สายเปย์เบอร์หนึ่ง - ตอนที่ 391
บทที่391 ไม่งั้นก็คุกเข่าคำนับขอโทษ
“ปัง!” มีดหลงหยาในมือของเฉินเป่ย เคลื่อนไหวได้เร็วมาก เฉินเป่ยมือจับมีดหลงหยาไว้ และยกขึ้น ทุกคนในงานต่างก็มองการเคลื่อนไหวของเฉินเป่ยไม่ทันกันหมด พวกเขาเห็นแค่การเคลื่อนไหวเพียงพริบตาเดียว ต่อมา มีหนึ่งในหินหยาบในนั้นที่มีขนาดใหญ่เท่าหัวทารก ทันใดนั้นก็ถูกตัดออกเป็นหินก้อนใหญ่!
ในตอนนั้นเอง ผู้คนต่างเงียบสงบกันหมด ขนาดเข็มตกยังได้ยินกันเลยทีเดียว!
และวินาทีต่อมา จากหินที่ดำๆมืดๆ แทบจะทุกคนที่คิดว่าเป็นหินที่ไร้ประโยชน์แล้ว ทันใดนั้น สายตาของทุกคนก็เปลี่ยนไปในทันที พวกเขาจับจ้องหินหยาบก้อนนั้นโดยไม่ละสายตา!
เห็นเพียงหินด้านที่ถูกหลงหยาฟันจนแยกออก กลับมีแสงสีเขียวสาดส่องออกมา แสงสีเขียวนั้นสาดส่องไปทั่วและแพรวพราวมาก!
“นี่คือ……”
สายตาทุกคนอึ้งนิ่งไปหมด พวกเขาจ้องหินหยาบก่อนนั้น ในใจก็เริ่มหวั่นไหวขึ้นมา!
พวกเขาไม่คิดเลยว่า หินหยาบก่อนนั้นจะเป็นหยกได้!
นี่เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้เลย แต่กลับเกิดขึ้นต่อหน้าพวกเขาแล้ว!
ภายในหมู่ผู้คน มีเสียงสูดหายใจดังขึ้น ผู้คนต่างตกตะลึงกันหมด และจางเป่าเฉิงก็เบิกตาโพลงโต สีหน้านั้นอย่างกับเจอผีไม่มีผิด!
ข้างๆจางเป่าเฉิง หลิชิงเยียนใบหน้าสวยของเธอแอบตะลึงเล็กน้อย ปากแดงที่มีเสน่ห์ของเธอเผยอออก เออ้าปากน้อยๆของเธอมองหินก้อนนั้นอย่างตกตะลึง
ไม่คิดเลยว่า หินหยาบสีดำก้อนนั้นจะมีหยกได้!
“เป็นไปได้ยังไง เป็นมรกตงั้นเหรอ……” จางเป่าเฉิงพูดพึมพำ พอคนอื่นได้ยินคำพูดพวกนั้นแล้ว ก็ยิ่งตกใจเข้าไปใหญ่ ไม่นานผู้คนก็ต่างฮือฮาแตกตื่นกันใหญ่
หินหยาบที่ถูกมองว่าเป็นหินขยะ แต่ด้านในกลับเป็นมรกตงั้นเหรอ!
นี่ต้องมีโชคมากเท่าไหร่กันถึงจะทำแบบนี้ได้!
เสียงฮือฮาดังขึ้น ในตอนนั้น ก็มีหลายดวงตาจับจ้องไปที่ตัวเฉินเป่ยอย่างไม่อยากจะเชื่อ ใครจะคิดว่า ชายที่หน้าตาก็ไม่ได้โดดเด่นมาก และดูธรรมดาบ้านๆ กลับผ่าหินมรกตได้ทั้งๆที่ด้านนอกหินไม่น่ามองสักเท่าไหร่!
จางเป่าเฉิงจ้องมองเฉินเป่ยโดยไม่ละสายตา ตัวเขาสั่นระริก และพูดเสียงเข้มว่า “ฉันไม่เชื่อ นายแค่ดวงดีก็เท่านั้นแหละ”
“ดวงดี?” เฉินเป่ยมองจางเป่าเฉิง และแสยะยิ้มเรียบๆ ในสายตากลับมีความเห็นใจเล็กน้อย
จางเป่าเฉิงใจสั่น เขารู้สึกได้ถึงสายตาของเฉินเป่ย ในใจก็ยิ่งไม่เข้าใจไปกันใหญ่ สายตาแบบนี้ของเขาหมายความว่ายังไงกัน ทำไมถึงมองเขาด้วยสายตาแบบนั้นกัน
และที่ไม่ไกลมาก ในหมู่ผู้คนนั้นยังคงตกตะลึงอยู่ หินไร้ประโยชน์ที่ซึ่งไม่มีใครต้องการและซื้อมาจากเขตพนันชั้นล่าง กลับได้มรกตชั้นดีแบบนี้ไปได้ ได้เป็นกำไลไม่ขาดทุนเลยนะ!
