สายเปย์เบอร์หนึ่ง - ตอนที่ 162
แต่บางเรื่องเราก็ไม่มีไฟล์แล้วเหมือนกัน
บทที่162 ยึดครองที่
สนามบินนานาชาติหู้ไห่
ผู้ชายคนหนึ่ง ใส่แว่นตาดำและลากกระเป๋าเดินทาง อยู่ในฝูงชน ตามฝูงชนเดินออกมาจากสนามบิน
บุคลิกภาพเขาไม่ธรรมดา มองยังไงก็จำหน้าตาของเขาไม่ได้ เหมือนคนธรรมดาที่แสนจะธรรมดา
หลังจากผู้ชายเดินออกมาจากสนามบิน นัยน์ตาที่คมเข้มและเข้มขรึมอย่างกับกระบี่มองผ่านจากกระจกที่ดำเหมือนสีทาบ้าน และมองดูรอบๆหนึ่งครั้ง จู่ๆก็เปลี่ยนทิศทางเดินไปที่รถยนต์โดยสาร
เดินไปที่ข้างๆรถยนต์โดยสาร ผู้ชายเคาะหน้าต่างรถยนต์ มองเห็นไอรีนที่นั่งอยู่ข้างใน มุมปากยกรอยยิ้มออกมา
ประตูรถยนต์เปิดออกมา ไอรีนมองไปทางผู้ชาย พูดว่า “หัวหน้าทีม ในที่สุดท่านก็มาถึงแล้ว”
“เพื่อปกป้องความปลอดภัยของรองหัวหน้าการกระทรวง ตัวตนของเรายิ่งปิดมิดชิดก็ยิ่งดี เพราะฉะนั้นผมจึงนั่งชั้นธุรกิจมา และเปลี่ยนฐานะใหม่ด้วย” ผู้ชายแกว่งบัตรประชาชนในมือไปๆมาๆ และอธิบายออกมา
ไอรีนพยักหน้า พวกเธอคือหน่วยสืบราชการลับ งานของพวกเธอ จึงกลายเป็นเงาของคนมากมาย และไม่มีใครรู้จักพวกเธอ เป็นตัวตนที่ถูกมองข้ามได้ง่ายที่สุด แต่ว่าพวกเธอต้องเพิ่มมาตรการรักษาความปลอดภัย
“คุณชายใหญ่มาถึงหู้ไห่ก่อนเราก้าวหนึ่ง เป็นไงบ้าง?” หัวหน้าทีมถามถึง
“รองหัวหน้าการกระทรวงทำงานถ่อมตนมาก น่าจะไม่มีอำนาจพบว่ารองหัวหน้าการกระทรวงไปจากเมืองเยี่ยนจิงแล้ว ตอนนี้ปลอดภัยมาก”
“ดีมาก” หัวหน้าทีมพยักหน้า “ตอนนี้ไปพบปะกับรองหัวหน้าการกระทรวงกันเถอะ ผมมีธุระบางเรื่องกำลังจะรายงานกับรองหัวหน้าการกระทรวงพอดี”
“ค่ะ” คนขับรถโดยสารที่นั่งอยู่ฝั่งคนขับตอบรับ แท้จริงเป็นหน่วยสืบราชการลับที่ปลอมตัวมานี่เอง
……………
ขณะนี้ ในบ้านเมืองหู้ไห่แห่งหนึ่ง หลีเช่าเทียนเดินเล่นอยู่ข้างใน มีความสุขกับสีสันยุโรปที่สวยงามในคฤหาสน์ และตึกสูงที่ตั้งตรงในเมืองหู้ไห่ซึ่งแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง
“คุณชายใหญ่ นี่เป็นบ้านหรูที่คุณชายรองซื้อเอาไว้ เจ้าของบ้านคนเดิมบ้านหรูหลังนี้เป็นนักธุรกิจร่ำรวยในยุโรป หลังจากลงทุนเจ๊งไปในเมืองหู้ไห่ จึงเอาคฤหาสน์ที่สร้างเสร็จเรียบร้อยขายให้กับคุณชายรอง”
