่ คน พวกนี้ไม่เพียงไม่ยอมรับเขา แม้แต่คุณชายพวกมันก็ไม่เว้น！

“ปล่อยเขา”ในเวลานี้ หลีชิงเยียนเอ่ยปากขึ้น ยามจึงได้ปล่อยมือ ชายหัวทองหล่นตุ๊บลงบนพื้นก้นจ้ำเบ้า

ยามหลายคนเดินออกจากห้องทำงาน ชายหัวทองลนลานตะกายขึ้นมา จัดเสื้อผ้าให้เข้าที่ ปัด

ฝุ่นบนสูทเบาๆ

“แค่แมลงไม่กี่ตัว！”ชายหัวทองกระทืบเท้าออกจากห้อง พูดเบาๆ

“ว่ามา หลีเช่าหงให้มาทำไม”หลีชิงเยียนจ้องเขม็งไปที่ชายหัวทอง พูดเสียงลุ่มลึก

“คุณชายใหญ่มาหู้ไห่ครั้งแรก ไม่คุ้นกับชีวิตที่นี่ อยากเชิญคุณร่วมรับประทานอาหารค่ำ แล้วหารือบางเรื่องกับคุณ”ชายหัวทองพูดเสียงเรียบ น้ำเสียงยโสโอหัง

หลีชิงเยียนขมุ่นคิ้ว“ฉันบอกแล้ว ว่าฉันไม่สามารถให้ท่าเรือกับสนามบินใครได้ ให้เขาตายใจเถอะ”

ชายหัวทองส่ายหน้า“คุณชายใหญ่บอกไม่ใช่เรื่องนี้ เขาไม่สนใจเรื่องนี้ เขาแค่อยากให้คุณกับคุณพ่อ กลับเข้าตระกูลหลี”

กึก！

หลีชิงเยียนชะงักกับคำนี้ของชายหัวทอง ราวกับสายฟ้าฟาด ร่างบอบบางราวถูกกระตุก เบิกตาโพลงอย่างตกตะลึง

เธอคิดไม่ถึง ว่าชายหัวทองจะพูดคำนี้ออกมา และยิ่งไม่คาดคิดว่า จะเป็นความคิดของหลีเช่าหง！

หลีชิงเยียน หลีหยาง เดิมทีเป็นสมาชิกครอบครัวของตระกูลหลีเยี่ยนจิง ในปีนั้นโดนประณามจนต้องมาหู้ไห่ แต่ไม่ว่าจะเป็นเธอหรือหลีหยาง ต่างก็อยากจะกลับสู่ตระกูลหลีใจจะขาด

แต่ว่าพวกเขารู้ แค่ปรารถนา ตระกูลหลีไม่ต้อนรับพวกเขาแล้ว และสิ่งนี้ก็เป็นเรื่องที่ไม่คาดฝัน

และตอนนี้ คุณชายใหญ่ บอกว่าจะให้เธอกับหลีหยางกลับไป

หลีชิงเยียนตกตะลึง หายใจถี่ แต่ก็กลับมาสงบได้ง่าย

“คุณชายใหญ่ไม่เหมือนคุณชายสอง เขาแค่อยากช่วยพวกเธอ กลับตระกูลหลี นี่เป็นความในใจของเจ้าของบ้าน” ชายหัวทองยิ้มอย่างสังเกตการณื มองดูท่าทีเหม่อลอยของหลีชิงเยียน ทุกอย่างเป็นตามที่คุณชายใหญ่พูด

ชายหัวทองรู้สึกเลื่อมใสคุณชายใหญ่ยิ่งนัก วางแผนได้แยบยลเหลือเกิน

หลีชิงเยียนกำลังเหม่อลอยชายหัวทองจึงยื่นบัตรงานเลี้ยงที่ล้ำค่าใบหนึ่งให้ รอบกรอบบัตร สลักทอง เป็นประกายใต้แสงไฟ

จากนั้น ชายหัวทองจึงไม่รบกวนหลีชิงเยียนอีก และบอกลาไป

รอจนชายหัวทองไปแล้ว หลีชิงเยียนจึงสับสนขึ้น เธอกำบัตรเชิญไว้ในมือ ที่กำลังสั่นเทา

ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ เฉินเป่ยกลับมาถีงอาคารตระกูลหลี ในตอนที่ผลักประตูห้องทำงานประธานหลี เฉินเป่ยก็เห็นเงาร่างสวย กำลังเปลือยเท้า ยืนเงียบๆอยู่ริมหน้าต่าง มองไปรอบๆเมืองหู้ไห่