คนไม่น้อยต่างอิจฉากันใหญ่ จ้องมองหินหยาบที่เป็นมรกตก้อนนั้นโดยไม่ละสายตา สายตาเต็มไปด้วยความอิจฉาริษยา
พวกเขาต่างเสียดายกันยกใหญ่ ถ้ารู้ว่าหินหยาบก้อนนั้นเป็นมรกต พวกเขาคงจะทำทุกวิถีทางเพื่อประมูลมันมาครอบครอง!
คนมากมายต่างเงียบกันไปหมด พวกเขาต่างก็เป็นคนที่หัวเราะเยาะเฉินเป่ยที่ซื้อหินหยาบไร้ประโยชน์หลายร้อยก้อน ตอนนี้พอเฉินเป่ยเปิดออกมาเป็นมรกต ทำให้พวกเขาอับอายจนอยากจะเอาหน้าแทรกแผ่นดินหนี!
“นายดวงดีมากจริงๆ ฉันเป็นหัวหน้าสมาคมการพนันเพชรพลอยมานานหลายปี เป็นครั้งแรกที่เห็นหยกชั้นดีในเขตการพนันชั้นล่างแบบนี้” จางเป่าเฉิงพยักหน้า คำพูดเพียงเล็กน้อยของเขา ก็ตัดสินแล้วว่าเฉินเป่ยได้แบบนี้เพราะดวงช่วยทั้งนั้น
และรอบข้างผู้คนที่ฮือฮาอยู่นั้นก็เงียบลง นั่นสิ ในเขตการพนันชั้นล่าง ผ่านการตรวจสอบจากคนมากมาย ก็ต่างคิดว่ามันเป็นขยะ เฉินเป่ยเปิดมันออก นอกจากดวงแล้ว ก็ยากจะหาคำอธิบายอื่นได้อีก
จางเป่าเฉิงพูดแบบนี้ ถึงทำให้ผู้คนเบาใจลงไปมาก
แต่ไม่คิดว่าเฉินเป่ยจะทำเสียงฮึอย่างเย็นชา เขามองจางเป่าเฉิง สายตาขี้เล่นเล็กน้อย “ดวงดีงั้นเหรอ?”
จางเป่าเฉิงใจเต้นรัว สายตาเล่นๆของเฉินเป่ย ทำเอาเขารู้สึกใจไม่ดีขึ้นมาอย่างมาก
“นี่ นายอยากจะพูดอะไรกันแน่?” และในตอนนี้เอง หลีชิงเยียนก็อดไม่ได้เรียกเฉินเป่ย
เฉินเป่ยหันไปมองหลีชิงเยียน และพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า “ชิงเยียน เธอคอยดูเถอะ”
พูดจบแล้ว เฉินเป่ยก็หันหน้ากลับไป และเดินไปหาหินหยาบก้อนนั้นทันที
หลีชิงเยียนขมวดคิ้วเป็นปม ดวงตาคู่สวยของเธอจ้องมองแผ่นหลังของเฉินเป่ย อย่างไม่เข้าใจ
และพอเฉินเป่ยเดินไปถึงหินหยาบอีกก้อน จางเป่าเฉิงมองดูเฉินเป่ย ในใจก็กระตุกสั่นอย่างแรง รู้สึกได้ว่าจะมีสิ่งไม่ดีเกิดขึ้น
เฉินเป่ยมือจับมีดหลงหยาเอาไว้ อีกข้างก็วางไว้บนหินหยาบ เขาสัมผัสลูบหินหยาบช้าๆ เหมือนกำลังรับรู้อะไรอยู่
ทันใดนั้น เฉินเป่ยจับมีดหลงหยาไว้ เขายกมีดหลงหยาขึ้นมา ฟันไปทางนั้นอย่างเร็วและแม่นยำ!
“ปัง!”
เป็นเสียงดังกึ่งก้องกังวานอีกครั้ง เสียงดังกระทบเขาแก้วหูของทุกคน!
และเฉินเป่ยพอผ่าเสร็จ ก็ไม่ได้หยุดลง มีดหลงหยาในมือฟันหินหยาบก้อนใหญ่ พริบตาเดียวเฉินเป่ยตัดผิวหินออกไปแล้วมาก
และพอเฉินเป่ยหยุดลง บรรยากาศเงียบสงบไปในทันที ผู้คนที่มุงดูอยู่นั้น ต่างก็มองไปที่หินก้อนนั้น ผ่านไปหลายวินาทีถึงได้สติขึ้นมา!