หลีเช่าหงยิ้มแย้มเล็กน้อย “น้องชายผมคนนี้ ช่างสุขสบายจริงๆ”
“น่าเสียดายเขาเป็นที่คนไร้ประโยชน์ อนาคตของตระกูลหลีต้องเป็นของคุณชายใหญ่ค่ะ”
หลีเช่าหงเดินไปเข้าในบ้านหรู นั่งอยู่บนโซฟาหนังแท้ จับหนังแท้ที่นุ่มนวล จู่ๆ ลูกน้องคนหนึ่งเดินเข้ามาอย่างเร่งรีบ
“แจ้งให้ทราบค่ะ”
นัยน์ตาทั้งคู่หลีเช่าหงหยุดนิ่ง มองไปที่ลูกน้องคนนั้น
” มีคนขอพบ พูดว่ามาจากเมืองเยี่ยนจิง เป็นคนของคุณชายใหญ่เองครับ”
นัยน์ตาทั้งคู่หลีเช่าหงค่อยๆมองดู “ถือว่ามาไม่สายมากนัก เชิญเขาเข้ามา”
“ค่ะ”
เร็วไวมาก ไอรีนกับชายใส่แว่นตาดำเดินจากข้างนอกเข้ามา
“รองหัวหน้าการกระทรวง”
หลีเช่าหงมองไปทางชายที่ใส่แว่นดำคนนั้น และพยักหน้า” มีพวกคุณอยู่ ผมชนะอย่างขาดลอย กับบริษัท ต้องชนะให้ได้”
“คะ” สีหน้าท่าทางไอรีนกับหัวหน้าทีมคนนั้นเผยความหยิ่งยโสออกมา หลีเช่าหงไม่ได้พูดมั่วซั่ว การมาครั้งนี้ของพวกเธอ จึงทำให้หลีเช่าหงอยู่ในที่ที่ไม่แพ้！
ความแตกต่างหลีเช่าหงกับหลีเช่าเทียนที่สำคัญที่สุดอยู่ที่หลีเช่าเทียนไม่มีไอรีนพวกเธอคอยช่วยเหลืออยู่
หลีเช่าหงกลับต่างกัน หากว่าได้รับความช่วยเหลือจากไอรีนพวกเธอ วันนั้นอยู่ที่โรงแรมสามดาวมิชลิน ต่อให้นักฆ่าพวกนั้นลงมือฆ่าหลีเช่าหงก็ตาม นักฆ่าพวกนั้นก็ทำอะไรเขาไม่ได้
หลีเช่าหงยกรอยยิ้มขึ้นมาจากมุมปาก “ไปบอกกับเอ๋อตงเฉิน ตอนเย็นวันนี้ ฉันนัดกับเขาเพียงลำพัง ฉันกับเขาสองคน จะพูดคุยกันอย่างเปิดเผยและจริงใจ”
ไอรีนกระตุกในใจ หลีเช่าหง……..เปิดเผยเร็วขนาดนี้เชียวเหรอ?
ถ้างั้นคาดว่าเฉินเป่ยยากที่จะปกปิดซะแล้ว ตัวเอง ถึงเวลาก็สามารถรู้ฐานะของเฉินเป่ยแล้วสินะ！
ขอแค่ตัวเองไม่ออกหน้า บอกกับซูเหลย เวลาที่เฉินเป่ยมาถึงต้องคิดไม่ถึงแน่นอน เป็นตัวเองนี่เองที่หักหลังเขา！
“คนซ้ายคนขาวของฉันต่างมากันแล้ว ฉันก็ไม่จำเป็นต้องเล่นเกมที่ไร้สาระกับพวกเขา ฉันไม่อยากเสียเวลาที่เมืองหู้ไห่ ฉันกะว่าเดือนหน้าจะกำจัดคำว่ารองออกไป” หลีเช่าหงเอ่ยปากออกมาแบบนิ่งๆ ส่วนหัวหน้าทีมคนนั้น หัวใจกระตุก เขาคิดไม่ถึง ความทะเยอทะยานของหลีเช่าหง แท้จริงแล้วสูงขนาดนี้เชียว ไม่เห็นหู้ไห่อยู่ในสายตาเลยสักนิด
หลังจากเดินออกมาจากบ้านหรู ไอรีนแอบโทรศัพท์ให้กับซูเหลย “คืนนี้ มีโอกาสพบฐานะของเขาแล้ว?”