ในเวลานี้ เงาหลังนี้ ดูอ้างว้าง

เฉินเป่ยยิ้มยกมุมปากขึ้น อย่างเร็ว สายตาเขาจับจ้องไปที่เท้าขาวเนียนคู่นั้น ข้างๆมีรองเท้าส้นสูงสีสวยสดวางอยู่

เฉินเป่ยบิดไปบิดมาเข้าไปใกล้ แต่หลีชิงเยียนแทบไม่รู้สึก ทันใดนั้น เท้าของหลีชิงเยียนก็ถูกห่อหุ้มด้วยความอบอุ่น เธอก้มหัว เห็นเฉินเป่ยจับเท้านั้นอยู่ อีกมือกำลังกุมรองเท้าส้นสูง แล้วค่อยๆจับเท้าเธอใส่

“บอกแล้วว่าอย่าเปลือยเท้ายืนบนพื้น ความเย็นจะเข้าสู่ร่างกายได้ง่าย และก็เป็นต้นเหตุอาการป่วยด้วย”เฉินเป่ยพูดนุ่มนวล หลีชิงเยียนมองอย่างฉงนสนเท่ห์ และจับตาไปที่เฉินเป่ย

หลีชิงเยียนทอดสายตายาว ด้วยสายตาที่ไม่เหมือนเดิม

หลีชิงเยียนก้มหน้าต่ำ มองดูเฉินเป่ยกำลังเอามือกุมเท้า ไม่รู้ว่าอย่างไร ความโกรธเกลียดที่มีต่อเฉินเป่ยก่อนหน้าได้มลายหายไป

หลังจากที่สวมรองเท้าส้นสูง เฉินเป่ยก็ยังไม่ยอมออกห่างจากเท้าคู่สวยของหลีชิงเยียน

รูปเท้าของหลีชิงเยียนสวยมาก เป็นเท้าทรงดอกบัวทอง เท้าเนียนขาวเผยรอยเส้นเลือดเล็กน้อย ราวกับของมีค่าที่ไร้ตำหนิ

จะว่าไปเท้านี้ เป็นความยั่วยวนขั้นสูงสุด ถ้าใส่ถุงน่องดำ รับรอง“เซ็กส์ซี่”！！

ยิ่งไม่รู้ไปกว่านั้น เฉินเป่ยจู่ๆคิดโยงไปเรื่องอื่น ถ้าวันไหนเขากับเธอไปถึงขั้นนั้นแล้ว หลีชิงเยียนหน้าแดง ยื่นเท้าที่สูงค่านี้ให้กับเขา……

แววตาเฉินเป่ยเร่าร้อน ส่วนหลีชิงเยียนเองก็อ่านความคิดเขาออก กระตุกเบาๆ เก็บเท้าเข้า

“เกิดเรื่องแล้ว”หลีชิงเยียนชักเท้ากลับจนเฉินเป่ยต้องไปแลมองท่อนขาเรียวยาวนั้นแทน เธอลุกขึ้นพูด

หลีชิงเยียนยื่นบัตรเชิญให้เฉินเป่ยดู

เฉินเป่ยกวาดตามอง สีหน้านิ่ง“หลีเช่าหง หลีเช่าเทียนมักจะคุยโวว่ามีพี่ชายที่เก่งกาจ นี่เหรอ”

หลังจากที่เฉินเป่ยเปิดบัตรเชิญดู พูดเสียงชิชะ“เฮอะ ล่ำซำขนาดนี้เชียว กินข้าวมื้อเดียวต้องถึงขั้นออกบัตรเชิญเลยหรือ เลี่ยมทองเสียด้วย……”

หลีชิงเยียนจิตใจว้าวุ่นสับสน เธอหันไปด้วยสีหน้าที่ยุ่งเหยิง เมื่อเห็นเฉินเป่ยกำลังใช้นิ้วขูดทอง ปรากฏว่าทองนั้นติดแน่น

หน้าผากหลีชิงเยียนหม่นลง เฉินเป่ยใช้นิ้วขูดไม่พอ ยังใช้มีดคัตเตอร์ลอกอีกด้วย

“พอแล้ว！”ประธานเทพธิดาผู้แสนจะอารมณ์ดีอดรนทนไม่ได้ แย่งบัตรเชิญกลับมา เก็บเข้าไป

“เขาไม่เหมือนหลีเช่าเทียน เขาทำงานที่รัฐบาลในเยี่ยนจิง ได้รับความสำคัญจากผู้ใหญ่มากมาย คนคนนี้ ยั่วยุไม่ได้”สีหน้าหลีชิงเยียนหนักอึ้ง