ผู้คนที่มุงดูอยู่นั้น ต่างก็ต้องแตกตื่นขึ้นมาอีกครั้ง!
“ฮือฮา!”
เสียงผู้คนซุบซิบกันดังขึ้นมา สายตามองไปทางเฉินเป่ย อย่างไม่ตกตะลึงและไม่อยากจะเชื่อ!
หยกขาวสีใสสามารถมองออกได้อย่างชัดเจนจากผิวหินบางๆ!
“นี่คือหยกมันแพะ! หยกแบบนี้ยังตัดออกมาได้เหรอ เป็นไปได้ยังไงกัน!”
“หยกมันแพะแม้จะเป็นเพียงก้อนเล็กๆ แต่ราคากลับมากกว่าหินขยะหลายเท่า! ได้กำไลล้วนๆเลยนะ!”
คนมากมายต่างก็ซุบซิบนินทากันใหญ่ ที่ทำให้พวกเขาต้องตะลึงไม่ใช่เพียงแค่หยกมันแพะ ยังมีมีดหลงหยาในมือของเฉินเป่ย และยังมีการตัดที่แม่นยำของเขาอีก!
ผิวก้อนหินที่หนาและแข็งถูกเฉินเป่ยตัดทิ้ง เหลือเพียงผิวหินบางๆ ทั้งสามารถปกป้องหยกมันแพะไว้ด้านในได้ และยังสามารถมองทะลุจากผิวหินบางๆได้อีกด้วย ใช้คำพูดที่เหมาะสมเลยก็คือ นี่ไม่ใช่แค่เพียงผิวหินแล้ว!
เฉินเป่ยตบหยกมันแพะเบาๆ มองไปที่จางเป่าเฉิง และพูดเสียงเรียบว่า “หัวหน้าสมาคมจาง พูดแบบนี้ได้ ดวงของฉันก็ไม่เลวเลยนะ”
หัวหน้าสมาคมจางอึ้งไปชั่วขณะ เขามองหยกมันแพะก้อนนั้นอย่างตะลึง!
นี่เป็นไปได้ยังไงกัน! หินขยะก้อนที่สองก็ยังเป็นหยกอีกเหรอ และยังเป็นหยกมันแพะอีก จางเป่าเฉิงเป็นหัวหน้าสมาคมการพนันเพชรพลอยมาตั้งนาน ก็ยังเป็นครั้งแรกที่เขาเห็นแบบนี้
และหินหยาบพวกนี้ หินหยาบพวกนี้ไม่ต่างกันเลยแค่มองก็สามารถรู้ได้แล้ว ไม่มีทางเป็นหินหยาบที่มีหยกได้ แต่พวกมันตอนนี้อยู่ในมือเฉินเป่ย กำลังเปล่งแสงประกายออกมาอยู่!
“หัวหน้าสมาคมจาง ดวงดีขึ้นมาเนี้ย นายก็คงไม่คิดว่าจะดีขนาดนี้หรอกนะ?” เฉินเป่ยพูดอย่างใจเย็น แต่คำพูดพวกนี้กลับดูรำคาญหูจางเป่าเฉิงที่กำลังอ้าปากค้างอยู่!
และประธานสาวก่อนหน้านี้ที่เอามือกอดอก ก็มองทุกอย่างเงียบๆ ขนาดเธอยังต้องตะลึงเลย แม้เธอจะไม่รู้เรื่องการพนันเพชรพลอยมาก แต่ก็รู้ว่าของที่เฉินเป่ยเลือกมาทั้งหมด ส่วนใหญ่เป็นของที่ดูจากภายนอกสีไม่ค่อยดีเท่าไหร่ แต่พวกมันกลับมีหยกชั้นดีในนั้น!
เฉินเป่ยทำได้ยังไงกันนะ? หลีชิงเยียนไม่เข้าใจ ไม่เพียงแต่หลีชิงเยียนเท่านั้น ซูเหลย จางเป่าเฉิง และคนอื่นๆที่มามุงดู ก็ต่างไม่รู้ว่าเฉินเป่ยทำแบบนี้ได้อย่างไร!
ไม่เพียงเท่านี้ เฉินเป่ยตัดลงไปอย่างแม่นยำและรวดเร็ว ไม่มีความลังเลเลยสักนิด ความเด็ดขาดนี้ แม้จะเป็นคนที่มีประสบการณ์ตัดหยกสิบกว่าปี ก็ไม่กล้าทำแบบนี้!
จางเป่าเฉิงโกรธกับคำพูดของเฉินเป่ยจนตัวสั่นเทาไปหมด เขากัดฟันกรอด จนจะเป็นจะตายแล้วอย่างนั้น!