ซูเหลยที่อยู่สายทางโน้น กำลังนั่งอยู่ตรงข้ามหลีเช่าหง จู่ๆ สีหน้าเธออึ้ง ตั้งตัวตรง พูดกับหลีชิงเยียนว่า ประธานหลี มีข่าวดี！”
“ข่าวดี? อะไรนะ?” หน้าสวยๆหลีชิงเยียนเผยความดีใจออกมา ซูเหลยพูดแบบยิ้มแย้มว่า” คืนนี้ รู้ผล”
ส่วนเฉินเป่ยไม่รู้เรื่องเลยสักนิด มีแผนการใหญ่โต กำลังรอเปิดศึกกับเขาอยู่โดยไม่รู้ตัว เขาเพิ่งกลับมาที่ตึกสูงบริษัทหลี รับสายของชิงเหนียน
“ลูกพี่ ก่อนหน้านี้เรารับซื้อบริษัทของหลีเช่าเทียน หลังจากนั้นมีอยู่ช่วงหนึ่งเราไม่ได้สนใจ เมื่อสักครู่ทางการเงินของบริษัทพวกนั้นเผยอออกมาว่า พวกเขาขาดทุนไม่น้อยเลยทีเดียว เอาเงินฐานไปถมไม่ได้หรอกนะครับ?” สายทางโน้น เสียงของชิงเหนียนดังเข้ามา
“บริษัทของหลีเช่าเทียน?” เฉินเป่ยงงๆ คิดอยู่สักพักถึงคิดออก ตอนนั้นตัวเองใจร้อน หลังจากซื้อบริษัทนี้แบบเรื่อยเปื่อย ไม่เคยสนใจอีกเลยจริงๆด้วย
“นายส่งเอกสารบริษัทพวกนี้มาให้ฉัน เราไล่บริษัทออกไปชุดหนึ่ง” เฉินเป่ยเอ่ยปากขึ้นมา
ไม่นานนัก ชิงเหนียนก็ส่งเอกสารที่ละเอียดของทุกบริษัทมาเรียบร้อยแล้ว เฉินเป่ยดูไปไม่กี่ครั้ง พูดว่า “นอกจากบริษัทบริษัทเภสัชพฤกษศาสตร์ นอกนั้นทิ้งไปให้หมด”
“ทิ้งไป? ！” สายทางโน้น เสียงที่ประหลาดใจและตกใจของชิงเหนียนดังขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่คิดไม่ถึง
“ถูกต้อง เดินทางโดยสัมภาระไม่มาก” น้ำเสียงเฉินเป่ยนิ่งเฉยและสบายๆ
“ลูกพี่ครับ พวกนี้เป็นฐานที่ซื้อด้วยเงินนะครับ ทิ้งไปหมด ถ้างั้นทรัพย์สินพวกนี้ขาดทุนย่อยยับสิครับ！” ชิงเหนียนปวดเนื้อปวดตัวเหลือเกิน
“เงินไม่ใช่เอามาประหยัดนะ เงินคือได้กำไรมาต่างหากหล่ะ เข้าใจรึเปล่า?” เฉินเป่ยเชอะเสียงเย็นชา
“ได้ได้ได้เลยครับ ลูกพี่ พี่จะทำอะไรกันแน่ครับ? ” ชิงเหนียนเพิ่งเอ่ยปาก จู่ๆเหมือนคิดอะไรออก ถามว่า” ลูกพี่ครับ ลูกพี่คงไม่คิดจะ………”
“แวดวงการค้าในเมืองหู้ไห่ นิ่งสงบเกินไป……..”สายทางโน้น เฉินเป่ยหยิบบุหรี่ออกมาหนึ่งม้วน และพูดอย่างนิ่งๆ
นัยน์ตาเฉินเป่ยคมเข้ม เขาต้องการลุกขึ้นจากแวดวงการค้าในเมืองหู้ไห่……และมีที่ยืนเป็นของตัวเอง！
“อนาคตของเธอลำบากแสนเข็ญนัก เธอไม่สามารถเอาชนะได้ มีแต่แบบนี้ถึงจะลดความกดดันลงไปบ้าง” เฉินเป่ยพ่นควันบุหรี่ออกมา และอธิบายขึ้นมา
“โธ่โธ่……ลูกพี่ครับ สิ่งที่เธอพบเจอในอนาคต………คนมากมายที่ทั้งชีวิตก็ไม่รู้ว่ามีตัวตนอยู่ ลูกพี่แน่ใจหรือว่าเธอจะรับได้?” ชิงเหนียนถาม
“ฉันเชื่อว่าเธอทำได้” เฉินเป่ยเอ่ยปากอย่างไม่ลังเลและไม่ต้องคิดทบทวนเลย เขารู้สึกได้ว่า ร่างกายที่บอบบางของหลีชิงเยียน ซ่อนความไม่กลัวความยากลำบากไว้เข้าใน！” เฉินเป่ย
เฉินเป่ยหันหลัง เห็นหลินเฉว่เดินเข้ามาอย่างจริงใจ