“เยี่ยนจิง……”เฉินเป่ยโพล่งออกมา สีหน้าเรียบเฉย แววตาทั้งคู่ของเขา คุกรุ่นไปด้วยความลุ่มลึกและซับซ้อน……

เยี่ยนจิง ในปีนั้น ตัวเองก็ได้อาศัยอยู่จนอิ่มใจ ผืนดินที่ไม่มั่นคงนั้น มีการเปลี่ยนแปลงหลายระลอก เหลือเพียงความทรงจำอันยากที่จะลืมเลือนของเขา แต่เขาไม่อยากจะไปคิดถึงมัน

ผ่านไปหลายปี เขาได้กลับมาอีกครั้ง กลับมาแผ่นดินจีน พอได้ฟังคำคุ้นหูสองสามคำ ในใจก็กระอักกระอ่วน ยากที่จะสงบ

“เป็นไรไป”หลีชิงเยียนสัมผัสได้ถึงความผิดปกติในเฉินเป่ย แต่เธอก็สัมผัสไม่ได้ว่าคืออะไร

“ก็แค่ข้าวมื้อเดียว อยากไปก็ไป ใครกลัวล่ะ”เฉินเป่ยหัวเราะ“ตอนนั้นหลีเช่าเทียนจัดงานเลี้ยงแบบนี้กี่ครั้งกี่หาเล่า เขาก็แค่เกิดก่อนไม่กี่ปี”

“ประมาทไม่ได้ ฉันรู้จักหลีเช่าเทียนดี แต่หลีเช่าหง……”หลีชิงเยียนเริ่มพูด“ฉันไม่รู้อะไรทั้งสิ้น”

“วางใจเถอะ ผมอยู่ทั้งคน”เฉินเป่ยหัวเราะ หลีชิงเยียนพยักหน้า ไม่รู้ตั้งแต่ตอนไหน เฉินเป่ยกลายเป็นที่พึ่งทางจิตใจของเธอได้เป็นอย่างดี ราวกับว่าตอนที่เฉินเป่ยอยู่ด้วย ต่อให้มีเรื่องใหญ่แค่ไหน ก็แก้ไขได้

จะว่าไป ยังมีซูเหลยอยู่ทั้งคน มียอดฝีมือหญิงอยู่ ต่อให้หลีเช่าหงจะหาเรื่องจริงๆ ก็ทำอะไรไม่ได้หรอก

…………

ในโรงแรม หลีเช่าหงหยิบแก้ว เขย่าวิสกี้ในมือเบาๆ เสียงน้ำแข็งกระทบกันดังกรุ้มกริ่ม เขามองออกไปนอกหน้าต่าง ผ่านผ้าม่าน ด้วยแววตาลุ่มลึก

ลูกน้องคนหนึ่งเดินเข้ามา พูดขึ้นว่า“คุณชายใหญ่ บัตรเชิญมาส่งแล้วครับ”

หลีเช่าหงพยักหน้า มือชะงักเล็กน้อย พูดขึ้น“หรือว่าคุณชายใหญ่ไม่ห่วงหรือว่า หลีชิงเยียนจะผิดนัด เธอไม่ได้บอกว่าจะมา”

“ไม่ต้องห่วงหรอก”หลีเช่าหงกระตุกยิ้ม ก้มหน้า มองแสงสะท้อนวิสกี้ในถ้วย พูดอย่างออกรส“ฉันให้สิ่งที่เธอให้ความสำคัญมากที่สุด แล้วเธอจะมีเหตุผลอะไรที่จะไม่มา”

“แล้วผู้ชายคนที่อยู่กับเธอล่ะครับ”ลูกน้องถาม

“เอ๋อตงเฉินนั่นน่ะเหรอ ตอนนั้นแกก็ล่อมันออกไป หาสาวๆมาล้อมตัวมันไว้ ตอนนี้ฉันมีเอกสารอยู่ในมือ มันไม่มีแรงต้านความยั่วยวนจากสาวสวยหรอก”หลีเช่าหงค่อยๆเอ่ยปาก ราวกับเตรียมพร้อมมาทุกอย่าง รอแค่ดูผลลัพธ์เท่านั้นแหละ！

“ไปตกแต่งโรงแรมเถอะ ถ้าผิดพลาด ก็ต้องถอนรากถอนโคน ขนาดฉันออกปากยังไม่ให้เกียรติ งั้นมันก็อย่าอยู่เลย……ฉันจะอยู่แทนมันเอง！”หลีเช่าหงมองต่ำ กะพริบตาอย่างเยือกเย็น