คำพูดของเฉินเป่ยดุร้ายมาก! เขาเป็นถึงหัวหน้าสมาคมการพนันเพชรพลอย กลับถูกนักเลงข้างถนนอย่างเขาดูถูก จนเขาต้องเสียหน้าได้!
และเฉินเป่ยไม่สนจางเป่าเฉิงอีก เขาหันหลังไปเงียบๆ จับมีดหลงหยาไว้อีกครั้ง เตรียมตัดหินหยาบก้อนที่สาม
ครั้งนี้คงไม่ใช่หยกอีกแล้วล่ะ?
ผู้คนที่มามุงดู คนส่วนใหญ่ก็ต่างคิดในใจกัน ผู้คนต่างก็ลุ้นกับการตัดหินหยาบของเฉินเป่ย พวกเขาอยากจะดูว่าครั้งนี้เฉินเป่ยจะได้หยกอีกไหม!
“ปัง!”
เฉินเป่ยยกมีดหลงหยาขึ้นมา ถูกหั่นเป็นสองแยกจากมีดหลงหยาที่แหลมคม ส่งเสียงดังสนั่นลั่น!
“ฉับๆ!”
ผิวก้อนหินถูกตัดออกทีละหลายชั้น ต่อมา ผู้คนก็ต้องแตกตื่นฮือฮากันอีกครั้ง!
จางเป่าเฉิงปากกระตุกสั่นไม่หยุด เขาพูดไม่ออกแล้วจริงๆ!
“มีสีอีกแล้ว แม้มาตรฐานจะไม่เท่าหยกสองก้อนก่อนหน้านั้น แต่ก็ถือว่าเป็นของเกรดเออยู่ เขายังเป็นคนอยู่ไหม เปิดขยะสามก่อนออกมาเป็นหยกทั้งหมดเลย งานการพนันเพชรพลอยไม่เคยเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นเลยจริงๆ!”
“นี่จะเป็นดวงดีล้วนๆได้ยังไง ใครกันจะดวงดีเปิดหินทุกก้อนออกมาเป็นหยกได้หมดแบบนี้ หินหยาบที่ถูกเรียกว่าขยะ ส่วนใหญ่ไม่มีทางมีหยกในนั้นได้ ต่างก็ถูกทางการเอาไปเป็นวิธีการค้าขายอย่างหนึ่ง ไม่นานก็จะถูกกำจัดทิ้ง…แต่เขา ทำไมถึงเปิดออกมาเป็นหยกได้หมดเลยนะ เขาเป็นใครกันแน่!”
“ตอนนี้ฉันซื้อขยะมานิดหน่อยแล้ว ในนั้นเปิดมาอาจจะมีหยกชั้นดีก็ได้นะ? ยังไงเทียบกับประมูลหินหยาบแล้วถูกกว่าเยอะเลย!”
ทุกคนที่มามุงดูกันนั้นต่างฮือฮากันหมด เห็นเฉินเป่ยได้ดีติดต่อกัน คนมากมายก็ต่างอิจฉาตาร้อนกันหมด ต่างก็เริ่มขยับกันแล้ว เตรียมไปซื้อขยะด้วย!
และคนมากมายก็พากันไม่สนใจจางเป่าเฉิง ก่อนหน้านี้ทุกคำพูดของเขา ถูกเฉินเป่ยตอกกลับอย่างแรงทั้งหมดเลย!
จางเป่าเฉิงยืนอยู่ที่เดิม อับอายอย่างมาก ตอนนี้เขาไม่มีหน้าไปพบใครเลยจริงๆ แทบอยากจะเอาหน้าแทรกแผ่นดินหนี!
“หัวหน้าสมาคมจาง เขาทำได้ยังไงกัน ขยะสามก้อนเปิดออกมาเป็นหยกชั้นดีทั้งหมดเลย ฉันไม่เคยพบเจอเรื่องแบบนี้มาก่อน?”
และในตอนนี้เอง เสียงเย็นชาและเต็มไปด้วยเสน่ห์ดังขึ้นข้างหูจางเป่าเฉิง เห็นหลีชิงเยียนมองเฉินเป่ยด้วยคิ้วที่ขมวด ดวงตางามเปล่งประกายไปด้วยความประหลาดใจ
จางเป่าเฉิงเงียบอยู่นาน ใบหน้าแดงระเรื่อ พูดอย่างอับอายว่า “ประธานหลี ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาทำได้ยังไง”
จางเป่าเฉิงพูดคำนี้ออกไป ใบหน้าก็แสบร้อนขึ้นมาทันที เหมือนปะทุไฟขึ้นมาเลย
เขารับไม่ได้อย่างมาก ตัวเองเป็นถึงหัวหน้าสมาคมการพนันเพชรพลอย แต่กลับไม่รู้ว่าเฉินเป่ยทำได้ยังไง เขาหน้าแตกจริงๆ