“เป็นอะไร เลขาหลิน?” เฉินเป่ยมองดู การแต่งตัวของหลินเฉว่ในวันนี้แตกต่างจากคนอื่นมากเลยทีเดียว กระโปรงสีขาวที่ยาวเหยียด ขาที่เรียวยาวออกมาจากกระโปรง หุ่นที่เพอร์เฟคของหลินเฉว่ ร่างกายที่บอบบางและเซ็กซี่ ถูกกระโปรงยาวเหยียดเผยจุดเด่นออกมา
หลินเฉว่ยื่นบัตรเชิญออกมาหนึ่งใบ และพูดว่า “ตอนที่ฉันเพิ่งเข้ามาถึงหน้าประตูบริษัทหลีเมื่อสักครู่ มีคนยัดให้ฉัน พูดว่าให้คุณ”
ในใจเฉินเป่ยเคลื่อนไหวเล็กน้อย และพยักหน้า รับเอาไว้
“ไม่มีธุระอะไรแล้ว ฉันกลับไปที่ห้องทำงานก่อนแล้วนะคะ” หลินเฉว่พูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน หันหน้าเดินไปที่ห้องทำงาน
“เลขาหลิน” จู่ๆ เฉินเป่ยก็เรียกหลินเฉว่ไว้
“อืม ยังมีธุระอื่นอีกไหมคะ?” หลินเฉว่หันหลัง หน้าสวยๆเผยความสงสัยออกมาจากสีหน้า
เฉินเป่ยมองดูหลินเฉว่ และพ่นควันบุหรี่ออกมา พูดล้อเล่นว่า “เลขาหลิน วันนี้คุณสวยมากเลยนะครับ”
“อ่า……..หลินเฉว่งงๆและเบอลๆ หลังจากรับรู้ถึงสายตาที่ร้อนแรงของเฉินเป่ย หน้าตาที่สะสวยอย่างกับนางฟ้าก็แดงขึ้นมา และพยักหน้า เดินเข้าไปในห้องทำงานอย่างเร่งรีบ
“ปั้ง！”
หลินเฉว่ปิดประตูห้องทำงาน พิงอยู่ที่ประตูห้องทำงานทั้งคน หายใจแบบสับสนวุ่นวาย แก้มแดงขึ้นมา และร้อนระอุเหลือเกิน
เฉินเป่ยจับบัตรเชิญเอาไว้ ผลักประตูเดินเข้าไปในห้องทำงานท่านประธาน หลีชิงเยียนกำลังยุ่งอยู่กับงาน ไม่ได้เงยหน้าขึ้นมามองเฉินเป่ยเลยสักนิด
เฉินเป่ยนั่งอยู่ที่โซฟา เปิดบัตรเชิญออกมา นัยน์ตาหยุดนิ่ง จู่ๆก็เปลี่ยนไปอย่างคมเข้ม
“คุณมาทำไม?” หลังจากหลีชิงเยียนยุ่งกับงานเสร็จเรียบร้อยแล้ว เงยหน้าขึ้นมา และมองไปทางเฉินเป่ย
“อะไรนั่น ประธานหลี คุณดูผมสิครับวิ่งมาที่นี่บ่อยๆ รบกวนการทำงานของคุณตลอดเลยและไม่ค่อยสะดวกด้วย………” เฉินเป่ยเปลี่ยนหน้าทันที พูดอย่างยิ้มแย้มว่า “เอางี้ไหมครับ คุณให้ห้องทำงานกับผมสักห้องสิครับ?
” ห้องทำงาน?” หลีชิงเยียนอึ้ง หัวเราะอย่างเย็นชาในทันทีทันใด “นายมีความสามารถอะไร ยังจะนั่งห้องทำงานอีก”
“นี่กลัวว่าจะรบกวนคุณนะครับ” เฉินเป่ยยิ้มแย้มอย่างทะเล้น
หลีชิงเยียนเชอะเสียงเย็นชา มองบนให้กับเฉินเป่ย “ส่ายหัวไปซะ ยิ่งไกลยิ่งดี”
หลังจากเฉินเป่ยเดินออกจากห้องทำงาน หลีชิงเยียนมองดูหน้าประตูห้องทำงานหนึ่งครั้ง มุมปากที่แดงก่ำและสวยงามมีรอยยิ้มอ่อนๆออกมา
หลีชิงเยียนโทรศัพท์ที่โต๊ะทำงาน เสียงที่หวานแหววและอ่อนโยนดังออกมาจากสายทางโน้น “ประธานหลี
คะ มีธุระอะไรหรือคะ? ”
“หัวหน้าผู้รักษาความปลอดภัยของบริษัทเพิ่งลาออกไปไม่ใช่หรือ ห้องทำงานนั่นทำความสะอาดสักหน่อย ให้มันว่าง” หลีชิงเยียนพูดขึ้นมา
“ได้ค่ะ ประธานหลีคะ ห้องทำงานห้องนี้เตรียมไว้ให้ใครคะ?”
หลีชิงเยียนคิดอยู่สักพัก น้ำเสียงเร็วไว และล้อเล่นไปว่า” ดูอีกทีเถอะ ดูการแสดงของใครบางคน”
“อ่า”
หลินเฉว่อยู่ในห้องทำงาน จับโทรศัพท์ไว้ ได้ยินคำตอบของหลีชิงเยียน หน้าสวยๆงงๆ และไม่มีปฏิกิริยา
ใครบางคน เป็นใครกันนะ?